<h2>ประเทศไทยรู้จักและนำเทคโนโลยีด้านไอทีมาประยุกต์ใช้งาน ทั้งหน่วยงานภาครัฐและภาคเอกชนมานานกว่า 30 ปี แต่ต้องยอมรับว่าในยุคเริ่มต้นนั้นบุคลากรด้านไอทีของไทยมีค่อนข้างจำกัด ไม่เพียงพอต่อความต้องการตลาด สถาบันการศึกษาทุกแห่งได้เล็งเห็นถึงความสำคัญและความต้องการบุคลากรด้านไอที จึงเร่งผลิตบุคลากรเพื่อป้อนความต้องการของตลาดแต่บุคลากรไอทีที่จบการศึกษามานั้นกลับมีความรู้ความสามารถเฉพาะพื้นฐานของไอทีเท่านั้น ซึ่งไม่สามารถตอบโจทย์ความต้องการของตลาดได้</h2>
เนื่องจากปัจจุบัน เทคโนโลยีด้านไอทีมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและมีแนวโน้มพัฒนาอย่างไม่หยุดยั้ง ดังนั้นบุคลากรไอทีในวันนี้จึงต้องมีความเชี่ยวชาญด้านความรู้ไอทีและตื่นตัวเปิดรับก้าวทันกับเทคโนโลยีใหม่ๆ และพร้อมเปิดกว้างใฝ่หาค้นคว้าหาความรู้ให้ทันกับเทคโนโลยีใหม่ๆ อยู่ตลอดเวลา เช่นเดียวกันสถาบันการศึกษาที่เป็นแหล่งผลิตบุคลากรด้านไอที จำเป็นต้องพัฒนาปรับเปลี่ยนหลักสูตรการเรียนการสอนให้สอดคล้องก้าวทันเทรนด์ของเทคโนโลยีที่เปลี่ยนไปในอนาคต เพื่อให้บุคลากรด้านไอทีเพียงพอและตรงกับความต้องการของตลาดได้อย่างแท้จริง

ไทยขาดแคลนบุคลากรไอทียุค 4.0

หากย้อนอดีตจนถึงปัจจุบันจะพบว่าการพัฒนาบุคลากรด้านไอทีของไทยมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องตามเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงไป โดย AIT มองว่าการพัฒนาเทคโนโลยีแบ่งเป็น 5 ยุค คือ ยุคไอทีสำหรับการใช้งานระบบทั่วไปในองค์กร (Conventional App) เช่น ระบบบัญชีการเงิน สต็อก จัดซื้อ บุคคล การขายและการตลาด และอื่นๆ ที่ใช้ในการทำงานตามระบบขององค์กร ซึ่งปัจจุบันจะมีระบบที่สมบูรณ์แบบเรียกว่า ERP (Enterprise Resource Planning)

ยุค Internet หรือยุค Dotcom ที่เริ่มใช้กันมากว่า 20 ปี ซึ่งทำให้เราสามารถติดต่อสื่อสารกันได้ด้วย email และ internet นี้ เป็นจุดเริ่มต้นที่เปลี่ยนแปลงโลก เปลี่ยนวิถีชีวิตของมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นการกิน การเรียน การเล่น การทำงานและการเป็นอยู่ internet เป็นบ่อเกิดการเปลี่ยนแปลงเข้าสู่ยุคต่อมา ยุค Social Media และ Mobile App เป็นยุคของการสื่อสารที่ไร้พรมแดน เป็นยุคของ Facebook, Twitter, Instagram Line เป็นต้น นอกจากนั้นยังเป็นยุคของ application และ platform บน mobile devices ยุค Clouds / Big Data / Data Virtualization / SDN เป็นยุคที่ให้ความสำคัญและสร้างประโยชน์จากข้อมูลเพื่อสร้างประสิทธิภาพสูงสุดในการบริหารงานและความคุ้มค่าในการลงทุน

ยุค IoT / AI เป็นยุคที่เกิดขึ้นแล้วปัจจุบันและจะมีบทบาทยิ่งในโลกของไอทีอนาคตอันหมายถึง ทุกอุปกรณ์ในโลกจะได้รับการเชื่อมต่อเข้ากับอินเทอร์เน็ต เพื่อรับหรือส่งข้อมูลการทำงานของอุปกรณ์นั้นๆ ผ่านอินเทอร์เน็ตมาวิเคราะห์ ประมวลผลสั่งการและ AI หรือหุ่นยนต์ จะถูกพัฒนาเพื่อการใช้งานในหลากหลายรูปแบบ

อย่างไรก็ตาม จะเห็นได้ว่าจากเทคโนโลยีด้านไอทีมีความหลากหลายมากขึ้น ตั้งแต่ยุคเริ่มต้นที่เริ่มใช้โปรแกรมพื้นฐานที่ทุกคนรู้จักกันดีอย่าง basic MS Office ไปจนถึง network infrastructure, database, security รวมถึง online marketing ซึ่งเป็นกระแสของเทรนด์ใหม่ของโลก นอกจากนี้ยังมีการพัฒนาซอฟต์แวร์แอพพลิเคชั่นใหม่ๆ มากมาย ซึ่งเป็นการรวบรวมฟังก์ชั่นต่างๆ ที่จะเพิ่มความสะดวกสบายมาอยู่บนโทรศัพท์มือถือ เพื่อเข้ามาอำนวยความสะดวกให้แก่ผู้ใช้งานเป็นจำนวนมาก ทำให้แต่ละองค์กรต่างเฟ้นหาบุคลากรที่มีความรู้ลึกรู้จริงด้านไอทีเฉพาะด้าน

อย่างไรก็ตาม จากการติดตามข้อมูลพบว่า ผู้จบการศึกษาด้านไอทีในปัจจุบันกลับไม่มีความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านที่สามารถนำมาใช้ในการพัฒนาขีดความสามารถการแข่งขันให้แก่องค์กรให้เหนือคู่แข่งได้ โดยบุคลากรด้านไอทีที่อยู่ในตลาดมีความรู้เพียงขั้นพื้นฐานที่สามารถรองรับงานไอทีแค่เพียงยุคที่ 1, 2 และ 3 เท่านั้น ซึ่งสวนทางกับความต้องการของตลาดแรงงานที่อยู่ในยุค 4 และ 5 ดังนั้น ในมุมมองของ AIT การพัฒนาต่อยอดองค์ความรู้ให้บุคลากรไอทีเป็นเรื่องที่สำคัญ เพื่อเพิ่มศักยภาพและความรู้ด้านไอทีใหม่ๆ สำหรับต่อยอดให้บุคลากรเหล่านี้สามารถก้าวสู่การเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญด้านไอทีเฉพาะด้านให้ได้ พร้อมทั้งสามารถนำความรู้มาใช้ในการสร้างสรรค์ผลงานใหม่ๆ ให้องค์กร

นอกจากนี้ การพัฒนาองค์ความรู้ด้านไอทีภายในองค์กร ซีอีโอขององค์กรจำเป็นต้องรู้และเข้าใจด้านไอทีขององค์กร เมื่อผู้บริหารระดับสูงสุดมีความเข้าใจและเห็นถึงความสำคัญของไอที ที่จะเข้ามาช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการบริหารจัดการและขับเคลื่อนองค์กรให้เจริญก้าวหน้าสร้างความได้เปรียบเหนือคู่แข่ง ดังนั้นซีอีโอจึงเป็นพลังขับเคลื่อนสำคัญต่อการกำหนดนโยบายและผลักดันให้ระบบไอทีในองค์กรให้ประสบผลสำเร็จ และเตรียมความพร้อมด้านบุคลากรภายในองค์กรซึ่งสามารถจัดส่งไปอบรมหรือใช้บริการ outsource จากผู้รู้ได้

ขณะที่ AIT เล็งเห็นความสำคัญของการถ่ายทอดองค์ความรู้และประสบการณ์ที่สั่งสมในการดำเนินธุรกิจกว่า 20 ปีและความรู้ความสามารถในการดูแลติดตั้งระบบไอทีสารสนเทศและการสื่อสารให้กับองค์กรชั้นนำต่างๆ มากมาย ทั้งภาครัฐและเอกชนเพื่อต่อยอดการพัฒนาสู่ธุรกิจใหม่ขององค์กรด้วยการให้ความรู้ผ่านการจัดอบรมคอร์ส

เทคโนโลยีต่างๆ ในศูนย์ TraiNex หรือ ศูนย์ฝึกอบรมพัฒนาบุคลากรทางด้านไอทีซึ่งเปิดกว้างให้องค์กรภาคเอกชนสามารถจัดส่งบุคลากรทางไอทีหรือบุคคลทั่วไปที่สนใจมาฝึกอบรมพัฒนาเติมความรู้ด้านเทรนด์เทคโนโลยีใหม่ๆ เพื่อนำกลับไปพัฒนาองค์กรหรือเสริมความรู้ให้ก้าวทันเทคโนโลยี เพื่อรองรับประเทศไทยก้าวสู่ Thailland 4.0

บทสรุปมุมมองเกี่ยวกับบุคลากรด้านไอทีของไทย เรามองว่า ยังขาดบุคลากรที่มีความชำนาญเฉพาะทางตามเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและตลอดเวลาอีกทั้งยังขาดบุคลากรที่มองถึงทิศทางที่เทคโนโลยีใหม่ที่จะเข้ามาในอนาคตสถาบันที่ผลิตบุคลากรไอทีหรือสถาบันฝึกอบรม ก็ควรผลิตบุคลากรที่ตรงกับความต้องการของตลาดปัจจุบันและรองรับเทคโนโลยีที่จะมาในอนาคต ซึ่งหลักสูตรการเรียนการสอนหรือฝึกอบรมต้องปรับเปลี่ยนหลักสูตรให้สอดคล้องกับเทคโนโลยีปัจจุบันและอนาคตอย่างไรก็ตาม บุคลากรไอทีในองค์กรจะเก่งกาจหรือเชี่ยวชาญสักเพียงใด

ความสำเร็จทั้งหมดยากจะเกิดขึ้นได้หากขาดผู้นำองค์กรที่เข้าใจทางด้านไอที เพื่อให้สามารถต่อกรกับคู่แข่งได้ภายใต้ยุคโลกาภิวัตน์รวมถึงคุณสมบัติของบุคลากรด้านไอทีที่ควรมีนอกเหนือจากความรู้ ความสามารถและความชำนาญที่มีความสำคัญต่อองค์กรในยุคปัจจุบันบุคลากรไอทียังควรมีความสามารถทางด้านการคิดแอพพลิเคชั่นได้โดยเฉพาะการนำไอทีใช้ให้เกิดผลในเชิงธุรกิจ อันเป็นที่มาของสตาร์ทอัพที่คนไอทีใฝ่ฝัน

