Antheia หมักยีสต์ผลิตยา แก้ปัญหาเภสัชอุตสาหกรรม

Beatbox Beverages บริษัทของนักศึกษามหาวิทยาลัย กับกลยุทธ์การเติบโตอย่างก้าวกระโดด

<em>เรื่อง: กรณ์ จาติกวนิช <a href="http://goo.gl/5pWvBb"><span style="color:#daa520;">(คลิ๊กอ่าน Forbes Thailand ฉบับ JUNE 2015 ในรูปแบบ E-Magazine)</span></a></em><br />
&nbsp;<br />
Entrepreneurism หรือความกล้าได้กล้าเสียนั้น หลายคนมองว่าเป็นเรื่องที่ขึ้นอยู่กับจิตใจ บางคนมีจิตวิญญาณของผู้ประกอบการ บางคนไม่มี เป็นเรื่องที่บังคับกันไม่ได้ แต่ผมเชื่อว่าสภาพแวดล้อมของสังคมมีผลอย่างมากต่อการสร้างวัฒนธรรมการทำธุรกิจ ตัวอย่างที่เห็นบ่อยคือ ลูกชายตระกูลชาวจีนที่เติบโตมากับบรรยากาศการค้าขาย มักคุ้นเคยกับการคำนวณต้นทุน &ndash; กำไร เช่นเดียวกัน สังคมที่จะสร้างผู้ประกอบการใหม่ๆ ได้ คือสังคมที่ให้คุณค่ากับการสร้างเนื้อสร้างตัว<br />
&nbsp;<br />
เกือบ 30 ปีก่อน เมื่อผมตัดสินใจตั้งบริษัทหลักทรัพย์เอง ผมมีความรู้สึกว่า ไม่มีบริษัทไหนที่ดีพอ หลังจากผมทำงานในบริษัทการเงินระดับโลกมาแล้ว ประสบการณ์นั้นทำให้ผมมีความมั่นใจในตัวเองและมีความเชื่อว่าผมสามารถสร้างบริษัทที่ดีกว่าบริษัทอื่นๆ ที่มีอยู่ก่อนได้<br />
&nbsp;<br />
ดังนั้น สรุปได้ว่าปัจจัยสำคัญในการเริ่มกิจการ คือ ความเชื่อมั่นว่าเราสามารถนำเสนอสินค้าหรือบริการที่โดดเด่นได้ นอกจากความรู้ที่สั่งสมมาจากต่างประเทศแล้วที่ ปัจจัยที่ช่วยให้ผมตั้งกิจการของตนเองได้ คือ 1. mentor หรือพี่เลี้ยงที่ดี ซึ่งในวันนั้นคือ คุณปิ่น จักกะพาก และทีมงานของคุณปิ่นอีกหลายท่านที่ให้ความกรุณา 2. ผมสามารถเข้าถึงแหล่งทุนได้ ซึ่งได้จากการยืมเงินที่บ้านส่วนหนึ่ง และการติดต่อทุนจากต่างประเทศมาสมทบอีกส่วนหนึ่ง<br />
&nbsp;<br />
การเป็น <strong>&ldquo;entrepreneur&rdquo;</strong> มีความคล้ายกับการฝึกแข่งขันกีฬา นักกีฬาต้องมี trainer ต้องมี coach และมีคู่หูที่ฝึกซ้อมอยู่ด้วยกัน ประสบการณ์สอนผมว่า การมีเพื่อนคู่คิดและพี่เลี้ยงเป็นปัจจัยสำคัญของความสำเร็จ<br />
&nbsp;<br />
ในวันที่ผมกับ <strong>&ldquo;คู่หู&rdquo;</strong> ได้ตัดสินใจว่าจะลงทุนลงแรงเปิดบริษัทตัวเอง ตอนนั้นเราเป็นคนหนุ่มอายุ 23 ปี และคู่หูคนนั้นคือ <span style="color:#008080;"><strong>คุณมนตรี ศรไพศาล</strong></span> CO-CEO คนปัจจุบันแห่งโบรกเกอร์อันดับหนึ่งของไทย <span style="color:#daa520;"><strong>บริษัทหลักทรัพย์ เมย์แบงก์ กิมเอ็ง (ประเทศไทย) &nbsp;จำกัด (มหาชน)</strong></span><br />
&nbsp;<br />
นอกจากนั้น สำหรับคนหนุ่มคนสาวกำลังใจจากสังคมและความสนใจที่ <strong>&ldquo;สื่อ&rdquo;</strong> มีต่องานของเราก็เป็นแรงใจสำคัญของความสำเร็จ<br />
&nbsp;<br />
เมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมาผมได้วางจำแหน่งหนังสือเกี่ยวกับ <strong>entrepreneurship</strong> ชื่อ <strong><em>Dare to Do </em></strong><em>กล้าลุย ไม่กลัวล้ม</em> ซึ่งผมได้สัมภาษณ์ผู้ประกอบการ 12 คน แทบทุกคนพูดถึงกำลังใจที่ได้รับจากการยกย่องโดยสื่อและการยอมรับโดยสังคม การมีวัฒนธรรมที่เชิดชูความสำเร็จจึงเป็นแรงบันดาลใจสำคัญในการสร้างและส่งเสริม <span style="color:#ff0000;"><strong>&ldquo;entrepreneur culture&rdquo;</strong></span><br />
&nbsp;<br />
มีคนถามผมบ่อยครั้งว่า ผมมีคำแนะนำอะไรให้กับผู้ที่คิดสร้างกิจการของตนเอง ผมจะตอบว่า <span style="color:#ff0000;">&ldquo;ก่อนอื่นคุณต้องตอบให้ได้ว่าใครจะซื้อสินค้าของคุณ ที่สำคัญสินค้าของคุณนั้นต่างจากของคนอื่นอย่างไร และผู้บริโภคเขาจะให้ความสำคัญกับความแตกต่างนั้นหรือไม่&rdquo;</span><br />
&nbsp;<br />
ผู้ประกอบการที่เป็น <strong>&ldquo;internet start-up&rdquo;</strong> เขาจะตอบโจทย์คำถามนี้ด้วยศัพท์ที่เขาเรียกว่า <strong>&ldquo;disrupt&rdquo;</strong> ที่แปลว่า <strong>&ldquo;ก่อกวน&rdquo;</strong> ซึ่งคือการใช้ข้อได้เปรียบทางเทคโนโลยีในการเสนอขายสินค้าหรือบริการที่มีประสิทธิภาพกว่าแนวทางเดิม หรือ <strong>&ldquo;ก่อกวน&rdquo;</strong> ระบบเดิมนั่นเอง เช่น Ookbee ที่ขายนิตยสารและหนังสือผ่านอินเตอร์เน็ต หรือ GrabTaxi ที่เป็น App มือถือสำหรับใช้จองแท็กซี่ล่วงหน้าแบบออนไลน์ เพื่อแก้ปัญหาการเรียกรถแท็กซี่ที่คนกรุงประสบอยู่ทุกวันนี้<br />
&nbsp;<br />
หัวใจในการสร้าง entrepreneurism มี 4 เรื่อง สำคัญ คือ<br />
&nbsp;<br />
1.การศึกษา &ndash; นวัตกรรมเกิดขึ้นไม่ได้หากขาดความรู้<br />
2.การลดการผูกขาด &ndash; ข่าวเรื่องการเอาเปรียบผู้ผลิตรายเล็กโดยร้านค้ารายใหญ่ เป็นตัวชี้ให้เห็นว่าการผูกขาดสามารถตัดโอกาสผู้ประกอบการรายย่อยได้อย่างไร<br />
3.ลดขั้นตอนราชการและลดภาระภาษี<br />
4.เพิ่มโอกาสเข้าถึงทุน<br />
&nbsp;<br />
<div>
	ในเชิงนโยบายระดับประเทศ รัฐก็ต้องคิดว่าจะช่วยเพิ่มโอกาสให้มีนวัตกรรมและกิจการใหม่ๆ เราต้องช่วยกันสร้าง <strong>&ldquo;entrepreneurism&rdquo;</strong> เพราะนี่คือแนวทางสู่ความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจของไทย<br />
	<br />
	<strong><em>กรณ์ จาติกวนิช </em></strong><em>อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง และอดีตรองหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์</em>
	<hr />
	<a href="http://goo.gl/5pWvBb"><span style="color:#daa520;">คลิ๊กอ่าน </span><span style="color:#ff0000;"><strong>Forbes Thailand</strong></span><span style="color:#daa520;"> ฉบับ <strong>JUNE 2015</strong> ในรูปแบบ E-Magazine</span></a></div>
&nbsp;

