สะบัดส่าหรีสู่เวทีสากล

DAVID JOU ปั้น Pomelo แฟชั่นเทคที่ 1 อาเซียน

<h2>Lady Dior กระเป๋าสุดคลาสสิกส่งตรงจากปารีส และ 12 ศิลปินได้นำศิลปะอันเป็นเอกลักษณ์ของพวกเขามาแต่งแต้ม และรังสรรค์คอลเล็กชั่น Dior Lady Art สุดพิเศษนี้อีกครั้ง</h2>
ก่อนจะมาเป็น Dior Lady Art และก่อนที่จะได้ชื่อมาจากไอคอนชื่อดังระดับโลกอย่างองค์หญิง Diana ซึ่งเดิมทีมีตำแหน่งเป็น Lady Diana ก่อนที่จะแต่งงานเข้ามาสู่ราชวงค์อังกฤษ กระเป๋า Dior ใบนี้เดิมทีถูกเรียกกันว่ากระเป๋า Chouchou แต่เมื่อสาธารณะชนไม่เห็นองค์หญิง Diana ถือกระเป๋ารุ่นดังกล่าวสีดำ ​ทางแบรนด์ก็ได้มอบชื่อใหม่ให้กับกระเป๋ารุ่นนี้

<figure><img class="size-full wp-image-56262" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/12/Diana-March-6th-1996.©-REX_SIPA.jpg" alt="" width="480" height="473" /><figcaption> Photo Credits: Vogue UK</figcaption></figure>

กระเป๋าทรงจตุรัสเล็กน้อย แต่ก็ยังคงดูเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าอยู่บ้างใบนี้ เปรียบเสมือนสถาปัตยกรรมอันเลอค่าที่มีเส้นต่างๆ ช่วยยกระดับลวดลาย Cannage และไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร กระเป๋าใบนี้ก็ยังคงโดนใจสาวๆ ทั่วโลก

ในปี 2016 Maria Grazia Chiuri Creative Director ฝั่งสตรีของทางแบรนด์ได้จินตนาการภาพกระเป๋า Lady Dior ใบนี้ใหม่อีกครั้ง และได้ตั้ง<a href="https://www.dior.com/en_pl/news-savoir-faire/folder-news-and-events/dior-lady-art-6-meet-the-artists">โปรเจ็กต์นี้</a>ขึ้นมา โดยทางแบรนด์ได้กล่าวว่า "นี้เป็นการรวมไว้ซึ่งความเป็นสุดยอดของแบรนด์ที่ถูกส่งต่อมาฤดูกาลสู่ฤดูกาล และเป็นตัวหล่อหลอมมรดกที่ไร้กาลเวลาเอาไว้ ที่ตั้งอยู่ระหว่างความทันสมัยและความเป็นเลิศ จนกลายเป็นวัตถุแห่งศิลป์และความต้องการ โดยมีศิลปินจากทั่วโลกมาตีความใหม่อีกครั้ง" โดยโปรเจ็กต์นี้เป็นแนวทางที่ Chiuri จะสามารถโปรโมตศิลปะและวิสัยทัศน์ของเธอที่มีต่อแบรนด์

และจากมุมมองของ Chiuri ในอิดิชั่นที่ 6  นี้ Dior ได้คัดเลือก 12 ศิลปินจากทุกมุมโลกมาจับมือกับทางแบรนด์ในการรังสรรค์กระเป๋าใบนี้ใหม่โดยไม่มีข้อจำกัดใดๆ ทั้งสิ้น

ศิลปินในปีนี้มาจากหลากหลายประเทศ ไม่ว่าจะเป็นดูไบ, เซี่ยงไฮ้, โตเกียว จนถึงดับบลิน โดยพวกเขาเหล่านั้นคือ Manal Aldowayan, Gisela Colón, Johan Creten, Genieve Figgis, Gigisue, Antonin Hako, Zhang Huan, Leonhard Hurzlmeier, Yukimasa Ida, Daisuke Ohba, Li Songsong และ Lina Iris Viktor

<figure><img class="size-full wp-image-56248" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/12/Zhang_Huan.jpg" alt="Dior_Zhang_Huan" width="532" height="800" /><figcaption> Zhang Huan</figcaption></figure>

Zhang Huan ศิลปินชาวจีนเคยร่วมงานกับแบรนด์หรูสัญชาติฝรั่งเศสนี้มาก่อน โดยทางแบรนด์เองก็มีดีเอ็นเอที่ตรงกับเป้าหมายของเขา "โปรเจ็กต์ดิออร์เลดี้อาร์ตเป็นตัวแทนของความรัก อันเป็นตัวถ่ายทอดพลังยิ่งใหญ่" สำหรับเขาแล้ว ศิลปะและแฟชั่นเป็นของคู่กัน ซึ่งแรงบันดาลใจของกระเป๋าที่เขารังสรรค์ขึ้นมานั้นคือพลังงานจากจักรวาล ที่ Huan เองเชื่อว่ามาจากความรัก

ทาง Lina Iris Viktor ศิลปินเชื้อสายอังกฤษ-ไลบีเรีย ที่อาศัยอยู่ในกรุงนิวยอร์คคนนี้นำเสนอกระเป๋าสีดำใบเล็ก และสีเขียวใบใหญ่ในการตีโจทย์ครั้งนี้ นอกเหนือจากนั้น ตัวเธอเองก็ได้ค้นพบโอกาสที่จะทดลอง และทดสอบขอบเขตด้านทัศนศิลป์ของเธอ ซึ่งเธอเองไม่เคยได้ก้าวเข้าไปมาก่อน "ฉันทั้งยินดีที่ได้มาเป็นส่วนหนึ่งของเหล่าศิลปินอันน่ายกย่องที่ถูกรับเชิญ และยินดีที่ได้มีโอกาสที่จะได้รู้ว่าศิลปะของฉันจะสื่อสารต่างกันอย่างไรในตัวกลาง, สเปคตรัม และรูปร่างที่ต่างกันไป"

<figure><img class="size-full wp-image-56249" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/12/Lina-Iris-Viktor.jpg" alt="Dior_Lina Iris Viktor" width="571" height="800" /><figcaption> Lina Iris Viktor</figcaption></figure>

