<h2>บรรดานักวิจัยที่ได้ผ่านการคัดเลือกเข้าร่วมโครงการของมูลนิธิ Gates Foundation วางแผนสร้างแอปพลิเคชันอันมีพื้นฐานจากปัญญาประดิษฐ์ (AI) เพื่อแก้ปัญหาด้านสุขภาพและสังคมที่สำคัญในชุมชนของพวกเขา </h2> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;เมื่อวันพุธที่ 9 สิงหาคม Bill &amp; Melinda Gates Foundation ประกาศรายชื่อ 48 ผู้ผ่านการคัดเลือกเข้าร่วมโครงการมูลค่า 5 ล้านเหรียญสหรัฐฯ ในการพัฒนาแอปพลิเคชัน AI บนโมเดลภาษาขนาดใหญ่ (LLM) โดยมีเป้าหมายเพื่อรับมือกับปัญหาเร่งด่วนในประเทศที่มีรายได้น้อยและรายได้ปานกลาง &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ผู้ผ่านการคัดเลือกจะได้รับเงินรางวัล 100,000 เหรียญ ทุกคนต่างลงมือแก้ไขปัญหาในแวดวงที่หลากหลาย เช่น นักวิจัยที่กำลังพัฒนาแชทบอทที่มีพื้นฐานจาก ChatGPT เพื่อสร้างและบริหารจัดการเวชระเบียนอิเล็กทรอนิกส์ (EMR) ที่ละเอียดสำหรับบุคลากรที่ทำงานด้านสุขภาพมารดา (Maternal Healthcare) ในปากีสถาน &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;อีกหนึ่งตัวอย่างคือผู้ประกอบการที่กำลังสร้างสรรค์เครื่องมือสอนหนังสือด้วย AI เพื่อมอบโอกาสในการเรียนรู้ให้นักเรียนในเคนยาซึ่งประสบปัญหาความเหลื่อมล้ำด้านการศึกษา &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ผู้ผ่านการคัดเลือกส่วนใหญ่ตั้งเป้าทดสอบการใช้ Generative AI กับปัญหาด้านสาธารณสุข เช่น การประเมินความเสี่ยง HIV, การฝากครรภ์ และการออกใบสั่งยาปฏิชีวนะ แต่ก็ยังมีอีกจำนวนหนึ่งที่ให้ความสนใจในการประยุกต์เทคโนโลยีนี้เพื่อช่วยเหลือปัญหาอื่นๆ ในระดับท้องถิ่น &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ยกตัวอย่างเช่น กลุ่มนักวิทยาศาสตร์ในยูกันดาวางแผนนำทุนที่ได้ไปพัฒนาแอปพลิเคชันที่มี ChatGPT เป็นฐานเพื่อเผยแพร่ข้อมูลเกี่ยวกับโรคพืชแก่บรรดาเกษตรกร ในการดำเนินโปรเจ็กต์นี้ เหล่านักวิทยาศาสตร์เตรียมการสร้างชุดข้อมูลภาษาลูกันดาอันเป็นภาษาท้องถิ่นที่ใช้สื่อสารกันอย่างกว้างขวางในประเทศ &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ที่เวียดนาม นักวิจัยผู้หนึ่งก็กำลังสร้างสรรค์แชทบอทสำหรับให้คำแนะนำแก่ผู้พำนักในบริเวณที่ได้ผลกระทบจากการรุกล้ำของน้ำเค็ม โดยมีการปรับแต่ง GPT-4 ด้วยข้อมูลภาษาเวียดนาม &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ที่บราซิล องค์กรไม่แสวงหาผลกำไรรายหนึ่งวางแผนใช้ LLM พัฒนาบอทสนับสนุนสำหรับนักจิตวิทยาและทนายเพื่อช่วยเหลือสตรีที่ต้องเผชิญความรุนแรงด้วยเหตุแห่งเพศ (Gender-Based Violence) &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ณ ตอนนี้ บริษัท AI รายใหญ่ทั้งหลายต่างก็ตั้งอยู่ในซีกโลกเหนือเสียส่วนมาก เป้าหมายของการมอบทุนในคราวนี้ก็เพื่อสนับสนุนให้มีการวิจัยพัฒนา Genative AI ทั่วโลก จะได้มีผู้คนได้รับประโยชน์จากเทคโนโลยีนี้มากยิ่งขึ้น &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;“บ่อยมากเลยที่ความก้าวหน้าเทคโนโลยียังผลประโยชน์สู่พื้นที่ต่างๆ ในโลกไม่เท่ากัน สืบเนื่องมาจากการแบ่งแยก ความเหลื่อมล้ำ และอคติหลากหลายรูปแบบที่มีอยู่ในปัจจุบัน” Juliana Rotich นักวิทยาการคอมพิวเตอร์ชาวเคนยาซึ่งเป็นสมาชิกคณะกรรมความปลอดภัยด้าน AI ของทางมูลนิธิกล่าว “เครื่องมือส่วนใหญ่ที่พัฒนากันในซีกโลกเหนือต่างใช้ข้อมูลจากภูมิภาคที่มีทรัพยากรน้อยกว่าซึ่งมักจะไม่สมบูรณ์หรือไม่แม่นยำ” &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แอปพลิเคชันแชทบอทที่ผู้ใช้งานจำเป็นต้องป้อนข้อมูลเป็นคำเข้าไปมีโอกาสกีดกันประชากรจำนวนมากออกไปได้ เช่น ผู้ที่ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษ และผู้ที่ไม่มีสมาร์ทโฟน นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมนักวิจัยจำนวนมากถึงคิดจะพัฒนาฟีเจอร์เปลี่ยนเสียงพูดของมนุษย์ (ในภาษาท้องถิ่น) เป็นคำเพื่อให้สามารถเข้าถึง Generative AI ได้ดียิ่งขึ้น &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;พวกเขาต้องแข่งขันกับข้อผิดพลาดต่างๆ ของ ChatGPT และเครื่องมือแบบเดียวกันซึ่งถูกสอนด้วยข้อมูลสาธารณะที่ยังไม่ได้ผ่านการกรองมาก่อนจำนวนมหาศาล ทั้งยังต้องดิ้นรนกับข้อเท็จจริงที่คลาดเคลื่อนรวมถึงอคติทางเชื้อชาติและเพศ เพื่อตอบสนองความกังวลเหล่านี้ ทางมูลนิธิได้จัดตั้งศูนย์ช่วยเหลือที่เต็มไปด้วยผู้เชี่ยวชาญ AI จากทั่วโลกเพื่อแนะแนวผู้ผ่านการคัดเลือกทั้งหลายในการประเมินความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นได้ &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;เป็นเวลากว่าสองสัปดาห์ที่ทีมงานตรวจสอบ 80 คนได้รับคำขอจากนักวิจัย บริษัทไม่แสวงหาผลกำไร และบริษัทเอกชนจาก 103 ประเทศ ใบสมัครเหล่านี้จะถูกตัดสินบนพื้นฐานของเกณฑ์อันหลากหลาย รวมถึงข้อที่ว่างานชิ้นนั้นต้องดำเนินการในประเทศที่มีรายได้ต่ำหรือรายได้ปานกลาง ต้องมุ่งเน้นประเด็นเกี่ยวกับสังคมที่รุนแรง และพวกเขาต้องใช้ LLM กับแอปพลิเคชัน &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;เกณฑ์ข้อสุดท้ายนั้นสำคัญที่สุด เพราะเป้าหมายของโครงการคือการประเมินว่าปัญหาในทางปฏิบัติใดบ้างที่ LLM จะเข้ามามีบทบาทช่วยเหลือผู้ใช้ในประเทศกำลังพัฒนา เช่น เครื่องมือเหล่านี้จะเข้าถึงได้อย่างไร Zameer Brey รองผู้อำนวยการชั่วคราวผู้นำการทำงานว่าด้วย AI ของทางมูลนิธิเผย &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ผู้ได้รับทุนจะมีเวลาสามเดือนในการบรรลุโปรเจ็กต์ ซึ่งหลักๆ แล้วเป็นการใช้งานและปรับแต่ง GPT-4 และ GPT 3.5 ของ OpenAI ในขณะที่หลายโปรเจ็กต์ใช้ LLM อย่าง LaMDA และ Bert ของ Google ตลอดจนโมเดลแบบ text-to-text ที่มีการป้อนข้อมูล 100 ภาษาอย่าง mT5 &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แม้โครงการนี้ยังใหม่ Gates Foundation คาดหวังจะสร้าง “หลักฐานเชิงประจักษ์” ในกรณีการใช้งาน Generative AI ต่างๆ รวมถึงอุปสรรคและการเรียนรู้ซึ่งจะช่วยบ่งชี้ว่า AI สามารถมีที่ยืนในชุมชนรายได้น้อยอย่างไร Brey กล่าว &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;“ผมในฐานะมูลนิธิคิดว่า เราขอบคุณเสียงตอบรับอันดี แต่เราต้องการนำร่องเสียงตอบรับเหล่านี้ไปสู่การมีสิ่งยืนยันที่จับต้องได้สำหรับการตัดสินใจและการนำไปปฏิบัติจริง” แปลและเรียบเรียงจาก Gates Foundation Funds Nearly 50 Generative AI Projects In Low And Middle Income Countries ซึ่งเผยแพร่บน Forbes.com อ่านเพิ่มเติม :&nbsp;<a href="https://forbesthailand.com/preview/70992" alt="กำไรจากกองกระดาษ">กำไรจากกองกระดาษ</a> ​<a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/" alt="ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine">ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>​