<figure><img style="width: 200px; height: 230px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/53688294d3d00d2d1fa20440a3e9977f.png" alt="" width="250" height="287" /><figcaption> ศิริพงษ์ อุ่นทรพันธุ์ ประธานคณะกรรมการบริหารและกรรมการผู้จัดการใหญ่บริษัท แอ็ดวานซ์ อินฟอร์เมชั่น เทคโนโลยี จำกัด (มหาชน) (AIT)</figcaption></figure>

&nbsp;
<div>

<hr />

<a href="https://goo.gl/2JcAAK">อ่านบทความทางธุรกิจที่น่าสนใจอื่นๆ เพิ่มเติมได้ใน นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับ มกราคม 2561 ในรูปแบบ E-Magazine</a>

<a href="https://goo.gl/2JcAAK"><img style="width: 250px; height: 328px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/45f4e2f83d6739461ddb245b45757a27.png" alt="" /></a>

</div>

บุคลากรไอที หัวใจโลกยุคดิจิทัล 4.0

หากเราคิดทุกอย่างให้เป็นเรื่องสร้างสรรค์ เราจะได้ธุรกิจที่ตอบโจทย์คนในชีวิตมากมาย เพราะผมเป็นคนไม่สนใจ Me Too Business หรือธุรกิจที่มีอยู่แล้วเยอะๆ ตามท้องตลาด เพราะสภาวะการแข่งขันมันสูง การตัดราคาจะทำให้ธุรกิจที่ทำตามๆ กันมาปิดตัวลงไป

ผมได้แนวความคิดแบบนี้มาจาก ธุรกิจ วงศ์พาณิชย์ จริงๆ มันคือการบริหารเศษขยะ ของเหลือทิ้งที่ไม่ได้ใช้อย่างมีประสิทธิภาพ ต้นเหตุของเรื่องคือ ขยะล้นเมือง เราจะมีวิธีการอย่างไรในการบริหารจัดการของเหลือเหล่านี้ให้มีประสิทธิภาพ  ผมชอบ Business แบบนี้ เพราะมันช่วยสร้างสรรค์สังคมและเศรษฐกิจไปพร้อมกัน

เรามาดูว่าเมืองไทยมีปัญหาอะไรบ้าง

1. ขยะล้นเมือง อันนี้พูดไปแล้วในวงศ์พาณิชย์

2. ความไม่เป็นระเบียบเรียบร้อยในการใช้ถนน

ผมเคยเห็นตัวอย่างของประเทศสิงคโปร์ในการจับคนสูบบุหรี่หรือทิ้งขยะไม่เป็นที่ไม่เป็นทาง เขามีการแต่งตั้ง Agent ที่คอยสอดส่องพฤติกรรมคนแหกกฎเหล่านี้ จับได้ ปรับเงิน ได้ส่วนแบ่งค่าปรับ มีหลายคนออกมาทำเป็น Agent ส่วนตัว ถ้าจะมีธุรกิจที่ทำด้านนี้โดยเฉพาะ ผมเห็นด้วยเป็นอย่างมาก แต่กฎหมายต้องล้อตามไปด้วย

3. เด็กแว้น

ผมว่าน่าจะมี Sponsor เข้ามาจัดการแข่งรถแบบเป็นที่เป็นทางไปเลย มีแข่ง ชิงรางวัล จัดในสนามแข่งจริงๆ ไม่ใช่บนท้องถนนที่จะทำความเดือดร้อนและรบกวนชาวบ้าน

4. ปัญหายกพวกตีกัน

คล้ายกับเด็กแว้นนั่นแหละ คือจัดเป็นเวทีให้ชกแบบ MMA ไปเลย เทรนนิ่งฝึกซ้อมดีๆ ส่วนใหญ่เด็กพวกนี้เดี่ยวๆไม่กล้า ชอบแบบหมาหมู่ ก็จัด Match แบบ Battle Royals ไปเลย 30 - 30 เอาคนเท่ากัน ใครยืนอยู่คนสุดท้าย คนนั้นชนะ หาสปอนเซอร์มา รับรองรายการนี้ดัง

5. สุนัขจรจัด

ปัญหานี้มีความ Sensitive สูงมากในเมืองไทย เพราะมีกลุ่มคนรักสัตว์ ที่อาจจะรักไม่จริง ผมคิดว่าปัญหานี้เกิดขึ้นเพราะมีแต่คนรักหมาแต่ปาก แต่ไม่ทำอะไร ธุรกิจแบบ Adoption หาคนที่อยากเลี้ยงมารับไปต่อ แต่ก่อนที่จะรับไป ก็ขัดสีฉวีวรรณตัวมันให้เรียบร้อยซะก่อน

6. ปัญหายาเสพติด

การแก้ปัญหาตรงนี้ ผมชอบวิธีการแบบประเทศเนเธอร์แลนด์ คือในส่วนที่ห้ามไม่ได้ ทำให้ถูกต้องไปเลย ( กัญชาถูกกฎหมายในประเทศเนเธอร์แลนด์แต่ต้องมีการควบคุมดูแล ) อะไรที่รับไม่ได้ เช่นยาอี ยาไอซ์ ยาบ้า เฮโรอีน สร้างศูนย์บำบัดเพื่อเลิก หรือให้หมอเป็นคนมาควบคุมดูแลคนเสพ ถ้าจะเสพต้องผ่านศูนย์นี้เท่านั้น แต่เน้นให้คนค่อยๆลดค่อยๆเลิกกันไป ในราคาที่ถูกมากๆ รับรองผู้ค้ารายใหญ่ รายย่อย เลิกหมด เพราะทำไม่ได้ มีคู่แข่ง margin ไม่คุ้ม

7. ปัญหาการเล่นการพนัน

ทำให้ถูกต้องแบบ Marina Bay Sand ไปเลย แต่ไม่อนุญาตให้คนไทยเล่น หรือถ้าจะเล่นต้องมีการโชว์หลักฐานที่มาทางการเงินที่จะไม่ทำให้ครอบครัวตัวเองเดือดร้อน รับรองเงินไหลเข้าประเทศอีกเยอะ

8. ปัญหาคอรัปชั่น

ตั้งหน่วยงานเอกชนในการปราบคอรัปชั่น โดยมีค่าปรับเป็นค่าคอมมิชชั่น คิดเป็น % จากงานที่จับได้

ทุกอย่างในโลกมีทางแก้ ถ้าเราเอาความคิดแบบเดิมๆออก แต่ทั้งหมดที่ผมพูดมานี้ รับรองจะไม่มีทางเกิดขึ้น ตราบใดที่กลไกลผลประโยชน์ยังทำงานอยู่ และตราบใดที่คนไทยยังดราม่ากันได้ทุกเรื่อง

คิดให้ต่าง ออกจากกรอบ Me Too Business

แรงงานข้ามชาติมองหาโอกาสการทำงานและมาตรฐานการดำรงชีวิตที่ดีขึ้นทั่วโลกไม่เว้นแม้ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยแรงงานจากประเทศกัมพูชาและเมียนมาจำนวนมาก มุ่งมาที่ประเทศไทยเพื่อโอกาสในการหาเลี้ยงชีพที่ไม่มีในประเทศของตน ในขณะที่ประเทศไทยก็ได้ประโยชน์จากการต้อนรับแรงงานข้ามชาติเช่นกัน แต่การแสวงหาโอกาสการทำงานมักนำไปสู่ความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นกับแรงงานเหล่านั้น จากข้อมูลขององค์กรต่างๆ เช่น องค์กรแรงงานระหว่างประเทศ หรือ International Labour Organization (ILO) ระบุว่า แรงงานข้ามชาติทั่วโลกมีความเปราะบางอย่างยิ่งต่อการถูกบังคับใช้แรงงาน

แรงงานข้ามชาติของไทยไม่เพียงแต่มีความเสี่ยงต่อการถูกเลือกปฏิบัติเท่านั้นแต่ยังอาจถูกบังคับให้ชำระค่านายหน้าในการจัดหางานในต่างแดนในอัตราที่สูงอีกด้วย ซึ่งหมายความว่าแรงงานข้ามชาติที่มองหาการจ้างงานที่ถูกกฎหมายอาจต้องเป็นหนี้ก้อนมหาศาลก่อนที่จะได้เริ่มงานซึ่งหนี้สินก้อนดังกล่าวอาจใช้เวลาหลายปีกว่าจะชำระคืนได้หมด

ภัยทั้งหลายยังไม่ได้จบลงแค่ตรงนี้ในการมองหางาน บางครั้งแรงงานข้ามชาติในประเทศไทยไม่ได้มีทางเลือกมากพวกเขาจึงต้องทำงานกับนายจ้างที่ไม่ได้ดูแลเรื่องความปลอดภัยและการจ้างแรงงานที่ถูกกฎหมาย ประเด็นนี้เป็นประเด็นร้อนแรงในปีนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากกรณีที่รัฐบาลระงับการใช้มาตรการเข้มงวดในการลงโทษผู้ละเมิดกฎหมายแรงงานข้ามชาติฉบับใหม่ของไทย เนื่องจากเกรงว่าแรงงานจำนวนมากจะอพยพกลับประเทศเพื่อหลีกเลี่ยงโทษปรับจากการทำงานอย่างผิดกฎหมายในประเทศในการเดินทางกลับถิ่นฐาน

แรงงานข้ามชาติอาจต้องเผชิญกับค่าใช้จ่ายและค่าธรรมเนียมในอัตราสูงเพื่ออำนวยความสะดวกในการข้ามประเทศกลับมา และหลังจากที่พวกเขากลับมา เจ้าหน้าที่ที่ทุจริตยังเอาเปรียบพวกเขาด้วยการเรียกเก็บสินบน ทั้งนี้เป็นเพราะไม่มีงานในประเทศของพวกเขา ค่าธรรมเนียมในการทำเอกสารยืนยันตัวตนและการออกเอกสารอนุญาตทำงานที่ถูกกฎหมายซึ่งเรียกเก็บในอัตราที่ไร้การควบคุมยังคงมีอยู่ ในที่สุดพวกเขาจึงมีความเสี่ยงที่จะกลับไปเข้าวงจรการใช้บริการนายหน้าหางานซึ่งเรียกเก็บค่าธรรมเนียมในการหางานในต่างประเทศ

ปัจจุบันบริษัทไทยบางแห่งมีกลุ่มแรงงานหลักประกอบไปด้วยแรงงานชาวไทย เมียนมา และกัมพูชา ผ่านบริษัทนายหน้าที่ขึ้นทะเบียนอย่างถูกต้องในประเทศเมียนมาและกัมพูชา