นี้นับเป็นครั้งแรกที่เธอได้มารวมทีมจินตนาการเครื่องประดับแฟชั่นชิ้นนี้ใหม่อีกครั้ง ซึ่งนี้เป็นโอกาสที่ Viktor จะได้รู้สึกท้าทายมากขึ้นเมื่อเธอต้องมารังสรรค์ชิ้นงานประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียงยาวนานนี้อีกครั้งโดยใช้จินตนาการของเธอเอง

เธอยังกล่าวอีกด้วยว่า "นี่เป็นการผสมผสานระหว่างศิลปะจากหลากหลายยุคสมัย ฉันนำลวดลายฟลอร่าจากซีรี่ส์ Dark Continent ผสานกับสัญลักษ์แห่งดวงดาวสีทอง รูปแบบสีสันนี้อ้างอิงมาจากสิ่งที่ฉันเคยลองทำมาก่อนและสิ่งที่กำลังจะตามมา ดังนั้น สำหรับฉัน นี้เป็นการหล่อหลอมวิธีการทั้งอดีตและอนาคตของฉัน"

ส่วนศิลปินจากซาอุอย่าง <a href="https://www.youtube.com/watch?v=k1WAlMI_ckk">Manal Aldowayan</a> ก็ได้นำกลิ่นอายความเป็นอาหรับสุดพิเศษมาประดับไว้บนกระเป๋าของเธอด้วย

ผู้เชี่ยวชาญทั้ง 12 ได้ใช้เทคนิค และหัตถศิลป์หลากหลายรูปแบบกับกระเป๋าของพวกเขา เพื่อแสดงให้เห็นถึงบุคลิกของพวกเขาในหลายๆ ด้าน "สำหรับการแต่งแต้มปิดท้าย ชิ้นงานเหล่านี้ถูกประดับประดาด้วยชาร์ม 'ดิออร์' ที่ถูกตีความใหม่อีกครั้งอย่างละเอียดอ่อน คลับคล้ายกับเครื่องรางนำโชคที่มองซิเออร์ดิออร์ซึ่งใครๆ ก็รู้กันว่าเชื่อในเรื่องโชคลางมีติดตัวไว้ตลอดเวลา"

<figure><img class="size-full wp-image-56263" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/12/Dior_Lady_Figgis.jpg" alt="" width="720" height="378" /><figcaption> ผลงานของ Genieve Figgis ในคอลเล็กชั่นนี้</figcaption></figure>

คอลเล็กชั่นสุดพิเศษในปีนี้เปรียบเป็นสะพานเชื่อมระหว่างแบรนด์ชื่อดังกับวัฒนธรรมระดับโลก และดังที่ทางแบรนด์ได้กล่าวไว้ นี่เป็นความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจากมุมมองที่ผสมผสานจินตนาการและ savoir-faire อันยอดเยี่ยมไว้ด้วยกัน เป็นบทเพลงสรรเสริญความอิสระ

นอกจากนี้ ยังมี<a href="https://podcasts.dior-lady-art.com/">พอดแคสต์สุดพิเศษ</a>สำหรับอิดิชั่นที่ 6 นี้อีกด้วย โดยสามารถทำความรู้จักกับศิลปินในบทความนี้ได้ในพอดแคสต์ดังกล่าว และเข้าสู่โลกศิลปะเบื้องหลังดีไซน์ของพวกเขาได้แล้ว ไม่ว่าจะเป็น <a href="https://podcasts.dior-lady-art.com/manal-aldowayan">Manal Aldowayan</a> หรือ <a href="https://podcasts.dior-lady-art.com/zhang-huan">Zhang Huan</a> ก็ตาม

แปลและเรียบเรียงโดย ทัตชญา บุษยากิตติกร จากบทความ Dior Unveils Twelve Artists’ Dior Lady Art Handbags For Their Sixth Edition เผยแพร่บน Forbes.com

อ่านเพิ่มเติม: <a href="https://forbesthailand.com/news/other/forbes-holiday-guide-cartier-art-de-vivre-%e0%b9%80%e0%b8%9b%e0%b8%a5%e0%b8%b5%e0%b9%88%e0%b8%a2%e0%b8%99%e0%b8%9a%e0%b9%89%e0%b8%b2%e0%b8%99%e0%b9%80%e0%b8%9b%e0%b9%87%e0%b8%99%e0%b8%87%e0%b8%b2.html">Holiday Guide: Cartier Art de Vivre เปลี่ยนบ้านเป็นงานศิลป์</a>