Gates Foundation มอบทุนวิจัยดัน AI สู่ชุมชนผู้มีรายได้น้อย

ประเทศไทยถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มประเทศกำลังพัฒนา หรือกลุ่มประเทศที่ประชากรยังมีรายได้น้อย ทำให้รัฐบาลกำหนดยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี เพื่อพัฒนาประเทศให้ก้าวพ้นจากกับดักความยากจน ซึ่งอุปสรรคใหญ่อย่างหนึ่งคือ รายได้ของแรงงานภาคการเกษตรที่ยังไม่มากพอต่อการมีคุณภาพชีวิตที่ดี&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;เนื่องจากเกษตรกรส่วนใหญ่ยังทำการเกษตรแบบดั้งเดิม ขาดการศึกษาวิจัยที่จะมาช่วยทำให้ได้ผลผลิตที่มีคุณภาพ ช่วยเพิ่มมูลค่าของสินค้าที่ผลิตออกมา จึงทำให้เกิดหน่วยงานวิจัยด้านการเกษตรโดยเฉพาะขึ้นมาภายใต้ชื่อ สำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์กรมหาชน) หรือ สวก. Agricultural Research Development Agency (Public Organization) โดยมีเป้าหมายเพื่อใช้งานวิจัยแก้ปัญหาความยากจนให้กับเกษตรกร ช่วยยกระดับคุณภาพชีวิตและรายได้ของเกษตรกรให้ดีขึ้น&nbsp;&nbsp;&nbsp; ในช่วงที่ผ่านมาแม้จะมีงานวิจัยด้านเกษตรไม่น้อยที่ถูกนำไปใช้ประโยชน์ได้จริง แต่ก็ยังมีงานวิจัยอีกมากมายที่ถูกเก็บเอาไว้บนหิ้งจนฝุ่นเกาะเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย สวก. เล็งเห็นถึงปัญหานี้จึงมีแนวคิดที่จะปัดฝุ่นรวบรวมงานวิจัยด้านการเกษตรที่ยังไม่ถูกนำมาใช้ประโยชน์ มาต่อยอดเพื่อให้เกิดประโยชน์กับเกษตรกร&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;และด้วยความที่ สวก. เป็นองค์การมหาชนที่อยู่ในสังกัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ จึงสามารถนำงานวิจัยของหน่วยงานในสังกัดเดียวกันไม่ว่าจะเป็นงานวิจัยของกรมปศุสัตว์ กรมประมง กรมวิชาการเกษตร ฯลฯ มาพิจารณาดูว่างานวิจัยชิ้นไหนสามารถเอาไปต่อยอดได้ ซึ่งจะช่วยหาพาร์ตเนอร์มาร่วมลงทุนให้เกิดผลอย่างเป็นรูปธรรม &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;นอกจากนี้ ยังจะรวบรวมงานวิจัยด้านการเกษตรที่กระจายอยู่ในหลายแหล่งหลายที่มาไว้ที่เดียวกันเพื่อให้ง่ายและสะดวกต่อการหยิบจับเอามาใช้ประโยชน์ และประเด็นสำคัญนับจากนี้ไปงานวิจัยด้านการเกษตรที่ได้รับทุนสนับสนุนจาก สวก. ร้อยละ 80 ต้องนำมาใช้ประโยชน์ได้จริง ไม่วิจัยแล้วขึ้นหิ้งทิ้งให้ฝุ่นเกาะเหมือนในอดีตที่ผ่านมา&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;	ปัญหาใหญ่อย่างหนึ่งของเกษตรกรในช่วงที่ผ่านมาคือ ผลิตไม่มีตลาดรองรับ นั่นคือการที่เกษตรกรปลูกพืชพันธุ์อะไรออกมาแล้วไม่มีตลาดรองรับ ทั้งนี้เนื่องจากเกษตรกรจำนวนมากเลือกเพาะปลูกตามความเคยชิน บรรพบุรุษเคยปลูกอะไรมาก็จะทำอย่างนั้น โดยที่ไม่รู้ว่าตลาดต้องการอะไร การจะแก้ปัญหาการปลูกหรือผลิตอะไรออกมาแล้วขายไม่ได้ เกษตรกรจำเป็นต้องปรับวิธีคิด ปรับ mindset ใหม่ โดยต้องเปลี่ยนจากผลิตหรือปลูกตามเคยชินมาเป็นผลิตหรือปลูกในสิ่งที่ตลาดต้องการ &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แต่เรื่องนี้จะให้เกษตรกรทำโดยลำพังคงไม่ได้ เพราะเกษตรกรอาจจะขาดองค์ความรู้ ขาดเงินทุน จึงจำเป็นต้องนำเอางานวิจัยเข้ามาช่วยยกระดับคุณภาพการผลิตและแปรรูป ถ้าเกษตรกรผลิตและแปรรูปสินค้าออกมาอย่างที่ตลาดต้องการได้ นอกจากจะลดความเสี่ยงผลิตออกมาแล้วล้นตลาด ลดปัญหาการผลิตแล้วขายไม่ได้ เมื่อขายได้ก็เป็นการช่วยเพิ่มรายได้ เมื่อมีรายได้ดีคุณภาพชีวิตก็จะดีขึ้นตามไปด้วย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;อะไรที่ตลาดต้องการสูงต้องเอางานวิจัยไปช่วยส่งเสริมการผลิตส่วนนั้น นอกจากช่วยส่งเสริมของเก่าแล้ว ยังต้องมีงานวิจัยเพื่อผลิตสินค้าไปขยายหรือสร้างตลาดใหม่ๆ และใช้งานวิจัยเพื่อแก้ปัญหากีดกันทางการค้าที่ไม่ใช่กำแพงภาษีซึ่งเริ่มมีมากขึ้นด้วยขายลิขสิทธิ์ต่อยอดธุรกิจ &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;	ในฐานะที่ สวก. ก่อตั้งมาตั้งแต่ปี 2546 ทำให้มีงานวิจัยที่ได้รับเงินทุนสนับสนุนออกมาจำนวนมาก มีหลายชิ้นงานที่ถูกนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์ เมื่อใช้งานวิจัยเป็นพื้นฐานนำการผลิตก็ทำให้ได้รับผลตอบรับที่ดีจากผู้บริโภคทั้งในและต่างประเทศ ตัวอย่างงานวิจัยที่ถือเป็นดาวเด่น เช่น งานวิจัยสารสกัดจากข้าวสังข์หยด เอาไปใช้ทำแชมพูสระผมแก้ปัญหาผมหลุดร่วงง่าย บำรุงรากผมให้แข็งแรง งานวิจัยนี้มีเอกชนมาซื้อลิขสิทธิ์ไปผลิตแชมพูในแบรนด์ของตัวเองมากกว่า 10 ราย มีการผลิตและจัดจำหน่ายทั้งในประเทศและส่งออกไปขายต่างประเทศ&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ส่วนผลงานวิจัยระดับมาสเตอร์พีซที่สามารถขายลิขสิทธิ์ให้เอกชนได้ราคาหลายสิบล้านบาท เป็นงานวิจัยเกี่ยวกับการปรับปรุงคุณภาพมุกน้ำจืดที่เราสามารถพัฒนาคุณภาพทัดเทียมกับมุกน้ำจืดของญี่ปุ่นได้ ซึ่งเอกชนที่ซื้องานวิจัยไปใช้สามารถสร้างมูลค่าทางธุรกิจได้มหาศาล&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ส่วนกลุ่มสมุนไพรล่าสุดเราจะมีผลิตภัณฑ์สเปรย์พ่นคอจากฟ้าทะลายโจรออกมาจำหน่าย ซึ่งได้มีบริษัทเอกชนซื้อลิขสิทธิ์ไปเรียบร้อยแล้ว และยังมีในกลุ่มเครื่องจักรกลทางการเกษตรที่มีผู้มาซื้อสิทธิ์ไปแล้วเช่นเดียวกัน&nbsp;&nbsp;&nbsp; ความสำคัญของงานวิจัยนอกจากมิติของการช่วยเพิ่มมูลค่าสินค้าทางการเกษตรแล้ว ยังมีความสำคัญอีกมิติที่คนทั่วไปอาจจะไม่ค่อยรู้คือ การวิจัยเพื่อแก้ปัญหากีดกันทางการค้าที่ไม่ใช่กำแพงภาษี ซึ่งหลายประเทศเริ่มนำมาใช้เป็นเครื่องมือกีดกันทางการค้ามากขึ้น ตัวอย่างที่ชัดเจน เช่น ในอดีตไทยเคยมีปัญหาเรื่องส่งออกปลาโอดำบรรจุกระป๋อง ซึ่งประเทศผู้ซื้ออ้างว่าเป็นสัตว์ที่เสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ยกเลิกคำสั่งซื้อ ทำให้ประเทศเสียรายได้ไปหลายพันล้านบาท &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;สวก. ได้ให้ทุนทำวิจัยเพื่อเอาหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ไปยืนยันว่า เรามีวิธีการบริหารจัดการและส่งเสริมให้เกิดความยั่งยืนอย่างไร ทำเสร็จแล้วก็ส่งไปให้บริษัทผู้ประเมินเรื่องความยั่งยืนพิจารณา เมื่อเขาพิจารณาแล้วให้ผ่าน เราก็กลับมาส่งออกได้ตามปกติ&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;หรือในช่วงที่โควิด-19 ระบาดหนักในช่วงแรกจีนงดนำเข้าสินค้าเกษตรจากไทยหลายตัว โดยอ้างว่าตรวจพบการปนเปื้อนของเชื้อโควิด-19 เราก็ได้ทำวิจัยไล่ดูตั้งแต่กระบวนการเพาะปลูก เก็บเกี่ยว การผลิต การขนส่ง นำหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่น่าเชื่อถือไปยืนยัน ทำให้จีนกลับมารับซื้อสินค้าตามปกติ&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;	ทั้งนี้เพื่อลดความสูญเปล่าของงบประมาณด้านการวิจัยที่ สวก. ได้รับจัดสรรมาประมาณปีละ 500-600 ล้านบาท และเพื่อให้งานวิจัยเอามาใช้ประโยชน์ได้จริง จากนี้ไปเมื่อมีนักวิจัยทำเรื่องมาขอทุนจาก สวก. จะมาตัวคนเดียวไม่ได้ ต้องเอาผู้เกี่ยวข้องกับงานวิจัยมาทั้งหมดมาด้วย เช่น ถ้าจะวิจัยแปรรูปสินค้าเกษตรสักอย่างหนึ่งก็ต้องเอาคนปลูกและคนที่จะแปรรูปร่วมในคณะมาด้วย เพื่อเป็นหลักประกันว่าจะเอาไปใช้ประโยชน์ได้จริง เกิดประโยชน์ต่อเกษตรกรที่ทำการเพาะปลูกด้วย &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;สำหรับเรื่องลิขสิทธิ์งานวิจัยนั้น ในอดีตลิขสิทธิ์จะเป็นของ สวก. ในฐานะเป็นผู้ให้ทุน เมื่อขายงานวิจัยได้ รายได้ก็แบ่งกันระหว่าง สวก. กับผู้ทำวิจัย ซึ่ง สวก. จะนำเงินที่ได้ไปหมุนเวียนสนับสนุนงานวิจัยต่อไป แต่หลังจากที่มีกฎหมายใหม่เกี่ยวกับสิทธิบัตรออกมา ลิขสิทธิ์จะตกเป็นของผู้ทำวิจัย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;เมื่อได้งานวิจัยออกมาผู้ทำวิจัยก็สามารถนำไปขายให้เอกชนที่สนใจลงทุนต่อยอดทำธุรกิจได้ และเพื่อไม่ให้มีปัญหาในกรณีที่ทำวิจัยเป็นหมู่คณะมีผู้เกี่ยวข้องหลายคน เวลาที่ยื่นขอทุนทำวิจัยเข้ามาจะต้องแจกแจงรายละเอียดเรื่องการแบ่งปันผลประโยชน์ในกลุ่มผู้วิจัยแนบมาให้พิจารณาด้วย โดยที่ สวก. จะช่วยดูว่ามีความเหมาะสมเป็นธรรมกับทุกฝ่ายหรือไม่ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาตามมาภายหลัง&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แม้งานวิจัยเพียงอย่างเดียวไม่อาจทำให้เกษตรกรพ้นจากความยากจนได้เนื่องจากยังมีองค์ประกอบอื่นอีกหลายอย่างที่เกี่ยวข้อง แต่งานวิจัยก็ถือเป็นปัจจัยหลักที่สำคัญ ซึ่งจะช่วยให้เกษตรกรทำงานได้ดีขึ้น ถ้ามีงานวิจัยที่ดีเป็นงานวิจัยที่แก้ปัญหาได้เกษตรกรใช้ได้จริง งานวิจัยก็ถือเป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยให้เกษตรพัฒนาคุณภาพงาน พัฒนาคุณภาพชีวิตได้ดีเทียบเท่าสากลแบบยั่งยืน ​<div class="se-component se-image-container __se__float- __se__float-none" contenteditable="false"><figure style="margin: 0px;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2023/06/zi8MaiDBSSrnMhSaVzK9.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="none" data-file-name="zi8MaiDBSSrnMhSaVzK9.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="166px,180px" data-rotate="" data-rotatex="" data-rotatey="" origin-size="774,840" style="width: 166px; height: 180px;" data-index="0"></figure></div>บทความโดย ดร.วิชาญ อิงศรีสว่าง ผู้อำนวยการ สำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (สวก.) <a href="https://www.ookbee.com/shop/magazine/FORBES/225c14a9-ead0-4c01-98a2-b9c52ea4d990/may-2023" alt="คลิกอ่านฉบับเต็มและบทความทางด้านธุรกิจได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนพฤษภาคม 2566 ในรูปแบบ e-magazine">คลิกอ่านบทความทางด้านธุรกิจได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนพฤษภาคม 2566 ในรูปแบบ e-magazine</a><div class="se-component se-image-container __se__float- __se__float-none" contenteditable="false"><figure style="margin: 0px;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2023/05/MnBrWjajVTjT23g8tb33.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="none" data-file-name="MnBrWjajVTjT23g8tb33.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="," data-rotate="" data-percentage="auto,auto" origin-size="200,263" data-rotatex="" data-rotatey="" style="" data-index="1"></figure></div>

สวก. หนุนงานวิจัยสู่เชิงพาณิชย์ยกระดับคุณภาพชีวิตเกษตรกร

เรื่องสุดแย่ของโรคอัลไซเมอร์

<h2>Mozart Effect เป็นปรากฏการณ์ที่ใครๆก็เล่าขานกันกว่าว่าการฟังดนตรีของ Mozart มีผลดีมากมาย ไม่ว่าจะเป็นทั้งด้านพฤติกรรม และสมรรถภาพในการทำงาน แต่ความจริงมันอาจจะธรรมดากว่าที่เราคิด</h2>
<img class="alignnone size-full wp-image-53153" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/11/468px-Wolfgang-amadeus-mozart_1.jpeg" alt="Mozart Effect" width="468" height="600" />

กระแสที่ว่าการฟัง Mozart ส่งผลดีต่อสมอง หรือที่เรียกกันว่า Mozart Effect เริ่มขึ้นเมื่อปี 1993 จากงานวิจัยหนึ่งหน้ากระดาษใน Nature ที่ชื่อว่า “<a href="https://www.nature.com/articles/365611a0">Music and spatial task performance</a>” ซึ่งรายงานผลวิจัยที่ให้นักศึกษา 36 คน มาลองทำโจทย์การให้เหตุผลเชิงปริภูมิหลังจากได้ฟังเพลง ฟังเทปที่มีเสียงผ่อนคลาย และไม่ฟังอะไรเลย ซึ่งผลปรากฏว่ากลุ่มที่ได้ฟังเพลงนั้นทำได้ดีกว่า 

มันเป็นงานวิจัยที่น่าสนใจใช่เล่น แต่เมื่อกลายเป็นข่าว งานวิจัยนี้ก็ก็ถูกตีความไปหลากหลาย และเพลงที่เหล่านักศึกษาฟังในงายวิจัย ก็ดันคลิปบทเพลงของ Mozart ที่มีชื่อว่า The Sonata for Two Pianos in D major, K. 448 สั้นๆ 10 นาทีพอดี ดังนั้น เมื่องานวิจัยนี้ได้รับความสนใจจากสำนักข่าว ชื่อของ Mozart ปรากฏอยู่เต็มหัวข่าว เรื่องก็เลยเถิดไปไกลเกินจะควบคุม และเกิดเป็นความเชื่อว่าถ้าฟัง Mozart แล้วจะฉลาดขึ้น หรือว่า Mozart Effect นั่นเอง