Entrepreneurism: ทางสู่ความก้าวหน้าของเศรษฐกิจไทย

<div>
	<strong>&ldquo;เศรษฐกิจของโลกในปัจจุบันมีจำนวนผู้ก่อตั้งธุรกิจที่เป็นเพศหญิงน้อยกว่าเพศชายและจำนวนผู้ประกอบการหญิงที่ประสบความสำเร็จในการทำธุรกิจยิ่งมีจำนวนน้อยกว่าผู้ประกอบการชาย&rdquo;</strong></div>
<div>
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	โครงการวิจัย <span style="color:#b22222;">Global Entrepreneurship Monitor (GEM)</span> ซึ่งคณะการสร้างเจ้าของธุรกิจและการบริหารกิจการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ (BUSEM) เป็นสมาชิกแต่ผู้เดียวในไทย ได้ศึกษาเรื่องเพศและการเป็นผู้ประกอบการ โดยพบตัวเลขภาพรวมที่น่าสนใจว่า ปัจจุบันมีผู้ประกอบการหญิงประมาณ 126 ล้านคนทั่วโลกที่อยู่ในช่วงระยะแรกของการสร้างธุรกิจ เช่น กำลังพยายามริเริ่มก่อตั้งและดำเนินธุรกิจ ในขณะที่มีผู้ประกอบการหญิงอีกจำนวน 96 ล้านคนที่อยู่ในฐานะผู้ประกอบการที่มีธุรกิจที่มั่นคงดำเนินต่อไปได้แล้ว อย่างไรก็ตาม ยังคงมีความเหลื่อมล้ำทางเพศและการเป็นผู้ประกอบการในบางทวีปและบางประเทศ ตัวอย่าง เช่น ในปากีสถานที่แทบไม่มีสัดส่วนของผู้ประกอบการหญิงเลย&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ทว่า <span style="color:#b22222;">เรื่องที่น่าภูมิใจเป็นอย่างยิ่งสำหรับไทย ซึ่งเป็นเพียง 1 ใน 6 ประเทศทั่วโลกที่สัดส่วนผู้ประกอบการชายและผู้ประกอบการหญิงในอัตราที่ใกล้เคียงกัน </span>โดยอีก 5 ประเทศ เป็นประเทศในกลุ่มภูมิภาคอาเซียน 2 ประเทศ คืออินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ และอีก 3 ประเทศจากแถบแอฟริกา ได้แก่ ไนจีเรีย แซมเบีย และบอสวานา</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ปัจจุบันเป็นที่ยอมรับว่า ผู้ประกอบการหญิงมีบทบาทที่สำคัญยิ่งในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของโลกไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าผู้ชาย และทั่วโลกมีความตื่นตัวในการส่งเสริมและให้โอกาสสตรีในการริเริ่มดำเนินธุรกิจ ยกตัวอย่างเช่น ความร่วมมือระหว่างธนาคารโลกและบริษัทน้ำอัดลมระดับโลกอย่าง <span style="color:#b22222;">Coca Cola</span> ในการให้ทุนสนับสนุนผู้หญิงในการสร้างธุรกิจ เป็นต้น</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<strong>ทำไมผู้ประกอบการหญิงถึงมีความสำคัญ ?</strong></div>
<div>
	เหตุผลประการแรก คือ ผู้ประกอบการหญิงในปัจจุบันมีความรู้ ความสามารถ และทักษะต่างๆ ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าผู้ประกอบการชาย ทั้งการสร้างงาน การสร้างสรรค์นวัตกรรม และการสร้างมูลค่าให้กับเศรษฐกิจ ประการที่สอง นอกเหนือจากมูลค่าทางเศรษฐกิจและตัวเงิน ผู้ประกอบการหญิงมีบทบาทที่สำคัญต่อการพัฒนาคุณภาพสังคมและความเป็นอยู่โดยรวม ผู้ประกอบการหญิงมีแนวโน้มที่จะตอบแทนแก่สังคมในรูปแบบอื่นๆ เช่น การนำกำไรส่วนหนึ่งไปพัฒนาการศึกษา พัฒนาครอบครัวและชุมชนใกล้เคียง เป็นต้น ซึ่งน่าเสียดายที่เครื่องมือตัวชี้วัดการเจริญเติบโตและการพัฒนาของระบบเศรษฐกิจปัจจุบัน เช่น GDP และ GNP ไม่ได้พิจารณาและนำคุณประโยชน์ทางด้านสังคมมาใช้ในการคำนวณ &nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	จากประสบการณ์ที่อยู่ในแวดวงการพัฒนาผู้ประกอบการหญิงในประเทศไทย และการสัมภาษณ์เชิงลึกกลุ่มผู้ประกอบการหญิงของผู้เขียน พบว่ามีโอกาสที่จะสนับสนุนการเสริมสร้างพลังทางเศรษฐกิจจากกลุ่มผู้ประกอบการหญิงในไทย โดย<span style="color:#b22222;">ประการแรก</span>คือ การส่งเสริมการเข้าถึงเงินทุน ผู้ประกอบการหญิงเผชิญอุปสรรคในการเข้าถึงแหล่งเงินทุนเพื่อการประกอบธุรกิจมากกว่ากลุ่มผู้ประกอบชาย&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">Muhammad Yunus</span> เจ้าของรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ ประจำปี 2006 และผู้ประกอบการเพื่อสังคมผู้ก่อตั้งธนาคารกรามีน (Grameen Bank) ธนาคารเพื่อผู้ยากไร้แห่งแรกของโลกพบว่า ผู้ประกอบการหญิงเกือบทั้งหมดมีความสามารถและแนวโน้มในการชำระหนี้อย่างครบถ้วน และยังนำกำไรที่ได้จากการประกอบธุรกิจส่วนหนึ่งไปลงทุนในการศึกษา ซึ่งจะช่วยให้ครอบครัวเขาเหล่านั้นหลุดพ้นจากวังวนแห่งความยากจน ซึ่งธนาคารและสถาบันการเงินจำเป็นที่จะต้องพัฒนาเครื่องมือทางการเงินเพื่อส่งเสริมผู้ประกอบการหญิงในการสร้างธุรกิจใหม่ รวมทั้งการขยายธุรกิจของเขาเหล่านั้น&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">ประการที่สอง</span> คือ พี่เลี้ยงทางธุรกิจ (Mentor) การส่งเสริมผู้ประกอบการใหม่รวมทั้งการพัฒนาธุรกิจที่กำลังดำเนินอยู่ สามารถทำได้ผ่านการบ่มเพาะของพี่เลี้ยงทางธุรกิจที่มีประสบการณ์มาก่อน องค์ความรู้และประสบการณ์ของผู้ทำธุรกิจมาก่อนในฐานะพี่เลี้ยงทางธุรกิจเป็นทรัพย์สินทางปัญญาที่มีมูลค่า โดยผู้ประกอบการหญิงส่วนใหญ่มักขาดโอกาสที่จะเข้าถึงแหล่งพี่เลี้ยงทางธุรกิจ&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">ประการที่สาม</span> คือ เรื่องการส่งเสริมการศึกษาให้กับผู้ประกอบการหญิง การศึกษาเป็นรากฐานที่สำคัญต่อการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมความเป็นผู้ประกอบการ ทุกๆ คนควรจะได้รับโอกาสทางการศึกษาที่เท่าเทียมกัน โดยไม่แบ่งแยกเรื่องเพศ อายุ เชื้อชาติ แนวโน้มผู้ประกอบการหญิงของไทยในปัจจุบันมีระดับการศึกษาโดยรวมที่สูงกว่าแต่ก่อน โดยเฉพาะในเขตกรุงเทพมหานคร ภาคเหนือ และภาคใต้ ผู้ประกอบการหญิงส่วนใหญ่เริ่มต้นธุรกิจหลังจากสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	อย่างไรก็ตาม ระดับการศึกษาของผู้ประกอบการหญิงโดยรวมในประเทศไทยยังคงต่ำกว่าผู้ประกอบการชาย ในการพัฒนาประเทศไปข้างหน้า ความรู้และนวัตกรรมเป็นสิ่งสำคัญที่จะช่วยผลักดันประเทศไทยไปสู่กลุ่มประเทศพัฒนาแล้วที่อาศัย<span style="color:#b22222;">นวัตกรรมเป็นปัจจัยขับเคลื่อนเศรษฐกิจ (Innovation-driven economies) </span>โดยการศึกษาและการฝึกอบรมควรมุ่งเน้นในส่วนดังกล่าวทั้งในกลุ่มผู้ประกอบการชายและหญิง</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<strong>ผู้ประกอบการหญิง... อะไรคือความแตกต่าง?</strong></div>
<div>
	ผู้ประกอบการหญิงมองโลกผ่านมุมมองที่แตกต่าง และทำในสิ่งที่แตกต่างจากผู้ประกอบการชาย โดยไม่ใช่เพียงแต่ประเภทธุรกิจที่ทำ แต่รวมถึงวิธีการทำธุรกิจ การตัดสินใจ และการปฏิบัติต่อคนรอบข้างในลักษณะที่แตกต่างจากผู้ชาย ในประวัติศาสตร์อันยาวนานของประเทศไทย การยอมรับในคุณค่าของสตรี ในฐานะ <span style="color:#b22222;">&ldquo;เพศแม่&rdquo; </span>มีมาอย่างช้านาน วีรสตรีมักจะเกิดขึ้นในยามที่คับขัน ยามที่สังคมบ้านเมืองมีปัญหาต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน โดยผู้หญิงเหล่านั้นแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่ง ความมีศักดิ์ศรี ความซื่อสัตย์ ความรัก และการยอมรับ ซึ่งคุณลักษณะเหล่านั้นสามารถนำมาปรับใช้ในการทำธุรกิจได้เป็นอย่างดี ตัวอย่างเช่น ชีวประวัติของท้าวเทพกระษัตรีและท้าวศรีสุนทร สองวีรสตรีไทยที่ป้องกันเมืองถลางให้พ้นจากข้าศึกได้ในสงครามเก้าทัพ สมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">&ldquo;อ่อนโยน แต่ไม่อ่อนแอ&rdquo; </span>หรือ &ldquo;<span style="color:#b22222;">อ่อนนอก แข็งใน</span>&rdquo; เป็นคำอุปมาอุปไมยที่สามารถนำมาใช้เปรียบเปรยกับผู้ประกอบการหญิงไทยได้เป็นอย่างดี ใครก็ตามที่ได้รู้จักผู้ประกอบการหญิงเหล่านั้นในบทบาทเจ้าของธุรกิจ อาจประหลาดใจและตั้งคำถามว่า <span style="color:#b22222;">&ldquo;นี่ ใช่เธอหรือ?&rdquo;&nbsp;</span></div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	สำหรับผู้หญิงบางคน การประสบความสำเร็จในธุรกิจมีความหมายมาก ซึ่งหมายรวมถึงการเป็นต้นแบบ เป็นแบบฉบับให้บุคคลอื่น รวมทั้งสร้างประโยชน์แก่สังคม โดยขณะเดียวกันก็มุ่งมั่นที่จะพัฒนาตนเองไปข้างหน้าอยู่เสมอ ในสังคมไทยนั้นผู้หญิงมีบทบาท มีความสำคัญในด้านต่างๆ ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าผู้ชายมาตลอด ดังมีคำกล่าวว่า <span style="color:#b22222;">"ผัวหาบ เมียคอน"</span> และในยามศึกสงครามผู้หญิงไทยยังแต่งตัวเป็นชายจับดาบออกต่อสู้กับข้าศึกได้ จนมีคำกล่าวยกย่องผู้หญิงไทยว่า <span style="color:#b22222;">"หญิงไทยใจกล้า เปลก็ไกว ดาบก็แกว่ง แกร่งนักหนา"</span><br />
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	<hr />
	<p>
		<span style="color:#b22222;"><strong>Ulrike Guelich</strong></span> เป็นนักวิจัยอาวุโสโครงการ GEM และอาจารย์ประจำ BUSEM สนใจทราบข้อมูลเกี่ยวกับหลักสูตรปริญญาโทด้านผู้ประกอบการ ติดต่อที่ busem@bu.ac.th หรือ 0-2350-3500 ต่อ 1795</p>
</div>
<br />
<br />