บริษัทให้ความสำคัญกับการลดช่องว่างในการเอาเปรียบแรงงานและการขู่กรรโชกจากนายหน้าในการหางานให้กับแรงงานเหล่านี้ แรงงานที่มีเอกสารยืนยันตัวตนและใบอนุญาตการทำงานเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้ทำงานที่ไทยยูเนี่ยน และระบบของเรามีการรองรับการดำเนินการในเรื่องนี้สภาพหนี้สินอันเนื่องจากการหางานหรือแรงงานขัดหนี้ไม่ควรเกิดขึ้นในสถานที่ทำงาน ในปี 2559 ดังเช่นบริษัทแห่งหนึ่งที่ได้ยกเลิกค่าธรรมเนียมในการจัดหาแรงงานทั้งหมดในโรงงานผลิตและแปรรูปของบริษัทโดยมีผลบังคับใช้กับการจ้างงานทั้งหมดในอนาคตทั้งภายในประเทศไทยและต่างประเทศ

นอกจากนี้ ตั้งแต่ปี 2558 บริษัทดังกล่าวได้ดำเนินการใช้จรรยาบรรณธุรกิจและแนวปฏิบัติด้านแรงงานฉบับปรับปรุงซึ่งครอบคลุมเรื่องการจ้างงานและการปฏิบัติต่อแรงงาน การกำหนดขั้นตอนการดำเนินงานเรื่องสวัสดิการพนักงาน สิทธิประโยชน์ ค่าแรง อายุ เสรีภาพในการสมาคม สิทธิในการเจรจาต่อรอง และมาตรการสุขภาพและความปลอดภัยที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิทธิได้

จรรยาบรรณฯ ดังกล่าว ซัพพลายเออร์ทั้งหมดต้องลงนามรับทราบและปฏิบัติตาม เป็นการตั้งมาตรฐานการดำเนินงานที่ไทยยูเนี่ยนคาดหวังให้เกิดขึ้นทั้งระบบห่วงโซ่อุปทานการยกเลิกการเก็บค่าธรรมเนียมการจัดหางานเป็นการดำเนินการตามการพัฒนาต่อเนื่องของนโยบายการจัดหาแรงงานข้ามชาติอย่างมีจริยธรรม ซึ่งได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีจากเครือข่ายเพื่อสิทธิแรงงานข้ามชาติ หรือ Migrant Workers Rights Network (MWRN) ซึ่งเข้าไปดำเนินการตรวจสอบสภาพแรงงานในโรงงานทุกแห่งในเครือของบริษัทดังกล่าวระหว่างปี 2559

<img style="width: 680px; height: 453px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/00cd6b81b28201c0810e29ee9a81e4f0.png" alt="" />

นอกจากนี้ยังได้ทำงานกับสถาบันอิสราและให้ข้อมูลเพื่อเป็นกรณีศึกษาในเรื่องระบบการจัดหาแรงงานโดยปราศจากการปฏิบัติเยี่ยงทาสเป็นเรื่องสำคัญสำหรับอุตสาหกรรมและผู้มีส่วนได้เสียในการทำงานร่วมกันอย่างใกล้ชิดตลอดทั้งกระบวนการจัดหางานและย้ำกับบริษัทนายหน้าว่าการดำเนินการอย่างมีจริยธรรมที่ตรวจสอบได้เป็นสิ่งที่ต้องปฏิบัติตามและมีความจำเป็นต่อการดำเนินธุรกิจทั้งในปัจจุบันและในอนาคต

การให้คำมั่นในการทุ่มเททรัพยากรและเวลาในการเผชิญกับประเด็นดังกล่าวและสร้างความสัมพันธ์อย่างแน่นแฟ้นกับบริษัทจัดหาแรงงาน และองค์กรไม่แสวงหากำไรในประเทศเมียนมาและกัมพูชา บริษัทดังกล่าวยังสามารถวางกระบวนการจัดหาแรงงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น โดยมีเครือข่ายเพื่อสิทธิแรงงานข้ามชาติเป็นที่ปรึกษาและควบคุมดูแล ทำให้สามารถลดค่าใช้จ่ายและความยุ่งยากในการจัดหาแรงงานได้

ความริเริ่มเหล่านี้เป็นผลจากการมีพันธกิจร่วมกันในการปรับปรุงสภาพแวดล้อมในการทำงานให้กับพนักงานทั้งหมดของบริษัทแห่งนั้น แล้วยังเป็นผู้นำในการดำเนินนโยบายและปฏิบัติตามกฎระเบียบอย่างเคร่งครัดในอุตสาหกรรมอาหารทะเลไทยเพื่อแสดงให้ทุกคนเห็นว่าการเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ แต่สิ่งสำคัญคือ การมีพันธมิตรที่สามารถช่วยสะท้อนให้บริษัทเห็นภาพสถานประกอบการในมุมของพนักงานและสร้างความเข้าใจในเรื่องแนวทางปฏิบัติด้านจริยธรรมที่ดีที่สุดในอนาคต

หนึ่งในแนวทางสำคัญในการพัฒนาที่ยั่งยืนในอนาคตอย่างแท้จริงคือการที่พนักงานทั้งหมดทั้งไทยและทั่วโลกสามารถเข้าถึงความปลอดภัยและมีเสรีภาพในการเลือก หนทางนี้ไม่ง่าย เราจำเป็นต้องช่วยผลักดันธุรกิจรูปแบบใหม่ให้กับบริษัทจัดหาแรงงานในต่างประเทศ

อย่างไรก็ตาม งานสำคัญคือ ทั้งอุตสาหกรรมอาหารทะเล และอุตสาหกรรมอื่นๆ รวมทั้งภาครัฐ องค์กรไม่แสวงหากำไร และผู้มีส่วนได้เสียทั้งหมด ร่วมมือกันในการขจัดการกดขี่แรงงานเพื่อนำไปสู่การจ้างงานอย่างถูกกฎหมาย ตราบใดที่ตัวแทนนายหน้าที่ไร้จริยธรรมยังคงหาพันธมิตรในการดำเนินธุรกิจอย่างไร้ศีลธรรม แรงงานจะยังคงถูกกดขี่และถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมต่อไป ทั้งๆ ที่พวกเขาต้องการจะแสวงหาการจ้างงานที่ถูกกฎหมายและชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น

<img style="width: 200px; height: 225px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/46270941e82297bb2aede98b593d6d25.png" alt="" />
Darian McBain
ผู้อำนวยกำรกลุ่มกำรพัฒนาที่ยั่งยืน
บริษัท ไทยยูเนี่ยนกรุ๊ป จำกัด (มหาชน)

<hr />

<a href="https://goo.gl/hxJLvV">อ่านบทความทางด้านธุรกิจและการลงทุนได้ที่ Forbes Thailand Magazine ฉบับ กันยายน 2560 ในรูปแบบ e-Magazine</a>
<a href="https://goo.gl/hxJLvV"><img style="width: 250px; height: 330px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/e09455f207b9668923eadb71ef5fb133.png" alt="" /></a>

หลักประกันของแรงงานข้ามชาติปลอดภัยและจ้างงานแบบถูกกฎหมาย

แม้ตลาดหุ้นจะฟื้นตัวกลับมาแล้วหลังจากร่วงหนักเมื่อมกราคม แต่นักลงทุนยังคงต้องเผชิญกับภาวะยากลำบากต่อไปในปีนี้ ธนาคารกลางสหรัฐและหน่วยงานกำกับดูแลด้านการเงินอื่นๆ ดำเนินมาตรการทางการเงินแบบเข้มงวด ส่งผลให้ค่าเงินเหรียญสหรัฐฯ แข็งค่าขึ้นและฉุดราคาสินค้าลง โดยเริ่มจากราคาทองคำที่อ่อนตัวตั้งแต่ปี 2011 ดังที่ผมได้เคยพูดถึงในบทความก่อนหน้านี้หลายครั้ง การใช้นโยบายอัตราดอกเบี้ยที่ 0% และการดำเนินการเข้าซื้อพันธบัตรอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปี 2009 เป็นเรื่องที่ผิดพลาดอย่างมหันต์ ซึ่งส่งผลให้อัตราเติบโตทางเศรษฐกิจของโลกชะลอตัวจนแทบหยุดชะงัก

ภาระจากนโยบายการเงินยิ่งทวีหนักขึ้นเมื่อขาดการปฏิรูปโครงสร้างทางเศรษฐกิจในสหรัฐฯ ญี่ปุ่น และยุโรป รัฐบาลสหรัฐฯ ใช้จ่ายเงินโดยปราศจากแผนงบประมาณที่มีเป้าหมายชัดเจน โดยใช้จ่ายเงินภาษีไปอย่างสิ้นเปลืองหลายแสนล้านเหรียญในแต่ละปี ขณะที่ออกกฎหมายจัดเก็บภาษีที่สลับซับซ้อนและเข้าใจยาก ระบบภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาของสหรัฐฯ ในปัจจุบันก็ซับซ้อนอย่างมาก นอกจากนี้ยังติดอันดับหนึ่งในประเทศที่มีอัตราภาษีเงินได้นิติบุคคลสูงที่สุด ทำให้เกิดปัญหาบริษัทย้ายฐานไปต่างประเทศ ขณะที่บริษัทที่ยังเติบโตแข็งแกร่งบางแห่งเก็บเงินสดในต่างประเทศเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ต้องเสียภาษีอัตราสูงในประเทศบ้านเกิด

นโยบายของเฟดหนุนให้กระแสเงินไหลไปยังพันธบัตรและบริษัทต่างๆ นำเครื่องมือทางการเงินที่ซับซ้อนไปใช้ในการลงทุน ซึ่งไม่ได้มุ่งไปที่การเติบโตของธุรกิจ ส่งผลให้ตราสารหนี้ที่มีความน่าเชื่อถือระดับน่าลงทุนมีอัตราผลตอบแทนลดลงจนแทบจะไม่สร้างรายได้ ซึ่งเรื่องนี้ดูจะเป็นปัญหาต่อเนื่องที่จะดำเนินไปอีกหลายปี

เป็นเวลาหลายทศวรรษที่นักลงทุนได้รับคำแนะนำในการแบ่งสัดส่วนการลงทุนระหว่างตราสารหนี้และตราสารทุน โดยให้เพิ่มสัดส่วนการลงทุนในตราสารหนี้เมื่ออายุมากขึ้น การจัดสรรการลงทุนเช่นนี้จะมีประสิทธิผลหากผลตอบแทนจากตราสารหนี้อยู่ในระดับสูงเช่นในอดีต แต่ไม่เพียงพอสำหรับชีวิตหลังเกษียณในเวลาที่มีอัตราผลตอบแทนต่ำและอายุเฉลี่ยยืนยาวมากขึ้น