<hr />

<a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

Dior ยกทัพ 12 ศิลปินร่วมโปรเจ็กต์ Dior Lady Art ครั้งที่ 6

<h2 class="p1">ไม่ไหวอีกราย! เชนฟาสต์แฟชั่นดังจากสหรัฐฯ Forever 21 เผยยื่นล้มละลายแล้ว เตรียมปิด 178 สาขา</h2>
Forever 21 แบรนด์เสื้อผ้าวัยรุ่นชื่อดังจากสหรัฐอเมริกา เปิดเผยเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาตามเวลาท้องถิ่นสหรัฐฯ ว่า บริษัทได้ยื่นล้มละลายแบบ Chapter 11 แล้ว (การล้มละลายแบบ Chapter 11 เป็นการยื่นเพื่อฟื้นฟูกิจการ (Re-organization) โดยการขออำนาจศาลคุ้มครองการทวงหนี้จากเจ้าหน้าหนี้ และเปิดโอกาสให้ธุรกิจสามารถฟื้นตัวได้)
เชนเสื้อผ้าดังกล่าวยังระบุอีกว่า บริษัทจะยื่นปิดสาขา 178 สาขา จากทั้งหมดที่อยู่มากกว่า 800 สาขา ขณะที่ประกาศที่แจ้งให้กับลูกค้าระบุว่า “บริษัทยังอยู่ระหว่างการตัดสินใจว่าจะปิดสาขาใดบ้างในสหรัฐฯ ซึ่งขึ้นอยู่กับผลการเจรจากับผู้ให้เช่าที่ดิน”
“อย่างไรก็ตาม เราคาดว่าสาขาจำนวนมากจะยังคงเปิดให้บริการตามปกติ และไม่คิดว่าจะมีการถอนตัวจากตลาดหลักๆ ในสหรัฐฯ” บริษัทระบุ
ทั้งนี้ ความสามารถในการถอนตัวจากการเป็นผู้เช่าและปิดสาขาด้วยค่าใช้จ่ายที่ถูกลง ถือเป็นข้อได้เปรียบสำคัญที่ค้าปลีกได้รับการกระบวนการล้มละลาย
Linda Chang รองประธานเจ้าหน้าที่บริหาร ระบุในแถลงการณ์ว่า การยื่นล้มละลายแบบ Chapter 11 นั้นเป็น “ก้าวที่สำคัญและจำเป็นในการรักษาความปลอดภัยให้กับอนาคตของบริษัทเรา ซึ่งจะช่วยให้เราสามารถปรับโครงสร้างธุรกิจและเปลี่ยนแปลงโพสิชั่นของบริษัทได้”
Forever 21 ถือเป็นแบรนด์ค้าปลีกล่าสุดที่ประสบปัญหาที่มีสาเหตุมาจากการเติบโตของช็อปปิ้งออนไลน์ ที่ทำให้ทราฟิกการเข้าห้างสรรพสินค้าแบบเดิมลดลงอย่างมาก ซึ่งทำให้ผู้ค้าปลีกเจ้าเก่าหลายรายต้องแบกภาระหนี้สินและค่าเช่าที่สูง
ในหลายปีที่ผ่านมา แม้แต่ค้าปลีกที่กิจการแข็งแกร่งก็ได้ปิดสาขาไปหลายสาขา และบางรายก็วิกฤตจนมาถึงขั้นต้องยื่นล้มละลาย
“ผู้ค้าปลีกที่พึ่งพาการกู้ยืมเพื่อนำมาขยายการเติบโตของกิจการ มักต้องเผชิญกับความเสี่ยงต่อการชะลอตัวของธุรกิจมากกว่า” Greg Portell หุ้นส่วนหลักใน A.T. Kearney บริษัทที่ปรึกษาด้านค้าปลีกและผู้บริโภค กล่าว
ขณะที่ข้อมูลจาก Coresight Research ระบุว่า ตั้งแต่ต้นปีจนถึงขณะนี้ ร้านค้าปลีกในสหรัฐฯ ประกาศปิดตัวไปแล้วมากกว่า 8,200 สาขา มากกว่าปีก่อนที่ปิดตัวไปทั้งหมด 5,589 สาขา และคาดว่าจนถึงสิ้นปี 2019 จะมีการปิดตัวแตะ 12,000 สาขาเลยทีเดียว
สำหรับค้าปลีกแฟชั่นรายนี้ก่อตั้งขึ้นในปี 1984 โดยผู้อพยพชาวเกาหลี Do Won Chang และภรรยาของเขา Jin Sook ร้านแรกของพวกเขาเป็นเพียงร้านเล็กๆ ใน Los Angeles ก่อนจะขยายเชนออกไปอย่างรวดเร็วในห้างสรรพสินค้าชานเมือง โดยสินค้าเป็นเสื้อผ้าแฟชั่นราคาไม่แพง เจาะกลุ่มสาวๆ วัยรุ่นและผู้หญิง จากนั้นก็กลายเป็นแบรนด์ฟาสต์แฟชั่นที่สมบูรณ์แบบ ด้วยการอัพเดตเสื้อผ้าใหม่ๆ อยู่เสมอ


<figure><img class="wp-image-21926 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/09/416x416.jpg" alt="" width="416" height="416" /><figcaption> Jin Sook Chang และ Do Won Chang สองสามีภรรยาผู้ก่อตั้ง (ภาพจาก forbes.com)</figcaption></figure>
“เราได้รับสินค้าใหม่ทุกวัน ขณะที่ร้านอื่นในห้างมักได้รับสินค้าใหม่ 1 หรือ 2 วันต่อสัปดาห์ ดังนั้น บอกได้เลยว่าเรามีสไตล์ใหม่ล่าสุดเสมอ” ผู้จัดการสาขาแห่งหนึ่งกล่าวเมื่อปี 2001

<ul>
 	<li><a href="https://forbesthailand.com/world/america/%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%A9%E0%B8%90%E0%B8%B5%E0%B8%9C%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%9E%E0%B8%A2%E0%B8%9E%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87-forbes-400-3.html">มหาเศรษฐีผู้อพยพแห่ง Forbes 400 Thomas Peterffy และ สามี-ภรรยา ผู้ก่อตั้ง Forever 21</a></li>
</ul>
ทั้งนี้ เชนค้าปลีกรายนี้มักสร้างสาขาที่มีพื้นที่ขนาดใหญ่ ตัวอย่างคือสาขาในใจกลาง New York อย่าง Time Square เป็นสาขาที่มีถึง 4 ชั้น มีพื้นที่รวม 90,000 ตารางฟุต และมีห้องลองมากถึง 151 ห้อง และในขณะที่ค้าปลีกหลายรายต่างเริ่มหยุดขยายสาขาของตนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่ฟาสต์แฟชั่นรายนี้ได้เปิดสาขาใหม่หลายแห่งในปี 2016
อย่างไรก็ตาม ปฏิเสธไม่ได้ว่าร้านค้าปลีกแบบเดิมที่เชี่ยวชาญในการขายเสื้อผ้าให้กับวัยรุ่นและวัยหนุ่มสาวต่างต้องดิ้นรนอย่างหนักในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เนื่องจากวัฏจักรแฟชั่นที่สั้นลงและการเปลี่ยนไปซื้อของบนโลกออนไลน์แทนห้างสรรพสินค้าของผู้ซื้อยุคใหม่
“ฟาสต์แฟชั่นและการเร่งความเร็วของซัพพลายเชนทำให้ความเสี่ยงของการทำธุรกิจนั้นรุนแรงมากขึ้น เพราะเจ้าของกิจการมีโอกาสอ่านเทรนด์ผิดพลาดเพิ่มขึ้นกว่าเดิม” Portell กล่าว
แบรนด์ค้าปลีกในสหรัฐฯ อย่าง Wet Seal, American Apparel และ Delia ต่างยื่นล้มละลายและปิดสาขาทั้งหมดในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา ขณะที่แบรนด์ Aeropostale ได้ยื่นล้มละลายในปี 2016 และยังเปิดดำเนินการอยู่เพียงบางสาขาเท่านั้น ส่วนแบรนด์ Charlotte Russe ก็ได้ยื่นล้มละลายในปีนี้เช่นเดียวกัน
โดยค้าปลีกหลายรายต้องเผชิญกับปัญหาหลังจากถูกซื้อโดยบริษัทเอกชนหรือกองทุนเฮดจ์ฟันด์ซึ่งทำให้ประสบภาวะหนี้ แต่ฟาสต์แฟชั่นรายนี้นั้นแตกต่างเนื่องจากเจ้าของยังเป็นผู้ก่อตั้งอยู่
สำหรับสามีภรรยา Do Won Chang และ Jin Sook นั้น Forbes ระบุว่า<a href="https://www.forbes.com/profile/do-won-jin-sook-chang/#7a653958619b">ความมั่งคั่ง</a>ของพวกเขาอยู่ที่ 3 พันล้านเหรียญ ขณะที่บริษัทมียอดจำหน่ายปีละ 3.4 พันล้านเหรียญ และมีพนักงาน 30,000 คน
&nbsp;