รากเหง้าของวัฒนธรรมและความเท่าเทียม หญิงไทยเป็นผู้ประกอบการไม่น้อยหน้าบุรุษ

<div>
	<strong>ในฐานะชาวต่างชาติ หรือ &ldquo;ฝรั่ง&rdquo; จากเยอรมนีที่เลือกใช้ชีวิต สอน และทำวิจัยในประเทศไทย ผมไม่เคยหยุดแปลกใจในอัธยาศัยที่ดี ไมตรีจิตและการใช้ชีวิตที่เปี่ยมไปด้วยความสุขและอารมณ์ขันของคนไทย</strong></div>
<div>
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	แนวคิดการใช้ชีวิตให้สนุกและพอใจในชีวิตของตนเองเหมือนเป็นสิ่งที่อยู่ในสายเลือดของคนไทย ซึ่งค่อนข้างเป็นสิ่งที่แปลกใหม่สำหรับผมในฐานะชาวต่างชาติ ซึ่งเลือกข้ามน้ำข้ามทะเลจากยุโรปเพื่อมาทำงานในฐานะอาจารย์ในสถาบันการศึกษาในประเทศไทย ช่วงแรกของการทำงานที่เมืองไทย ผมค่อนข้างแปลกใจกับ &ldquo;รอยยิ้ม&rdquo; จากคนแปลกหน้าที่เดินผ่าน ทั้งจากแม่ค้า จากเจ้าหน้าที่ในมหาวิทยาลัย ในที่พัก ทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	เมื่อพูดถึงคำว่า &ldquo;ความสุข&rdquo; นิยามคำว่าความสุขของแต่ละคนแตกต่างหลากหลายไปตามความคิด ความเชื่อ ค่านิยม ความต้องการตามบริบทของแต่ละคน และแน่นอนย่อมไม่มีสูตรสำเร็จหรือคำนิยามตายตัวของคำว่า &ldquo;ความสุข&rdquo; อย่างไรก็ตาม จากข้อมูลของโครงการ <span style="color:#b22222;">Global Entrepreneurship Monitor (GEM)</span> ได้นำเสนอข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง<span style="color:#b22222;">การเป็นนายตนเอง (self-employment) </span>และ<span style="color:#b22222;">สภาพความเป็นอยู่ที่ดี (well-being)</span> กล่าวคือ อาชีพผู้ประกอบการหรือการเป็นเจ้าของธุรกิจมีความสุขมากกว่าอาชีพอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นผู้ประกอบการชายหรือหญิง หรืออยู่ในช่วงอายุใด โดยจากผลการศึกษาของ GEM ปี 2013 พบว่า ผู้ประกอบการไทยมีระดับความสุขเป็นอันดับที่ 3 ของเอเชีย รองจากประเทศอินเดียและสิงคโปร์ จากข้อมูลการสัมภาษณ์กลุ่มตัวอย่างมากกว่า 197,000 รายจากประเทศสมาชิกโครงการ GEM จำนวนมากกว่า 70 ประเทศ กลุ่มตัวอย่างทำการให้คะแนนความพึงพอใจในชีวิตและสภาพความเป็นอยู่ของตนเอง โดยการสำรวจและวิจัยในประเทศไทย <span style="color:#b22222;">คณะการสร้างเจ้าของธุรกิจและบริหารกิจการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ (BUSEM)</span> เป็นตัวแทนของ GEM ในการทำการวิจัย<br />
	<br />
	<br />
	<img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/Commentaries/Busem1.jpg" /></div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<br />
	การเริ่มต้นธุรกิจและดำเนินธุรกิจให้ประสบความสำเร็จไม่ใช่เรื่องง่าย รายได้ต่อชั่วโมงของการเป็นผู้บริหารระดับสูงในองค์กรขนาดใหญ่โดยเฉลี่ยมากกว่าการเป็นผู้ที่ทำงานอิสระหรือการเป็นนายตนเอง อีกทั้งผู้ประกอบการหรือเถ้าแก่ที่ประสบความสำเร็จส่วนใหญ่ทำงานเกือบ 24 ชั่วโมงต่อวันและ 7 วันต่อสัปดาห์ นอกจากนี้ ผู้ประกอบการต้องแบกรับความเสี่ยงจากความไม่แน่นอนและความล้มเหลวของการประกอบธุรกิจส่วนตัว ยิ่งในภาวะความไม่แน่นอนทางเศรษฐกิจและการเมืองของไทย ย่อมส่งผลลบต่อสภาวะจิตใจของผู้ประกอบการอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	แม้ว่าการเป็นผู้ประกอบการจะไม่ใช่เรื่องง่ายและต้องเผชิญกับความกดดัน มีงานวิจัยเชิงวิชาการที่สนับสนุนว่า ผู้ประกอบการมีความพึงพอใจในวิถีชีวิตของตนเองมากกว่าอาชีพอื่นๆ โดยสาเหตุอันเนื่องมาจากอิสรภาพในการควบคุมวิถีชีวิตตนเองหรือการเป็นนายตนเอง</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ดร.วุฒนิพงษ์ วราไกรสวัสดิ์ ผู้อำนวยการฝ่ายบริหาร คณะการสร้างเจ้าของธุรกิจและการบริหารกิจการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ (BUSEM) ได้อธิบายเพิ่มเติมว่า <span style="color:#b22222;">&ldquo;การเป็นผู้ประกอบการหรือเจ้าของธุรกิจนั้น เปิดโอกาสให้สามารถที่จะควบคุมวิถีชีวิตและสถานการณ์ทางการเงินของตนเองได้ ผู้ประกอบการสามารถเลือกที่จะจัดสรรเวลาในการทำงาน การให้ความสมดุลระหว่างเวลาทำงานและเวลาครอบครัว นอกจากนี้ ยังมีอิสระในการตัดสินใจดำเนินธุรกิจของตนเองตามที่ปรารถนา ซึ่งสิ่งเหล่านี้นำไปสู่ความพึงพอใจในวิถีชีวิตการเป็นผู้ประกอบการ&rdquo;</span></div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	แม้ว่ารายงานวิจัยของ <span style="color:#b22222;">GEM</span> ยังไม่ได้ศึกษาถึงเหตุผลที่แน่ชัดว่าเหตุใดผู้ประกอบการถึงมีความสุขมากกว่าอาชีพอื่น แต่สามารถอธิบายได้ว่าความเป็นอิสระตลอดจนความสามารถที่จะตัดสินใจในสิ่งต่างๆ ได้เอง อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผู้ประกอบการมีความสุขมากกว่าอาชีพอื่น การคิดในแง่บวกซึ่งเป็นคุณสมบัติพื้นฐานของผู้ประกอบการก็อาจเป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลด้วย และมีหลักฐานยืนยันจากการศึกษาในอดีตว่า ผู้ประกอบการโดยรวมซึ่งประกอบธุรกิจเนื่องจากการมองเห็นโอกาสหรือเพราะความจำเป็นก็แล้วแต่ มีความพึงพอใจในคุณภาพชีวิตมากกว่าอาชีพอื่นๆ จากผลการศึกษาของ Alex Coad และ Martin Binder เมื่อเร็วๆ นี้ พบว่า บุคคลที่เปลี่ยนจากการเป็นพนักงานบริษัทไปสู่สถานะเจ้านายตนเองหรือผู้ประกอบการนั้น มีความสุขมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ กล่าวได้ว่า<span style="color:#b22222;">ความเป็นผู้ประกอบการ (entrepreneurship)</span> เป็นปัจจัยสาเหตุของความสุขมากกว่าเป็นผลลัพธ์</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	เรายังต้องการงานวิจัยที่ค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องของสภาพความเป็นอยู่ที่ดี (well-being) ของผู้ประกอบการให้มากขึ้น แต่จากข้อมูลที่มีแสดงให้เราเห็นชัดเจนว่าผลตอบแทนจากความเสี่ยงในการเป็นเจ้านายตนเองนั้นเป็นสิ่งที่หอมหวาน และสามารถนำไปสู่ความสุขที่มีมากขึ้นนั่นเอง</div>
<div>
	<br />
	<br />
	<img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/Commentaries/Busem2.jpg" /></div>
<div>
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	<hr />
	<p>
		<span style="color:#b22222;">David Achtzehn</span> อาจารย์ประจำคณะการสร้างเจ้าของธุรกิจและบริหารกิจการ (BUSEM) มหาวิทยาลัยกรุงเทพ สนใจทราบข้อมูลเกี่ยวกับหลักสูตรปริญญาโทด้านผู้ประกอบการ ติดต่อที่ busem@bu.ac.th หรือ 0-2350-3500 ต่อ 1795</p>
</div>
<br />
<br />

ความสุขที่มากขึ้น...มีได้จากการเป็น “เถ้าแก่”

<div>
	<strong>รากฐานธุรกิจทั่วโลกเริ่มจากธุรกิจครอบครัวเป็นหลัก เป็นฟันเฟืองสำคัญในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน &nbsp;ในประเทศไทยมีสัดส่วนสูงถึง 80% ของธุรกิจทั้งประเทศ &nbsp;ล้วนมีพัฒนาการอย่างก้าวกระโดดจากธุรกิจขนาดเล็ก สู่ขนาดใหญ่ หลายกิจการเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ หรือกลายเป็นบริษัทข้ามชาติ</strong> &nbsp;<span class="Apple-tab-span" style="white-space:pre"> </span></div>
<div>
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	ธุรกิจครอบครัวมีจุดแข็งหลายอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งความมุ่งมั่นในการประกอบธุรกิจและให้ความสำคัญกับการอยู่รอดในอนาคต แต่ส่วนใหญ่มักมีปัญหาด้านการสืบทอดกิจการ ในขณะที่ยังต้องเผชิญกับกระแสการแข่งขันที่รุนแรง และการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมทั้ง ภายในและนอกประเทศ</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	การเข้าสู่ตลาดทุนเป็นทางเลือกสำคัญที่ธุรกิจครอบครัวอาจบรรจุไว้ใน <span style="color:#b22222;">&ldquo;ธรรมนูญครอบครัว&rdquo;</span> เพื่อแก้ไขและเตรียมพร้อมรับกับปัญหาที่อาจเกิดขึ้น เนื่องจากข้อดีอย่างน้อย 3 ประการ</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">1.การเข้าสู่ตลาดทุนช่วยให้เกิดการจัดระเบียบบ้านใหม่</span> ให้มีการบริหารจัดการอย่างมีระบบโปร่งใส มีการตรวจสอบภายใน มีระบบบัญชีที่ได้มาตรฐาน ซึ่งจะส่งผลให้เกิดการดึงดูดผู้บริหารมืออาชีพมาช่วยเสริมทัพ และพนักงานที่มีคุณภาพเข้าร่วมงานกับบริษัทที่ระบบการจัดการที่ดี</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">2.ช่วยลดความขัดแย้งในด้านแนวคิดการบริหารงานระหว่างสมาชิกครอบครัว</span> ซึ่งมักเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งของธุรกิจครอบครัว เพื่อช่วยให้กิจการดำเนินไปได้ โดยยังสามารถสืบทอดปรัชญาหลักของบริษัทที่ครอบครัวได้วางเอาไว้&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">3.ช่วยให้ธุรกิจครอบครัวเป็น living organization</span> สามารถดำรงอยู่ได้ต่อจากรุ่นสู่รุ่น ไม่ผูกโยงไปกับตัวบุคคลใดบุคคลหนึ่งที่ไม่อาจอยู่คงทนถาวร&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp; <span class="Apple-tab-span" style="white-space:pre"> </span></div>
<div>
	เจ้าของธุรกิจที่ตระหนักถึงความสำคัญของตลาดทุนดังกล่าว อาจเลือกระดมทุนได้หลายช่องทาง เช่น ออกเสนอขายหุ้นให้แก่ประชาชนทั่วไป และนำหุ้นเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ หรือได้รับการสนับสนุนทางการเงินพร้อมทั้งคำแนะนำด้านการบริหารงานจาก <span style="color:#b22222;">&ldquo;กิจการเงินร่วมลงทุน&rdquo;</span> (private equity)&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ผลศึกษาของมูลนิธิสถาบันอนาคตไทยพบว่า บริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ที่อยู่ในกลุ่ม SET 50 มีจำนวน 21 แห่งที่เป็นธุรกิจครอบครัว มีมูลค่าตลาดรวมประมาณ 1 ใน 3 ของมูลค่าตลาดรวมของ SET 50 &nbsp;ซึ่งแสดงให้เห็นได้ว่าการเปิดโอกาสให้บุคคลอื่นเข้ามามีส่วนร่วมในการเป็นเจ้าของ ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการรักษาความเป็นธุรกิจที่มีรากฐานจากธุรกิจครอบครัว <span class="Apple-tab-span" style="white-space:pre"> </span></div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ก.ล.ต. เล็งเห็นว่าธุรกิจครอบครัวที่ตั้งอยู่ในต่างจังหวัดมีศักยภาพอยู่จำนวนไม่น้อย บางแห่งมีคุณภาพเป็นที่ยอมรับในต่างประเทศ แต่หลายแห่งต้องการเงินทุนเพื่อขยายกิจการ พร้อมเปิดรับความเชี่ยวชาญจากภายนอก เพื่อปรับปรุงยกระดับมาตรฐานการดำเนินธุรกิจให้สูงขึ้น</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	โครงการ <span style="color:#b22222;">&ldquo;หุ้นใหม่ ความภูมิใจของจังหวัด&rdquo;</span> จึงได้เกิดขึ้น เพื่อส่งเสริมให้ธุรกิจในต่างจังหวัดเข้าถึงการระดมทุนในตลาดทุน และธุรกิจในต่างจังหวัดจำนวนไม่น้อยเป็นธุรกิจครอบครัว โครงการนี้จึงมีส่วนส่งเสริมให้ธุรกิจครอบครัวในต่างจังหวัดได้เรียนรู้เกี่ยวกับการระดมทุนในตลาดทุน และรับคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญในการปรับปรุงการบริหารงาน ซึ่งปัจจุบันได้ดำเนินการจนถึงรุ่นที่ 3 แล้ว มีธุรกิจที่เข้าโครงการร่วม 300 แห่ง ครอบคลุมกว่า 40 จังหวัดทั่วประเทศ โดย 22 บริษัท จาก 14 จังหวัดได้เข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แล้ว &nbsp;และอีกหลายแห่งกำลังทยอยเข้าจดทะเบียนในเร็ว ๆ นี้</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	เป็นที่คาดกันว่าธุรกิจเหล่านี้และธุรกิจครอบครัวอื่นที่เข้าระดมทุนในตลาดทุนแล้ว จะทวีความเข้มแข็งและเพิ่มประสิทธิภาพ จนได้รับความสนใจจากผู้ลงทุนจำนวนมาก ซึ่งธุรกิจครอบครัวอื่น ๆ สามารถได้รับประโยชน์จากตลาดทุนได้เช่นกัน ขอเพียงเจ้าของธุรกิจกำหนดทิศทางการบริหารงานด้วย 3 บทบาท คือ เป็นเจ้าของกิจการ เป็นผู้บริหาร และสมาชิกครอบครัว อย่างสอดคล้องและเหมาะสม ซึ่งจะสามารถสืบทอดกิจการจากรุ่นสู่รุ่น เป็นองค์กรที่เติบโตได้อย่างมั่นคงและยั่งยืนต่อไป<br />
	<br />
	<br />
	<hr />
	<p>
		<span style="color:#b22222;"><strong>วรพล โสคติยานุรักษ์</strong></span> เลขาธิการคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ (ก.ล.ต.)<br />
		<br />
		&nbsp;</p>
</div>
<div>
	&nbsp;</div>