หุ้นของหลายๆ บริษัทถูกกำหนดราคาในระดับสูงซึ่งอิงจากอัตราเติบโตที่แข็งแกร่งทว่า แนวโน้มกำไรคาดการณ์ว่าจะลดลงหรือติดลบ การลงทุนทางธุรกิจของบริษัทอยู่ในระดับต่ำในเกือบทุกภาคธุรกิจ และการค้าระหว่างประเทศอยู่ในภาวะชะลอตัวอย่างรุนแรง ประเด็นนี้จะเลวร้ายยิ่งขึ้นหากมาตรการเพื่อควบคุมแรงงานอพยพของยุโรปยกระดับเป็นนโยบายกีดกันทางการค้า

ตราสารหนี้ประเภท high-yield bond ให้ผลตอบแทนมากกว่า แต่ราคาไม่ได้ถูกเมื่อเทียบกับความเสี่ยง โดยเฉพาะเมื่ออัตราเติบโตยังอยู่ในระดับต่ำ อสังหาฯ เป็นที่ชื่นชอบของนักลงทุนมาอย่างต่อเนื่อง แต่ผลตอบแทนในอนาคตจะขึ้นอยู่กับอัตราเติบโตและอัตราเงินเฟ้อ ซึ่งทั้งสองสิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะเห็นได้ง่ายในสถานการณ์ปัจจุบัน

ไม่ได้หว่านพืชผล
แทนที่บริษัทจำนวนมากจะนำกำไรไปลงทุนเพิ่มเติมในธุรกิจ กลับเอามาซื้อหุ้นด้วยเงินกู้ยืมหรือลงทุนในธุรกิจต่ำกว่าที่ควรจะเป็น สิ่งเหล่านี้ผลักดันให้ราคาหุ้นปรับตัวขึ้นในระยะสั้น แต่นักลงทุนระยะยาวมองหาการทำกำไรใหม่ๆ ไม่ใช่เพียงไล่ราคาวางเดิมพันในธุรกิจที่ไม่ได้เติบโตอย่างมั่นคง บริษัทหลายแห่งไม่มีผลกำไรให้เก็บเกี่ยวเท่าไหร่นักเพราะไม่ได้หว่านพืชผลไว้ก่อนหน้านี้ อัตรากำไรหดตัวในปี 2015 ซึ่งเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าอาจเข้าสู่ภาวะถดถอยของตัวเลขกำไร

วิธีแก้ปัญหาคือการลงทุนทางตรงมากขึ้นในธุรกิจและการขยายตัวของเศรษฐกิจ ซึ่งจำเป็นต้องมีผู้นำที่แข็งแกร่งที่มุ่งจะเปลี่ยนแปลงโครงสร้างเดิม รัฐบาลอยู่ในภาวะหนี้ท่วมและบริหารงานอย่างไม่มีประสิทธิภาพ รัฐบาลไม่ได้ช่วยให้มาตรฐานการครองชีพดีขึ้น มิหนำซ้ำยังมักเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาอย่างที่เห็นได้ในประเทศกำลังพัฒนา เช่น บราซิล รัสเซีย แอฟริกาใต้และเวเนซุเอลา มาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจ Abenomics ของรัฐบาลญี่ปุ่น เน้นไปที่การอัดฉีดเม็ดเงินอย่างมหาศาลของรัฐบาลและการดำเนินการของธนาคารกลางเพื่อเข้าซื้อพันธบัตรรัฐบาลซึ่งให้ผลตอบแทนที่ต่ำ สองสิ่งนี้ไม่ใช่วิธีที่จะผลักดันให้เกิดการเติบโตทางเศรษฐกิจ ทางด้านยุโรปก็ยังไม่สามารถกอบกู้สถานการณ์ของรัฐบาลกรีซ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการควบคุมการใช้จ่าย การปฏิรูปด้านการเงินการธนาคาร และการเปิดเสรีตลาดซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นหากต้องการให้เศรษฐกิจขยายตัว

ทั้งหมดนี้ชี้ให้เห็นว่าตัวแปรสำคัญอยู่ที่จุดเริ่มต้น นั่นก็คือการเป็นผู้นำทางเศรษฐกิจของสหรัฐฯ ประเทศสหรัฐฯ มีระบบเศรษฐกิจขนาดใหญ่ที่สุดในโลก ซึ่งการลงทุนในตราสารทุน ตราสารหนี้และอสังหาริมทรัพย์ของภาคเอกชนมีมูลค่าสูงกว่าการลงทุนในทั่วโลกรวมกัน (ไม่รวมหน่วยงานกึ่งรัฐกึ่งเอกชนของจีน) วิกฤตปัญหาด้านการเติบโตเห็นได้อย่างชัดเจนซึ่งหนทางแก้ไขจะเริ่มดำเนินการได้ในปี 2017

<img class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/MAY%202016/contibutors-Divid.png" alt="" width="237" height="237" />

DAVID MALPASS
นักเศรษฐศาสตร์ระดับโลกและประธาน ENCIMA GLOBAL LLC

<hr />

<a href="http://goo.gl/kz7T2r">คลิ๊กอ่านบทความเพื่อจุดประกายไฟฝันทางด้านธุรกิจ จาก Forbes Thailand ฉบับ MAY 2016 ในรูปแบบ E-Magazine</a>
<a href="http://goo.gl/kz7T2r"><img class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/MAY%202016/COVER-36-Cover-Resize.png" alt="" /></a>

นักลงทุนเผชิญศึกหลายด้าน

กฎแห่ง 72 (The Rule of 72) คือวิธีง่ายๆ ในการทำนายปีที่เงินลงทุนจะทวีคูณเป็นสองเท่า เอา 72 หารด้วยดอกเบี้ยทบต้น ถ้าดอกเบี้ยอยู่ที่ร้อยละ 8 เงินในกระเป๋าคุณจะเพิ่มเป็นสองเท่าทุกๆ 9 ปี ถึงไม่ตรงนัก แต่ก็ใกล้เคียง เมื่อปี ค.ศ. 1944 หรือ 72 ปีก่อน ผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติของสหรัฐฯ อยู่ที่ 225 แสนล้านเหรียญสหรัฐฯ (เมื่อคิดจากมูลค่าดอลลาร์ในปัจจุบัน) โดยปัจจุบันเพิ่มเป็น 18 ล้านล้านเหรียญ คิดเป็นอัตราเติบโตเฉลี่ยสะสมต่อปีที่ร้อยละ 2.9 ถ้าเศรษฐกิจสหรัฐฯเติบโตมากกว่าอัตราที่ผ่านมาแค่ปีละ 1 เปอร์เซ็นต์เทจพอยนท์

กฎแห่ง 72 บอกว่าขนาดเศรษฐกิจของประเทศจะใหญ่กว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบันสองเท่า (แต่ถ้าคิดจากตัวเลขจริงคือ 37.1 ล้านล้านเหรียญสหรัฐฯ ก็จะมากกว่าสองเท่าอยู่สักหน่อย) คำถามคือ ถ้าเศรษฐกิจสหรัฐฯ มีขนาดใหญ่กว่านี้เป็นสองเท่า จะมีมหาเศรษฐีเพิ่มอีกสักกี่คน เม็ดเงินลงทุนจะมากกว่านี้อีกเท่าไหร่ และจะมีโอกาสสำหรับผู้ประกอบการอีกมากแค่ไหน สำหรับเศรษฐกิจขนาด 37 ล้านล้านเหรียญที่ความมั่งคั่งกระจายสู่ประชากร 320 ล้านคน รัฐบาลจะปลอดหนี้ ปราศจากวิกฤตด้านสวัสดิการสังคม กองทุนสวัสดิการของรัฐและรัฐบาลท้องถิ่นจะมีเงินอุดหนุนอย่างเพียงพอ และประเทศจะมีโครงสร้างสาธารณูปโภคที่ดีเยี่ยมอะไรๆ ที่ว่ามานี้คงจะเป็นไปได้ ถ้าชนชั้นนักการเมืองใส่ใจขึ้นสักนิดกับอัตราเติบโตทางเศรษฐกิจตลอด 72 ปีที่ผ่านมา มันน่าโมโหนักกับนักการเมืองพวกนี้

ยุคแห่งมหาเศรษฐีเกลื่อนกลาด

แต่ผมขอเปลี่ยนเรื่องไปคุยถึงเศรษฐกิจโลกดีกว่า ขนาดของเศรษฐกิจโลกทุกวันนี้อยู่ที่ 80 ล้านล้านเหรียญ ซึ่งปีที่แล้วไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นในเรื่องอัตราเติบโต แต่ผลิตภัณฑ์มวลรวมของโลก (gross world product) ขยายตัวร้อยละ 3.4 อัตราดังกล่าวนี้ทำให้คาดหมายได้ว่าเศรษฐกิจโลกจะเติบโตจนมีขนาด 258 ล้านล้านเหรียญภายในปี 2050 ลองคิดดูสิครับ เศรษฐกิจที่ใหญ่กว่าปัจจุบันกว่าสามเท่า สมมุติว่าโลกเราเติบโตน้อยกว่านั้น เอาเป็นว่าร้อยละ 3 นั่นก็ยังทำให้ผลิตภัณฑ์มวลรวมต่อปีเพิ่มขึ้น 145 ล้านล้านเหรียญ และจะสร้างมหาเศรษฐีใหม่อีกหลายพันคน แล้วมหาเศรษฐีในอนาคตเหล่านี้จะไปหาเงินกันมาจากที่ไหน เพราะแนวโน้มคือเพื่อนทางธุรกิจที่ดีของคุณ ฉะนั้น จับตาดูสองแนวโน้มหลักๆ ต่อไปนี้