อ่านเพิ่มเติม
<ul>
 	<li><header class="entry-header"><a href="https://forbesthailand.com/world/america/mark-butler-%e0%b8%a1%e0%b8%ab%e0%b8%b2%e0%b9%80%e0%b8%a8%e0%b8%a3%e0%b8%a9%e0%b8%90%e0%b8%b5%e0%b9%81%e0%b8%ab%e0%b9%88%e0%b8%87%e0%b8%82%e0%b8%ad%e0%b8%87%e0%b8%96%e0%b8%b9%e0%b8%81.html">Mark Butler มหาเศรษฐีแห่งของถูก</a></header></li>
</ul>
&nbsp;

แปลและเรียบเรียงจาก <a href="https://edition.cnn.com/2019/09/29/business/forever-21-bankruptcy/index.html">Forever 21 files for bankruptcy, intends to close up to 178 stores</a>

<hr />

ไม่พลาดเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ของเรา ติดตามเราได้ที่ <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">เพจเฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

Forever 21 เชนฟาสต์แฟชั่นดัง ยื่นล้มละลายแล้ว เตรียมปิด 178 สาขา

Reformation ร้านเสื้อผ้าแสนไฮเทค

<h2>Carolyn Rafaelian ปั้นแบรนด์ฮิปปี้อย่าง Alex and Ani ให้เติบโตขึ้นเป็นบริษัทมูลค่า 1 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ด้วยการเปลี่ยนเครื่องประดับบนข้อมือให้กลายเป็นสื่อนำเสนอคติความเชื่อของผู้ที่สวมใส่ เจ้าของธุรกิจเครื่องประดับที่ร่ำรวยที่สุดในอเมริการายนี้กำลังหาทางพาธุรกิจผงาดขึ้นเป็นอันดับหนึ่ง และอาจเตรียมออกหุ้น IPO อีกด้วย</h2>
เมื่อ Carolyn Rafaelian ซีอีโอของ Alex and Ani มาถึง คุณจะได้ยินเสียงก่อนเห็นตัวเธอเสียอีก เธอเดินเข้ามาในออฟฟิศพร้อมกับเสียงดังกรุ๊งกริ๊งและเสียงกระทบกันของโลหะที่เกิดจากกำไล สร้อยข้อมือ ปลอกแขนและแหวนซึ่งทำจากโลหะมีค่าและทองเหลืองชุบที่เธอใส่เรียงกันเป็นตับ ซึ่งเครื่องประดับ 12 ชิ้นในจำนวนนั้น เธอเป็นคนออกแบบด้วยตัวเอง

<img class="" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/d786179b9aed9c7cc949242b9b8064c9.jpg" alt="" width="800" height="541" />

กำไลข้อมือเหล่านี้ทำมาจากโลหะรีไซเคิล วางจำหน่ายในราคาประมาณ 33 เหรียญต่อชิ้น แต่ก็ทำให้ Rafaelian มีรายได้กว่า 10 ล้านเหรียญต่อปี Rafaelian กล่าวด้วยสำเนียงแบบ Rhode Island ว่า “เงินไม่ใช่ตัวสร้างแรงผลักดัน” ถึงแม้ว่าตัวเลขดังกล่าวจะทำให้คำพูดนี้ฟังดูไม่มีน้ำหนักเท่าไหร่นัก

รายได้ ของ Alex and Ani ซึ่งมีสำนักงานใหญ่อยู่ใน Cranston รัฐ Rhode Island พุ่งพรวดจาก 5 ล้านเหรียญในปี 2010 เป็นมากกว่า 500 ล้านเหรียญในปี 2016 ข้อมูลจาก Pitchbook ฐานข้อมูลบริษัทนอกตลาดหลักทรัพย์ระบุ แหล่งข่าววงในให้ข้อมูลว่าที่ผ่านมาบริษัทมีกำไรสุทธิ 23%

Rafaelian กล่าวว่าเธอเชื่อว่าเครื่องประดับแต่ละชิ้นของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานซึ่งส่งผลดีกับผู้สวมใส่ (ผลิตภัณฑ์ทุกชิ้นของเธอผ่านการปลุกเสกจากพระและผู้มีวิชาอาคม)

Brent Cleaveland กรรมการบริหาร Fashion Jewelry &amp; Accessories Trade Association กล่าวว่า “จริงๆ แล้ว Alex and Ani ไม่ได้ขายเครื่องประดับ พวกเขาขายพลังงานด้านบวก กำไลข้อมือเป็นเพียงสื่อกลางเท่านั้น กำไลของ Alex and Ani ทุกอันล้วน “สื่อความหมาย” ยอดขายกำไลและสร้อยข้อมือคิดเป็น 80% ของยอดขายสินค้าทั้งหมด ส่วนอีก 20% เป็นรายได้ที่มาจากการที่องค์กรต่างๆ เลือกใช้เครื่องประดับของ Alex and Ani เป็นเครื่องมือในการระดมทุน