แต่อย่าลืมเชียวว่า ทั้งหมดนี้มันเกิดจากงานวิจัยเล็กๆ ที่ใช้นักศึกษาเพียง 36 คน หลังจากที่ฟังเพลง พวกเขาก็ทำโจทย์การให้เหตุผลเชิงปริภูมิได้ดีขึ้นเล็กน้อย และบทเพลงที่พวกเขาได้ฟังก็ดันเป็นเพลงของ Mozart ซะงั้น

แน่นอนว่าทางฝั่งนักวิจัยเองไม่เคยเคลมว่าเพลงของ Mozart มันวิเศษวิโสอะไร พวกเขาแค่ต้องการเพลงอะไรสักเพลง แล้วพวกเขาก็เลือกบทเพลงที่มีชื่อเสียงของนักประพันธ์ที่เป็นที่รู้จักเท่านั้นเอง

ตั้งแต่นั้นมา มีการทดลองมากมายที่แสดงให้เห็นว่าการฟังเพลงช่วยทำให้เราทำงานได้ดีขึ้น และมีผลต่อพฤติกรรมอีกด้วย บ่อยครั้งที่งานวิจัยเหล่านี้ใช้เพลงของ Mozart แต่เหตุผลในการใช้ก็ไม่ใช่เพราะมีสรรพคุณพิเศษอะไร แต่เป็นเพราะเพลงของเขาสามารถเข้าถึงได้ง่าย เป็นสมบัติสาธารณะ เป็นที่รู้จัก และส่วนมากเป็นเพราะใครๆ ก็ต่างใช้เพลงของ ​Mozart ในงานวิจัย

เมื่อเร็วๆนี้ มีนักวิจัยกลุ่มหนึ่งได้ศึกษาเรื่องดนตรีและ<a href="https://journals.plos.org/plosone/article/authors?id=10.1371/journal.pone.0258000">ผลกระทบต่อการโอนเอนของร่างกายในโลกเสมือนจริง</a> และพบว่าความดังของเสียงดนตรีไม่ได้ทำให้เราขยับตัวต่างจากเดิมเมื่อใส่แว่น VR แต่ก่อนที่จะทำวิจัยได้ พวกเขาก็ต้องมีเพลงสักเพลง และพวกเขาก็เลือกเพลงซิมโฟนี Jupiter ของ Mozart เพราะ<a href="https://content.iospress.com/articles/journal-of-vestibular-research/ves00361">งานวิจัย</a>เมื่อปี 2010 ก็ใช้บทเพลงที่ดูเหมือนจะช่วยเราทรงตัวนี้เหมือนกัน

ที่เลือกเพลงเดียวกันนั้น ก็เพราะงานวิจัยใหม่นี้ต้องการที่จะมั่นใจว่า เพลงที่พวกเขาเลือกใช้มันมีผลต่อการโอนเอนของร่างกายและการทรงตัวจริงๆ พวกเขาเลยเลือกเพลงของ Mozart เพราะงานวิจัยก่อนหน้านี้ก็ใช้นั้นเอง

ในงานวิจัยก่อนหน้า นักวิจัยใช้เพลงตัวอย่าง 4 เพลงเพื่อที่จะสังเกตว่าเพลงมีผลต่อการทรงตัวอย่างไร เพลงที่ทำให้อาสาสมัครทั้ง 12 ทรงตัวได้ดีที่สุดคือคลิปเสียงเพียง 51 วินาทีของเพลง Jupiter ของ Mozart หากเราลองใช้เพลงอื่นๆ ในการทดลอง เราก็จะพบว่าเพลงหนึ่งสามารถช่วยให้เราทรงตัวได้ดีกว่าอีกเพลงหนึ่งเช่นกัน ไม่จำเป็นต้องเป็นเพลงของ Mozart เลย 

อีกอย่าง เพลงซิมโฟนี Jupiter ของ Mozart ก็เป็นเพลงที่มีความยาวกว่าครึ่งชั่วโมง บรรเลงโดยวงออร์เคสตราที่มีจังหวะขึ้นลง เครื่องดนตรีในแต่ละท่อนที่แตกต่างไปเรื่อยๆ สรรค์สร้างเสียงที่ต่างกันในแต่ละช่วงเพลง การฟังเพลงนี้เพียงไม่ถึงนาทีโดยที่ไม่รู้ว่าฟังช่วงไหนของเพลงไป เล่นเพลงนี้เร็วแค่ไหน ฟังท่อนที่เครื่องดนตรีไหนเด่น และข้อมูลสำคญอื่นๆ ทำให้การฟังครั้งนี้ก็ไม่ได้มีความหมายสำคัญอะไรนัก

มีงานวิจัยที่น่าสนใจจำนวนไม่น้อยที่ศึกษาว่า ​​ดนตรีแนวที่แตกต่างกันไป มีผลต่อเราอย่างไรบ้าง แต่หันมองตัวแปรที่เจาะจงมากขึ้น เพื่อที่จะเข้าใจว่าสมองของเราประมวลเสียงเหล่านี้แบบไหน เช่น เพลงๆนั้นมีเนื้อร้องหรือไม่ จังหวะเป็นแบบไหน แต่ตัวแปรที่ว่าเพลงๆ นั้นเป็นของ Mozart หรือเปล่า ไม่ได้มีความหมายพิเศษอะไรเลย

ดังนั้น เมื่อไรก็ตามที่คุณเห็นอะไรก็ตามที่บอกว่าการฟัง Mozart มีผลดีมากมายอย่างคาดไม่ถึง อย่าลืมว่าผลดีนี้ก็มาจากเพลงแนวอื่นๆ ได้เหมือนกัน ไม่ว่าจะฟังเพลงแบบไหนก็มีผลต่อสมองเราทั้งนั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นเพลงของ Mozart หรอก เพลงของเขามันแค่หาได้ง่าย อยู่ปลายนิ้วมือของเหล่านักวิจัยเท่านั้นเอง

แปลและเรียบเรียงโดย ทัตชญา บุษยากิตติกร จากบทความ Mozart Doesn’t Make You Smarter เผยแพร่บน Forbes.com

อ่านเพิ่มเติม: <a href="https://forbesthailand.com/world/america/bann-at-oak-knoll-napa-%e0%b8%a3%e0%b8%b5%e0%b8%aa%e0%b8%ad%e0%b8%a3%e0%b9%8c%e0%b8%95%e0%b8%88%e0%b8%b2%e0%b8%81%e0%b8%9d%e0%b8%b5%e0%b8%a1%e0%b8%b7%e0%b8%ad%e0%b9%80%e0%b8%8a%e0%b8%9f%e0%b9%84.html">BANN at Oak Knoll Napa รีสอร์ตจากฝีมือเชฟไทย ที่ Napa Valley</a>

<hr />

<a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

Mozart Effect: ฟัง Mozart อาจไม่ได้ช่วยให้ฉลาดขึ้น

<h3>มายด์แชร์ (ประเทศไทย) เผยอินฟลูเอนเซอร์ มาร์เก็ตติ้งมาแรง คาดทั่วโลกใช้งบประมาณกว่า 4.5 แสนล้านบาท ขณะที่ 76% กำลังซื้อของคนไทยได้อิทธิพลจากอินฟลูเอนเซอร์ ชี้ 5 กลุ่มมาแรง ชิงเม็ดเงินโซเชี่ยล มีเดียกว่า 2 พันล้านบาทปีนี้</h3>
บริษัท มายด์แชร์ (ประเทศไทย) จำกัด เปิดเผยผลวิจัยล่าสุดเกี่ยวกับ Influencer Marketing ที่ยังคงมีแนวโน้มเติบโตสูง จากการเข้าถึงเทคโนโลยีที่ง่ายมากขึ้น และกลายเป็นความฝันของเด็กรุ่นใหม่ที่ต้องการเป็นผู้ผลิตคอนเทนต์มืออาชีพ สอดรับกับพฤติกรรมของยุคโควิดระบาด ทำให้คนต้องอยู่บ้านมากขึ้น และมองหาความบันเทิงแบบเฉพาะเจาะจงตามความต้องการที่หลากหลายของแต่ละบุคคล

<img class="alignnone size-full wp-image-52608" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/10/คุณพัสสน-สวัสดิเกียรติ-001.jpg" alt="" width="300" height="302" />

พัสสน สวัสดิเกียรติ ผู้อำนวยการการวางแผนและพัฒนาธุรกิจ มายด์แชร์ (ประเทศไทย) เปิดเผยว่า ตลาดอินฟลูเอนเซอร์ทั่วโลกมีแนวโน้มขยายตัวสูง โดยปีที่แล้วมีมูลค่า 9,700 ล้านเหรียญสหรัฐ หรือประมาณ 3 แสนล้านบาท ในปีนี้คาดว่าจะเพิ่มเป็น 13,800 ล้านเหรียญสหรัฐ หรือประมาณ 4.5 แสนล้านบาท โดยนักการตลาดมากกว่า 60% ตั้งใจที่จะจัดสรรงบประมาณเพิ่มสำหรับการทำ Influencer Marketing

สำหรับประเทศไทย ในปี 2564 คาดว่าการใช้งบประมาณในโซเชี่ยลมีเดียจะมีมูลค่า 2,113 ล้านบาท โดยร้อยละ 9.1 จะเป็นงบ Influencer Marketing เพิ่มจากปีก่อนที่มีสัดส่วนร้อยละ 8.9 จากการสำรวจพบว่าร้อยละ 70 ของผู้บริโภคชาวไทยมีการติดตามอินฟลูเอนเซอร์ 1 คน โดยสัดส่วนของผู้หญิงจะมากกว่าผู้ชาย ที่สำคัญร้อยละ 76 ของกำลังซื้อเกิดจากอิทธิพลของอินฟลูเอนเซอร์ โดยร้อยละ 44 ระบุว่าพวกเขาจะซื้อสินค้าแม้จะไม่มีการโปรโมต และร้อยละ 53 บอกว่าเขาซื้อสินค้าเพราะชื่นชอบและเชื่อมั่นในตัวอินฟลูเอนเซอร์

5 กลุ่มอินฟลูเอนเซอร์มาแรง

พัสสน กล่าวว่า สำหรับ 5 กลุ่มอินฟลูเอนเซอร์มาแรง ได้แก่ 1.อินฟลูเอนเซอร์นิชมาร์เก็ต (Niche/Specialties) หรือกลุ่มผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้าน กลุ่มนี้แบรนด์ใช้มากขึ้น เพราะเป็นกลุ่มที่มีความสนใจเฉพาะเจาะจง มีส่วนร่วมสูง มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เข้าถึงง่ายและสามารถต่อรองได้

2.อินฟลูเอนเซอร์ผู้บริหาร (Executive Influencers) หรือนักลงทุนที่ประสบความสำเร็จ กลุ่มนี้มีความใกล้ชิดผู้บริโภคมากขึ้น หลังจากมีพอดแคสต์ คลับเฮ้าส์ เป็นกลุ่มที่สร้างความเชื่อมั่น น่าเชื่อถือให้กับแบรนด์ได้ดี

3.อินฟลูเอนเซอร์ด้านความเสมอภาค ความหลากหลาย และการรวมกลุ่ม (Inclusive Influencers) กลุ่มนี้เกิดจากสภาพสังคมที่เปลี่ยนไป และเกิดกว้างมากขึ้น เปิดรับคนที่มีความแตกต่างหลากหลาย ซึ่งแบรนด์แฟชั่น และผลิตภัณฑ์ความงามใช้กลุ่มนี้มาก

4.อินฟลูเอนเซอร์ต่างชาติ (Cross-border Influencers) เกิดปรากฎการณ์ที่เซเลเบรตี้ชาวเอเชียถูกผลักให้เป็นที่ยอมรับในระดับโลก ซึ่งเกิดขึ้นจากความบันเทิงรูปแบบใหม่ เช่น เน็ตฟลิกซ์ รวมถึงแบรนด์ลักซัวรี่ได้หันมาใช้เซเลเบรตี้ชาวเอเชียมากขึ้น ในช่วงการระบาดของโควิด-19

5.อินฟลูเอนเซอร์เสมือนจริง (Virtual Influencers) เกิดจากการเกิดขึ้นของโลกเสมือนจริง Metaverse ทำให้เกิดการสร้างคาแรกเตอร์ให้มีตัวตนขึ้นมา โดยแบรนด์ในวงการแฟชั่น และเทคโนโลยีนิยมใช้ ล่าสุด “ไอลีน” ได้เข้าเป็นสมาชิกของ AIS ข้อดีของอินฟลูเอนเซอร์เสมือนจริง แบรนด์สามารถควบคุม ออกแบบได้ตามต้องการ ข้อเสียคือขาดความสมจริง ซึ่งเป็นความท้าทายของแบรนด์ในการเลือกใช้เพื่อให้เข้าถึงผู้บริโภค

“นักการตลาดในประเทศไทย นิยมใช้อินฟลูเอนเซอร์นิชมาร์เก็ต เพราะเกิดขึ้นมานาน และเติบโตควบคู่กับสือดิจิทัล สามารถเข้าหาคนได้หลากหลายกลุ่ม ในราคาที่เอื้อมถึงได้ เป็นโอกาสให้แบรนด์เข้ามามีส่วนร่วมได้ และตรงกลุ่มเป้าหมาย ขณะที่กลุ่มอินฟลูเอนเซอร์ผู้บริหารมีแนวโน้มใช้มากขึ้น เพราะสามารถสร้างความน่าเชื่อถือให้กับสินค้าและบริการ กลุ่มที่นิยมใช้ได้แก่ อสังหาริมทรัพย์และธนาคาร เป็นต้น” พัสสน กล่าว