• ประชากรโลก ผู้คนบนโลกมีมากขึ้น รวยขึ้น ใช้ชีวิตในเมืองมากขึ้น และสูงวัยขึ้น ขณะนี้โลกของเรามีประชากร 7.3 พันล้านคน องค์การสหประชาชาติคาดหมายว่าประชากรโลกจะเพิ่มเป็น 9.7 พันล้านคนในปี 2050 แต่ภายใต้กระแสหลักเหล่านั้น จงใส่ใจกับกระแสรอง ลองดูอัตราเติบโตของชนชั้นกลางของโลก ซึ่งขณะนี้มีจำนวน 2 พันล้านคน ภายปี 2050 จำนวนที่ว่านี้อาจเพิ่มขึ้นอย่างน้อยๆ เป็นสองเท่าเมื่อคนก้าวข้ามความยากจนไปใช้ชีวิตแบบชนชั้นกลางพวกเขาต้องการสิ่งของจึงซื้อของ แล้วพวกเขาต้องการของแบบใด สุขอนามัย เครื่องปรับอากาศ ที่อยู่อาศัยที่ทันสมัย อาหารโปรตีนสูง การเดินทางท่องเที่ยว ธุรกิจที่รองรับความต้องการเหล่านี้จะทำเงินหลายล้านล้านเหรียญ จำนวนประชากรในเมืองจะเพิ่มจาก 4 พันล้านเป็น 6.3 พันล้านคน ภายในปี 2050 อุตสาหกรรมที่อยู่อาศัยและขนส่งจะสร้างรายได้หลายล้านล้านเหรียญสหรัฐฯ ประชากรสูงวัย (อายุมากกว่า 65 ปี) จะเพิ่มจาก 600 ล้านคนในปัจจุบัน เป็นราว 1.5 พันล้านคนในปี 2050 ยาใหม่ๆ การรักษาทางการแพทย์ และบริการด้านสุขภาพที่เป็นที่ต้องการของผู้สูงอายุ ก็จะทำเงินอีกมหาศาลนับล้านล้านเหรียญเช่นกัน

• เทคโนโลยีเบ่งบาน ในแวดวงเทคโนโลยี กำลังมีการถกเถียงกันอย่างดุเดือดในประเด็นที่ว่ากฎของมัวร์ (Moore’s Laws) ซึ่งคาดการณ์ว่าวิวัฒนาการของไมโครชิพกำลังชะลอตัว แต่ Ray Kurzweil นักอนาคตศาสตร์ ไม่คิดเช่นนั้น เขาชี้ว่า อัตราความก้าวหน้าตามกฎของ Moore (ซึ่งอธิบายว่าศักยภาพด้านเทคโนโลยีดิจิทัลจะเพิ่มเป็นสองเท่าทุกๆ 18-24 เดือน) เกิดขึ้นตั้งแต่ก่อนหน้ายุค Silicon Valley ซึ่งเปิดฉากขึ้นเมื่อปี 1958 จากประดิษฐกรรมวงจรรวมของ Fairchild Semiconductor Kurzweil อ้างว่า ยุคของพัฒนาการแบบก้าวกระโดดเริ่มขึ้นตั้งแต่ช่วงปี 1890 และจะยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนสิ้นสุดในลงช่วงหลังยุคแห่งการพัฒนา semiconductor ที่ Silicon Valley (ต้นทศวรรษที่ 2020) อันเป็นผลพวงมาจากควอนตัมคอมพิวเตอร์ รวมถึงแนวคิดที่ประสบผลสำเร็จอื่นๆ

Kurzweil อาจคิดผิด แต่ผมคงไม่ฟันธง การจะเดิมพันกับความเปลี่ยนแปลงด้านเทคโนโลยีไม่ใช่การกระทำที่ฉลาดนัก ไม่ต่างจากการเดิมพันกับความปราดเปรื่องของมนุษย์ ผู้ที่จะเป็นมหาเศรษฐีในอนาคตจะต้องรู้จักคิดถึงกลุ่มประชากรขนาดใหญ่กว่า รวยกว่า ทันสมัยกว่า อายุมากกว่า และใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสมพาคุณไปยังจุดนั้นก่อน ไม่แน่ว่าคุณอาจได้อยู่ใน FORBES ฉบับ Billionaires ก็เป็นได้

<img class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/APRIL%202016/contibutors-rich.png" alt="" width="145" height="145" />
RICH KARLGAARD
ผู้พิมพ์ผู้โฆษณาของ Forbes
กับผลงานหนังสือเล่มล่าสุด TEAM GENIUS: THE NEW SCIENCE OF HIGH-PERFORMING ORGANIZATIONS

<hr />

<a href="http://goo.gl/kz7T2r">คลิ๊กอ่านบทความเพื่อจุดประกายไฟฝันทางด้านธุรกิจ จาก Forbes Thailand ฉบับ MAY 2016 ในรูปแบบ E-Magazine</a>
<a href="http://goo.gl/kz7T2r"><img class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/MAY%202016/COVER-36-Cover-Resize.png" alt="" /></a>

ว่าที่อภิมหาเศรษฐี

รอบปีที่ผ่านมาองค์กรต่างๆ ที่เฝ้าติดตามสภาวะความผันผวนของเศรษฐกิจโลกและความชะงักงันของเศรษฐกิจไทย ส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้รับข่าวดี ด้วยปัจจัยเร่งเร้าต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นประเด็นภาวะโลกร้อน การดูแลสิ่งแวดล้อม การเติบโตอย่างก้าวกระโดดของประเทศเพื่อนบ้าน การต่อสู้แย่งชิงคนหัวกะทิรุ่นใหม่กับแนวโน้มความต้องการเป็นนายตัวเอง สภาวะที่องค์กรเบอร์หนึ่งและเบอร์สองของตลาดอาจพลิกผันพ่ายแพ้สตาร์ทอัพหน้าใหม่จากอุตสาหกรรมอื่น ที่ก้าวเข้ามาเปลี่ยนเกมในตลาดแบบ Set Zero และการเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยียุค 4G ตลอดจนการเข้าถึง Connectivity และอี-คอมเมิร์ซในกลุ่มผู้มีรายได้น้อยของประเทศไทยที่ขยับขึ้นมหาศาลตั้งแต่ปี 2015

เกมการแข่งขันของโลกใหม่กำลังเริ่มขึ้น องค์กรต่างๆ เริ่มมีการปรับตัวและนำกลยุทธ์ต่างๆ ที่มีประสิทธิภาพเข้ามาใช้เพื่อพัฒนาองค์กร อย่างแนวคิด Core Competencies ของ C.K. Prahalad และ Gary Hamel การวางกลยุทธ์จากการวิเคราะห์ปัจจัยภายนอกองค์กร อาทิ แนวคิด Five Forces ของ Michael E. Porter หรือ Emergent Strategy ตามแนวคิดของ Henry Mintzberg ที่เปิดให้มีช่องความยืดหยุ่นสำหรับการเรียนรู้ และปรับตามพลวัตตลาด ซึ่งหลายองค์กรที่กำลังเข้าสู่ช่วงเปลี่ยนผ่านในการแข่งขันเกมใหม่ ไม่ว่าองค์กรยักษ์ใหญ่ หรือสตาร์ทอัพ เช่น Virgin Group, Bank of America, Pixar, Central Online, localalike.com, ศรีจันทร์โอสถ หันมาให้ความยืดหยุ่นในการวางกลยุทธ์แนวเดียวกับ Emergent Strategy มากขึ้น เนื่องจากกลยุทธ์ที่วางแผนอย่างละเอียดข้ามปี ไม่สามารถตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงได้ดีพอ

จะประยุกต์ Emergent Strategy อย่างไร

1.กำหนดวิสัยทัศน์ (strategic vision) และเป้าประสงค์ (purpose) ที่เป็นที่ยอมรับร่วมกันของคนในองค์กรให้ชัดเจน ในขณะเดียวกัน ก็เพิ่มอิสระในการวางกลยุทธ์ให้มีความยืดหยุ่นสำหรับโอกาสใหม่

2.สร้างระบบจับสัญญาณพลวัตการเปลี่ยนแปลง (sensing) ถึงปัจจัยกระทบ และปรับเปลี่ยนรูปแบบและความถี่ในการสื่อสารภายในองค์กรทุกชั้นทุกระดับ มีหลากหลายวิธีที่ช่วยให้เราสามารถ sense ปัจจัยกระทบ

3.สร้างกรอบหลักคิด (simple guiding principles) เพื่อช่วยในการตัดสินใจที่ตกลงร่วมกันโดยทุกคนในทีม แทนที่จะเป็นกรอบจากผู้บริหารระดับสูงหรือเจ้าของบริษัทคนเดียวเท่านั้น

4. การทดลอง (experiment) เพื่อทดสอบสมมติฐาน ให้เห็นถึงความเป็นไปได้จริงของกลยุทธ์ โดยการลองผิดลองถูกทีละนิด (trial and error) อาทิ การทำ war games เพื่อทดลองคาดการณ์การตอบสนองของคู่แข่งและวางแผนการตั้งรับ การทำ A/B Testing ในการทำ digital marketing เพื่อปรับองค์ประกอบของสิ่งเร้าให้ได้การตอบรับจากลูกค้าสูงสุด

5.ปรับการจัดสรรทรัพยากร จากการลงทุนระยาวให้มีสัดส่วนการลงทุนระยะสั้นมากขึ้น จากพื้นฐานการศึกษาคล้ายคลึงกันในหน่วยงานเดียวกันให้มีความหลากหลายมากขึ้น จากการเน้นทรัพยากรคนและเงินกับโครงสร้างหน่วยงานหลักที่ทำงานตามสายงาน เป็นการจัดสรรทรัพยากรสำหรับการทดลองและให้มีการทำงานแบบ project-based และ การ open collaboration กับหน่วยงานภายนอกองค์กรมากขึ้น

องค์กรแบบไหนที่เหมาะกับ Emergent Strategy

1. องค์กรที่อาศัยการตลาดนำ (marketing organization) ผู้บริโภคเป็นผู้สร้างคอนเทนท์เกี่ยวกับแบรนด์ตั้งแต่ก่อนซื้อ ขณะซื้อ และหลังซื้อทั้งในเชิงบวกและเชิงลบ (earned media) พร้อมๆ กันกับที่องค์กรตัดสินใจลงเม็ดเงินในทำการตลาดดิจิทัลเพิ่มขึ้น ทีมกลยุทธ์ตลาดขององค์กร ต้องอาศัย Emergent Strategy มากขึ้นด้วย เพื่อเป็นกรอบ หรือสร้าง “ขอบ” ในการตัดสินใจต่างๆ

2. องค์กรยักษ์ใหญ่ที่กำลังเริ่มต่อสู้ในตลาดใหม่ เช่น องค์กรที่เปลี่ยนโมเดลธุรกิจหรือริเริ่มกระบวนการส่งมอบคุณค่าแบบใหม่ หรือหน่วยงาน pilot unit ในองค์กรหัวอนุรักษ์นิยม ที่เป็นด่านหน้าในการทดลองโครงสร้าง สินค้า วัฒนธรรมใหม่ รวมถึงธุรกิจครอบครัวที่กำลังส่งผ่านสู่รุ่นต่อไป

3. องค์กรสตาร์ทอัพที่กำลังท้าทายการส่งมอบคุณค่าแบบเดิมๆ ด้วยนวัตกรรม การเข้าสู่สนามแข่งขันที่ไม่เคยมีมาก่อน ยากที่จะคาดเดาสถานการณ์จริง ภาพความเคลื่อนไหวตลาด อาจเห็นเพียงเลือนลางเพราะไม่มีข้อมูลจากอดีตเป็นตัวเปรียบเทียบ