และทำให้เธอสามารถผงาดจากศิลปินหญิงเดี่ยวผู้ผลิตเครื่องประดับจากห้องใต้ดินในโรงงานของพ่อใน Rhode Island กลายเป็นอภิมหาเศรษฐีเจ้าของธุรกิจเครื่องประดับเพียงคนเดียวในอเมริกา และรั้งอันดับที่ 18 ในการจัดอันดับผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในอเมริกาจากการสร้างฐานะด้วยตนเองที่จัดทำโดย FORBES ซึ่งถือครองหุ้น 80% ของบริษัทซึ่งมีมูลค่าอย่างน้อย 1.2 พันล้านเหรียญ

ซีอีโออย่าง Rafaelian ซึ่งเป็นหญิงวัย 50 ปีผู้รักอิสระและมีความเชื่อในเรื่องโหราศาสตร์ก่อนจะทำการตัดสินใจเรื่องต่างๆ นั้นหาไม่ได้ง่ายนัก Rafaelian เล่าให้ฟังว่าเธอเป็นเด็กที่มีเพื่อนในจินตนาการและเติบโตขึ้นท่ามกลางความเชื่อแบบชาวอาเมเนียนที่นับถือศาสนาคริสต์ เธอจึงหยิบนั่นนิดนี่หน่อยจากศาสนาและความเชื่อต่างๆ มาผสมผสานกัน

<img class="" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/daf2144c2da294c8e096b242e676ac21.jpg" alt="" width="800" height="512" />

หากย้อนกลับไปเป็นเวลานานกว่าหนึ่งทศวรรษแล้วที่เธอสามารถรักษาธุรกิจของครอบครัวให้อยู่รอดได้โดยการผลิตเครื่องประดับตามคำสั่งของแบรนด์ต่างๆ ผลิตต่างหูชุด 6 ชิ้น ในราคาเพียง 3 เหรียญ ซึ่งเจ้าของแบรนด์นำไปตั้งราคาขายที่ 16 เหรียญ ในขณะเดียวกัน กิจการของ Alex and Ani ก็เติบโตขึ้นอย่างช้าๆ

แต่จุดเปลี่ยนสำคัญคือการได้พบปะกับ Giovanni Feroce ซึ่งเป็นอดีตสมาชิกวุฒิสภาและเคยอยู่ในแวดวงธุรกิจแว่นตามาก่อน ต่อมาที่งานเลี้ยงรุ่นศิษย์เก่าจาก University of Rhode Island เธอได้พบกับ โดย Feroce มองเห็นถึงศักยภาพในการเติบโตของ Alex and Ani ในทันที

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/08ee521ac913f996fcc1bbc07df35665.jpg" alt="" width="650" height="370" /><figcaption> Giovanni Feroce และ Carolyn Rafaelian (Photo Credit: wpri.com)</figcaption></figure>

มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในช่วงสามปีต่อมา เนื่องจาก Feroce นำระบบการบริหารแบบมืออาชีพมาใช้กับบริษัทครอบครัวซึ่งทำให้บริษัทมีโอกาสก้าวหน้า

ทั้งคู่ได้ระดมทุนจาก JH Partners ซึ่งเป็นบริษัทที่ลงทุนในหุ้นของบริษัทนอกตลาดหลักทรัพย์ โดยแลกกับการถือหุ้น 20% (JH Partners ขายหุ้นจำนวนนั้นไปในปี 2014 ทำให้หุ้นดังกล่าวเปลี่ยนมือ โดยมีนักลงทุนรายใหม่อย่าง Lion Capital เป็นผู้ถือครอง ดีลครั้งนี้มีการประเมินมูลค่าของบริษัท Alex and Ani ไว้สูงถึง 1 พันล้านเหรียญ)

บริษัทเริ่มทำการตลาดแบบเข้มข้นในช่วงจังหวะที่ลงตัวที่สุด ซึ่งรวมถึงการโฆษณาในระหว่างการแข่งขัน Super Bowl เครื่องประดับ “มีแบรนด์” กำลังพยายามเพิ่มส่วนแบ่งการตลาดเป็น 20% เนื่องจากมองเห็นความต้องการของลูกค้าที่อยากประกาศตัวตนผ่านทางเครื่องประดับที่สวมใส่อยู่

Feroce กล่าวว่า “ผมพูดเสมอว่าบริษัทไหนที่ไม่มีหน้าร้านจะต้องพบปัญหาใหญ่ Alex and Ani เองก็มีหน้าร้าน” ในปี 2011 เชนร้านจำหน่ายของขวัญในภาคตะวันออกเฉียงเหนืออย่าง Paper Store ได้ลงทุน 11 ล้านเหรียญสร้าง “ร้าน Alex and Ani ไว้ในสาขาของร้าน Paper Store” ถึง 72 สาขาด้วยกัน

พัฒนาการก้าวสำคัญของบริษัทคือการเริ่มทำข้อตกลงเรื่องใบอนุญาตในปี 2012 กับ Walt Disney, National Football League และสมาคมในสถานศึกษาต่างๆ รวมถึงกองทัพสหรัฐฯ ด้วย

ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่าผู้หญิงชื่นชอบการป่าวประกาศถึงความภักดีที่ตนเองมีต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ตัวอย่างเช่นเมื่อพูดถึง Disney กำไล Mickey และ Minnie ซึ่งเป็นตัวการ์ตูนที่ได้รับความนิยมมานานแล้ววางอยู่คู่กับกำไล Elsa จากภาพยนตร์เรื่อง Frozen ซึ่งเป็นตัวการ์ตูนที่มาทีหลัง (ปัจจุบันกำไลที่ขายดีที่สุดบนเว็บไซต์ Disney Store 4 ใน 5 อันดับแรกเป็นของ Alex and Ani)

บริษัทกำลังทยอยเปิดร้านในตลาดบนอย่าง California และ New York ภายในสิ้นปีนี้ โดยตั้งเป้าไว้ที่กว่า 80 แห่ง ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า นี่เป็นการเติบโตระดับตำนาน ยอดขายของบริษัทพุ่งขึ้นจาก 5 ล้านเหรียญในปี 2010 ซึ่งเป็นปีที่ Feroce เข้ามารับตำแหน่งบริหาร เป็น 230 ล้านเหรียญในปี 2013