ช่องทางระดมเงินในตลาดทุนของธุรกิจครอบครัว

<div>
	<strong>ผลการสำรวจจากสหรัฐฯ โดย Spark Business Barometer Survey ของ Capital One พบว่าผู้ประกอบการเพศหญิงมองสภาพเศรษฐกิจในแง่ดี มากกว่าผู้ประกอบการเพศชาย</strong><br />
	&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	จากผลสำรวจที่เผยแพร่ล่าสุดระบุว่า เจ้าของธุรกิจที่เป็นผู้หญิงถึง 63% คิดว่าสภาพทางเศรษฐกิจในปัจจุบันอยู่ในขั้นดีหรือดีเยี่ยม สูงกว่าเจ้าของกิจการเพศชายที่คิดแบบเดียวกันถึง 11% ทีเดียว</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ในขณะเดียวกัน บรรดาผู้ชายที่เป็นเจ้าของกิจการขนาดเล็กมีแนวโน้มที่จะมองสภาวะเศรษฐกิจปัจจุบันไปในทางลบ โดยมี 46% ที่ยอมรับอยู่ในสภาพทรงตัวหรือย่ำแย่ หากเทียบกับฝ่ายหญิงที่เชื่อแบบเดียวกันมี 35%</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	แน่นอนว่ามีเจ้าของธุรกิจทั้งที่เป็นชายและหญิงจำนวนมาก เห็นว่าสภาพเศรษฐกิจอยู่ในช่วงขาขึ้น การสำรวจซึ่งครอบคลุมไตรมาสปัจจุบัน พบว่าเจ้าของธุรกิจขนาดเล็ก 57% พิจารณาโดยภาพรวมทั้งหมดแล้ว เห็นว่าเศรษฐกิจดีหรือดีเยี่ยม ภาพสะท้อนที่แสดงความหวังอย่างหนึ่งก็คือ ผู้ตอบแบบสำรวจ 46% ระบุว่า เตรียมแผนจะขึ้นค่าจ้างในปี 2015&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">"เราเห็นสิ่งหนึ่งชัด ก็คือความรู้สึกเชิงบวกที่ดำเนินต่อเนื่อง ไม่ว่าทิศทางเศรษฐกิจจะเป็นเช่นไร"</span> Keri Gohman หัวหน้าฝ่ายการเงินสำหรับธุรกิจขนาดเล็ก Capital One กล่าวอีกว่า <span style="color:#b22222;">"ทั้งหญิงและชายกำลังประเมินว่าในวันนี้ธุรกิจกำลังฟื้นตัว"</span></div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	อย่างไรก็ตาม การจะเข้าใจเรื่องนี้ให้ดีขึ้น ก็ยากที่จะละเลยประเด็นช่องว่างทางเพศสถานะ ที่มีผลต่อการรับรู้สภาวะขึ้นลงของเศรษฐกิจ การสำรวจครั้งนี้มิได้เจาะลึกเพื่ออธิบายถึงความแตกต่างดังกล่าว ได้แต่หวังว่าทางองค์กรผู้ดำเนินการจะพิจารณาศึกษาอย่างลงลึกต่อไปในวันข้างหน้า</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ปัจจัยสำคัญประการหนึ่งที่อาจมีส่วนเกื้อหนุนนั่นคือ ผู้หญิงจะมีทัศนคติในทางบวกสูงมาก ต่อสถานภาพความเป็นผู้ประกอบการโดยภาพรวมเวลานี้&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">"มากกว่าหนึ่งในสามของเจ้าของธุรกิจเป็นผู้หญิง และเรากำลังเห็นอัตราการเติบโตในเรื่องนี้เพิ่มมากขึ้น"</span> Gohman กล่าว</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	นอกจากนี้ยังพบด้วยว่า เจ้าของกิจการชาย 21% รู้สึกว่าองค์กรของตัวเองย่ำแย่ทางการเงินยิ่งกว่าปีที่ผ่านมา ในขณะที่เจ้าของกิจการหญิงคิดแบบเดียวกัน 12%</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">"ผู้หญิงกล่าวว่าสถานะทางการเงินของธุรกิจเธอ ดีกว่าช่วงปีก่อน&rdquo;</span> Gohman ย้ำว่า <span style="color:#b22222;">"มีผู้หญิงประมาณ 40% ยอมรับว่าดีขึ้นกว่าปีกลาย เทียบกับเพศชายที่รู้สึกแบบเดียวกัน 32%"</span></div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	และเจ้าของกิจการหญิง 57% คาดหวังว่าจะเห็นตัวเลขผลประกอบการทีดีขึ้นในหกเดือน เทียบกับผลสำรวจในประเด็นโดยรวมที่ 48%</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	Gohman อภิปรายว่า การมองโลกในแง่ดีอย่างสูงของเพศหญิง อาจสะท้อนให้เห็นลักษณะที่แตกต่างทางบริหารจัดการเงิน แม้ว่ายังจะหาความสัมพันธ์ได้ไม่ชัดเจนนัก โดยงานศึกษาทั่วไปจะชี้ว่า ผู้ประกอบการชายมักจะลงทุนทางธุรกิจในเชิงมุทะลุดุดัน ขณะที่ผู้หญิงมักจะถือเงินสดไว้กับตัวมากกว่า &nbsp; &nbsp;&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</div>
<div>
	Capital One กำลังเริ่มศึกษาความแตกต่างระหว่างธุรกิจขนาดเล็กที่มีเพศหญิงหรือชายเป็นเจ้าของ ก่อนทำสำรวจหนนี้ไม่กี่เดือน กลุ่มตัวอย่างสำหรับการวิจัยของ Small Business Barometer นั้น เป็นกิจการค่อนข้างเล็ก โดยคัดเลือกมาเพียง 400 แห่ง ที่มีรายได้ 10 ล้านเหรียญหรือน้อยกว่า</div>
<div>
	<br />
	<br />
	<hr />
	<p>
		เรียบเรียงจาก <a href="http://www.forbes.com/sites/elainepofeldt/2014/11/30/the-optimism-gap-between-male-and-female-entrepreneurs/">The Optimism Gap Between Male And Female Entrepreneurs</a> โดย Elaine Pofeldt</p>
</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>