ปัจจุบัน วิวัฒนาการและรูปแบบการใช้อินฟลูเอนเซอร์ ช่วยสร้างการมีส่วนร่วมระหว่างแบรนด์และผู้บริโภคผ่านทางคอนเทนต์ในรูปแบบวิดีโอต่างๆ ที่ถูกพัฒนาขึ้นตามเทคโนโลยี และอุปกรณ์ที่คอนเทนต์ครีเอเตอร์สามารถเข้าถึงได้ง่าย รวมทั้งอินฟลูเอนเซอร์ยังมีส่วนในการร่วมพัฒนาผลิตภัณฑ์ (Co - Creation) ได้อีกด้วย

<img class="alignnone size-full wp-image-52607" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/10/Think-Tank-2021-Vol.2-Influencer-marketing_Final_for-press-briefing-5.jpg" alt="" width="600" height="337" />

การใช้อินฟลูเอนเซอร์ให้ปัง ต้องเรียล

พิชญา อุทัยเจริญพงษ์ ผู้อำนวยการ Content+ มายด์แชร์ (ประเทศไทย) กล่าวว่า การทำ Influencer Marketing ให้ประสบความสำเร็จ ต้องเลือกใช้อินฟูลเอนเซอร์ในแบบที่เขาเป็น โดยเริ่มจากรู้จักผู้บริโภคก่อนว่าเป็นใคร เหมาะกับอินฟูลเอนเซอร์แบบไหน และใช้อินฟลูเอนเซอร์ต้องจริงให้มากที่สุด เพราะถึงแม้จะเป็นการโฆษณา แต่ถ้ามีความจริง และสามารถเข้ากับแบรนด์ได้ จะได้รับการยอมรับจากผู้บริโภค

<img class="alignnone size-full wp-image-52609" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/10/คุณพิชญา-อุทัยเจริญพงษ์-01.jpg" alt="" width="300" height="318" />

นอกจากนี้ การเลือกใช้อินฟลูเอนเซอร์ที่ดี จะต้องมีความรับผิดชอบกับสิ่งที่พูด สิ่งที่สื่อสารมากขึ้น โดยนักการตลาดต้องใช้ครีเอทีฟช่วยในการสื่อสารระหว่างอินฟลูเอนเซอร์ไปสู่ผู้บริโภค รวมทั้งใช้บิ๊ก ดาต้า และเทคโนโลยีเข้ามาช่วย เพื่อให้การสื่อสารแม่นยำและมีประสิทธิภาพมากขึ้น

“แบรนด์ควรเลือกใช้อินฟลูเอนเซอร์ที่มีแนวความคิดและไลฟ์สไตล์ที่สอดคล้องกับความเชื่อของแบรนด์ ซึ่งจะทำให้ได้คอนเทนต์ที่มีความจริงใจต่อผู้บริโภค และแบรนด์ควรให้อิสระต่ออินฟลูเอนเซอร์ในการสร้างสรรค์คอนเทนต์” พิชญาระบุ

สำหรับข้อควรระวังในการใช้อินฟลูเอนเซอร์ ต้องเลือกอินฟลูเอนเซอร์ให้เหมาะกับแบรนด์ ทั้งบุคลิก ผู้ติดตาม เรื่องเล่า และสิ่งที่แบรนด์จะนำเสนอ ต้องสอดคล้องกับเรื่องที่เขาเชื่อ ตัวตนที่เขาเป็น

ต้องพิจารณาว่าอินฟลูเอนเซอร์มีทัศนคติต่อเรื่องต่างๆ อย่างไร ต้องมีการเคารพในเงื่อนไขการสื่อสารระหว่างแบรนด์กับอินฟลูเอนเซอร์ รวมถึงการรับงานจากคู่แข่งของแบรนด์นั้นๆ หรือไม่

อ่านเพิ่มเติม:  <a href="https://forbesthailand.com/news/hr/บลูบิค-เร่งขยายทีมรับเท.html">บลูบิค เร่งขยายทีมรับเทรนด์ดิจิทัล มุ่งผงาดที่ปรึกษาระดับภูมิภาค</a>

<hr />

<a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

มายด์แชร์ (ประเทศไทย) เผย 5 เทรนด์อินฟลูเอนเซอร์มาแรง

<h2>ธนาคารซิตี้แบงก์ ร่วมกับ  The Economist Intelligence Unit (EIU) เผยผลงานวิจัยชิ้นใหม่ อนาคตของห่วงโซ่อุปทานในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก ที่เกี่ยวข้องกับ ห่วงโซ่ธุรกิจ โดยเฉพาะ 6 อุตสาหกรรมหลักที่ขับเคลื่อนเศรษฐกิจในเอเชียแปซิฟิก</h2>
ธนาคารซิตี้แบงก์ เผยผลงานวิจัยชิ้นใหม่ ที่เกี่ยวข้องกับ "ห่วงโซ่ธุรกิจ" อนาคตของห่วงโซ่อุปทานในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก โดยร่วมกับ The Economist Intelligence Unit (EIU) พบว่าการแพร่ระบาดของโควิด-19 ส่งผลให้หลายองค์กรมีการคิดทบทวนกลยุทธ์ด้านห่วงโซ่อุปทานในเอเชียแปซิฟิกในวงกว้างมากขึ้น แม้ว่าห่วงโซ่อุปทานในภูมิภาคจะค่อนข้างมีความยืดหยุ่น

โดยรายงานการวิจัยนี้อิงจากผลการสำรวจผู้จัดการด้านซัพพลายเชนจาก 175 คนทั่วโลก ครอบคลุมอุตสาหกรรมหลัก 6 ประเภท ได้แก่ ยานยนต์ รองเท้าและเครื่องแต่งกาย อาหารและเครื่องดื่ม การผลิต ไอที/เทคโนโลยี/อิเล็กทรอนิกส์และการดูแลสุขภาพ/ยา/เทคโนโลยีชีวภาพ

ซึ่งประเด็นสำคัญจากการวิจัย พบว่า แม้ว่าห่วงโซ่อุปทานในเอเชียแปซิฟิกจะมีความยืดหยุ่น แต่บริษัทต่างๆ กำลังทบทวนกลยุทธ์สำหรับอนาคตในระยะยาว เพิ่มการลงทุนในระบบดิจิทัล แต่ยังคงเชื่อมั่นในกระแสโลกาภิวัตน์และห่วงโซ่อุปทานระหว่างประเทศมากกว่าที่อื่น

ส่วนบริษัทในแถบยุโรปและอเมริกาเหนืออาจมีการถอนตัวจากห่วงโซ่อุปทานระดับโลก แต่มาเน้นการขยายตัวภายในภูมิภาคเพื่อเพิ่มความยืดหยุ่นและกระจายความเสี่ยงแทน นอกจากนี้ยังพบว่าบริษัทขนาดใหญ่เริ่มที่จะทำการกระจายห่วงโซ่อุปทานและเปลี่ยนการใช้ซัพพลายเออร์รายเดียว (single sourcing) ในขณะที่บริษัทขนาดเล็กเลือกที่จะใช้วิธีการโลคัลไลเซชัน

นอกจากนี้ยังพบว่ามีประเทศที่ภาคธุรกิจกำลังลงทุนหรือวางแผนที่จะทำในปีหน้า เช่น อินโดนีเซีย บังคลาเทศ เกาหลีใต้ เมียนมาร์ มาเลเซีย ศรีลังกา อินเดีย จีน เวียดนาม ฯลฯ โดยปัจจัยที่ทำให้ประเทศเหล่านี้เป็นที่น่าลงทุน อาทิ ค่าแรง สภาพแวดล้อมด้านกฎระเบียบ เงินอุดหนุนหรือสิ่งจูงใจจากรัฐบาล เสถียรภาพทางการเมือง

ทั้งนี้ ผลรายงานการวิจัย สำรวจข้อมูลช่วงไตรมาสแรกของปี 2564 จากบริษัททั่วโลกครอบคลุมอุตสาหกรรมหลัก 6 ประเภท ประกอบด้วย 1.ยานยนต์ 2.รองเท้าและเครื่องแต่งกาย 3.อาหารและเครื่องดื่ม 4.การผลิต 5.ไอที/เทคโนโลยี/อิเล็กทรอนิกส์ และ 6.การดูแลสุขภาพ/ยาเทคโนโลยีชีวภาพ

พบว่า 5 ปัจจัยของการหยุดชะงักในซัพพลายเชนจากการแพร่ระบาดของโควิด-19 ได้แก่ หยุดการผลิตร้อยละ 36.4 ตามมาด้วยปัญหาการขนส่งทางอากาศ ทะเล รถไฟ และถนน ร้อยละ 20.9 ปัญหาการเข้าถึงวัตถุดิบการผลิตหลัก เช่น ฝ้าย แร่เหล็ก แร่หายาก ร้อยละ17.3 ข้อจำกัดทางการค้า เช่น การควบคุมการส่งออก ภาษีนำเข้าร้อยละ 11.8 และการเข้าถึงปัจจัยการผลิตของสินค้าขั้นกลาง เช่น เหล็ก ส่วนประกอบ เซมิคอนดักเตอร์ร้อยละ 6.4

โดยภาคอุตสาหกรรมที่ได้รับผลกระทบเรียงจากมากไปน้อยคือกลุ่มยานยนต์ ตามด้วย กลุ่มรองเท้าและเครื่องแต่งกาย กลุ่มการผลิต กลุ่มอาหารและเครื่องดื่ม กลุ่มการดูแลสุขภาพ ยา และเทคโนโลยีชีวภาพ และ กลุ่มไอที เทคโนโลยี และอิเล็กทรอนิกส์ ตามลำดับ

ซึ่งสาเหตุหลักของการหยุดชะงักในซัพพลายเชนของอุตสาหกรรมยานยนต์คือหยุดการผลิต และข้อจำกัดทางการค้า เช่น การควบคุมการส่งออก รวมถึงการเข้าถึงวัตถุดิบหรือปัจจัยการผลิตหลัก การจัดหาเทคโนโลยี รวมถึงการขาดแคลนเซมิคอนดักเตอร์ในอุตสาหกรรมยานยนต์ที่กำลังเป็นปัญหาอย่างมาก

ในขณะที่ด้านการขนส่งเป็นสาเหตุสำคัญของการหยุดชะงักของซัพพลายเชนในอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม ส่วนปัจจัยการเข้าถึงวัตถุดิบหรือข้อมูลเบื้องต้นเป็นสาเหตุสำคัญของการหยุดชะงักของซัพพลายเชนในอุตสาหกรรมการดูแลสุขภาพและเภสัชกรรม เป็นต้น

นอกจากนี้จากผลสำรวจยังเผยให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงกลยุทธ์ซัพพลายเชนในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกในช่วง 18 เดือนที่ผ่านมา พบว่า ร้อยละ 44.6 ดำเนินการเปลี่ยนแปลงบางอย่างแต่กลยุทธ์หลักยังคงเหมือนเดิม ร้อยละ 32.6 กำลังดำเนินการยกเครื่องกลยุทธ์ใหม่ทั้งหมด และ ร้อยละ 22.9 ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ

โดย 5 กลยุทธ์หลักสำหรับการเปลี่ยนแปลงในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก ได้แก่ 1. การกระจายความหลากหลาย เช่น ปรับซัพพลายเชนของบริษัทให้มาจากซัพพลายเออร์ที่หลากหลาย หรือขายในตลาดที่กว้างขึ้น 2. ย้ายซัพพลายเชนของบริษัทไปยังประเทศรอบๆ ตลาดหลัก หรือตลาดของผู้ใช้ปลายทาง 3. การโลคัลไลเซชันด้วยการย้ายซัพพลายเชนให้อยู่ในตลาดหลักหรือตลาดผู้ใช้ปลายทาง 4. ย้ายการผลิตกลับไปยังประเทศบ้านเกิดของบริษัท และ 5. China Plus One แนวคิดการลงทุนในประเทศอื่นที่ไม่ใช่จีนอย่างเดียว

อย่างไรก็ดียังพบว่าอุตสาหกรรมไอที เทคโนโลยี และอิเล็กทรอนิกส์ มีการเปลี่ยนแปลงกลยุทธ์ซัพพลายเชนน้อยกว่าภาคอุตสาหกรรมอื่นๆ เนื่องจากการผลิตในอุตสาหกรรมนี้ต้องมีความเชี่ยวชาญสูง และมีความต้องการสิ่งอำนวยความสะดวกในการผลิตเฉพาะทาง ซึ่งไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ง่ายเนื่องจากความซับซ้อนเมื่อเทียบกับอุตสาหกรรมอื่นๆ

พร้อมกันนี้ผลสำรวจยังเผยให้เห็นประเทศที่บริษัทต่างๆ ลงทุนตลอดทั้งปีที่ผ่านมาหรือกำลังวางแผนที่จะทำในปีหน้า โดยบริษัทในเอเชียมีการลงทุนในประเทศ อินโดนีเซีย บังคลาเทศ ออสเตรเลีย ฮ่องกง เกาหลีใต้ เมียนมาร์ มาเลเซีย และศรีลังกา ในขณะบริษัทที่อยู่ในอเมริกาเหนือและยุโรปมีความสนใจลงทุนในฟิลิปปินส์ อินเดีย จีน สิงคโปร์ เวียดนาม และญี่ปุ่น