Emergent Strategy ควรใช้ควบคู่กับแผนใหญ่ขององค์กร และต้องมีหลักคิดสำหรับการตัดสินใจที่ตกลงร่วมกันในทีมเสมอ ต้องยืดหยุ่นอย่างมีระบบ โดยตั้งอยู่บนพื้นฐานของแก่นแท้ของบริษัท คณะกรรมการบริหารบริษัทหลายท่านที่อาจคุ้นชินกับการวางแผนกลยุทธ์ที่มีโครงสร้างและแนวทางชัดเจน อาจต้องพิจารณาให้มีความยืดหยุ่นสำหรับการทดลอง เรียนรู้ และเปลี่ยนแปลง เพื่อนำพาองค์กรฝ่าสภาวะความไม่แน่นอนนี้ได้โดยไม่สูญเสียโอกาสและยังเติบโตได้อย่างยั่งยืน
<img class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/APRIL%202016/art-narudee.png" alt="" width="177" height="177" />
ณฤดี คริสธานินทร์
Managing Partner, Eureka International
และอาจารย์คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ผู้เชี่ยวชาญด้าน Brand Strategy &amp; Humanistic Marketing

<hr />

<a href="http://goo.gl/lvtWCi">คลิ๊กอ่าน "Emergent Strategy: ทางรอดในภาวะผันผวน" ฉบับเต็มได้ที่ Forbes Thailand ฉบับ APRIL 2016 ในรูปแบบ E-Magazine</a>
<a href="http://goo.gl/lvtWCi"><img class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/APRIL%202016/COVER-Resize.png" alt="" width="259" height="339" /></a>

Emergent Strategy: ทางรอดในภาวะผันผวน

ความเป็นผู้นำมีความสำคัญมากในการรวมตัวกันเป็นองค์กร ผู้นำที่ดีคือนำการกระทำ คิดก่อน พูดก่อนหรือลงมือทำก่อน กล้าทำและทำก่อนในสิ่งที่ดีงามและถูกต้อง การใช้ความเป็นผู้นำในทางผิดถือเป็นภัยคุกคามจากภายในที่มีอันตรายร้ายแรงมาก จะบั่นทอนและผลักไสองค์กรให้เดินไปสู่หายนะได้ องค์กรจึงต้องการทั้งผู้นำที่ดีและผู้ตามที่ดี รวมถึงผู้แวดล้อมที่ดีด้วย 
 
ผู้นำที่ดีคือบุคคลที่มีความเป็นผู้นำที่ดี (good leadership) กล่าวคือมีคุณสมบัติความสามารถของผู้นำหรือความเป็นผู้นำที่จำเป็นเพียงพอต่อภารกิจร่วม และนำเอาความเป็นผู้นำของตนนั้นมาใช้ให้เกิดคุณประโยชน์ได้อย่างถูกต้องเหมาะสม โดยแวดล้อมด้วยผู้ตามที่ดี ซึ่งมีอุดมการณ์และเจตนารมณ์ร่วมกัน หากปราศจากผู้ตามที่ดีและผู้แวดล้อมที่ดีก็คงยากที่จะมีผู้นำที่ดี 
 
ความเป็นผู้นำจึงเป็นคุณสมบัติที่สัมพันธ์อ้างอิงและพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันระหว่างผู้นำกับผู้ตาม หรือเป็นลักษณะเชิงสัมพัทธ์ซึ่งขึ้นอยู่กับแต่ละกรณี ไม่มีสูตรสำเร็จเชิงสัมบูรณ์แน่นอนตายตัวที่เหมาะสมกับทุกกรณี อย่างไรก็ตาม กรอบความคิดพื้นฐาน ชุดความเป็นผู้นำ (leadership profile) สำหรับพัฒนาความเป็นผู้นำที่ดีจัดแยกองค์ประกอบหลักตามคุณสมบัติที่สำคัญไว้โดยสังเขปดังนี้ 
 
คุณสมบัติตามความหมาย 
โดยนัยแล้ว ความเป็นผู้นำคือการริเริ่มสร้างสรรค์ทางการกระทำ กล่าวคือ การจัดการด้านพลังงานชีวิต ทั้งของตัวผู้นำเอง ผู้ตามและผู้อื่นที่แวดล้อมเกี่ยวข้อง ซึ่งรวมเรียกว่า ทรัพยากรบุคคล นัยแรก การใช้พลังงานที่มีอยู่ (utilize) เพื่อทำให้เกิดกำลังสูงสุดในการทำงาน อีกนัยหนึ่ง ผู้นำยังต้องสร้างหรือกระตุ้นให้เกิดพลังงานชีวิตใหม่ (Energize) ได้เพิ่มมากขึ้นจากเดิมที่เกิดขึ้นหรือมีอยู่เองโดยลำพังอีกด้วย ซึ่งเป็นความสามารถหนึ่งที่นับว่าสำคัญมากที่สุด อันแสดงให้เห็นความแตกต่างระหว่างผู้นำได้อย่างชัดเจน เนื่องจากส่งผลกระทบครอบคลุมไปตลอดภารกิจหรือกระบวนการทำงาน 
 
คุณสมบัติตามความประพฤติ 
การกระทำหรือประพฤติปฏิบัติตัวทางกายวาจาใจ คิดพูดทำ หรือจะเรียกว่า กายกรรม วจีกรรมและมโนกรรมก็ได้ การกระทำที่ดีต้องครอบคลุมทั้งเชิงคุณภาพ เช่น เก่ง กล้า สามารถ ดีกว่า เป็นต้น และเชิงคุณธรรม เช่น เที่ยงตรง ซื่อสัตย์ ยุติธรรม ดีงาม เป็นต้น 
 
คุณสมบัติตามความรับผิดชอบ 
ตลอดกระบวนการหลักในการทำงาน ซึ่งประกอบด้วยสามส่วนใหญ่คือ การตัดสินใจหรือจุดควบคุม ได้แก่ การพินิจพิเคราะห์ การจำแนกแจกแจง และการคัดเลือก ส่วนสุดท้าย การสื่อความ ทั้งด้านความเข้าใจและความเชื่อมั่น 
 
คุณสมบัติตามความสำเร็จ 
การสนับสนุนหรือการสร้างผลงานความสำเร็จผลสัมฤทธิ์ ซึ่งเป็นบางส่วนหรือหลายส่วนของกระบวนการ เริ่มตั้งแต่ต้นจนสิ้นสุดภารกิจ เช่น วิสัยทัศน์ ทิศทาง รวมถึงนโยบายและกลยุทธ์ แผนงาน กระบวนการขั้นตอนงาน ผลการดำเนินงาน เป็นต้น 
&nbsp; 
ปุถุชนย่อมไม่อาจสมบูรณ์พร้อมได้ทุกเรื่องทุกด้านทุกเวลา หัวใจสำคัญที่สุดนั้น ไม่ใช่คุณสมบัติอันโดดเด่นของผู้นำโดยลำพัง หากเป็นความสามัคคีมีเอกภาพของคนในองค์กร โดยผู้นำที่ดีทำให้เกิดบรรยากาศสภาพแวดล้อมในรูปแบบที่เรียกว่าเสมือนหนึ่งเดียว ด้วยความกล้าอย่างมีสติสัมปชัญญะ หรือการทำงานเป็นทีมอย่างกลมเกลียว ซึ่งไม่ว่าใครจะมีบทบาทใด เป็นผู้นำหรือผู้ตามก็ดี ต่างรู้จักแยกแยะเรื่องส่วนตัวและส่วนรวม เมื่อเป็นเรื่องส่วนรวมที่องค์กรตัดสินใจแล้ว ทุกคนต้องมีวัตถุประสงค์ร่วมกันและคิดพูดทำไปในแนวเดียวกัน แต่อาจแตกต่างกันไปตามโครงสร้าง ภารกิจ บทบาท อำนาจ หน้าที่และความรับผิดชอบเท่านั้น ไม่ได้หมายความว่าทุกคนต้องเหมือนกันหรือยอมตามกันหมด ไม่ใช้วิธีการบังคับให้คนอื่นต้องเหมือนกันหรือเหมือนกับตน ในเรื่องที่ควรแตกต่างกันได้ 
 
<img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/Sep%202015/%E0%B8%9B%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B0%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%98%E0%B9%8C.jpg" /> 
ปิยะพันธ์ ทยานิธิ 
ผู้ช่วยผู้จัดการใหญ่ ธนาคารกรุงเทพ จำกัด (มหาชน) 
<hr />
คลิ๊กอ่าน "ค้นหาความเป็นผู้นำที่ดี In Search of Good Leadership" ฉบับเต็ม ได้ที่ Forbes Thailand ฉบับ OCTOBER 2015 
 
<a href="http://goo.gl/bEVdCh"><img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" height="440" src="/uploads/userfiles/images/2015%20October/COVER--RE.jpg" width="337" /></a>

ค้นหาความเป็นผู้นำที่ดี In Search of Good Leadership

โดย: Steve Forbes เรียบเรียง: พิษณุ พรหมจรรยา 
 
ประเด็นที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์มากที่สุดของแผนการเจรจา Trans-Pacific Partnership ก็คือมันจะทำให้การจ้างงานลดลง ซึ่งเป็นประเด็นที่บรรดาสหภาพแรงงานมักจะใช้อยู่เสมอเพื่อคัดค้านการทำข้อตกลงการเปิดเสรีทางการค้าในลักษณะนี้ ซึ่งผมคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระมาก จริงๆ แล้วสิ่งที่ทำให้การจ้างงานลดลงคือ นวัตกรรมและผลิตภาพ ต่างหาก 
 
คนเรามักจะมองหาวิธีการใหม่ๆ ที่จะช่วยให้สามารถทำงานได้มีประสิทธิภาพมากขึ้น หรือไม่ก็สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ขึ้นมาตลอดเวลานั่นแหละ เมื่อสักสองสามปีก่อน มีใครเคยรู้จัก iPad หรือ กระบวนการที่เราเรียกกันว่า Streaming บ้างล่ะ? ทั้งนี้การอยู่ในตลาดที่เสรีนั้น การจ้างงานบางประเภทอาจจะถูกเลิกไป แต่จำนวนการจ้างงานโดยรวมและคุณภาพของงานจะเพิ่มขึ้น 
 