ผู้ประกอบการหญิงมองเศรษฐกิจสดใสกว่า

<strong><span style="font-size: 12px;">ผู้บริหารธุรกิจระดับประเทศร่วมเวที Forbes Thailand Forum ให้ความหวังในปีหน้า แต่การแข่งขันก็หนักตามไปด้วย สยามพิวรรธน์มั่นใจคนไทยคือที่หนึ่งในตลาดค้าปลีกในประเทศ TUF สร้างผู้บริหารไทย &ldquo;โกอินเตอร์&rdquo; ศุภาลัยมองราคาที่ดินอาจร่วงจากมาตรการภาษีใหม่</span></strong><br />
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<br />
	<span style="color:#b22222;">Forbes Thailand Forum</span>&nbsp;<span style="color:#a52a2a;">"20</span><span style="color:#b22222;">15: Will Thailand Turn the Corner?"</span>&nbsp; เวทีแรก หัวข้อ<span style="color:#b22222;">&nbsp;The Leaders&#39; Opinions: Industry Outlook and How to Stay Competitive</span> ผู้เข้าร่วมเสวนาประกอบด้วย <span style="color:#b22222;">ชฎาทิพ จูตระกูล</span>&nbsp;ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร บริษัท สยามพิวรรธน์ จำกัด&nbsp;<span style="color:#b22222;">ธีรพงศ์ จันศิริ</span>&nbsp;ประธานกรรมการบริหาร บริษัท ไทยยูเนี่ยนโฟรเซ่นส์ จำกัด (มหาชน) หรือ TUF และ&nbsp;<span style="color:#b22222;">ประทีป ตั้งมติธรรม</span>&nbsp;ประธานกรรมการและประธานกรรมการบริหาร บริษัท ศุภาลัย จำกัด (มหาชน) ซึ่งล้วนแต่เป็นเจ้าของธุรกิจยักษ์ใหญ่ระดับประเทศและระดับโลก มาร่วมแบ่งปันประสบการณ์ พร้อมแนะนำทิศทางเศรษฐกิจปี 2015</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;"><strong>ชฎาทิพ จูตระกูล</strong></span> ผู้บริหารสยามพิวรรธน์ ซึ่งเป็นเจ้าของศูนย์การค้าชั้นนำของประเทศ เช่น สยามเซ็นเตอร์ สยามดิสคัฟเวอรี่ สยามพารากอน และพาราไดซ์พาร์ค เปิดเผยว่า ธุรกิจของเรามีทำเลอยู่ในจุดสำคัญของกรุงเทพฯ อย่างเช่นสยามพารากอน แต่ตลอด 9 ปีที่ผ่านมา เมื่อเกิดเหตุไม่ปกติเราก็กลับมาได้ทุกครั้ง ในปีนี้ที่ผ่านมา 3 เดือนเราก็กลับมาได้แล้ว ประเมินกันว่า growth ในปีนี้อาจจะสูงกว่าปีที่ผ่านมาเสียอีก คงต้องรอตัวเลขในเดือนสุดท้าย</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	เธอกล่าวถึงแนวโน้มของธุรกิจค้าปลีกในปีหน้าว่า จะต้องต่อสู้กันอย่างดุเดือดแน่นอน ในปีหน้าจะเป็นอีกยุค ที่ศูนย์การค้าหรือคอมมูนิตี้มอลล์จะเปิดอย่างมากมาย แม้จะยังไม่เข้า AEC แต่ภายในประเทศก็ต่อสู้แข่งขันอย่างดุเดือดแล้ว คาดว่าปีหน้าตลาดจะเติบโตถึง 1.6 ล้านล้านบาท ด้านเราก็ทำเต็มที่เพราะไม่คิดว่าจะแย่กว่า 2-3 ปีที่ผ่านมา</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	เธอย้ำว่า แม้ 2 ปีที่ผ่านมาจะมีการแข่งขันสูง แต่ประเทศไทยยังเป็นที่หมายตาจากต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นสินค้าแบรนด์หรู &nbsp;ร้านอาหาร ร้านทำผมระดับโลก อยากเข้ามาเปิดในเมืองไทยมาก ตอนนี้เรามี waiting list อยู่ถึง 400 ราย ที่กำลังจะเข้ามา<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	สำหรับโครงการที่เรียกเสียงฮือฮาอย่าง ICONSIAM ซึ่งอยู่ระหว่างการดำเนินการนั้น เธอกล่าวว่า ไม่ได้คิดว่าสถานการณ์การเมืองหรือเศรษฐกิจจะเป็นอย่างไร คิดแต่ว่าจะให้ประเทศเดินหน้าต่อไปได้เท่านั้น &nbsp;และไม่ได้คิดแข่งขันกับใครในไทย แต่คิดจะแข่งกับต่างประเทศ อย่างเช่น Marina Bay Sands ที่สิงคโปร์ โดยเราลงทุนไปถึง 55,000 ล้านบาท เพื่อยกระดับประเทศ หากปล่อยให้คนอื่นมาทำ เราจะเสียหน้า<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	&ldquo;ตอนสร้างสยามพารากอน ก็เป็นช่วงวิกฤตในยุคไอเอ็มเอฟ เป็นช่วงตกต่ำที่สุด แต่เราก็เดินหน้าลงทุน ขายแค่ 6 เดือนเท่านั้นก็ปิดงานได้&rdquo; ชฎาทิพ กล่าว</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	สำหรับการขยายกิจการไปยังต่างประเทศนั้น เธอกล่าวเพิ่มว่า ธุรกิจค้าปลีกเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เพราะเกี่ยวกับชีวิตของคน การจะไปเปิดยังต่างประเทศจึงไม่ใช่เรื่องง่าย &nbsp;เรายังเป็น private company จึงไม่จำเป็น &nbsp;และในฐานะเป็น gap finder ยังเชื่อว่าในไทยยังมีโอกาสอีกเยอะ ยังมีหลายสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">&ldquo;ธุรกิจค้าปลีก ไม่ใช่คิดแค่เรื่องช็อปปิ้งเท่านั้น แต่เป็นการสร้างประสบการณ์ให้กับลูกค้า ศูนย์การค้าไม่ใช่แค่ที่มาซื้อขายสินค้ากันอีกต่อไปแล้ว &nbsp;เราจำเป็นต้องรู้ใจลูกค้าอย่างมาก แล้วก็ต้องรู้ทันเทรนด์ของโลกด้วย&rdquo;</span><br />
	&nbsp;</div>
<div>
	ชฎาทิพเน้นด้วยว่า ด้วยศักยภาพของประเทศไทย มีโอกาสเป็น <span style="color:#b22222;">the best retail hub in Asia </span>ได้ ในเมื่อกรุงเทพฯ ของเราเป็นเมืองที่คนทั่วโลกอยากจะมาอยู่แล้ว การจะทำให้ประเทศไทยเป็น &ldquo;ช็อปปิ้งพาราไดซ์&rdquo; ก็คือมาตรการทางภาษี</div>
<div>
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;"><strong>ธีรพงศ์ จันศิริ</strong></span> ซีอีโอ TUF ผู้ประกอบการด้านอาหารทะเลรายใหญ่ระดับโลก บอกเล่าว่า เราได้ปลี่ยนโมเดลทางธุรกิจ จากส่งออกอาหารทะเลมาเป็นทำอาหารทะเลแบบครบวงจร มีฐานการผลิตกระจายอยู่ทั่วโลก เป็นเจ้าของแบรนด์ชั้นนำในแต่ละภูมิภาค แนวทางนี้ช่วยให้เราลดความเสี่ยงในธุรกิจได้ เราไม่ได้มุ่งส่งออกจากประเทศไทยอีกแล้ว แต่มุ่งขยายไปต่างประเทศเพื่อลดการผันผวนทางธุรกิจ</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	เมื่อพูดถึงอนาคตในปีหน้า ธีรพงศ์กล่าวว่า เศรษฐกิจโลกยังไม่สดใสนัก มีแต่สหรัฐฯ เท่านั้นที่ดีขึ้น แค่ยุโรปเป็นบางประเทศ จีนเริ่มชะลอตัว ส่วนญี่ปุ่นก็ต้องจับตา ในทุกๆ ที่มีปัญหา ต้องมีคนทำได้ดีกว่าตลาด ในวิกฤตย่อมมีโอกาส ปีหน้า TUF ตั้งเป้าว่าจะต้องโตไม่ต่ำกว่า 15% ยุทธศาสตร์สำคัญของเราก็คือการเข้าซื้อกิจการ ก็จะดำเนินต่อไปอย่างเข้มข้น หลังปีนี้เราซื้อบริษัทในฝรั่งเศสและนอร์เวย์มาแล้ว&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&ldquo;ความเสี่ยงของเราคือความผันผวนของราคาวัตถุดิบที่ขึ้นลงทุกวัน ส่วนอัตราแลกเปลี่ยนยังเหมาะสม และจะยังทรงตัวเช่นนี้อีก 12 เดือน&rdquo;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	เขากล่าวอีกว่า สิ่งที่กำลังทำคือการสร้างทีมงานเพื่อรองรับการเติบโตในต่างประเทศ เรามีสำนักงานใหญ่อยู่ที่กรุงเทพฯ แต่มีสำนักงานสาขาในที่ต่างๆ เรากำลังสร้างแพลตฟอร์มให้กับผู้นำผู้บริหารคนไทย ออกไปบริหารงานยังต่างประเทศ นอกจากนี้ยังลงทุนด้านนวัตกรรมอย่างจริงจัง รวมทั้งทำงานวิจัยผู้บริโภคในระดับลึก หาให้ได้ว่าทำไมชอบหรือไม่ชอบทูน่า เรื่องเหล่านี้จะช่วยให้คู่แข่งตามเรายาก</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ในฐานะผู้ส่งออกอาหาร ซีอีโอ TUF ให้ความสำคัญกับประเด็นว่าด้วยความยั่งยืน เขาย้ำความสำคัญด้านนี้มาก เพราะเวลานี้ผู้บริโภคเขาอยากรู้แล้วว่าปลาที่กินมาจากที่ไหน จับด้วยเรือชนิดไหน ลูกเรือและพนักงานได้รับการปฏิบัติอย่างถูกต้องหรือไม่ เรื่องเหล่านี้ต้องให้ความมั่นใจเหล่านี้กับผู้บริโภค ให้มั่นใจว่าปลาที่พวกเขากินจะไม่มีวันหมดไปจากโลก ทำให้เราต้องดูแลสภาพแวดล้อม รวมทั้งดูแลพนักงานของเราอย่างดี ความยั่งยืนเป็นเงื่อนไขสำคัญของคู่ค้าในระดับโลก</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ในฐานะบุกตลาดโลกมาแล้ว ธีรพงศ์กล่าวว่า ธุรกิจต้องมีความพร้อมตลอดเวลา แม้จะไม่เปิด AEC ก็ตาม &nbsp;โดยเฉพาะ SME ต้องสร้างขีดความสามารถในการแข่งขันตลอด แม้ไม่อยากออกไป คนอื่นก็บุกเข้ามาได้อยู่ดี&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">&ldquo;ความพร้อมต้องมีอยู่เสมอ เพราะตลาดเปลี่ยนแปลงตลอด มีหลายสิ่งที่เรายังคาดไม่ถึง ไม่รู้ว่าจะเกิดสงครามขึ้นที่ไหน หรืออีโบล่าก็เป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด เราต้องสร้างภูมิคุ้มกันภัย เพราะนับวันธุรกิจจะอยู่รอดยากขึ้นเรื่อยๆ&ldquo;</span></div>
<div>
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;"><strong>ประทีป ตั้งมติธรรม</strong></span> ซีอีโอ ศุภาลัย ยักษ์ใหญ่ด้านอสังหาริมทรัพย์ของประเทศ กล่าวว่า แม้ปีนี้เศรษฐกิจจะเติบโตต่ำเพียง<span style="font-size: 12px;">&nbsp;1% เท่านั้น แต่ดีที่ประเทศเรามีอัตราดอกเบี้ยต่ำกว่าประเทศอื่นๆ ทำให้คนซื้อบ้านได้ง่าย แต่ธุรกิจอสังหาฯ โดยรวมน่าจะเติบโตต่ำกว่าปีที่แล้ว เพราะกำลังซื้อของคนลดลง ยกเว้นแต่คนที่มีรายได้ประจำจากเงินเดือน หากคิดซื้อบ้านคนกลุ่มนี้จะได้เปรียบ</span></div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	เขาเชื่อมั่นว่า ในปีหน้าเศรษฐกิจจะดีขึ้น จะมีการลงทุนของภาครัฐในโครงการต่างๆ มากมาย แต่สำหรับธุรกิจอสังหาริมทรัพย์แล้วเป็นห่วงว่า การแข่งขันสูงจะทำให้เกิด over supply เพราะไทยต่างจากเพื่อนบ้านตรงประชากรคงที่ เนื่องจากความสำเร็จในการคุมกำเนิด แต่ดีที่ราคาอสังหาฯ เราต่ำกว่าในหลายประเทศรวมทั้งจีน &nbsp;อย่างไรก็ตาม หากปีหน้าเศรษฐกิจดี ดอกเบี้ยก็ต้องขึ้นแน่นอน</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	เขายังกล่าวว่า AEC ทำให้คนทำงานย้ายงานข้ามประเทศสะดวกขึ้น เกิดการค้าขายข้ามประเทศ แต่สำหรับประเทศไทยแล้ว เราเป็นคนหวงแผ่นดิน ต่างชาติจะซื้อที่ดินไม่ได้ ซื้อได้แต่คอนโด&nbsp;<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">&ldquo;แต่เมื่อกฎหมายใหม่ออกบังคับใช้ เช่นภาษีมรดกหรือภาษีที่ดิน อาจทำให้คนระบายที่ดินที่ถือครองไว้ออกมา อาจทำให้ราคาที่ดินตกได้บ้างในบางทำเล&rdquo;</span></div>
<div>
	<br />
	&nbsp;</div>