ทว่า Feroce ถูกให้ออกจากตำแหน่งในปี 2014 ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาเขาได้พยายามทำเพื่อบริษัทมาโดยตลอด “เมื่อบริษัทเติบโตขึ้น ฉันก็กลับมาดำรงตำแหน่งซีอีโอ เช่นเดียวกับที่ผู้ก่อตั้งบริษัทหลายๆ คนทำกัน” Rafaelian พูดแบบอ้อมๆ (Harlan Kent ซึ่งเป็นอดีตซีอีโอของ Yankee Candle เป็นผู้ที่เข้ามารับงานต่อจาก Feroce ในตำแหน่งประธานบริษัทก็อยู่ได้ไม่ถึงปีรวมถึงผู้จัดการอาวุโสคนอื่นๆ ก็อยู่กันไม่ยืด)

การบริหารงานบริษัทภายใต้การควบคุมของผู้ก่อตั้งบริษัทอีกต่อหนึ่งเป็นเรื่องยาก แต่การบริหารงานให้กับผู้ก่อตั้งบริษัทที่ขอคำแนะนำเรื่องต่างๆ จากดวงดาวนั้นยากขึ้นเป็นสองเท่า “เรามาถึงจุดที่ต่างคนต่างก็มีทางเดินเป็นของตัวเอง” Feroce กล่าว

ทุกคนที่ Alex and Ani ต้องพบเจอกับความท้าทายมากมาย เนื่องจากแฟชั่นมาเร็วไปเร็ว ลูกค้าก็เอาแน่เอานอนไม่ได้ สิ่งที่เป็นสุดยอดแห่งความนิยมในปีนี้อาจกลายเป็นการตัดสินใจซื้อที่ผิดพลาดอย่างมหันต์ในปีต่อมา Rafaelian ต้องนำเทรนด์อยู่เสมอ และต้องอย่าปล่อยให้พวกชอบลอกเลียนแบบตามทัน

ตลาดในต่างประเทศยังเปิดกว้างอยู่ ยอดขายนอกสหรัฐฯ คิดเป็นเพียง 10% ของรายได้ทั้งหมดของ Alex and Ani โดย Rafaelian ตั้งเป้าที่จะเพิ่มยอดขายส่วนนี้ให้ได้อีกเท่าตัวภายในปี 2020 นั่นหมายถึงการแข่งขันในตลาดต่างประเทศกับ Pandora ซึ่งเป็นแบรนด์เครื่องประดับเงินสเตอร์ลิงจากประเทศเดนมาร์กที่มี market cap. 1.2 พันล้านเหรียญ

Pandora มีร้านจำหน่ายสินค้าถึง 2,100 ร้านทั่วโลก เช่นเดียวกับ Alex and Ani สร้อยข้อมือเครื่องรางของ Pandora ก็จัดเป็นของสะสมและเป็นของขวัญที่ผู้รับปรารถนา แต่ต่างกันตรงที่ Pandora จำหน่ายเครื่องรางหรือชาร์ม 1 ชิ้นในราคาที่แพงกว่ากำไลข้อมือทองเหลืองของ Alex and Ani เสียอีก

เมื่อฤดูใบไม้ร่วงปีที่แล้ว Rafaelian ได้ออกคอลเล็คชั่นใหม่เพื่อเป็นการระลึกถึงคุณปู่ของเธอที่เสียชีวิต เป็นสร้อยคอทองคำ 14 กะรัตยาวเลยไหปลาร้าพร้อมรูปจำลองขนาดจิ๋วของคบเพลิงของเทพีเสรีภาพที่ล้อมรอบด้วยเพชรเม็ดเล็กส่องประกายวิบวับจำนวน 50 เม็ดซึ่งมีความหมายแทนรัฐทั้ง 50 รัฐ แสงคบเพลิงอันช่วงโชติทำมาจากทองแดงซึ่งเคยอยู่ในรูปปั้นเทพีเสรีภาพนั่นเอง

เธอจำหน่ายสร้อยดังกล่าวซึ่งทำจากวัสดุเหลือใช้หลังการบูรณะรูปปั้นเทพีเสรีภาพในโอกาสครบรอบหนึ่งร้อยปีในปี 1984 ได้หลายหมื่นเส้นแล้วหลังจากที่ตกลงซื้อเศษวัสดุดังกล่าวมาเป็นจำนวนมากในปี 2012

ทุกคนที่รู้จักเธอดีจะรู้ว่าการจ่ายเงินมากถึงเจ็ดหลักเพื่อซื้อทองแดงจากศตวรรษที่ 19 นั้นคือ Rafaelian ตัวจริงเสียงจริง ซึ่งเป็นคนที่ตัดสินใจเร็วมักทำให้ผู้คนประหลาดใจ แต่ก็ฉลาดเป็นกรด Rafaelian กล่าวว่า “ฉันไม่เคยฟังใคร ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ตัวฉันทำ”

<hr />

<a href="http://goo.gl/kx737e">คลิกอ่าน "60 เศรษฐินีสหรัฐฯ สู้แล้วรวยด้วยฝีมือตนเอง” ฉบับเต็มได้ที่ Forbes Thailand Magazine ฉบับ กรกฎาคม 2560 ในรูปแบบ e-Magazine</a>
<a href="https://goo.gl/kx737e"><img src="http://forbesthailand.com/uploads/library/d6fb3a521266ed2595ff4f49cdf05ba3.png" alt="" /></a>

กำไรมหาศาลจากกำไล

<h2>มหาเศรษฐี Chip Wilson ไม่ได้เป็นเพียงแค่ผู้ถือหุ้นใหญ่และผู้ก่อตั้ง Lululemon เท่านั้น เขายังเป็นนักวิจารณ์ขาใหญ่ที่ผู้บริหารคนอื่นๆ หาได้ใส่ใจความคิดเห็นของเขาไม่</h2>
คาเฟ่ร่มรื่นแห่งหนึ่งในย่านเก่าแก่ของ Vancouver Chip Wilson ผู้ก่อตั้ง Lululemon Athleticaกำลังทอดถอนใจกับชะตากรรมของบริษัทที่เขาเป็นผู้สร้าง “มันไม่มีนวัตกรรมอะไรเลย” เขากล่าวพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลางฉีกครัวซองท์ตรงหน้า