คนทุกวันนี้รู้สึกและมองภาพการทำงานในโรงงานด้วยอารมณ์ถวิลถึงอดีตซึ่งเป็นอารมณ์เดียวกันกับการมองภาพของวิถีเกษตรก่อนหน้านั้น แต่ในความเป็นจริง การทำงานทั้งสองประเภทดังกล่าวเป็นเรื่องของการใช้แรงงานอย่างหนักจนหลังแทบหักมาจนกระทั่งมันดีขึ้นเมื่อสักร้อยกว่าปีมานี้เอง ยังจำกันได้ไหมถึงการวิพากษ์วิจารณ์การทำงานในโรงงานว่าเป็นงานที่ซ้ำซากและไร้จิตวิญญาณอย่างสิ้นเชิง 
 
มันเป็นธรรมชาติพื้นฐานของมนุษย์นั่นแหละที่จะมองหาและป้ายความผิดไปที่อะไรสักอย่างเมื่อชีวิตเราถูกกระทบจากภาวะเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลงไป &nbsp;แต่เมื่ออุปสรรคที่ขัดขวางความก้าวหน้าถูกขจัดออกไป คนส่วนใหญ่ก็จะรับรู้สภาพความเป็นจริงได้อย่างรวดเร็ว 
 
<div>
	ปัญหาของสหรัฐฯ ในวันนี้ไม่ใช่เรื่องของนายธนาคารที่ชั่วร้าย หรือนักปั่นค่าเงินจากต่างชาติ แต่คือรัฐบาลของเราเองที่ขูดรีดภาษีประชาชนอย่างหนัก การดำเนินนโยบายการเงินแบบที่บ่อนทำลายเศรษฐกิจ กฎเกณฑ์มากมายเกี่ยวกับการใช้สิทธิ์รักษาพยาบาล และอื่นๆ อีกมากมายที่ขัดขวางไม่ให้เราใช้พลังในการทำกิจกรรมที่จะก่อให้เกิดผลประโยชน์ต่อพวกเราทุกคน 
	&nbsp;</div>
การลดภาษีใช้ได้ผลทุกครั้งไป 
 
หนึ่งในข้อดีของการบริหารแบบสหพันธรัฐก็คือ การเปิดโอกาสให้แต่ละรัฐสามารถทดลองใช้นโยบายต่างๆ ดูได้ว่ามันใช้ได้ผลดีหรือไม่ กฎหมายปฏิรูปสวัสดิการสังคมปี 1996 เกิดจากนโยบายที่มีการทดลองใช้ที่รัฐ Wisconsin ซึ่งทำให้เห็นว่าการจะขอรับสวัสดิการจากรัฐจะต้องมีการทำงานแลก มันเหมือนสิ่งที่ช่วยรับรองว่าคนจะไม่นั่งๆ นอนๆ รอรับสวัสดิการจากรัฐแต่เพียงอย่างเดียว ในปัจจุบันมีความพยายามที่จะทดลองใช้มาตรการภาษีในรูปแบบต่างๆ ซึ่งมีแววว่าจะไปได้ดีกับแผนปฏิรูปภาษีหลังการเลือกตั้งปี 2016 
 
Sam Brownback ผู้ว่าการรัฐ Kansas เคยถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักจากการใช้มาตรการลดอัตราภาษีเงินได้ และยกเลิกการเก็บภาษีธุรกิจขนาดเล็ก ซึ่งทำให้งบประมาณของรัฐซึ่งอ่อนแออยู่แล้วยิ่งขาดดุลหนักขึ้นไปอีก เพราะเศรษฐกิจไม่ได้ฟื้นตัวในทันที แต่ผลจากมาตรการลดภาษีของเขาซึ่งเริ่มมาตั้งแต่สองปีก่อนหน้านั้น ส่งผลบวกต่อเศรษฐกิจของรัฐ โดยในปัจจุบันการจ้างงานในรัฐ Kansas โตแซงหน้ารัฐส่วนใหญ่ ในขณะที่อัตราการว่างงานต่ำเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศ และอัตราการจ้างงานต่อประชากรก็สูงกว่าค่าเฉลี่ยของประเทศ 
 
John Kasich ผู้ว่าการรัฐ Ohio ซึ่งอาจเป็นหนึ่งในผู้เข้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดีก็กำลังพยายามลดภาษีเงินได้ในรัฐของเขาเองอยู่ ซึ่งเขาอาจจะถึงขั้นยกเลิกภาษีตัวนี้ไปเลยก็ได้ แล้วหันไปพึ่งการเก็บภาษีจากการบริโภคที่มีฐานกว้างกว่าแทน (เขายกเลิกการเก็บภาษีมรดกของรัฐ Ohio ไปแล้ว) 
 
หนังสือที่ผู้นำทางการเมืองของทั้งสองพรรคใหญ่ควรอ่านก็คือ &ldquo;An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of States" เขียนโดย Arthur Laffer Stephen Moore Rex A. Sinquefield และ Travis H. Brown (Wiley, 2014) ซึ่งช่วยพิสูจน์ว่าในระยะยาวแล้ว รัฐที่ไม่เก็บภาษีเงินได้มีผลงานดีกว่ารัฐที่เก็บภาษีหนัก ทั้งในแง่การขยายตัวของเศรษฐกิจ ประชากร การจ้างงาน รายได้ของประชากร และรายได้ของรัฐบาล 
 
สิ่งที่รัฐต่างๆ กำลังแสดงให้รัฐบาลกลางเห็นอยู่ก็คือการลดภาษีเงินได้ลงจะช่วยทำให้เศรษฐกิจรุ่งเรือง 
<hr />

	<a href="http://goo.gl/mmGBC5">คลิ๊กอ่าน Forbes Thailand ฉบับ August 2015 ในรูปแบบ E-Magazine</a>

THOUGHT LEADERS: การค้าเสรีทำให้เกิดการจ้างงานเพิ่มขึ้น

<div style="text-align: center;">
	 
	&ldquo;วันใดที่ทุกๆ คนคิดเหมือนกัน วันนั้นไม่มีใครสักคนคิดเลย&rdquo; 
	-- Walter Lippmann --</div>
 
นวัตกรรมเป็นสิ่งสำคัญยิ่งในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจในปัจจุบัน จากข้อมูลของ &ldquo;Global Competitiveness Report&rdquo; ซึ่งทำการสำรวจและประเมินศักยภาพรวมทั้งความได้เปรียบทางการแข่งขันของ 144 ประเทศทั่วโลก พบว่า ประเทศที่มีขีดความสามารถด้านนวัตกรรมสูงกว่ามีแนวโน้มที่จะมีค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำและคุณภาพชีวิตของประชาชนที่ดีกว่าประเทศที่มีความสามารถทางนวัตกรรมที่ต่ำ นอกจากนี้ นวัตกรรมยังส่งผลทางบวกต่อการสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันของบริษัท ดังเช่น Steve Jobs ได้สร้างนวัตกรรม สมาร์ทโฟน ที่เรียกว่า Apple จนกระทั่งกลายเป็นผู้นำในปัจจุบัน 
 
นวัตกรรมสามารถแบ่งออกตามระดับความใหม่และผลกระทบต่อเศรษฐกิจและสังคมได้ง่ายๆ เป็น 2 ประเภท คือ นวัตกรรมแบบค่อยเป็นค่อยไป (การพัฒนาหรือต่อยอดจากเทคโนโลยี/สินค้าปัจจุบัน) และ นวัตกรรมแบบก้าวกระโดด (นวัตกรรมที่ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก เช่น สมาร์ทโฟนที่เข้ามามาแทนที่โทรศัพท์มือถือแบบเก่า) ผู้ประกอบการสามารถสร้างธุรกิจใหม่จากทั้งสองประเภทของนวัตกรรมดังกล่าว 
 
นวัตกรรมแบบก้าวกระโดดหรือเรียกอีกชื่อว่า &ldquo;นวัตกรรมแบบทำลายล้าง&rdquo; ผู้อ่านฟังแล้วอาจแปลกใจ แต่จริงๆ แล้ว นวัตกรรมแบบทำลายล้างเป็นสิ่งใหม่ที่ส่งผลให้ธุรกิจเก่าๆ หรืออุตสาหกรรมเก่าๆ ถูกทำลายลง ยกตัวอย่างเช่น ผู้ก่อตั้งบริษัท PayPal, SpaceX, Tesla และ Solar City อย่าง Elon Musk ที่สามารถเปลี่ยนแปลงธุรกิจและอุตสาหกรรมได้ทั้ง 4 ธุรกิจ 
 
PayPal กำลังจะกลายเป็นคลื่นยุคใหม่ของอุตสาหกรรมทางการเงินแบบออนไลน์ซึ่งเปลี่ยนแปลงอุตสาหกรรมทางการเงินเดิมๆ SpaceX เป็นบริษัทเอกชนแห่งแรกของโลกที่สามารถส่งยานอวกาศไปนอกโลกด้วยต้นทุนที่ถูกกว่าการส่งยานอวกาศของรัฐบาลรัสเซียและจีนถึง 10 เท่า บริษัท Elon กำลังโจมตีบริษัทผู้ผลิตรถยนต์รายเดิมๆ ด้วยการลงทุนในเทคโนโลยีรถยนต์พลังงานไฟฟ้า (ยอดขาย ณ ปัจจุบัน คือ 60,000 คันและใน 2015 กำลังจะมียอดขายที่มากขึ้นเรื่อยๆ) ล่าสุด Elon Musk กำลังเข้าสู่อุตสาหกรรมพลังงาน ด้วยการสร้างโรงงานไฟฟ้าพลังงานแสงอาทิตย์ที่ใหญ่ที่สุดใน USA และเสนอขายพลังงานไฟฟ้าจำนวน 10kwh (U$3500) ซึ่งเพียงพอต่อการใช้งานในบ้านหนึ่งหลังเป็นระยะเวลา 1 เดือน 
 
Steve Jobs และโทรศัพท์ iPhone ปฏิวัติวงการอุตสาหกรรมโทรศัพท์มือถือ iPod และ iWatch ได้สร้างปรากฏการณ์ใหม่ขึ้นในตลาด แต่ตัวอย่างที่น่าสนใจซึ่งถือเป็นการปฏิวัติอุตสาหกรรมเพลง คือ iTunes Store ในปี 2003 อุตสาหกรรมเพลงถูกละเมิดลิขสิทธิ์อย่างหนัก มีการโหลดเพลงเถื่อนผ่านเว็บอย่าง Napster, Gnutelle และ Kazaa จน iTunes Store ถือกำเนิดขึ้นมาเพื่อให้ผู้คนสามารถซื้อเพลงได้อย่างถูกลิขสิทธิ์ โดยเกิดจากความร่วมมือของค่ายเพลงชื่อดังในอเมริกา &nbsp; 
 
คำถามที่น่าสนใจในวงการวิชาการ คือ ทำไมส่วนใหญ่นวัตกรรมแบบก้าวกระโดดจึงเกิดจากผู้ประกอบการขนาดเล็กหรือบริษัทที่ไม่ได้เป็นเจ้าตลาดเป็นเบอร์ 1 ของอุตสาหกรรม กล่าวคือ มวยรองส่วนใหญ่เป็นผู้สร้างและผลักดันนวัตกรรมแบบก้าวกระโดด ในขณะที่เบอร์ 1 กลับอยู่เฉยๆ? 
 