“ซีอีโอใหญ่” มองอนาคตเศรษฐกิจไทย

<div>
	<strong>ผู้สร้างสินค้าดัง Mega We Care, Mc Jeans, Blue Elephant, NaRaYa ร่วมเวที Forbes Thailand Forum แชร์ประสบการณ์ธุรกิจการสร้างแบรนด์ และความสำเร็จในต่างแดน</strong><br />
	<br />
	<br />
	<span style="color:#b22222;">Forbes Thailand Forum</span> ประจำปี หัวข้อ <span style="color:#b22222;">2015: Will Thailand Turn the Corner?</span>&nbsp; เวที <span style="color:#b22222;">AEC &amp; Thai Brands: Opportunities &amp; Pitfalls</span> ซึ่งผู้ร่วมเวทีเป็นผู้นำธุรกิจที่สามารถสร้างผลิตภัณฑ์ของตน จนเป็นที่รู้จักในระดับนานาชาติได้ ประกอบด้วย&nbsp;<span style="color:#b22222;">วิเวก ดาวัน</span> ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร บริษัท เมก้า ไลฟ์ไซแอ๊นซ์ จำกัด (มหาชน),<span style="color:#b22222;"> สุณี เสรีภาณุ</span> ประธานกรรมการ และ ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร บริษัท แม็คกรุ๊ป จำกัด (มหาชน), <span style="color:#b22222;">นูรอ โซ๊ะมณี สเต็ปเป้</span> ประธานเจ้าหน้าที่ บริษัทบลูเอเลเฟ่นท์ อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด (มหาชน) และ&nbsp;<span style="color:#b22222;">วาสนา ลาทูรัส</span> ประธานกรรมการบริหาร บริษัทนารายณ์ อินเตอร์เทรด จำกัด</div>
<div>
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	<strong><span style="color:#b22222;">วิเวก ดาวัน</span></strong> ซีอีโอ Mega LifeSciences เจ้าของอาหารเสริมแบรนด์ดัง <span style="color:#b22222;">Mega We Care</span> ที่รู้จักกันในหลายประเทศ ย้อนความหลังว่า เราเริ่มธุรกิจอาหารเสริมเมื่อ30 ปีก่อน ซึ่งตลาดเล็กกว่าปัจจุบันหลายเท่า จึงเริ่มคิดที่จะขยายกิจการไปยังต่างประเทศ โดยเน้นประเทศที่กำลังพัฒนา เช่นเมียนมาร์หรือเวียดนาม จากนั้นไปที่แอฟริกา เพราะเงินทุนของเรายังน้อย ไม่สามารถแข่งกับคู่แข่งในประเทศที่เจริญแล้วได้เลย แต่มีข้อดีคือทำให้เรามีเวลาในการสร้างแบรนด์ของตัวเอง&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&ldquo;มาวันนี้ตลาดใหญ่ขึ้น คู่แข่งก็เพิ่มมากขึ้นด้วย ขนาดร้านขายยายังสร้าง house brand ของตัวเอง ทำให้เราต้อพยายามสร้างแบรนด์ให้มากกว่าขายยาหรือาหารเสริม แต่เป็นการขายข้อมูลความรู้ เป็น knowledge provider ในด้านสุขภาพ ให้ผู้บริโภคตัดสินใจ&rdquo;&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	เขากล่าวอีกว่า กิจการในต่างประเทศนั้นเป็นของเราทั้ง 100% ดังนั้นความท้าทายอย่างแรกคือ การหาผู้ร่วมงานในท้องถิ่น ทำอย่างไรให้ทีมงานในประเทศคิดว่าเป็นเหมือนธุรกิจของตัวเอง ทำอย่างไรให้เขาคิดว่า &ldquo;เมก้า วี แคร์ เบอร์ม่า&rdquo; เป็นของพม่าเอง &nbsp;นั่นหมายถึงการก้าวไปลงทุนยังต่างแดน โดยเฉพาะประเทศที่ยังเล็ก ต้องมองระยะยาว ไม่ใช่แค่หวังกำไรแค่ในสามเดือน</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">&ldquo;แต่ในธุรกิจระดับกลางและเล็กที่เพิ่งเริ่มต้น อาจมีปัญหาเรื่องเงินทุน จึงคิดยาวไม่ได้ ในเรื่องทางรัฐบาลและสถาบันการเงินควรช่วยเหลือ&rdquo; </span>เขาเสนอแนะ</div>
<div>
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;"><strong>สุณี เสรีภาณุ</strong></span> ผู้บริหารกางเกงยีนส์แบรนด์ไทยอันดับหนึ่ง <span style="color:#b22222;">Mc Jeans</span> &nbsp;เล่าถึงอดีตว่า ธุรกิจเริ่มต้นเมื่อ 40 ปีก่อน จากรับจ้างผลิตหรือ OEM ให้กางเกงยีนส์แบรนด์ใหญ่จากต่างประเทศ มาสู่การสร้างแบรนด์ของเราเอง ซึ่งช่วงเวลานั้นเป็นช่วงประเทศไทยกำลังเติบโต คนเริ่มมีกำลังซื้อ เริ่มมองหาสินค้าที่เป็นไลฟ์สไตล์ มากกว่าแค่เพื่อตอบสนองการใช้งาน จึงเป็นช่วงเหมาะที่จะสร้างแบรนด์ของตัวเอง</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ในวันนี้ถึงจุดเปลี่ยนอีกครั้ง จากผลิตกางเกงยีนส์มาสู่ธุรกิจค้าปลีก แม๊คกรุ๊ปเพิ่งจะซื้อกิจการบริษัทนำเข้านาฬิกาจากต่างประเทศมาเป็นของตัวเอง ทำให้ต่อไปร้านของแม็คกรุ๊ป จะไม่ได้มีแค่กางเกงยีนส์อีกต่อไป จะมีสินค้าใหม่ๆ ที่จะทยอยเปิดตัว</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	สำหรับการรุกตลาดอาเซียนนั้น เธอบอกว่าเราไม่รีบร้อนในเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้รอช้า เพราะช่วงนี้ใช้เงินทุนน้อย ทำให้ผลตอบแทนมาก แต่ก่อนจะไปเปิดตลาดในประเทศเหล่านี้ จำเป็นต้องหาทิศทางหาข้อมูลให้รอบคอบ เช่นไลฟ์สไตล์ของคน ในแต่ละประเทศ เพื่อประกอบการตัดสินใจ</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">"สินค้าของเราทำให้ต้องเรียนรู้นิสัย ไลฟ์สไตล์ผู้บริโภค เพราะมีผลต่อการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ บางทีเด็กอ่านชอบแต่งเป็นผู้ใหญ่ บางครั้งผู้ใหญ่อาจอยากแต่งตัวคิขุก็ได้"&nbsp;</span></div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	เธอยังชี้ให้เห็นปัญหาเวลานี้ว่า องค์กรขนาดเล็กหรือกลางจะพบปัญหาเรื่องทรัพยากรบุคคล นั่นคือพัฒนาบุคลากรไม่ทันการเติบโตขององค์กร ในเวลานี้ตัวเองตั้งแผนกเพื่อลุย AEC แล้ว ตอนแรกตั้งใจว่าจะหาผู้ชายมาทำ แต่กลับมีแต่ผู้หญิง และอีกปัญหาคือระบบไอที ปัจจุบันช็อปปิ้งออนไลน์เติบโตอย่างมาก จุดขายหน้าร้านเปลี่ยนไปอยู่ที่มือของผู้บริโภคแล้ว</div>
<div>
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;"><strong>นูรอ โซ๊ะมณี สเต็ปเป้</strong></span> ผู้นำแบรนด์ร้านอาหารไทยชื่อดังและโรงเรียนสอนทำอาหาร <span style="color:#b22222;">Blue Elephant</span> ซึ่งเติบโตและโด่งดังในต่างประเทศ ก่อนจะกลับมาปักหลักในแผ่นดินแม่เมื่อ 11 ปีก่อน กล่าวว่า เมื่อกว่า 30 ปี อาหารไทยไม่ได้แพร่หลายในยุโรปเหมือนเวลานี้ ที่ภาครัฐเข้ามาช่วยสนับสนุนจริงจังมาก ในช่วงเริ่มแรกเราเป็นผู้นำได้เพราะทำให้อาหารไทยมีลักษณะแบบอาหารตะวันตก จัดเป็นคอร์สหรือเป็นชุดแบบเดียวกับอาหารฝรั่งเศส จนปัจจุบันเราเสริมเพิ่มความหรูหรา พร้อมทั้งหาวัตถุดิบที่เป็น organic เพื่อเพิ่มมูลค่าให้กับอาหารไทยมากยิ่งขึ้น</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">&ldquo;ในฐานะตัวเองเป็นเชฟ ในหัวคิดก็จะมีแต่เรื่องเมนูอาหาร เวลารับงานจากใคร เช่นจากกระทรวงต่างประเทศ ก็จะพยายามคิดรายการอาหารให้เหมาะกับเจ้าของงาน ในลักษณะ tailor-made และขณะเดียวกันก็ต้องสร้างเทรนด์ใหม่ๆ ให้กับอาหารไทยด้วย&rdquo;</span> เขายังย้ำด้วยว่า อาหารไทยนั้นรสชาติเยี่ยมอยู่แล้ว สิ่งสำคัญคือการสร้างความประทับใจให้กับผู้บริโภค</div>
<div>
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;"><strong>วาสนา ลาทูรัส</strong></span> ผู้ผลิตและเจ้าของกระเป๋าผ้าติดโบว์แบรนด์ดัง <span style="color:#b22222;">NaRaYa&nbsp;</span>เปิดเผยว่า ตนเองไม่ได้เป็นผู้รู้เรื่องแบรนด์แต่อย่างใด ไม่ได้เริ่มคิดเรื่องนี้แต่ต้นเลย จุดเริ่มก็คือการผลิตตามคำสั่งซื้อของลูกค้าต่างประเทศ จนเป็นที่นิยม แต่คิดว่ารายรับจากตรงนี้ไม่พอ แล้วเห็นว่ามีสินค้าเหลือจากการส่งออก จึงหาหน้าร้านที่ห้างนารายภัณฑ์เพื่อขายในประเทศด้วย&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	สมัยนั้นกระเป๋าผ้ายังไม่นิยมกันในไทย คนอื่นเห็นเราขายได้ก็ทำเลียนแบบ มาตั้งร้านขายข้างๆ เรา ปัญหาจึงเกิดขึ้นเมื่อลูกค้านำสินค้ามาซ่อมหรือขอเปลี่ยนสินค้าผิดร้าน เราจึงได้คิดชื่อของตัวเพื่อติดลงบนสินค้า ถ้าไม่มีชื่อเรา จะไม่รับเปลี่ยนหรือรับคืน เมื่อเริ่มนิยมในญี่ปุ่น ก็มีคนที่นั่นทำเลียนแบบเช่นกัน เราจึงต้องลงทุนไปจดทะเบียนที่ญี่ปุ่น และทำเช่นเดียวกันนี้ในอีกหลายๆ ประเทศ ทำให้หมดเงินไปเป็นจำนวนมาก</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#b22222;">&ldquo;นี่คือจุดเริ่มต้นของแบรนด์ แค่มาจากความพยายามจะหนีคนอื่น ไม่ให้คนอื่นมาลอกเรา แต่เมื่อมีชื่อขึ้นมา คนเริ่มรู้จัก ก็เริ่มต้องระมัดระวัง ต้องรักษาคุณภาพและมาตรฐานสินค้า ซึ่งเป็นปัญหาหลักของสินค้าประเภททำด้วยมือ หรืองาน OTOP ที่ยากจะทำได้เหมือนสินค้าตัวอย่างทุกชิ้น&rdquo;</span></div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	เธอกล่าวอีกว่า จากยุคเริ่มต้นที่เราส่งงานให้ชาวบ้านทำทั้งหมด แต่พอเห็นปัญหาเรื่องมาตรฐานสินค้า จึงตัดสินใจตั้งโรงงานเพื่อควบคุมมาตรฐาน ซึ่งเป็นวิธีคิดที่สวนทางกับคนอื่น ปัจจุบันมีคนงานกว่า 3,000 คน ขณะที่ยังส่งงานให้กับอีก 4,000 ครอบครัว การซื้อกระเป๋าของเราจึงเป็นการช่วยสนับสนุนรายได้ให้กับชาวบ้านอีกด้วย</div>
<div>
	&nbsp;</div>