โดยปัจจัยที่ทำให้ประเทศเหล่านี้เป็นที่น่าลงทุนจากมากไปน้อย ประกอบด้วย 1.ค่าแรง 2.ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ 3.เข้าถึงตลาดหลัก โครงสร้างพื้นฐาน และสภาพแวดล้อมด้านกฎระเบียบ 4.ผลผลิต 5.ฝีมือแรงงาน 6.เงินอุดหนุน/สิ่งจูงใจจากรัฐบาล และทักษะต่าง ๆ 7.การแปลงสกุลเงิน 8.เสถียรภาพทางการเมือง และอัตราภาษี 9.การเข้าถึงการเงิน ตามลำดับ

สุดท้ายนี้ผลสำรวจแสดงให้เห็นถึงความกังวลในอนาคตที่อาจส่งผลกระทบ พบว่าบริษัททั่วโลกส่วนใหญ่มีความกังวลในเรื่อง 1. โรคระบาดครั้งต่อไป 2. การล่มสลายของระบบการค้าโลก และ 3. วิกฤตเศรษฐกิจหรือการเงิน ตามลำดับ

<img class="alignnone size-full wp-image-52360" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/10/ห่วงโซ่ธุรกิจ_1003.jpg" alt="" width="400" height="564" />

อย่างไรก็ตามการระบาดของโรคโควิด-19 ได้นำไปสู่การเพิ่มการลงทุนในเครื่องมือและกระบวนการดิจิทัลเพื่อจัดการซัพพลายเชน โดยบริษัทส่วนใหญ่มีการลงทุนเพิ่มขึ้นกว่าเท่าตัวในเครื่องมือและกระบวนการดิจิทัล ทั้งกระบวนการผลิต การบริการลูกค้า การคาดการณ์ความต้องการซื้อและความต้องการขาย การจัดการสินค้าคงคลัง ฯลฯ

ซึ่งเหตุผลหลักในการลงทุนในเครื่องมือและกระบวนการดิจิทัลมีความแตกต่างกันไปในแต่ละภูมิภาค เช่น บริษัทในเอเชียส่วนใหญ่ลงทุนในเครื่องมือดิจิทัลเพื่อปรับปรุงการบริการลูกค้าและการจัดการสินค้าคงคลัง รวมถึงการลงทุนในกระบวนการดิจิทัลสำหรับคู่ค้า คือการคาดการณ์การผลิต และการคาดการณ์ความต้องการซื้อและความต้องการขาย

รายงานดังกล่าวได้แสดงให้เห็นว่าทุกภาคอุตสาหกรรมต่างมีการตอบสนองต่อความท้าทายต่างๆ ที่กำลังเผชิญ ซึ่งทั้งหมดล้วนมีเป้าหมายร่วมกันเพื่อรักษาความยั่งยืนของการดำเนินธุรกิจในระยะยาว รวมถึงทำให้ภาคธุรกิจในภูมิภาคมีความยืดหยุ่นมากขึ้นเพื่อรองรับผลกระทบจากสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต

ซิตี้แบงก์ในฐานะธนาคารชั้นนำที่มีการดำเนินงานอยู่ในกว่า 100 ตลาดทั่วโลก มีความมุ่งมั่นในการใช้ประโยชน์จากเครือข่ายด้วยความสามารถในการให้คำปรึกษาผสานความเชี่ยวชาญในระดับท้องถิ่น พร้อมการเดินหน้าสำรวจภาคธุรกิจที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่หยุดนิ่ง

เพื่อการปรับให้เข้ากับท้องถิ่นหรือเปลี่ยนตำแหน่งใหม่เพื่อเข้าใกล้ตลาดปลายทาง หรือขยายไปสู่ตลาดใหม่เพื่อลดต้นทุนและกระจายซัพพลายเชน โดยให้มีความสมดุลระหว่างความยืดหยุ่นและการเติบโต ซึ่งทั้งหมดจะเป็นประโยชน์ต่อผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ควบคู่ไปกับการเป็นพันธมิตรกับลูกค้านักลงทุนอย่างใกล้ชิด

อ่านเพิ่มเติม: <a href="https://forbesthailand.com/news/marketing/กรุ๊ปเอ็ม-เผยอินไซต์ผู้.html">กรุ๊ปเอ็ม เผยอินไซต์ผู้บริโภคไทยหลังวิกฤตโควิดปีที่สอง</a>

<hr />

<a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

ซิตี้แบงก์ เผยอนาคต "ห่วงโซ่ธุรกิจ" ในเอเชียแปซิฟิก

<h2>บล.ทิสโก้ ประกาศความร่วมมือเป็นพันธมิตรทางธุรกิจกับ Jefferies Hong Kong Limited ผู้ให้บริการด้านวาณิชธนกิจระดับโลก โดยทิสโก้พร้อมให้บริการงานวิจัยหลักทรัพย์ และที่ปรึกษาการลงทุนแก่นักลงทุนสถาบันของ Jefferies ทั่วโลก</h2>
ไพบูลย์ นลินทรางกูร ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร บริษัทหลักทรัพย์ ทิสโก้ จำกัด เปิดเผยว่า บริษัทได้ประกาศความร่วมมือในการเป็นพันธมิตร (Co-Brand Alliance) กับ Jefferies Hong Kong Limited ซึ่งภายใต้ความร่วมมือนี้ บล.ทิสโก้ จะทำหน้าที่ให้บริการด้านงานวิจัยหลักทรัพย์ (Research) ของบริษัทจดทะเบียน (Listed Companies) ในไทย รวมถึงเป็นที่ปรึกษาแก่นักลงทุนสถาบันที่ต้องการซื้อขายหลักทรัพย์ในประเทศไทย

“จากความร่วมมือครั้งนี้ เชื่อมั่นว่าจะส่งผลดีต่อบล.ทิสโก้ในเวทีระดับโลก เนื่องจากพันมิตรของเรา เป็นสถาบันการเงินที่มีชื่อเสียงในหลายประเทศทั่วโลก จึงมั่นใจว่าเราและ Jefferies จะสามารถสนับสนุนการเติบโตซึ่งกันและกันได้เป็นอย่างดี รวมถึงในอนาคตยังอาจจะมีความร่วมมือในด้านอื่นๆ เพื่อสร้างความแข็งแกร่งในธุรกิจนี้อย่างต่อเนื่อง” ไพบูลย์กล่าว

ด้วยความเชื่อมั่นใน Jefferies Hong Kong Limited ซึ่งเป็นผู้ให้บริการด้านวาณิชธนกิจระดับโลก ทั้งด้านหลักทรัพย์ ตราสารหนี้ การบริหารจัดการความมั่งคั่ง รวมถึงบริการที่ปรึกษาด้านการควบรวมและซื้อกิจการ โดยมีฐานลูกค้าสถาบันกระจายอยู่ทั่วโลก ซึ่งปัจจุบัน Jefferies มีความร่วมมือในลักษณะเดียวกันนี้ไปทั่วภูมิภาคเอเชีย เช่น ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย มาเลเซีย เวียดนาม ศรีลังกา เกาหลีใต้ ไต้หวัน เป็นต้น จึงมีงานวิจัยที่ครอบคลุมหลักทรัพย์มากถึง 1,500 บริษัทในเอเชีย และประมาณ 3,000 บริษัททั่วโลก รวมทั้งมีอัตราการเติบโตของธุรกิจรวดเร็วที่สุดในเอเชีย

ขณะเดียวกันบล.ทิสโก้เป็นบริษัทหลักทรัพย์ชั้นนำในประเทศไทยที่มุ่งเน้นในการเป็นที่ปรึกษาการลงทุนเพื่อสนับสนุนการลงทุนสำหรับลูกค้าบุคคลและสถาบันมาอย่างยาวนาน โดยคุณภาพของ “งานวิจัย” เป็นสิ่งที่บล.ทิสโก้ให้ความสำคัญมาโดยตลอด ส่งผลให้งานวิจัยของบริษัทได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางทั้งในประเทศและในระดับภูมิภาค ซึ่งปัจจุบันงานวิจัยของบล.ทิสโก้ครอบคลุมบริษัทจดทะเบียนในประเทศไทย 123 บริษัท คิดเป็นร้อยละ 75 ของมูลค่าหลักทรัพย์ตามราคาตลาด (Market Capitalization)

<img class="alignnone wp-image-36097" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/10/ทิสโก้_02.jpg" alt="ทิสโก้" width="600" height="320" />

ด้าน Murray Wilson, President of Jefferies Asia กล่าวว่า “เรายินดีที่จะผนึกกำลังกับทิสโก้ ในภารกิจที่มุ่งเน้นการพัฒนาและขยายบริการด้านงานวิจัยหลักทรัพย์ และซื้อขายหลักทรัพย์ เพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าของ Jefferies ซึ่งเรามีฐานลูกค้านักลงทุนสถาบันทั่วโลก เรารอคอยที่จะได้ร่วมงานกับทีมงานของทิสโก้”

นอกจากนั้น ความน่าสนใจของตลาดหุ้นไทยในช่วงหลายปีที่ผ่านมายังถือเป็นหนึ่งในตลาดหุ้นที่มีความโดดเด่นในด้านอัตราเงินปันผลที่อยู่ในระดับสูงเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยในภูมิภาค และสภาพคล่องสูง โดยมีมูลค่าซื้อขายเฉลี่ยต่อวันเป็นอันดับ 1 ของอาเซียน

ขณะที่บริษัทจดทะเบียนไทยมีความโดดเด่นระดับโลกด้านความยั่งยืน โดยในปี 2562 บริษัทจดทะเบียนไทยจำนวน 20 บริษัทได้รับคัดเลือกเข้าคำนวณในดัชนี Dow Jones Sustainability Indices (DJSI) มากที่สุดในภูมิภาคอาเซียน โดยมี 7 บริษัท ได้คะแนนสูงสุดเป็นที่ 1 ของโลก

ทั้งนี้ Jefferies Hong Kong Limited เป็นบริษัทย่อยของ Jefferies Group LLC วาณิชธนกิจชั้นนำระดับโลกที่ให้บริการมายาวนานเกือบ 60 ปี ซึ่งมีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่สหรัฐอเมริกา (นิวยอร์ก) โดยมีความเชี่ยวชาญด้านการเป็นที่ปรึกษาการเงิน

พร้อมให้บริการแก่องค์กรต่างๆ ทั้งภาครัฐและเอกชนในหลายประเทศ ซึ่งครอบคลุมด้านวาณิชธนกิจ ที่ปรึกษาการลงทุน บริการซื้อขายหลักทรัพย์ งานวิจัยหลักทรัพย์ และ บริหารความมั่งคั่ง ในสหรัฐอเมริกา ยุโรป และเอเชีย โดย Jefferies Group LLC เป็นบริษัทย่อยของ Jefferies Financial Group Inc. (JEF) ที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ NYSE

อ่านเพิ่มเติม: <a href="https://forbesthailand.com/news/finance-and-investment/%E0%B9%80%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%A9%E0%B8%90%E0%B8%9E%E0%B8%B8%E0%B8%92%E0%B8%B4-%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%99%E0%B8%A4%E0%B8%9E%E0%B8%B8%E0%B8%92.html">เศรษฐพุฒิ สุทธิวาทนฤพุฒิ เผย 5 โจทย์ใหญ่แบงก์ชาติ แก้ปัญหาเศรษฐกิจ</a>

<hr />

ไม่พลาดบทความด้านกลยุทธ์องค์กรและธุรกิจ ติดตามเราได้ที่ <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">เพจเฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>
และ <a href="https://twitter.com/Forbes_TH">ทวิตเตอร์ Forbes Thailand</a>

&nbsp;