Clayton Christensen นักเศรษฐศาสตร์จากมหาวิทยาลัย Harvard อธิบายปรากฏการณ์นี้ โดย Christensen อธิบายว่าเป็นเพราะองค์กรขนาดใหญ่เป็นเหยื่อของการยึดติดในความสำเร็จของตนเอง โดยองค์กรขนาดใหญ่กลัวว่าหากมีการเปลี่ยนแปลงโดยนวัตกรรมใหม่ๆ จะเป็นการทำลายต่อความเป็นเจ้าตลาดในปัจจุบัน เนื่องจากนวัตกรรมเหล่านั้นจะส่งผลต่อพฤติกรรมของลูกค้าให้เปลี่ยนแปลงไป ซึ่งทำให้ CEO และบอร์ดคณะบริหารขององค์กรขนาดใหญ่ไม่เต็มใจจะทดลองหรือนำเสนอนวัตกรรมใหม่เข้าสู่ตลาดเพราะโดยปกตินวัตกรรมจำเป็นที่จะต้องใช้เวลาและทรัพยากรในการสร้างความคุ้นเคยให้กับลูกค้าอีกครั้ง 
 
ด้วยเหตุนี้ นวัตกรรมแบบก้าวกระโดดหรือนวัตกรรมแบบทำลายล้างจึงเป็นเครื่องมือสำคัญสำหรับผู้ประกอบการขนาดเล็ก/ผู้ประกอบการหน้าใหม่ที่มีความทะเยอทะยานสูงในการที่จะสร้างสรรค์สิ่งใหม่แก่ตลาดซึ่งเป็นการปฏิวัติตลาดมากกว่าการปรับเปลี่ยนอย่างค่อยเป็นค่อยไป 
 
ในประเทศไทย เรามีผู้ประกอบการอยู่ 2 ประเภท คือ ผู้ประกอบการเป็นนักนวัตกรอย่างแนวคิดของ Christensen และ ผู้ประกอบการที่เป็นผู้ตามซึ่งลอกเลียนหรือดัดแปลงสินค้าและบริการจากธุรกิจปัจจุบัน มากกว่าการแสวงหานวัตกรรมใหม่ๆ จากข้อมูลล่าสุด โครงการวิจัย Global Entrepreneurship Monitor (GEM) ของคณะการสร้างเจ้าของธุรกิจและการบริหารกิจการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ (BUSEM) พบว่า มีเพียง 7.3% ของผู้ประกอบการใหม่และ 5.6% ของผู้ประกอบการปัจจุบัน ที่สามารถนำเสนอสินค้าหรือบริการที่มีความเป็นนวัตกรรมใหม่ระดับที่มีศักยภาพเป็นนวัตกรรมแบบก้าวกระโดด ในขณะที่จากข้อมูล GEM พบว่า 58.8% ของผู้ประกอบการไทยมีแนวโน้มที่จะเป็นนักนวัตกร เมื่อพิจารณาจากกราฟการเปรียบเทียบกับประเทศอื่นๆ ในเอเชีย พบว่าประเทศไทยมีศักยภาพการเป็นผู้ประกอบการนวัตกรรมได้ในอนาคต ซึ่งเป็นการส่งสัญญาณไปยังประชากรไทยและผู้ประกอบการหน้าใหม่ของไทยในริเริ่มไล่ตามความฝันการเป็นผู้ประกอบการเชิงสร้างสรรค์ ริเริ่มทดลองอะไรใหม่ๆ ใช้เทคโนโลยีใหม่ๆ ในการประกอบธุรกิจ มีความปราดเปรียวว่องไวต่อการทำธุรกิจในยุคใหม่และพร้อมเสมอต่อการขับเคี่ยวกับคู่แข่งทั่วทุกมุมโลก 
 
David Achtzehn อาจารย์ประจำคณะการสร้างเจ้าของธุรกิจและบริหารกิจการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ (BUSEM) สนใจทราบข้อมูลเกี่ยวกับหลักสูตรปริญญาโทด้านผู้ประกอบการ ติดต่อที่ busem@bu.ac.th หรือ 0-2350-3500 ต่อ 1795 
<hr />

	<a href="http://goo.gl/CuklCS">คลิ๊กอ่าน "นวัตกรรม&hellip;อาวุธเด็ดของผู้ประกอบการ" ฉบับเต็ม ได้ที่ Forbes Thailand ฉบับ JULY 2015</a>

นวัตกรรม…อาวุธเด็ดของผู้ประกอบการ

RICH KARLGAARD // INNOVATION RULES เรียบเรียง: นวตา สันติวัฒนา 
 
Steve Jobs เป็นพวกเห็นแก่ได้สุดโต่ง ไม่มีใครโต้แย้งความจริงข้อนี้ เขาอมเงินส่วนแบ่งจาก Atari ในส่วน Steve Wozniak เพื่อนและผู้ร่วมก่อตั้ง Apple แล้วไม่ยอมรับว่าเป็นพ่อของ Lisa ลูกสาวคนแรกอยู่หลายปีโดยกล่าวหาว่าแม่ของเธอมีความสัมพันธ์กับชายอื่น เขามักจอดรถ Mercedes ตรงที่จอดรถคนพิการในสำนักงานของ Apple และเคยพยายาม &ldquo;ตรึง&rdquo; อัตราค่าจ้างพนักงานในธุรกิจเทคโนโลยีแบบไม่ถูกหลักนัก 
 
แต่ นวัตกรรมที่เขาสร้างกลับกลบข้อด้วยไปหมด ผลิตภัณฑ์ที่เขาพัฒนคือผลงานยิ่งใหญ่ ดังเช่น Apple แม้ว่าเขาจะจากโลกนี้ไปสามปีแล้ว ในฐานะผู้นำองค์กรและมนุษย์คนหนึ่งนับว่า Jobs เดินมาถูกทางและประสบความสำเร็จอย่างสูง 
 
ข้อสงสัยต่อ Steve Jobs ว่าเป็นพวกเห็นแก่ได้อย่างประหลาด คือคุณลักษณะสู่ความสำเร็จของผู้ประกอบการ CEO และผู้นำองค์กร หรือเป็นแค่ข้อเสียหนึ่งเท่านั้น? Travis Kalanick ผู้ก่อตั้งและ CEO ของ Uber ตกเป็นข่าวเรื่องความเขลามากกว่าด้านความสามารถบริหารงานในตำแหน่ง CEO ทั้งนี้ Peter Thiel กล่าวว่า Uber &ldquo;มีปัญหาทางจริยธรรม&rdquo; ทว่า Uber ช่วยให้ลูกค้าของพวกเขาใน New York หาแท็กซี่ไปส่งในเวลาฝนตกได้ และผู้ลงทุนใน Uber ก็ตื่นเต้นด้วยจนมูลค่าประเมินอยู่ที่ 4 หมื่นล้านเหรียญในช่วงสิ้นปีก่อน ทิ้งห่างคู่แข่งอย่าง Lyft ที่มูลค่า 7 ร้อยล้านเหรียญ

จริงหรือที่พวกเห็นแก่ได้มักรุ่งเรือง

Forbes Thailand ร่วมไว้อาลัยถึงการอสัญกรรม Lee Kuan Yew อดีตนายกรัฐมนตรีคนแรกของประเทศสิงคโปร์ เมื่อวันที่ 23 มีนาคม 2015 ที่ Singapore General Hospital เวลา 03.18 น 
 
Lee Kuan Yew เกิดเมื่อวันที่ 16 กันยายน 1923 นักการเมืองชาวสิงคโปร์ เป็นผู้ร่วมก่อตั้งและเลขาธิการ พรรคกิจประชาชน (People&#39;s Action Party) คนแรก และนำพรรคชนะการเลือกตั้ง 8 ครั้ง ระหว่างปี 1960-1990 และยังเป็นผู้นำในการแยกสิงคโปร์จากประเทศมาเลเซียในปี 1965 สร้างประเทศสิงคโปร์ด้วยการปกครองอย่างเฉียบขาด นั่งตำแหน่งนายกรัฐมนตรีถึง 3 ทศวรรษ และดำรงตำแหน่งรัฐมนตรียาวนานกว่า 50 ปี ก่อนประกาศเกษียณการทำงานจากคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2011 
&nbsp; 
สำหรับบทบาทด้านเศรษฐกิจ นับตั้งแต่ Lee Kuan Yew เข้ามารับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีสมัยแรกต้องแก้ปัญหาต่างๆ ของประเทศ อาทิ ปัญหาสัดส่วนประชากรกับตำแหน่งงานที่ไม่เพียงพอ โดยแนวทางของ Lee Kuan Yew ขณะนั้น ใช้วิธีการแก้ปัญหาทางเศรษฐกิจ พอสรุปได้ เช่น การแยกการเมืองออกจากการบริหารเศรษฐกิจ, ปฏิรูประบบราชการ, การเจรจากับกลุ่มอิทธิพลต่างๆ เพื่อร่วมสร้างชาติ, การทำโทษอย่างเด็ดขาดกับผู้ไม่ให้ความร่วมมือ, สร้างตราพระราชบัญญัติที่เป็นประโยชน์ต่อการลงทุน 
 
Forbes Thailand ขอแสดงความอาลัยแก่ Lee Kuan Yew อดีตนายกรัฐมนตรีและรัฐบุรุษแห่งเอเชีย กับบทความ THOUGHT LEADERS&nbsp; ของเขาจาก Forbes Asia ที่ทาง Fobes Thailand เคยตีพิมพ์ไว้ก่อนหน้านี้ 
<a href="http://www.forbesthailand.com/article_detail.php?article_id=40">"เมื่อจีนมีอิทธิพลข้อตกลงเดิมๆก็อาจไม่มีผลต่อจีนอีกต่อไป"</a> 
<a href="http://www.forbesthailand.com/article_detail.php?article_id=351">"ภาษาอังกฤษ ภาษาสากลของโลก"</a> 
<a href="http://www.forbesthailand.com/article_detail.php?article_id=352">"โศกนาฏกรรมทั้งทางอากาศและทางทะเล"</a> 
 
<hr />
<a href="http://www.aisbookstore.com/Shop/Magazine/FORBES">ติดตาม Forbes Thailand นิตยสารธุรกิจเศรษฐกิจรายเดือน ในรูปแบบ Digital </a>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events