เจ้าของแบรนด์ดังแชร์ประสบการณ์ธุรกิจ

<div>
	<strong>โดยปกติ คนเรามีความกลัวสารพัดอย่างที่ปิดกั้นและฉุดรั้งเราไว้จากความสำเร็จ เช่น ความกลัวว่าเราไม่มีความสามารถพอ กลัวการถูกปฏิเสธ กลัวการเปลี่ยนแปลง กลัวความล้มเหลวที่จะริเริ่มทำสิ่งใหม่ๆ</strong></div>
<div>
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	การริเริ่มธุรกิจใหม่ในฐานะผู้ประกอบการก็เช่นเดียวกัน ทุกครั้งที่เราคิดจะเริ่มก้าวไปทำธุรกิจของตนเอง ก็จะมีเงาของ &ldquo;ความกลัว&rdquo; มาทำให้ชะงักอยู่เสมอ &ldquo;ความกลัวที่จะล้มเหลว (Fear of Failure)&rdquo; เป็นอุปสรรคขัดขวางที่สำคัญที่สุดต่อการริเริ่มมีธุรกิจใหม่ของตนเอง ความกลัวทำให้เราไม่สามารถปลดแอกพันธนาการจากการเป็น &ldquo;พนักงานบริษัทหรือลูกจ้าง&rdquo; ไปสู่สถานะใหม่ในฐานะ &ldquo;เถ้าแก่หรือผู้ประกอบการรายใหม่&rdquo; ได้</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	มีความกลัวมากมายที่ก่อขึ้นในจิตใจของผู้ที่ริเริ่มจะประกอบธุรกิจใหม่ เช่น กลัวว่าจะประสบปัญหาสภาพคล่องเนื่องจากสายป่านที่ไม่ยาวพอ กลัวว่าจะไม่สามารถบริหารธุรกิจของตนเองจนประสบความสำเร็จได้เหมือนสมัยที่เป็นผู้บริหารในองค์กร หรือแม้กระทั่งกลัวที่จะเสียหน้า หรือกลัวทำให้ชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลเสื่อมเสียในกรณีที่ออกมาทำธุรกิจส่วนตัวแล้วล้มเหลวไม่เป็นท่า ยิ่งในสภาวะเศรษฐกิจและการเมืองที่ไม่แน่นอนเช่นในปัจจุบัน ย่อมส่งผลกระตุ้นให้เกิดความวิตกกังวลต่อการทำธุรกิจใหม่ในฐานะผู้ประกอบการมากยิ่งขึ้นไปอีก</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	อย่างไรก็ตาม ความมั่งคั่งร่ำรวยที่หอมหวานจากการเป็นผู้ประกอบการย่อมต้องแลกมาซึ่งความเสี่ยงอยู่เสมอ ขึ้นชื่อว่าเป็น &ldquo;ผู้ประกอบการ&rdquo; จะต้องมีความเด็ดเดี่ยว กล้าหาญ และกล้าได้กล้าเสียเพื่อที่จะเป็น &ldquo;ผู้อยู่รอด&rdquo; เนื่องจาก 75-90 เปอร์เซ็นต์ของธุรกิจที่ก่อตั้งขึ้นใหม่จะล้มเหลวภายในระยะเวลา 5 ปี<br />
	<br />
	<img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/%E0%B9%8CNEWS/C1.jpg" /></div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	เนื่องจากเป็นที่เชื่อกันว่า ความกลัวที่จะล้มเหลวเป็นอุปสรรคขัดขวางที่สำคัญต่อการริเริ่มเป็นผู้ประกอบการ โครงการการศึกษาสังคมความเป็นผู้ประกอบการ (Global Entrepreneurship Monitor: GEM) ได้ศึกษาทัศนคติต่อการเป็นผู้ประกอบการในหัวข้อ &ldquo;ความกลัวที่จะล้มเหลวในการประกอบธุรกิจ (Would fear of failure prevent you from starting business?)&rdquo; ของประเทศสมาชิกโครงการ GEM ต่างๆ ทั่วโลก ซึ่งจากข้อมูลที่แสดงดังตารางที่ 1 พบว่า คนไทยมีระดับความกลัวที่จะล้มเหลวในการประกอบธุรกิจอยู่ที่ประมาณ 55 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งอยู่ในระดับใกล้เคียงกับ ประชาชนในกรีซ อิตาลี และโปรตุเก ที่เพิ่งได้รับผลพวงความบอบช้ำจากวิกฤติหนี้สาธารณะยุโรปเมื่อ ค.ศ.2009 สำหรับประเทศอื่นที่มีอัตราส่วนระดับความกลัวที่จะล้มเหลวในการริเริ่มประกอบธุรกิจที่สูงติดอันดับ ได้แก่ เวียดนาม (ที่มีกรณีข้อพิพาทดินแดนกับประเทศจีน) และประเทศอิสราเอล (ซึ่งมีปัญหาความตึงเครียดทางการเมืองและความขัดแย้งทางทหารอยู่จวบจนปัจจุบัน)</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ในส่วนของผล GEM ประเทศไทย หากพิจารณาแยกตามภูมิภาค ดังแสดงในตารางที่ 2 พบว่า คนไทยในเขตกรุงเทพมหานครมีอัตราส่วนระดับความกลัวที่จะล้มเหลวมากที่สุด รองลงมาคือคนไทยในเขตภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือตามลำดับ ข้อมูลจากโครงการ GEM แสดงให้เห็นว่า ในประเทศไทย ผู้หญิงมีระดับความกลัวในการประกอบธุรกิจมากกว่าผู้ชาย และมีระดับความกลัวแตกต่างกันระหว่างเพศชายและหญิงมากที่สุดในเขตกรุงเทพฯ และภาคใต้</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/%E0%B9%8CNEWS/C2.png" /><br />
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	ถึงแม้ว่าเปอร์เซ็นต์ระดับความกลัวที่จะล้มเหลวในการประกอบธุรกิจของประเทศไทยจะค่อนข้างสูง แต่ประเทศไทยกลับมีสัดส่วนความเป็นผู้ประกอบการที่สูงเช่นกันดังที่กล่าวไปแล้วในบทความฉบับก่อนหน้า โดยประเทศไทยมีสัดส่วนผู้ประกอบการคิดเป็น 46 เปอร์เซ็นต์ของประชากรไทยวัยทำงานทั่วประเทศ ซึ่งคิดเป็นสัดส่วนจำนวนผู้ประกอบการที่มากกว่าประเทศญี่ปุ่นถึง 3 เท่า มากกว่าประเทศเกาหลีใต้ถึง 4 เท่าและมากกว่าประเทศมาเลเซียถึง 10 เท่า และถ้าหากนำจำนวนผู้ประกอบการของทั้งสามประเทศดังกล่าวมารวมกัน ประเทศไทยก็ยังคงมีจำนวนผู้ประกอบการมากกว่าอยู่ประมาณ 1.25 เท่า&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ปรากฏการณ์ที่ดูเหมือนจะขัดแย้งกันดังกล่าวนี้สามารถอธิบายได้จากผลงานวิจัยล่าสุดของผมและ สุชาติ ไตรภพสกุล อาจารย์ประจำคณะการสร้างเจ้าของธุรกิจและการบริหารกิจการ(BUSEM) มหาวิทยาลัยกรุงเทพ ในการประชุมวิชาการนานาชาติ The Annual Conference of the Asia Council for Small Business ที่กำลังจะจัดขึ้น ณ กรุง Seoul โดยผู้วิจัยวิเคราะห์แบบจำลองถดถอยโลจิสติกทวิ (Binary Logistic Regression)พบว่า อัตราส่วนระดับความกลัวที่จะล้มเหลวไม่มีอิทธิพลต่อกิจกรรมการเป็นผู้ประกอบการในประเทศไทยและในประเทศแถบเอเชีย ในขณะที่ความกลัวที่จะล้มเหลวเป็นปัจจัยที่มีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญต่อสัดส่วนกิจกรรมการเป็นผู้ประกอบการของกลุ่มประเทศในสหภาพยุโรป อธิบายง่ายๆ คือ คนไทยยังคงริเริ่มมุ่งมั่นที่จะประกอบธุรกิจใหม่ทั้งๆ ที่ยังคงมีความกลัวภายในจิตใจ</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	แม้ว่าสาเหตุของปรากฏการณ์ดังกล่าว จะเกิดจากวัฒนธรรมการมองโลกในแง่ดีของคนไทยซึ่งอยู่ในดินแดนสยามเมืองยิ้ม หรือเพราะว่าต้นทุนค่าเสียโอกาสในการริเริ่มธุรกิจที่ต่ำ (ไม่มีอะไรจะเสีย) การมองเห็นโอกาสทองในการทำธุรกิจในฐานะผู้ประกอบการ หรือเหตุผลอื่นใดก็ตาม ผลวิจัยจากโครงการ GEM โดยคณาจารย์ของ BUSEM ได้ข้อสรุปว่าความกลัวที่จะล้มเหลวไม่ได้ส่งผลให้ความพยายามเป็นผู้ประกอบการของผู้ที่ตั้งใจมุ่งมั่นที่จะประกอบธุรกิจแล้วลดน้อยลงแต่อย่างใด</div>
<div>
	<br />
	<br />
	<hr />
	<p>
		<span style="font-size: 12px;"><span style="color:#b22222;"><strong>David Achtzehn</strong></span> อาจารย์ประจำคณะการสร้างเจ้าของธุรกิจและบริหารกิจการ (BUSEM) มหาวิทยาลัยกรุงเทพ</span></p>
</div>
<div>
	&nbsp;</div>

ริจะเป็นเถ้าแก่ อย่ากลัวเกินเหตุ

<div>
	<strong>ความเป็นผู้ประกอบการ (entrepreneurship) หรือหากพูดในภาษาที่เข้าใจง่าย คือ การประกอบธุรกิจส่วนตัว หรือการเป็น &ldquo;เถ้าแก่&rdquo; เป็นสิ่งที่ทุกคนในวัยทำงานใฝ่ฝัน การประกอบธุรกิจเป็นเรื่องไม่ง่าย และไม่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถทำได้ แต่ก็มิได้หมายความว่าเป็นไปไม่ได้สำหรับคนที่มีความตั้งใจจริง</strong><br />
	&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ความหมายของคำว่า &ldquo;ผู้ประกอบการ&rdquo; หรือ entrepreneur มีต้นกำเนิดมาจากภาษาฝรั่งเศสว่า entreprendre ซึ่งหมายถึง &ldquo;to undertake&rdquo; ในบริบทของธุรกิจแปลว่า "การเริ่มต้นทำธุรกิจ&rdquo; ดังนั้น ผู้ประกอบการ คือ บุคคลหรือกลุ่มบุคคลที่เสาะแสวงหาโอกาสใหม่ๆ ในการทำธุรกิจ กล้าที่จะเสี่ยง และมีความทะเยอทะยานอยู่ตลอดเวลา ผู้ประกอบการมักจะมองหาโอกาสที่จะทำกำไรจากการเปลี่ยนแปลงสิ่งเดิมๆ ที่เคยทำอยู่เสมอ&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	การประกอบธุรกิจส่วนตัวให้ประสบความสำเร็จนั้นจะอาศัยเพียงความตั้งใจจริงเพียงอย่างเดียวไม่ได้ ผู้ที่ริเริ่มคิดจะประกอบธุรกิจส่วนตัวจำเป็นต้องศึกษาหาความรู้ และติดอาวุธให้กับปัญญาของตนเองอยู่อย่างสม่ำเสมอ&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	สิ่งที่ผู้ประกอบการจะต้องพึงระลึกอยู่เสมอคือ การก่อตั้งธุรกิจใหม่ย่อมมีความเสี่ยง ความเสี่ยงในที่นี้อาจหมายถึงความเสี่ยงที่จะขาดทุนหากสินค้า หรือบริการไม่สามารถเป็นที่ยอมรับของลูกค้า ความเสี่ยงที่เกิดจากการแข่งขันของธุรกิจคู่แข่งที่มีอยู่แล้วในตลาด เป็นต้น&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ด้วยเหตุนี้ ก่อนที่จะลงมือเริ่มต้นทำธุรกิจ ผู้ประกอบจำเป็นที่จะต้องศึกษาธุรกิจที่ตนเองจะเข้าสู่สนามอย่างรอบด้าน ทั้งการศึกษากลุ่มลูกค้าเป้าหมาย การศึกษาตลาด การศึกษาความเป็นไปได้ด้านการเงิน เช่น ระยะเวลาคืนทุน การประมาณการรายรับของธุรกิจ การประมาณการผลตอบแทนของโครงการ ความเป็นไปได้ในการผลิต ตลอดจนความเป็นไปได้ทางด้านข้อกฎหมายในการจัดตั้งธุรกิจ</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<strong>การเป็นผู้ประกอบการดีอย่างไร&nbsp;</strong></div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	หากพิจารณาในแง่มุมมองด้านจุลภาค (micro perspective) ท่านผู้อ่านสามารถคิดถึงข้อดีของการทำธุรกิจส่วนตัวได้มากมาย เช่น ผลตอบแทนที่ (อาจจะ) มากกว่าการเป็นลูกจ้าง การได้เป็นเจ้านายของตัวเอง ความอิสระในการบริหารชีวิตของตนเองทั้งเวลาส่วนตัวและเวลาทำงาน ซึ่งผู้ประกอบธุรกิจส่วนตัว (ที่ประสบความสำเร็จ) ส่วนใหญ่ได้รับสิ่งเหล่านั้น&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	อย่างไรก็ตาม เหรียญย่อมมี 2 ด้านเสมอ หากธุรกิจส่วนตัวดังกล่าวเกิดล้มเหลวไม่เป็นท่า ผู้ประกอบการย่อมที่จะต้องแบกรับความเสี่ยงและความล้มเหลวดังกล่าวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	หากพิจารณาในแง่มุมมองในเชิงเศรษฐกิจด้านมหภาค (macro perspective) จากรายงานสถานการณ์วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมปี 2556 ของสำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (สสว.) ระบุว่า ในปี พ.ศ. 2555 ประเทศไทยมีจำนวนวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) จำนวน 2,739,142 ราย คิดเป็นร้อยละ 98.5 ของจำนวนวิสาหกิจทั้งประเทศ ก่อให้เกิดการจ้างงานรวม 11,783,143 คน หรือร้อยละ 80.4 ของการจ้างงานรวมทั้งหมดในประเทศ นอกจากนี้ผลผลิตมวลรวมของ SMEs มีมูลค่าเท่ากับ 4,211,262.7 ล้านบาท คิดเป็นสัดส่วนร้อยละ 37.0 ของผลผลิตมวลรวมของประเทศ (GDP) กล่าวได้ว่า การเป็นความผู้ประกอบการ (entrepreneurship) มีความสำคัญอย่างยิ่งยวดต่อการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศไทยอย่างต่อเนื่อง</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	จากบทเรียนของวิกฤติการณ์การเงินในเอเชีย พ.ศ.2540 หรือที่รู้จักกันว่า &ldquo;วิกฤติการณ์ต้มยำกุ้ง&rdquo; รัฐบาลไทยได้เล็งเห็นความสำคัญในการส่งเสริมผู้ประกอบการไทยขนาดกลางและขนาดย่อมมากขึ้นเพื่อเป็นรากฐานที่ยั่งยืน ในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของไทย ตัวอย่างเช่น การจัดตั้งคณะกรรมการส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม และ สสว. และธนาคารพัฒนาวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมแห่งประเทศไทย</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ในโลกการแข่งขันดังเช่นปัจจุบัน การเป็นผู้ประกอบการไม่ใช่เรื่องง่าย ผู้ประกอบการจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องพัฒนาศึกษาหาความรู้อยู่ตลอดเวลา การเป็นผู้ประกอบการเป็นสิ่งที่สามารถ &ldquo;เรียนรู้ได้&rdquo; ศาสตร์การเรียนการสอนด้านการพัฒนาความเป็นผู้ประกอบการได้รับการต่อยอดองค์ความรู้มาอย่างต่อเนื่องเป็นระยะเวลาเกือบ 100 ปี เช่นที่ Babson College ในสหรัฐอเมริกา เป็นสถาบันการศึกษาด้านความเป็นผู้ประกอบการที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นอันดับ 1 ของโลกในศาสตร์นี้ และโครงการศึกษาสังคมความเป็นผู้ประกอบการระดับโลก (Global Entrepreneurship Monitor: GEM) ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและประเมินระดับความเป็นผู้ประกอบการของประเทศต่างๆ ทั่วโลก&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	สำหรับประเทศไทย คณะการสร้างเจ้าของธุรกิจและบริหารกิจการ (BUSEM) มหาวิทยาลัยกรุงเทพ ก็มีความร่วมมืออย่างใกล้ชิดกับ Babson College ในการพัฒนาองค์ความรู้และการวิจัยในบริบทสังคมไทยอย่างต่อเนื่อง</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	จากอัตราการเพิ่มขึ้นของผู้ประกอบการในประเทศไทย BUSEM ได้สังเคราะห์ข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างผู้ประกอบการทั่วโลกในลักษณะที่เข้าใจง่ายผ่านทางดัชนีผู้ประกอบการ (BUSEM INDEX) ในหัวข้อ &ldquo;การมีส่วนร่วมในกิจกรรมความเป็นผู้ประกอบการของประเทศไทย&rdquo; ในมุมมองระดับเอเชียและระดับโลก โดยตารางข้างล่างได้ศึกษา &ldquo;สัดส่วนความเป็นผู้ประกอบการในเอเชีย&rdquo; ประเทศไทยมีสัดส่วนผู้ประกอบการที่สูงเป็นอันดับ 2 รองจากอินโดนีเซีย คิดเป็นกว่า 46% ของประชากรวัยทำงานในประเทศ โดยกว่า 18% ของผู้ประกอบการไทยกำลังอยู่ในช่วงก่อตั้งธุรกิจใหม่ หรือดำเนินธุรกิจเป็นระยะเวลาต่ำกว่า 3 ปีครึ่ง&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	นอกจากนี้ ผู้ประกอบการไทยยังมีสัดส่วนธุรกิจที่ก่อตั้งสำเร็จที่สูงที่สุดในเอเชียคิดเป็น 28% ของประชากรไทยวัยทำงาน โดยธุรกิจส่วนใหญ่จะอยู่ในรูปแบบธุรกิจเจ้าของคนเดียวขนาดเล็ก ผู้ประกอบการเหล่านี้มีส่วนสำคัญต่อการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของไทย เนื่องจากก่อให้เกิดการจ้างงานและสร้างรายได้ให้กับประชากรไทย</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	โครงการศึกษาสังคมความเป็นผู้ประกอบการ (Global Entrepreneurship Monitor: GEM) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและประเมินระดับความเป็นผู้ประกอบการของประเทศต่างๆ ทั่วโลก &nbsp;โดยมีมหาวิทยาลัยชั้นำจากกว่า 70 ประเทศทั่วโลกเข้าร่วม โครงการ GEM ริเริ่มขึ้นในปี 1997 โดยความร่วมมือของ Babson College สำหรับประเทศไทย คณะการสร้างเจ้าของธุรกิจและบริหารกิจการมหาวิทยาลัยกรุงเทพ (BUSEM) เป็นตัวแทนแห่งเดียวของประเทศเข้าร่วมศึกษา ตั้งแต่ปี 2011&nbsp;<br />
	<br />
	<img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/Commentaries/forbes%20AUG%2014%20(busem).crop.jpg" /><br />
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	<hr />
	<p>
		<strong>สุชาติ ไตรภพสกุล</strong> อาจารย์ประจำคณะการสร้างเจ้าของธุรกิจและบริหารกิจการ (<a href="http://busem.bu.ac.th/">BUSEM</a>) มหาวิทยาลัยกรุงเทพ สนใจทราบข้อมูลเกี่ยวกับหลักสูตรปริญญาโทด้านผู้ประกอบการติดต่อที่ busem@bu.ac.th หรือ 02-350-3500 ต่อ 1795</p>
</div>
<div>
	&nbsp;</div>