บล.ทิสโก้ จับมือ Jefferies เสริมแกร่งบริการลูกค้าสถาบันทั่วโลก

<h2 class="p1">ศาสตราจารย์ด้านชีววิทยาแห่ง Harvard และผู้ประกอบการที่สร้างธุรกิจมากกว่าหนึ่งธุรกิจ Timothy Springer เห็นโอกาสในบริษัทไบโอเทคที่เพิ่งตั้งไข่เมื่อราว 10 ปีก่อนและลงทุนไปในช่วงต้น ปัจจุบันเงินเดิมพันครั้งนั้นของเขาในบริษัทจาก Massachusetts ที่มีชื่อว่า Moderna ได้ส่งให้เขากลายเป็นมหาเศรษฐีแล้ว</h2>
มูลค่าหุ้นของ Moderna บริษัทที่ปัจจุบันได้พัฒนาวัคซีนโรคโควิด-19 และกำลังอยู่ในการทดลองขั้นคลินิก พุ่งขึ้น 12% เมื่อสองสัปดาห์ก่อน แม้ภาพรวมหุ้นตัวอื่นๆ ในตลาดจะลดลงก็ตาม ราคาหุ้นที่พุ่งทะยานส่งผลให้ Timothy Springer กลายเป็นมหาเศรษฐีขึ้นมาในทันที โดย Forbes ประเมินว่าขณะนี้เขามีทรัพย์สินราว 1 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ โดยอิงจากหุ้นสัดส่วน 3.5% ที่เขาถืออยู่ใน Moderna และหุ้นในบริษัทไบโอเทคเล็กๆ อีก 3 บริษัท
“ปรัชญาของผมคือลงทุนในสิ่งที่คุณรู้จักมัน และผมก็เป็นนักวิทยาศาสตร์อยู่เต็มอก ผมรักการค้นพบสิ่งใหม่ๆ” Springer ในวัย 72 ปีกล่าวกับ Forbes
“นักวิทยาศาสตร์หลายคนเริ่มทำธุรกิจ แต่น้อยคนนักที่จะประสบความสำเร็จ ผมเป็นนักลงทุนเชิงรุก และเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่เข้มงวดมาก นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมการลงทุนของผมถึงมีความแม่นยำสูง”
เมื่อวันที่ 12 พฤษภาคมที่ผ่านมา Moderna ประกาศว่า สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาของสหรัฐฯ (FDA) ได้อนุมัติให้บริษัทเริ่มทำการทดลองทางคลินิกเฟส 2 กับกลุ่มตัวอย่าง 600 ราย และได้ให้เครื่องหมาย “Fast Track” แก่บริษัทเพื่อเร่งกระบวนการทางกฎหมายต่างๆ ให้บริษัทสามารถผลิตวัคซีนได้เป็นรายแรก
ทั้งนี้ Moderna เป็นบริษัทแรกที่สามารถเริ่มการทดลองวัคซีนในมนุษย์ได้ตั้งแต่วันที่ 16 มีนาคมที่ผ่านมา และหุ้นของบริษัทก็มีมูลค่าเพิ่มขึ้นเกือบ 3 เท่าตั้งแต่วันที่ 11 มีนาคม ที่องค์การอนามัยโลก (WHO) ประกาศให้โรคโควิด-19 เป็นการระบาดครั้งใหญ่
การเติบโตอย่างไม่หยุดยั้งยังนำไปสู่มหาเศรษฐีคนใหม่อีก 1 คนจาก Moderna นั่นก็คือ Stéphane Bancel ซีอีโอของบริษัทที่ปัจจุบันมีทรัพย์สินอยู่ราว 2.1 พันล้านเหรียญ
นอกจากเขาจะเฉิดฉายในฐานะมหาเศรษฐีนักลงทุนในบริษัทไบโอเทค Springer ยังเป็นศาสตราจารย์ด้านเคมีชีวภาพและเภสัชวิทยาระดับโมเลกุลที่ Harvard Medical School ที่เขาสอนที่นี่มาตั้งแต่ปี 1977 และปัจจุบันยังเป็นที่ปรึกษาให้นักวิจัยหลังจบปริญญาเอก (post-doctoral student) ในแล็บของเขาอีกด้วย
ในงานวิจัยของเขาในฐานะนักภูมิคุ้มกันวิทยาที่ Harvard เขาค้นพบโมเลกุลที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของเซลล์เม็ดเลือดขาวซึ่งนำไปสู่การพัฒนายาหลายชนิดที่ใช้แอนติบอดี โดยยาเหล่านั้นได้รับการรับรองจาก FDA
ขณะที่ก้าวย่างของเขาในฐานะผู้ประกอบการเริ่มต้นขึ้นในปี 1993 ซึ่งเขาได้ก่อตั้งบริษัทไบโอเทคที่ชื่อว่า LeukoSite ก่อนจะนำบริษัทเข้าสู่ตลาดในปี 1998 และขายให้ Millennium Pharmaceuticals ในปีถัดมา ด้วยดีลมูลค่า 635 ล้านเหรียญ ซึ่ง Springer ได้เงินมาราว 100 ล้านเหรียญจากการขายหุ้นครั้งนั้น
Springer ยังเป็นนักลงทุนเริ่มแรกของ Moderna ตั้งแต่ปี 2010 ด้วยการใส่เม็ดเงินราว 5 ล้านเหรียญเข้าไปในบริษัทไบโอเทครายนี้ ปัจจุบันซึ่งเป็นเวลา 10 ปีต่อมา เงินลงทุนครั้งแรกของเขางอกเงยจนมีมูลค่าราว 870 ล้านเหรียญแล้ว


<figure><img class="size-full wp-image-30541" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/05/Springer-03.jpg" alt="" width="720" height="480" /><figcaption> Timothy Springer (Photo Credit: Wall Street Journal)</figcaption></figure>
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะเกิดสถานการณ์โควิด-19 ขึ้น Springer ก็คิดถึงวิธีการที่จะนำเทคโนโลยี m-RNA ที่ก้าวล้ำของบริษัทมาช่วยพัฒนาวัคซีนอยู่แล้ว
“เรามีความคิดมาตั้งแต่ช่วงแรกๆ เลยว่ามันจะสามารถใช้ได้เมื่อมีการระบาดครั้งใหญ่เกิดขึ้น” Springer กล่าว และว่า “นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เราลงทุนในการทำการทดลองในมนุษย์ด้วยไข้หวัดชนิดต่างๆ ซึ่งเป็นไข้หวัดชนิดที่ไม่พบในการระบาดปกติ แต่สามารถเกิดขึ้นและนำไปสู่การระบาดครั้งใหม่ได้ เราตระหนักถึงสถานการณ์ประเภทนี้มาโดยตลอด”
Moderna อาจสร้างเงินมหาศาลให้กับ Springer แต่เขายังเป็นนักลงทุนหลักในบริษัทไบโอเทคเล็กๆ ที่อยู่ในตลาดหุ้นอีก 3 บริษัท คือ Selecta Biosciences, Scholar Rock และ Morphic Therapeutic โดยสองบริษัทหลังเขายังเป็นผู้ร่วมก่อตั้งด้วย
อย่างไรก็ตาม ทรัพย์สินที่พอกพูนขึ้นจนส่งเขาเป็นมหาเศรษฐีนั้นไม่ได้ทำให้ไลฟ์สไตล์ของเขาเปลี่ยนไป เขายังคงปั่นจักรยานไปทำงานวิจัยในห้องแล็บที่ Cambridge, Massachusetts อยู่ทุกวัน
เขาบอกว่า สิ่งของลักชัวรี่สิ่งเดียวที่เขามีก็คือบ้าน “ผมชอบทำสวนและสะสมหิน... ผมไม่ได้ต้องการเงินนะ ผมใช้ชีวิตไปในด้านการศึกษาและวิชาการมากกว่า”
เขายังใช้เงินที่ได้มอบกลับไปให้สังคมวิทยาศาสตร์ โดยในปี 2017 เขาบริจาคเงิน 10 ล้านเหรียญ เพื่อสร้างสถาบันนวัตกรรมโปรตีน ซึ่งเป็นองค์กรอิสระที่ไม่แสวงหากำไรที่อุทิศตนเพื่อการค้นคว้าด้านวิทยาศาสตร์โปรตีน และช่วยผู้ประกอบการไบโอเทคอื่นๆ ได้ตกตะกอนไอเดียของพวกเขามากขึ้น
“ผมชอบการลงทุนแบบเชิงรุก แต่ผมก็ชอบทำการกุศลแบบเชิงรุกเหมือนกัน” Springer กล่าว “แรงจูงใจเบื้องหลัง (การสร้างสถาบัน) ของผม ไม่ใช่เพียงแค่ช่วยพัฒนาแอนติบอดีใหม่ที่น่าเชื่อถือ ที่นักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกสามารถนำไปใช้เพื่อการค้นพบทางชีววิทยาได้เท่านั้น แต่ยังมีเทคโนโลยีใหม่ที่ช่วยให้เกิดการค้นพบอื่นๆ อีกมากมาย ซึ่งเป็นวิทยาศาสตร์ประเภทที่ยากที่จะทำในสถาบันการศึกษา”
ทั้งนี้ ศาสตราจารย์ Harvard รายนี้ไม่ใช่เพียงคนเดียวที่มั่งคั่งขึ้นเพราะการต่อสู้กับโรคโควิด-19 เท่านั้น แต่ยังมีมหาเศรษฐีเฮลธ์แคร์บางรายที่สินทรัพย์เพิ่มขึ้นระดับพันล้านเหรียญ หลัง WHO ประกาศว่าการระบาดครั้งนี้เป็นการระบาดครั้งใหญ่ในวันที่ 11 มีนาคมที่ผ่านมา
สำหรับ Springer เขามองในแง่ดีว่าธุรกิจเทคโนโลยีชีวภาพ หรือไบโอเทค จะยังคงเติบโตอย่างรวดเร็ว แม้การระบาดจะผ่านพ้นไปแล้วก็ตาม
&nbsp;
<ul>
 	<li>อ่านเพิ่มเติม <a href="https://forbesthailand.com/news/seegene-%e0%b8%8a%e0%b9%88%e0%b8%a7%e0%b8%a2%e0%b8%ab%e0%b8%a2%e0%b8%b8%e0%b8%94-%e0%b8%a7%e0%b8%b4%e0%b8%81%e0%b8%a4%e0%b8%95%e0%b9%82%e0%b8%84%e0%b8%a7%e0%b8%b4%e0%b8%94-19-%e0%b9%83%e0%b8%99.html">Seegene ช่วยหยุด วิกฤตโควิด-19 ในเกาหลีใต้ได้อย่างไร</a></li>
</ul>
&nbsp;

แปลและเรียบเรียงจาก <a href="https://www.forbes.com/sites/giacomotognini/2020/05/16/exclusive-harvard-professor-who-became-a-billionaire-thanks-to-moderna-talks-about-his-investing/#719e40ee6b8d">Exclusive: Meet The Harvard Professor Who Became A Billionaire Thanks To Coronavirus</a>

Timothy Springer อาจารย์ Harvard ผู้กลายเป็นมหาเศรษฐีจากการต่อสู้กับไวรัสโคโรน่า

<h2>สำหรับคนทำงานระดับบริหารจำนวนมาก เวลาหนึ่งวันนั้นยังแทบไม่เพียงพอสำหรับทำงานให้เสร็จสิ้น มิต้องพูดถึงผู้บริหารระดับซีอีโอซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบสูงสุดต่อความสำเร็จหรือล้มเหลวขององค์กร ความท้าทายสำคัญของพวกเขาคือการที่ถูกจำกัดด้วยเวลาเพียง 24 ชั่วโมงต่อวันเหมือนกับทุกๆ คน แต่มีขอบเขตความรับผิดชอบในการบริหารงานที่มากมายยิ่งกว่า</h2>
งานวิจัยล่าสุดจาก Harvard Business Review ติดตามศึกษาวิธีการบริหารเวลาให้มีประสิทธิภาพอย่างสม่ำเสมอของผู้บริหารคนสำคัญขององค์กร นักวิจัยได้แก่ Michael E.Porter และ Nitin Nohria ติดตามศึกษาซีอีโอทั้งหมด 27 คนในระยะเวลา 3 เดือน

ผู้ช่วยของเหล่าผู้บริหารที่เข้าร่วมการศึกษาจะได้รับการฝึกให้ลงข้อมูลเกี่ยวกับผู้บริหารท่านนั้นๆ ว่ามีการใช้เวลาอย่างไร ใช้เวลาไปกับอะไรและกับใคร ซึ่ง Porter กับ Nohria ได้ใช้ข้อมูลเหล่านี้มาวิเคราะห์จนได้เป็นข้อเท็จจริงและเทรนด์ที่น่าสนใจของการใช้เวลาของผู้บริหาร

&nbsp;
<h3>ตำแหน่งซีอีโอมาพร้อมกับชั่วโมงการทำงานอันยาวนาน</h3>
ในฐานะผู้นำองค์กร ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจที่จะต้องทำงานมากกว่าพนักงานส่วนใหญ่ในบริษัท ตามรายงานวิจัย ผู้บริหารระดับซีอีโอนั้นทำงานเฉลี่ย 9.7 ชั่วโมงต่อวันทำงาน และยังเพิ่มอีกเฉลี่ย 4 ชั่วโมงต่อวันสำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์ แม้แต่ในวันหยุดเทศกาลหรือพักร้อน เหล่าผู้นำก็ไม่หยุดทำงาน โดยมีค่าเฉลี่ยใช้เวลาทำงาน 2 ชั่วโมงครึ่งต่อวันหยุดเทศกาล

สรุปในภาพรวมแล้ว ซีอีโอทำงานเฉลี่ย 62.5 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ซึ่งมากกว่าพนักงานประจำทั่วไปที่ทำงาน 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ถึง 50%

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/c8b6b55234b3178b5226932a9693c36d.png" alt="" />
<h3>พนักงานระดับปฏิบัติการและลูกค้าคือคนที่ได้รับความสนใจจากผู้บริหารน้อยที่สุด</h3>
ด้วยสายธารแห่งการประชุม การวางกลยุทธ์ และภารกิจรัดตัวต่างๆ ที่ไหลบ่าไม่หยุด ทำให้ผู้นำองค์กรมีแนวโน้มสูงที่จะละเลยผู้มีส่วนได้ส่วนเสียบางกลุ่มไปทั้งโดยตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ ค่อนข้างน่าประหลาดใจที่คนบางกลุ่มที่มักจะถูกละเลยมากที่สุดคือพนักงานระดับปฏิบัติการที่เป็นผู้พบเจอกับลูกค้าโดยตรงและตัวลูกค้าเอง