“นวัตกรรมเป็นสิ่งที่เปลี่ยนวิถีการแต่งกายของผู้คน คนชอบสับสนคำว่า “นวัตกรรม” กับการเปลี่ยนแปลงแบบค่อยเป็นค่อยไป ทั้งที่สองอย่างนี้แตกต่างกันสิ้นเชิง” Wilson กล่าวเสริม

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/ecf64f21ecab527926ddbba28b3f4640.png" alt="" />

ในปี 2013 หลังจากราคาหุ้นของ Lululemon ดิ่งลงร้อยละ 30 พร้อมๆ กับเหตุการณ์ที่นำความเสื่อมเสียมาให้บริษัทหลายต่อหลายครั้ง รวมถึงการเรียกคืนสินค้าจำนวนมากและการแสดงความเห็นต่อเรือนร่างของสตรีโดยขาดความเข้าใจ บริษัทตัดสินใจขับ Wilson ไปให้พ้นทาง

Laurent Potdevin ซึ่งขณะนั้นเป็นประธานบริษัท Toms Shoes เข้ามารับตำแหน่งผู้บริหารคนใหม่ในเวลาไม่นานเขาจัดการเปลี่ยนแปลงทีมบริหารของ Lululemon ตลอดจนไลน์สินค้า และกลยุทธ์การขยายธุรกิจ ภายในสองปีเขาทำยอดขายเพิ่มขึ้นร้อยละ 30 เป็น 2.1 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ราคาหุ้นเพิ่มขึ้นเป็นหุ้นละ 55 เหรียญ จากที่ดิ่งต่ำสุดที่ 37 เหรียญ เมื่อเดือนมิถุนายน ปี 2014 แต่กำไรกลับไม่ฟื้นตาม และราคาหุ้นก็ทำราคาต่างจากที่เคยขึ้นสูงสุดที่ 82 เหรียญ ในปี 2013 อย่างมาก ราคาหุ้นผันผวนตลอดฤดูใบไม้ร่วงและปรับตัวลดลงถึงร้อยละ 25 ของมูลค่าเมื่อเดือนกันยายน ทั้งหมดนี้ล้วนแต่เติมเชื้อไฟให้กับผู้ก่อตั้งที่ถูกขับออกจากตำแหน่ง เขาไม่อาจนิ่งดูดายในสิ่งที่เขาปั้นมากับมือ เขายังถือหุ้นมากพอที่จะมีส่วนร่วมในการตัดสินใจคือร้อยละ 15

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/e330736e62484d21184f15ddb6aa4e96.png" alt="" width="386" height="418" /><figcaption> Laurent Potdevin</figcaption></figure>

Wilson รักแบรนด์ของเขาอย่างหัวปักหัวป่ำ ตั้งแต่เขาก่อตั้ง Lululemon เมื่อปี 1998 Wilson ให้ความสำคัญกับการควบคุมทุกอย่างด้วยตัวเองเขาดูแลการผลิตผ้าที่ใช้ตัดเย็บชุดสำหรับเล่นโยคะทุกขั้นตอน เนื้อผ้าทอจากไลคราและไนลอนที่ให้ความยืดหยุ่นและนุ่มราวกับผ้าฝ้ายที่ทำให้บริษัทเริ่มมีชื่อเสียง

ขณะที่อุตสาหกรรมแฟชั่นประเภท Athleisure ซึ่งเป็นการผสมผสานชุดกีฬากับดีไซน์ที่ทันสมัยเริ่มเป็นที่จับตา Wilson ยืนกรานว่า Lululemon จะต้องบริหารร้านสาขาทุกแห่งเอง สิ่งนี้หมายถึงผลกำไรที่เพิ่มขึ้นและการควบคุมทุกอย่าง วิสัยทัศน์ของเขาหล่อหลอมวัฒนธรรมบริษัทซึ่งส่วนหนึ่งมาจากทฤษฎี EST เรื่อง “การพบตัวตน” ของ Werner Erhard และหลักการเรื่องวัตถุวิสัยของ Ayn Rand

แต่ธรรมชาติของความเป็นจอมบงการไปไม่ได้กับการเติบโตของ Lululemon Wilson รามือจากหน้าที่ซีอีโอตั้งแต่ก่อนที่บริษัทจะเปิดให้จองหุ้น IPO แต่ก็มีเรื่องไม่ลงรอยกับผู้ที่มารับตำแหน่งต่อจากเขาคนหนึ่งในเรื่องที่หยุมหยิมอย่างถุงใส่สินค้า

เมื่อ Potdevin ในวัย 46 ปี มารับตำแหน่งแทน เขากล่าวว่าเขาได้พบกับ “ความยุ่งเหยิงในตัวผลิตภัณฑ์ ความยุ่งเหยิงในตัวผู้ก่อตั้ง” คณะกรรมการบริษัทช่วยให้ Potdevin หายใจหายคอได้คล่องขึ้นด้วยการหาทางลดบทบาทของ Wilson บอร์ดกล่อมให้เขาขายหุ้นที่ถืออยู่ให้กับบริษัทบริหารสินทรัพย์ส่วนบุคคล และตกลงจะไม่วิพากษ์วิจารณ์บริษัทในทางเสื่อมเสียเป็นเวลาสองปี ตลอดจนลาออกจากการเป็นคณะกรรมการ ในที่สุด Wilson หันไปเป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทเสื้อผ้าคู่แข่ง Kit and Ace ซึ่งภรรยาและลูกชายของเขาเป็นผู้ก่อตั้ง