คนไทยอยู่ตรงไหนในดัชนี “เถ้าแก่” เอเชีย

<div style="text-align: center;">
	<span style="color:#696969;"><span style="font-size:10px;">โรงรถเล็กๆ ที่ William Hewlett และ David Packard ใช้ก่อตั้งบริษัท Hewlett-Packard เมื่อปี 1939<br />
	ป้ายโลหะทางมุมขวาล่างจารึกว่า Birthplace of Silicon Valley</span></span></div>
<div>
	<br />
	<br />
	<strong>Hewlett-Packard กำเนิดในโรงรถที่ Palo Alto, California ปี 1939 ถือเป็นบริษัทสตาร์ตอัพแห่งแรกของ Silicon Valley &nbsp;แต่คำว่า &ldquo;Silicon Valley&rdquo; เกิดหลังจากนั้นอีก 32 ปี &nbsp;ที่ Don Hoefler ใช้เป็นชื่อคอลัมน์ในหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์<em> Electronic News&nbsp;</em></strong></div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	ธุรกิจร่วมทุน (venture capital หรือ VC) ใน<span style="color:#b22222;"> Silicon Valley </span>ก็เกิดขึ้นช่วงเดียวกันนั้น Kle iner Perkins Caufield &amp; Byers ก่อตั้งปี 1972 เป็นแหล่งทุนให้กับ AOL, Amazon, Compaq, Genentech, Sun Microsystems, Netscape และ Google คู่แข่งอย่าง Sequoia Capital ก่อเกิดในปีเดียวกัน เป็นแหล่งทุนให้ Apple, Oracle, Cisco, Electronic Arts, Google, YouTube, LinkedIn และ WhatsApp (เพิ่งขายไปเมื่อต้นปีให้ Facebook ในราคา 1.9 หมื่นล้านเหรียญ)</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	สัมพันธ์ของบริษัทเทคโนโลยีกับ <span style="color:#b22222;">VC </span>สร้างโอกาสล้ำค่าให้ <span style="color:#b22222;">Silicon Valley </span>เป็นผู้นำทรงพลังในเศรษฐกิจระดับโลก แม้เผชิญยุคตกต่ำปี 2000-2002 ที่ธุรกิจดอตคอมล้ม แต่ส่วนใหญ่แล้วเรียกได้ว่าธุรกิจใน Silicon Valley รุ่งกับรุ่ง</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	แล้วทุกวันนี้ เทคโนโลยีประเภทไหนที่ VC สนับสนุน คำตอบนั้นได้แก่</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&bull; IT สำหรับองค์กรจะเปลี่ยนไปมาก ยักษ์ใหญ่ เช่น IBM, HP, Cisco และ Oracle จะเผชิญกับสตาร์ตอัพซึ่งคิดค้นซอฟต์แวร์ใหม่ ที่เหมือนเกมเข้ามาใช้ในงานบัญชี การบริหารสินค้าคงคลัง และโลจิสติกส์</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&bull; ธนาคารจะเผชิญการเติบโตที่ถดถอย เพราะการให้เงินกู้ยืมระหว่างบุคคล เช่น Lending Club จะช่วงชิงลูกค้าจากระบบธนาคารดั้งเดิมไป</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&bull; ระบบเครือข่ายดิจิตอลภายในบ้านที่เชื่อมโยงทั้งโทรทัศน์ โทรศัพท์ ไปจนถึงเครื่องทำความร้อน และเครื่องปรับอากาศ จะกลายเป็นเรื่องปกติ ทว่าภัยมืดจะเป็นสวรรค์ของแฮกเกอร์เพี้ยนที่ไม่แค่โทรศัพท์ไปที่บ้าน เพื่อถามคุณว่าตู้เย็นทำงานดีอยู่หรือไม่ แต่คงอยากเจาะระบบของบ้านคุณ เพื่อแกล้งปิดระบบไฟในตู้เย็น ส่วนพวกมืออาชีพอาจเจาะเข้าเครือข่ายเพื่อขโมยหมายเลขบัตรเครดิตและรหัสผ่าน ดังนั้น ระบบรักษาความปลอดภัยของเครือข่ายดิจิตอลภายในบ้านจะกลายเป็นธุรกิจขนาดใหญ่</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&bull; ธุรกิจประกันสุขภาพจะสะดุด จากที่บริษัทซึ่งมีพนักงานเกิน 500 คน หันไปใช้บริการประกันตนเองผ่านเครือข่ายเทคโนโลยีเพื่อลดค่าใช้จ่ายด้านการแพทย์และระบบการจ่ายเงินลง ดังที่เห็นใน Stanford Medicine ซึ่งทำสัญญาโดยตรงกับบริษัทหลายแห่งใน Silicon Valley</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&bull; เทคโนโลยีขนาดจิ๋วและฐานข้อมูลขนาดใหญ่ จะพลิกโฉมการวินิจัยโรคและแนวทางดูแลสุขภาพ เช่นในภาพยนตร์ระทึกขวัญแนววิทยาศาสตร์ปี 1966 เรื่อง Fantastic Voyage คนไข้จะกลืนหรือฉีดชิปเล็กๆ เข้าไปในร่างกาย ชิปนั้นจะส่งข้อมูลร่างกายไปให้แพทย์วิเคราะห์ และมีเครื่องมือวิเคราะห์ช่วยทบทวนอีกที เพื่อวินิจฉัยโรคและวางแผนการรักษา</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&bull; &ldquo;ธุรกิจแบบวินาทีสุดท้าย&rdquo; จะเติบโตต่อเนื่อง ตัวอย่างความสำเร็จมีให้เห็นแล้วจาก Uber บริการรถแท็กซี่ที่ติดต่อผ่านแอพฯ บนมือถือ อีกทั้งจะมีสินค้าและบริการต่างๆ ที่ราคาขึ้นกับการประมูลแบบเรียลไทม์ผ่านอินเทอร์เน็ต แม้กระทั่งบริการทางการแพทย์</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&bull; การกำหนดค่าบริการด้านสุขภาพแบบเจาะจงเวลาจะเป็นกระแสใหม่มาแรง ยกตัวอย่างการใช้บริการ MRI ที่ต้นทุนเครื่องใหม่ราคาประมาณ 2 ล้านเหรียญ และการใช้บริการส่วนใหญ่อยู่ระหว่างเวลา 9 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็น แล้วทำไมไม่สร้างฐานลูกค้าใหม่ด้วยการให้ส่วนลดสำหรับการใช้บริการช่วงนอกเวลาปกติ เช่น ลด 50% หลัง 5 ทุ่ม หรือลด 80% ช่วงหลังตี 3</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&bull; ผู้ประกอบการสตรี (ค่อนข้างหายากใน Valley) เริ่มก่อตั้งบริษัทที่วางแผนขายทิ้งทำกำไรในราคา 5 หมื่นล้านเหรียญ (อาจทำ IPO หรือ M&amp;A) ซึ่งไม่ยิ่งหย่อนไปกว่า Facebook &nbsp;แล้วไม่ใช่เกิดเป็นครั้งแรก ด้วยปี 1984 Cisco ก่อตั้งโดย Sandra Lerner และ Leonard Bosack ซึ่งยังสมรสกันอยู่ ช่วงต้นปี 2000 มูลค่าตลาดของบริษัทพุ่งขึ้นเป็น 5.55 แสนล้านเหรียญ</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	&bull; โทรศัพท์มือถือจะบางและเบาลง บัตรเครดิตจะฉลาดขึ้น จะมีแอพฯ ฝังบนบัตรเหมือนมือถือ สงครามช่วงชิงเงินในกระเป๋าของคุณเริ่มต้นขึ้นแล้ว</div>
<div>
	&nbsp;</div>
<div>
	<span style="color:#696969;"><strong>ทุกวันนี้ นักลงทุนในบริษัทร่วมทุนที่ Silicon Valley กำลังลงทุนในแนวคิดเหล่านี้ โดยหวังว่าแนวโน้มใหม่นี้จะเริ่มขยายตัวรุดหน้าภายใน 5 ปี และเริ่มทำเงินภายใน 10 ปี จับตาดูให้ดี</strong></span></div>
<div>
	<br />
	&nbsp;</div>
<div>
	<hr />
	<p>
		<span style="color:#b22222;"><strong>Rich Karlgaard </strong></span>ผู้พิมพ์ผู้โฆษณาของ <em>Forbes</em> ผลงานล่าสุดคือหนังสือชื่อ <em>The Soft Edge: Where Great Companies Find Lasting Success </em>สำหรับบทความและบล็อกของเขา สามารถเข้าไปดูได้ที่&nbsp;<a href="http://www.forbes.com/sites/richkarlgaard/">www.forbes.com/sites/richkarlgaard/</a></p>
</div>
<br />

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events