PwC เผยผลการสำรวจซีอีโอทั่วโลกประจำปี ครั้งที่ 26

PwC เปิดกลยุทธ์ใหม่ “The New Equation” รับเทรนด์ธุรกิจโลกหลัง COVID-19 เร่งการเปลี่ยนแปลง ทั้งเทคโนโลยีดิสรัปชันและสภาวะโลกร้อน ที่จะส่งผลกระทบต่อธุรกิจของลูกค้า เตรียมลงทุนระบบไอทีและเพิ่มบุคลากร ขยายสู่งานบริการใหม่ๆ มุ่งเน้นการสร้างความไว้วางใจและผลลัพธ์ที่ยั่งยืนให้แก่ลูกค้า วางเป้าหมาย PwC ประเทศไทย เติบโตเฉลี่ย 11.3% ต่อปีในอีกหกปีข้างหน้า

<figure><img class="wp-image-54067 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/11/new.jpg" alt="" width="720" height="480" /><figcaption> ชาญชัย ชัยประสิทธิ์ ประธานกรรมการบริหาร บริษัท PwC ประเทศไทย</figcaption></figure>

ชาญชัย ชัยประสิทธิ์ ประธานกรรมการบริหาร บริษัท PwC ประเทศไทย กล่าวว่า กลยุทธ์ใหม่ของ    เครือข่าย PwC ที่ได้ประกาศใช้ทั่วโลกเมื่อกลางปีที่ผ่านมา เพื่อเป็นแนวทางในการดำเนินธุรกิจในปี      2565-2570 ถือเป็นโมเดลการดำเนินธุรกิจที่ทางบริษัทได้วิเคราะห์และวางแนวทางไว้ตั้งแต่ปี 2560 โดยได้คาดการณ์ผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงต่างๆ ที่เกิดขึ้นในโลกต่อธุรกิจ หรือเรียกว่ากรอบความท้าทายโลก (ADAPT framework) ซึ่งการแพร่ระบาดของไวรัส COVID-19 ได้เข้ามาเป็นตัวเร่งให้ปัญหาเหล่านี้ขยายตัวรวดเร็วกว่าที่คาดไว้

“The New Equation หรือสมการใหม่ทางธุรกิจ เป็นกลยุทธ์ใหม่ที่เราให้ความสำคัญในการตอบสนองความต้องการสองด้านที่ลูกค้าจะเผชิญในบริบทใหม่ต่อจากนี้ นั่นคือ ความต้องการสร้างความไว้วางใจจากผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทุกกลุ่มที่จะเพิ่มมากขึ้นอย่างไม่เคยมีมาก่อน และความจำเป็นในการสร้างผลการดำเนินงานที่ยั่งยืนในสภาพแวดล้อมที่การแข่งขันและความเสี่ยงจากการหยุดชะงักนั้นรุนแรงกว่าที่เคย จากเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงเร็วมากและได้แรงกระตุ้นจาก COVID-19 ที่เข้ามาเปลี่ยนวิธีคิด วิธีการทำธุรกิจ และความต้องการของลูกค้าของเรา”

ขณะเดียวกันสภาวะโลกร้อนเป็นกระแสที่ทั่วโลกให้ความสนใจมาก ทำให้ ESG หรือแนวคิดการพัฒนาองค์กรอย่างยั่งยืนผ่านความใส่ใจและรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อม สังคม และธรรมาภิบาล (Environmental, Social and Governance) เข้ามามีบทบาทสำคัญในโลกธุรกิจมากขึ้น และได้สร้างผลกระทบและมีส่วนสำคัญต่อการเติบโตของธุรกิจ ในหลายประเทศทั้งในยุโรป สหรัฐอเมริกา หรือแม้แต่จีนเริ่มออกเป็นกฎหมายและกำหนดเป็นนโยบาย โดยให้น้ำหนักเรื่องผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมมากที่สุด

ชาญชัยกล่าวว่า องค์กรธุรกิจไทยจึงต้องเร่งปรับตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริษัทที่ต้องติดต่อธุรกิจ หรือขายสินค้าให้กับกลุ่มประเทศที่มีนโยบายเรื่อง ESG หรือธุรกิจไทยที่ต้องการดึงเงินลงทุนจากนักลงทุน        ต่างประเทศ ซึ่งแม้แต่สถาบันการเงินก็เริ่มนำ ESG เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในการพิจารณาปล่อยสินเชื่อให้กับธุรกิจ เพื่อลดความเสี่ยงหากธุรกิจนั้นได้รับผลกระทบจากมาตรฐาน ESG ของคู่ค้า โดยความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมไม่ใช่เรื่องของการปลูกป่า หรือมองว่าเป็นความรับผิดชอบของธุรกิจที่ปล่อยคาร์บอนเท่านั้น แต่เป็นการดำเนินการภายในองค์กรและเป็นเรื่องของทุกๆ บริษัทที่จะต้องดำเนินการก่อนที่ ESG จะเข้ามาเป็นมาตรฐานใหม่ทางธุรกิจ