Potdevin นั้นเมื่อมารับตำแหน่งก็ได้เสาะหาขุนพลใหม่มาร่วมทีม “ผมต้องสร้างทีมบริหารใหม่ที่มีศักยภาพพอจะพาบริษัทก้าวไปข้างหน้า” เขาเผย ทีมงานสำคัญคนหนึ่งของเขาได้แก่ Stuart Haseldenซึ่งมารับตำแหน่งประธานเจ้าหน้าที่บริหารด้านการเงิน (CFO) Haselden เพื่อกำหนดตารางงานที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น รวมถึงทำการทดสอบผลิตภัณฑ์ที่โรงงานอย่างเคร่งครัด Haselden และผู้บริหารระดับสูงอีกสี่คนต่างก็เข้ามาทำงานกับ Lululemon ในยุคที่ Wilson พ้นจากบริษัทไปแล้ว Potdevin ได้สร้างกลุ่มที่ภักดีกับบริษัทอย่างถวายหัว พวกเขาแทบไม่มีสายสัมพันธ์กับผู้ก่อตั้ง  ในขณะที่โครงสร้างบริษัทในยุคปัจจุบัน

แต่สิ่งที่เหมือนกันเพียงสิ่งเดียวคือวัฒนธรรมของการมีทัศนคติคับแคบ Gina Warren หัวหน้าฝ่ายทรัพยากรมนุษย์คนใหม่ อดีตผู้บริหาร Nike ผู้ที่ชอบพูดจาแบบพึมพำอยู่ในคอ มักกล่าวถึงพนักงานด้วยคำว่า “หมู่พนักงาน” (collective) โครงสร้างบริษัทที่ขอให้บรรดาผู้จัดการเชื่อมั่นในความสามารถของพนักงานใต้บังคับบัญชาที่จะประสบความสำเร็จในบริษัทที่มีโครงสร้างค่อนข้างแบนราบ “โครงสร้างแบบนี้ทำให้เกิดความชัดเจนและทำให้พนักงานมีส่วนร่วม” Duke Stump หัวเรือฝ่ายการตลาดคนใหม่กล่าว

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/d1a64a0a493f1705905ed56bd4b5ac87.png" alt="" width="600" height="200" /><figcaption> Stuart Haselden, Gina Warren, Duke Stump กลุ่มผู้บริหารใหม่ในยุค Laurent Potdevin</figcaption></figure>

แล้วมันก็ทำงานได้ดี นักวิเคราะห์คาดว่า Lululemon จะทำรายได้ถึง 2.3 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ในปี 2016 หนึ่งในความสำเร็จของ Potdevin คือเสื้อผ้าบุรุษ ซึ่งเป็นสินค้าที่ Wilson พยายามหลบเลี่ยงมากที่สุดตลอดมา โดย Wilson สร้าง Lululemon ให้เป็นแบรนด์สำหรับสตรี และตอนนี้ ข้อตกลงไม่วิพากษ์วิจารณ์บริษัทในทางเสื่อมเสียหมดอายุแล้ว Wilson ในวัย 61 ปี จึงออกมาแสดงความเห็นต่างๆ นานาอีกครั้ง ในขณะที่ Wall Street ดูจะไม่ใส่ใจเท่าไหร่ “เรากำลังเริ่มเห็นผลของการบริหารงานที่มั่นคงและเราจะได้เห็นว่าบริษัทนี้มีศักยภาพแค่ไหนเมื่อมีความมั่นคง” McClintock นักวิเคราะห์จาก Barclays ให้ความเห็น

สิ่งที่ดูเป็นที่ประจักษ์แจ้งแก่ Wilson คือเขาต้องใช้เงินซื้อสิ่งที่เขาใช้หากินและนั่นก็คือซื้อหุ้น Lululemon คืน เขาต้องร่วมหุ้นกับบริษัทจัดการสินทรัพย์ส่วนบุคคลหรือนักลงทุนอื่นๆ สมบัติมูลค่า 2 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ของเขายังไม่พอจะยึดเอา Lululemon ที่มีมูลค่าตลาด 7.6 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ คืนมา แต่นั่นก็ไม่ใช่แผนที่เขาอยากทำ เขาอาจจะใช้เวลาทั้งหมดไปกับการสร้าง Lululemon สไตล์ของเขาเองที่ Kit and Ace ซึ่งมียอดขายราว 70 ล้านเหรียญสิ่งที่เขาเลือกทำและดูจะพอใจที่จะทำคือแค่บ่น

เมื่อสองสามเดือนก่อน Wilson ซื้อป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ที่ป้ายรถประจำทางหน้าสำนักงานใหญ่ของ Lululemon ใน Vancouver เพื่อเพิ่มจำนวนคนเข้าเว็บ ElevateLululemon.com Wilson เล่าถึงวิสัยทัศน์ของเขาในการบริหารงานบริษัท “แนวการทำงานของผมคือผมคุยกับบริษัทเพราะซีอีโอที่บริษัทมีอยู่ตอนนี้รวมถึงวิธีการดำเนินงานไม่ได้มีเป้าหมายระยะยาวเป็นแรงผลัก” Wilson กล่าว

ดูไปแล้วการเปิดบริษัทใหม่ในอุตสาหกรรมที่อายุยังน้อยต่างจากการบริหารบริษัทใหญ่ในอุตสาหกรรมที่อยู่ยงมานานแล้วมาก เจ้าของธุรกิจบางรายเข้าใจความจริงข้อนี้ แต่ส่วนใหญ่กลับไม่ นี่เองทำให้ Wilson ต้องเผชิญกับสิ่งที่ตามหลอกหลอนฝันร้ายของคนเป็นพ่อแม่อยู่เสมอ นั่นคือการถูกลูกตัวเองปฏิเสธ

“Chip เป็นผู้ก่อตั้ง ผู้ถือหุ้นใหญ่ เพราะฉะนั้นเขาย่อมมีสิทธิ์แสดงความคิดเห็น” Potdevin กล่าวพลางยักไหล่ “มันไม่ทำให้เราไขว้เขว เพราะนั่นเป็นแค่เสียงนกเสียงกา”

<hr />

<a href="https://goo.gl/5Vjh6s">คลิกอ่านฉบับเต็ม "สร้างมากับมือแต่กลายเป็นแค่ผู้ถือหุ้น" ได้ที่ Forbes Thailand Magazine ฉบับ มีนาคม 2560</a>
<a href="https://goo.gl/5Vjh6s"><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/600d1842ba62b7ea65c2ad33b3022a0c.png" alt="" /></a>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events