อ้างอิงจากงานวิจัย ซีอีโอจะใช้เวลาไปกับพนักงานระดับปฏิบัติการทั่วไปเพียง 6% ของเวลาทั้งหมดที่มี สิ่งนี้จะทำให้เกิดความท้าทายทันทีที่ผู้บริหารต้องการทราบอย่างชัดเจนเกี่ยวกับการบริหารงานภายในองค์กรหรือภาพลักษณ์วัฒนธรรมองค์กร

ยิ่งน่าตกใจขึ้นไปอีก เมื่อมีช่วงเวลาเพียง 3% ของผู้บริหารที่ใช้ไปกับลูกค้า แม้แต่ตัวผู้บริหารที่เข้าร่วมการวิจัยนี้ยังตกใจกับตัวเลขข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น การให้ความสำคัญแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับลูกค้าเพียงน้อยนิดนี้จะทำให้เกิดความท้าทายเช่นกัน เนื่องจากผู้บริหารไม่เห็นภาพที่ชัดเจนว่ามุมมองจากฝั่งลูกค้าเป็นอย่างไร

&nbsp;
<h3>ผู้บริหารให้ค่ากับการประชุมที่ได้พบตัวจริง</h3>
การวิเคราะห์ยังพบกุญแจในการทำงานของซีอีโอ นั่นคือพวกเขาหรือเธอจะให้ความสำคัญกับการประชุมที่ได้พบปะกันจริงๆ และมักจะหลีกเลี่ยงไม่ให้การประชุมทางโทรศัพท์หรือวิดีโอคอลกลายเป็นวิธีประชุมหลักในการทำงาน เกือบ 61% ของชั่วโมงการทำงานของผู้บริหารจะถูกใช้ไปกับการพบปะพูดคุยกับบุคคลต่างๆ เนื่องจากผู้บริหารมองว่าการสร้างความสัมพันธ์เป็นเรื่องจำเป็น

ถ้าหากมีนัดประชุมกับผู้เกี่ยวข้องในภาคส่วนต่างๆ ที่ไม่ได้ทำงานอยู่ในออฟฟิศบริษัท ซีอีโอจะไม่ลังเลในการออกจากออฟฟิศเพื่อไปสร้างเส้นทางธุรกิจข้างนอก ตามรายงานวิจัยนี้พบว่า มากกว่า 50% ของการทำงานของเหล่าผู้บริหารเกิดขึ้นนอกออฟฟิศ ซึ่งหมายรวมถึงการไปประชุมกับผู้เกี่ยวข้อง เช่น พันธมิตรธุรกิจ ลูกค้า นักลงทุน

&nbsp;
<h3>พวกเขาจำเป็นต้องมีเวลาส่วนตัวเหมือนกับเราทุกคน</h3>
สถิติที่น่าประหลาดใจสุดท้ายจากการวิจัยนี้ คือการค้นพบว่าผู้บริหารใช้เวลาถึง 28% เพื่อทำงานในบรรยากาศเป็นส่วนตัว ไม่มีผู้คนแวดล้อม ซึ่งตัวเลขที่ค่อนข้างสูงถึง 1 ใน 4 ของการทำงานนั้นน่าประหลาดใจเมื่อคิดว่าซีอีโอมีประชุมและการสั่งการมากมายแค่ไหน โดยช่วงเวลาทำงานส่วนตัวเหล่านี้ก็คือเวลาที่ซีอีโอจะใช้ทำงานต่างๆ ที่คั่งค้างให้เสร็จสิ้นนั่นเอง

&nbsp;

แปลและเรียบเรียงจาก New Harvard Study Reveals How CEOs Really Spend Their Work Time โดย Mark Hall เว็บไซต์ Forbes.com

เป็นเจ้านายไม่ได้สบายกว่า งานวิจัยเผย ‘ซีอีโอ’ ใช้เวลาทำงานมากกว่าคนทั่วไป 50%

<h2>บริษัท Bensinger, DuPont &amp; Associates (BDA) ซึ่งทำธุรกิจให้คำปรึกษาด้านสมดุลชีวิตและการงานให้กับพนักงานในสหรัฐอเมริกา เปิดเผยรายงานวิจัยจากการเก็บข้อมูลของลูกค้าผู้รับคำปรึกษาว่า กลุ่มอายุของคนทำงานที่มีภาวะซึมเศร้ามากที่สุดคือ เจนเนอเรชันวาย ซึ่งคิดเป็นอัตราส่วน 1 ใน 5 ของของผู้เข้ารับคำปรึกษากลุ่มอายุเดียวกัน</h2>
BDA แบ่งกลุ่มที่วิจัยออกเป็น 3 กลุ่ม คือ เจนวาย (ผู้ที่เกิดระหว่างปี 2526 – 2542 หรืออายุ 18-34 ปี) เจนเอ็กซ์ (เกิดระหว่างปี 2508-2525 หรืออายุ 35-52 ปี) และคนยุคเบบี้บูม (เกิดระหว่างปี 2489-2507 หรืออายุ 53-71 ปี) และพบว่าเจนวายมีภาวะซึมเศร้าสูงสุดคิดเป็น 20% ขณะที่เจนเอ็กซ์และเบบี้บูมมีภาวะซึมเศร้าเท่ากันที่ 16% ทั้งสองกลุ่ม

ในรายละเอียด BDA พบว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมากที่สุดในที่ทำงานเมื่อพนักงานเกิดภาวะซึมเศร้าคือ “การปรากฏตัวในออฟฟิศได้ตามปกติแต่ไม่สามารถทำงานได้สมบูรณ์พร้อมเนื่องมาจากภาวะซึมเศร้า” และกลุ่มที่มีลักษณะเช่นนี้สูงสุดคือเจนวาย ซึ่งเกิดปัญหาดังกล่าว 70% ของกลุ่มตัวอย่าง นอกจากนี้ ปัญหาระดับรองลงมา ได้แก่ การลาหยุดงาน ซึ่งเกิดขึ้นมากที่สุดในกลุ่มเจนเอ็กซ์, ความสัมพันธ์ที่ปะทะขัดแย้งในที่ทำงาน เกิดขึ้นมากที่สุดในกลุ่มเบบี้บูม และการได้รับคำตำหนิทั้งจากวาจาและลายลักษณ์อักษร เกิดขึ้นในกลุ่มเบบี้บูมมากที่สุดเช่นกัน

<img src="http://forbesthailand.com/uploads/library/2db86b51018e321a5aa6fb0199357d38.png" alt="" />

ภาวะซึมเศร้าถือเป็นปัญหาที่กัดกินสุขภาพจิตมาก เนื่องจากความรุนแรงของอาการไม่มากพอที่จะทำให้พนักงานลาหยุดงาน ตามที่พบในสถิติดังกล่าวคือพนักงานยังคงพาตัวเองไปถึงที่ทำงานได้ แต่เมื่อการทำงานมีประสิทธิภาพด้อยลงเรื่อยๆ จะทำให้ถูกประเมินในแง่ลบ นำไปสู่การถูกไล่ออกและว่างงานซึ่งทำให้อาการยิ่งแย่ลงไปอีก
<h2>ทำไมจึงเกิดกับเจนวาย?</h2>
Simon Sinek นักเขียนและนักพูดชื่อดัง ให้สัมภาษณ์กับ Inside Quest ว่า มุมมองของสังคมต่อคนเจนวายเห็นว่า คนเจนเนอเรชันนี้เป็นกลุ่มที่บริหารได้ยาก เพราะมักยึดตนเองเป็นศูนย์กลาง หลงตน ไม่มีเป้าหมาย และขี้เกียจ คนเจนวายเรียกร้องสภาพแวดล้อมในที่ทำงานที่ดี ไม่ว่าจะเป็นสวัสดิการอาหารหรือมุมนั่งพักผ่อน แต่ไม่ว่าบริษัทจะให้พวกเขามากแค่ไหน พวกเขาก็ยังไม่พอใจ

ซึ่งเขามองว่าความรู้สึกไม่พอใจเหล่านี้มาจาก การเลี้ยงดูที่แย่ของพ่อแม่, โซเชียลมีเดีย, นิสัยไร้ความอดทน และสิ่งแวดล้อม คนเจนวายเติบโตมากับพ่อแม่ที่พร่ำบอกว่าพวกเขาคือคนพิเศษแล้วให้รางวัลกับทุกอย่างที่พวกเขาทำ หนำซ้ำยังโตมากับโซเชียลมีเดีย เช่น Facebook, Instagram ซึ่งทุกคนจะโพสต์เฉพาะเรื่องที่ดีของชีวิต ทำให้เกิดการเปรียบเทียบตนเองกับคนอื่นและต้องการรางวัลแห่งความสำเร็จในฉับพลันทันที พวกเขาเป็นคนรุ่นที่เข้าทำงานได้เพียง 8 เดือนก็เฝ้านึกสงสัยแล้วว่า “ทำไมฉันยังไม่สามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงใดๆ ในองค์กรเสียที”

<figure><img src="http://forbesthailand.com/uploads/library/16a41d76b36c3eaec9d2eb545a406869.png" alt="" width="680" height="425" /><figcaption> (Photo Credit: pathrm.wordpress.com)</figcaption></figure>
<h2>ยิ่งเปรียบเทียบยิ่งเครียด</h2>
เรื่องนี้สอดคล้องกับความเห็นของนักจิตวิทยา Rachael Dove ผู้สื่อข่าวสำนักข่าว Telegraph รายงานจากการพูดคุยกับนักจิตวิทยาหลายรายว่า คนเจนวายจำนวนมากประสบปัญหาทางจิตวิทยา เช่น โรควิตกกังวล (Anxiety) โรคแพนิก/ตื่นตระหนก (Panic Attack) ด้วยสาเหตุสำคัญๆ เช่น การเลี้ยงดูที่ปกป้องลูกมากเกินไปของพ่อแม่, เทคโนโลยี, การศึกษาที่มีลักษณะเป็น ‘โรงงานสอบแข่งขัน’ รวมถึงการโตมาในสภาพแวดล้อมที่มีทางเลือกมากเกินไป แม้แต่การเลือกนมสดสักขวด หรือกางเกงยีนส์สักตัว ยังมีแบรนด์และรุ่นให้เลือกนับร้อยชิ้น

“จากงานวิจัยทำให้เราทราบว่าคนที่มีทางเลือกไม่มากนักกลับมีความยืดหยุ่นทางอารมณ์ได้มากกว่า เพราะพวกเขาสามารถเลือกกล่าวโทษสภาวะของชีวิตหรือคนอื่นๆ ได้ เมื่อพวกเขาตัดสินใจผิด แต่ถ้าคุณเกิดมากับทางเลือกมากมายแล้วยังเลือกผิด คุณจึงไม่มีใครให้กล่าวโทษได้เลยนอกจากตัวเอง เจนวายจึงกลายเป็นคนที่ย้ำคิดย้ำทำเสมอเมื่อจะตัดสินใจเลือกอะไรบางอย่างเพราะกลัวความผิดพลาด” Pieter Kruger นักจิตวิทยาใน London ประเทศอังกฤษอธิบาย

Kruger กล่าวต่อไปว่า ความรู้สึกนี้ถูกทับถมยิ่งขึ้นเมื่อมีโซเชียลมีเดีย ความต้องการที่จะอัพเดทให้ทันทุกสถานการณ์ทำให้เกิดภาวะ FOMO: Fear of Missing Out ความที่ไม่อยากพลาดอะไรไปทำให้โรควิตกกังวลทวีความรุนแรงขึ้น

<figure><img src="http://forbesthailand.com/uploads/library/385f8991c6daf2436193fbe2637d8fb6.png" alt="" width="680" height="383" /><figcaption> (Photo Credit: howcast.com)</figcaption></figure>

Dove สรุปเพิ่มเติมว่า FOMO ยังทำให้เจนวายเปรียบเทียบตัวเองกับทุกคนตั้งแต่เพื่อนรอบตัวจนถึงนักร้องดังอย่าง Beyonce และยังเปรียบเทียบทุกอย่างของชีวิต เช่น แฟน, อาหาร, รูปร่างหน้าตา, เสื้อผ้า, วันหยุด, แม้กระทั่งวิธีการออกกำลังกาย ซึ่งทำให้อารมณ์ซึมเศร้ามากขึ้น และมีความมั่นใจในตัวเองต่ำกว่าคนยุคเบบี้บูมมาก
<h2>คนรุ่นใหม่ประเทศไทยความสุขต่ำสุด</h2>
สำหรับประเทศไทย มีผลสถิติใกล้เคียงกับต่างประเทศเช่นกัน โดยข้อมูลจาก สำนักงานสถิติแห่งชาติ เผยแพร่เมื่อเดือนสิงหาคม พ.ศ.2558 สำรวจสุขภาพจิต (ความสุข) คนไทย พบว่ากลุ่มอายุ 15-24 ปี มีคะแนนเฉลี่ยสุขภาพจิตต่ำสุดในกลุ่ม อยู่ที่ 31.34 คะแนน รองมาเป็นกลุ่มอายุ 60 ปีขึ้นไป 31.46 คะแนน และกลุ่มอายุ 25-39 ปี คะแนนสุขภาพจิตใกล้เคียงกันคือ 31.47 คะแนน ส่วนกลุ่มที่มีคะแนนดีที่สุดคือช่วงอายุ 40-59 ปี ซึ่งมีคะแนนเฉลี่ย 31.60 คะแนน

ไม่แน่ว่าสภาพสังคมของการแข่งขันเปรียบเทียบเพื่อเป็น ‘คนพิเศษ’ อาจจะเพิ่งมาถึงประเทศไทยในยุคของคนรุ่นใหม่วัยเรียนและวัยเริ่มทำงานก็ได้

&nbsp;

แหล่งอ้างอิง
-Millennials experience depression at work more than any other generation, study finds <a href="http://on.mash.to/2pBVQjt">http://on.mash.to/2pBVQjt</a>
-Anxiety: the epedimic sweeping through Generation Y <a href="http://bit.ly/2mFnVr3">http://bit.ly/2mFnVr3</a>
-Four main reasons for Gen Y’s unhappiness <a href="http://bit.ly/2r3b2q4">http://bit.ly/2r3b2q4</a>
-การสำรวจสุขภาพจิต (ความสุข) คนไทย เผยแพร่เดือนสิงหาคม พ.ศ.2558 <a href="http://bit.ly/2qWJ2Iv">http://bit.ly/2qWJ2Iv</a>

เพราะเป็น ‘เจนวาย’ จึงเจ็บปวด กลุ่มคนที่มีปัญหา ‘ภาวะซึมเศร้า’ สูงที่สุดในที่ทำงาน

“6 เทรนด์แม่ GEN M” แม่ยุคใหม่ใจกว้าง ไม่ติดกรอบ บริหารจัดการชีวิตได้สมดุล

<h2>งานวิจัยระดับโลกชี้ให้เห็นว่าคนยุคใหม่ที่เรียกว่า “คนรุ่นมิลเลนเนียล” ที่จะกลายเป็นกำลังหลักในการทำงาน มนุษย์รุ่นนี้เน้นพัฒนาตน มุ่งสู่ผู้นำแต่ไม่ยึดติดตำแหน่ง พร้อมเลือกสร้างสมดุลการงาน-ชีวิต</h2>
การศึกษาชิ้นนี้จัดทำโดย INSEAD Emerging Markets Institute, HEAD Foundation และ Universum ผ่านการตอบแบบสอบถามออนไลน์ของกลุ่มประชากรกว่า 16,000 คน ใน 24 ประเทศ ระหว่างมิถุนายนถึงกรกฎาคมของปีนี้  เพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับคนรุ่นมิลเลนเนียล (Millennials) ในที่ทำงานให้มากยิ่งขึ้น และเพื่อให้รู้จักกลุ่มคนที่เกิดระหว่าง 1984-1996 อย่างแท้จริง เพราะในอีกไม่นาน คนกลุ่มนี้จะกลายเป็นคนส่วนใหญ่ในที่ทำงาน

บทสรุปของงานวิจัยพบว่า คนรุ่นมิลเลนเนียลให้คุณค่ากับการพัฒนาเอง และการจัดสมดุลการงาน-ชีวิต มากกว่าเงินตราและสถานภาพทางสังคม อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงมีความทะยานอยาก และเชื่อมั่นในศักยภาพของตน ว่าจะนำไปสู่ความสำเร็จในอาชีพการงานได้

จากผู้ตอบแบบสอบถามทั่วโลกกว่า 16,000 ราย มีถึง 73% เลือกความสมดุลระหว่างการงาน-ชีวิต มากกว่าการเลือกรับเงินเดือนสูง และ 82% ให้คุณค่ากับการจัดสมดุลการงาน-ชีวิต ยิ่งกว่าตำแหน่งหน้าที่ในองค์กร ที่ต่างไปจากคนรุ่นก่อนก็คือ  คนรุ่นมิลเลนเนียล 42% เห็นด้วยหรือเห็นด้วยอย่างยิ่งที่จะตกงาน มากกว่าที่จะทำงานที่เขาไม่ชอบ ค่านิยมเช่นนี้ปรากฏแพร่หลายในประเทศชิลี เลบานอน และเปรู

แม้ว่าผลการสำรวจจะให้ภาพรวมในทิศทางเดียวกัน แต่การวิจัยนั้นได้แยกแยะให้เห็นความแตกต่างในแต่ละภูมิภาคไว้ด้วย รวมไปถึงความแตกต่างระหว่างคนรุ่นมิลเลนเนียลวัยหนุ่มสาวกับวัยผู้ใหญ่

"คนมิลเลนเนียลจะกลายเป็นคนส่วนใหญ่ของที่ทำงานภายในห้าหรือหกปีจากนี้" Petter Nylander ซีอีโอ Universum กล่าวเพิ่มเติมว่า "บริษัทที่สนองตอบต่อคนรุ่นนี้ได้ จะมีโอกาสที่จะดึงดูด คัดสรร และรักษาบุคลากรเช่นพวกเขาไว้ได้ และผลการศึกษาที่ทำให้เห็นความแตกต่างในระดับภูมิภาคและระดับประเทศ ช่วยยืนยันว่าการจัดการและการสื่อสารกับคนในรุ่นนี้เป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง หากต้องการประสบความสำเร็จ"

Vinika D. Rao ผู้อำนวยการบริหารของ INSEAD EMI กล่าวด้วยว่า "การศึกษาครั้งนี้จะช่วยให้เข้าใจอุปสรรคสำคัญของการทำธุรกิจในตลาดเกิดใหม่ได้อย่างดี โดยจะต้องเข้าใจถึงอิทธิพลที่มีต่อการตัดสินใจประกอบอาชีพ และพฤติกรรมของผู้นำของคนรุ่นใหม่ ที่กำลังถูกพูดถึงกันอย่างมาก"

สำหรับคนรุ่นมิลเลนเนียลแล้ว ครอบครับและมิตรสหายหาใช่ผู้ทรงอิทธิพลในการงานอีกต่อไป มีเพียง 5% เท่านั้นที่ยอมรับว่า เพื่อนมีอิทธิพลสูงมากในการตัดสิน ยกเว้นเพียงภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกเท่านั้น ที่ยังให้คุณค่ากับทัศนะจากเพื่อนๆ สำหรับคนมิลเลนเนียลที่เกิดประมาณปี 1996 ลงมา ทัศนคติต่อมิตรสหายนั้นมีความสำคัญลดน้อยลงกว่าคนรุ่นมิลเลนเนียลที่เกิดก่อน และมีผู้ตอบแบบสอบถามเพียง 10% เท่านั้น ที่ยังเชื่อว่าความคิดเห็นของพ่อแม่เป็นเรื่องสำคัญ แสดงให้เห็นว่าคนรุ่นนี้มีอิสระทางความคิดมากกว่าที่คนทั่วไปเข้าใจ

ความเป็นผู้นำหรือเป็นผู้บริหารยังคงเป็นแรงจูงใจในการประกอบอาชีพ ผู้ตอบแบบสอบถามถึง 41% ยอมรับว่าเป็นสิ่งสำคัญสำหรับตน โดยพบว่าแรงกระตุ้นเร้าให้พยายามในเรื่องนี้คือ เงิน (35%) อิทธิพล (31%) และโอกาสที่จะแสดงบทบาทเชิงยุทธศาสตร์ (31%)  สำหรับคนยุคมิลเลนเนียลแล้ว แรงกระตุ้นให้บรรลุถึงความเป็นผู้นำเกิดจากสิ่งที่อยู่เบื้องลึกข้างในใจ มิใช่บทบาทความเป็นผู้นำตามแบบแผนเดิมๆ ที่ต้องบริหารงานหรือควบคุมกำกับพนักงานอื่นๆ แต่ประเด็นนี้อาจยกเว้นในประเทศไนจีเรียและแอฟริกาใต้

ขณะที่ความเป็นผู้นำคือเป้าหมายหลัก แต่ความสำคัญของตำแหน่งหน้าที่กลับแปรผันกันไปตามภูมิภาค โดยในแอฟริกา เอเชียแปซิฟิก ตะวันออกกลาง และละตินอเมริกา ยังมีความสำคัญอย่างมาก แต่ในยุโรปตะวันออกและกลางกลับไม่สำคัญ และไม่อยู่ในสายตาของคนรุ่นมิลเลนเนียลในอเมริกาเหนือและยุโรปตะวันตกเลย นอกจากนี้แล้วยังพบว่า คนมิลเลนเนียลที่อายุน้อยเริ่มไม่ยึดติดกับตำแหน่ง ต่างไปจากคนมิลเลนเนียลที่เกิดก่อนปี 1984

แต่มีเพียง 24% เท่านั้นที่มุ่งมั่นอย่างแรงกล้ากับการมุ่งสู่จุดหมายอย่างรวดเร็ว โดยต้องการการเลื่อนตำแหน่งอย่างต่อเนื่อง ทว่ามีถึง 45% มุ่งเน้นไปที่การเติบโตพร้อมกับเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ  ซึ่งเป็นคุณค่าที่เป็นเป้าหมายชีวิตอันดับสองรองจากการสมดุลการงาน-ชีวิต ความวิตกกังวลที่สุดของคนรุ่นนี้จากทั่วโลกก็คือ การต้องจมอยู่ในงานที่ไร้โอกาสในการพัฒนาตัวเอง

"ในเร็วๆ นี้ คนยุคมิลเลเนียมจะยึดครองตำแหน่งผู้นำในทุกระดับไปทั่วโลก ไม่ว่าจะในแวดวงธุรกิจ วิชาการ ภาครัฐ หรือในองค์กรไม่แสวงหากำไร คำถามตามมาคือ เขาพร้อมที่จะนำหรือไม่ หากพร้อม เขาจะนำอย่างไร การจะตอบคำถามเหล่านี้ได้ ต้องขึ้นกับบริบทเฉพาะพื้นที่และเฉพาะภูมิภาค" Henrik Bresman ผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการ HEAD Foundation และรองศาสตราจารย์ประจำ Organisational Behavior ของ INSEAD ให้ความเห็น

ความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงในแต่ละภูมิภาคนั้นก็คือ ภาพลักษณ์ของผู้บริหารสูงสุดในสายตาคนรุ่นมิลเลนเนียล ผู้บริหารในอเมริกาเหนือ ยุโรปตะวันตก และแอฟริกาใต้ ต้องแสดงพลังศักยภาพ ขณะที่ความเป็นธรรมและความเชี่ยวชาญเป็นหัวใจของผู้นำในยุโรปกลางและตะวันออก คนมิลเลนเนียลในละตินอเมริกาให้ราคากับผู้แสดงบทบาทผู้ให้คำแนะนำ และในตะวันออกกลาง ผู้บริหารควรต้องตอบคำถามได้ทุกข้อ สำหรับผู้ที่อายุน้อยและผู้หญิงคาดหวังอย่างยิ่งว่า ผู้บริหารต้องทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดี

คนรุ่นมิลเลนเนียลมองโลกอย่างงดงาม ซึ่งแตกต่างอย่างมากกับคนยุค Gen Xer และ Baby Boomer โดยผู้ตอบแบบสอบถาม 64% เห็นว่า มิตรภาพเป็นเกณฑ์สำคัญที่สุดสำหรับนายจ้างในอนาคต และนิยามในความหลากหลายก็คือความหลากหลายเชิงวัฒนธรรม (85%)  ท้ายสุดแล้ว มีเพียง 8% ที่กลัวจะขาดโอกาสที่สมควรได้ เนื่องด้วยข้อจำกัดทางเพศของเขาเอง ยิ่งในผู้ที่อายุน้อยแล้ว กังวลเรื่องนี้น้อยมาก

"การเก็บตัวอย่างจากคนจำนวนมากในภาวะเศรษฐกิจที่แปรผันไปมาเช่นนี้ ทำให้การศึกษาแสดงข้อเปรียบเทียบที่น่าสนใจระหว่างคนมิลเลนเนียลในประเทศพัฒนากับประเทศกำลังพัฒนา และยังได้บอกว่า การเหมารวมหรือประเมินคนกลุ่มนี้อย่างกว้างๆ อาจจะอันตรายต่อตัวองค์กรและผู้กำหนดนโยบายได้ เพราะมันได้ลบล้างความเชื่อเก่าๆ เกี่ยวกับพวกเขาทั้งหมด" Rao ทิ้งท้าย

ทั้งกลุ่มคนรุ่นใหม่ที่เรียกว่า Millennials หรือ Millennial Generation นั้น เป็นคำกว้างๆ ใช้เรียกคนที่เกิดและเติบโตในช่วงเปลี่ยนผ่านสหัสวรรษ ตั้งแต่ช่วงต้นยุค 1980s จนถึงต้น 2000s คนรุ่นนี้ยังมีชื่อเรียกที่คุ้นเคยกันมาก่อนว่าคนรุ่น Generation Y

<img class="img-responsive" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/userfiles/images/%E0%B9%8CNEWS/millennial-infographic-01.jpg" alt="" />

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events