<figure><img class="wp-image-54053 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/11/two-3.jpg" alt="" width="720" height="480" /><figcaption> ชาญชัย ชัยประสิทธิ์ ประธานกรรมการบริหาร บริษัท PwC ประเทศไทย</figcaption></figure>

สำหรับ ADAPT framework ที่นำมาสู่กลยุทธ์ใหม่ ชาญชัยอธิบายว่า ประกอบไปด้วย Asymmetry การไม่เท่าเทียมกันของสังคมหรือความเหลื่อมล้ำระหว่างคนรวยและคนจน ซึ่งเกิดขึ้นทั้งภายในประเทศและระหว่างประเทศ Disruption ทั้งเทคโนโลยีดิสรัปชันและการเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ Aging หรือสังคมสูงวัยที่หลายประเทศกำลังเผชิญกับจำนวนประชากรสูงวัยมากกว่าวัยแรงงาน ซึ่งมีผลต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ โดยประเทศไทยยังถือเป็นประเทศแรกในอาเซียนที่เข้าสู่สังคมสูงวัย Polarisation ที่กระแสชาตินิยมและประชานิยมจะมีผลต่อนโยบายรัฐ ซึ่งองค์กรธุรกิจต้องวิเคราะห์ เพราะมีผลกระทบทั้งเชิงบวกและเชิงลบต่อธุรกิจ สุดท้ายคือ Trust หรือความไว้วางใจที่นับวันจะทวีความสำคัญมากขึ้น

“ความไว้วางใจเป็นหนึ่งในเป้าหมายสำคัญของกลยุทธ์ใหม่ของ PwC ซึ่งในอนาคตจะไม่จำกัดแค่เพียงการสร้างความไว้วางใจผ่านข้อมูลทางการเงินเท่านั้น แต่จะครอบคลุมไปถึงความไว้วางใจผ่านข้อมูลหรือระบบงานที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเลขทางการเงินด้วย เช่น ไอที ความปลอดภัยทางไซเบอร์ และ ESG ซึ่ง PwC วางแผนที่จะขยายงานบริการดังกล่าว เพื่อรองรับกับกระแสใหม่ที่กำลังเกิดขึ้น” ชาญชัยกล่าว

นอกจากการสร้างความไว้วางใจให้องค์กรธุรกิจ อีกเป้าหมายหนึ่งของกลยุทธ์สมการใหม่คือ การสร้างผลลัพธ์ที่ยั่งยืนให้กับองค์กรธุรกิจ โดยธุรกิจจะต้องลงทุนเรื่องระบบและเทคโนโลยี ใช้ Big Data ในการบริหาร วางแผนและพยากรณ์ธุรกิจ เพื่อเดินหน้าสู่การเป็นองค์กรที่ขับเคลื่อนด้วยข้อมูล (Data-driven organisation) โดย PwC จะเข้าไปช่วยให้คำปรึกษาและวางกลยุทธ์ เพื่อทำให้ผลการดำเนินงานขององค์กรธุรกิจมีความยั่งยืน

“การเปลี่ยนแปลงทางธุรกิจไม่ใช่เฉพาะ PwC เท่านั้น ธุรกิจของลูกค้าต้องมีการเปลี่ยนแปลงด้วย ทั้งการเปลี่ยนกระบวนการภายใน เปลี่ยนรูปแบบทางธุรกิจ หรือกระจายความเสี่ยง เราเห็นสัญญาณการเทคโอเวอร์ การควบรวมและการร่วมทุนมากขึ้น เพราะวิธีการแบบเดิมๆ ขับเคลื่อนให้ธุรกิจเติบโตไม่ทัน  ดังนั้นธุรกิจจะต้องมีนวัตกรรม ต้องลงทุนด้านเทคโนโลยี ทั้ง Reskill และ Upskill เปลี่ยนแปลงองค์กร และสร้างความไว้วางใจทางธุรกิจ เพื่อนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ยั่งยืนขึ้น”

เพื่อบรรลุเป้าหมายที่วางไว้ เครือข่าย PwC ได้ตั้งงบลงทุนจำนวน 1.2 หมื่นล้านเหรียญสหรัฐสำหรับการลงทุนด้านเทคโนโลยีและบุคลากรในอีกห้าปีข้างหน้า โดยจะเน้นเทคโนโลยีประเภท Cloud, Data Science, Digital Transformation และ AI ที่จะเข้ามาสนับสนุนบริการใหม่ๆ ให้ครบวงจรมากขึ้นทั้งบริการด้านดิจิทัล บริการด้านข้อมูล และบริการด้าน ESG รวมถึงการให้บริการด้าน Deal Value Creation ด้วย

ขณะที่ด้านบุคลากร PwC คาดว่า จะสร้างงานใหม่จำนวน 1 แสนตำแหน่งทั่วโลกภายในปี 2569 จากปัจจุบัน PwC มีพนักงานทั้งหมดกว่า 2.5 แสนคน โดยรูปแบบการดำเนินธุรกิจที่อาศัยความเชี่ยวชาญจากหลายสาขาวิชาชีพของ PwC ถือเป็นรากฐานของกลยุทธ์นี้ในการสร้างให้เกิดศูนย์รวมผู้เชี่ยวชาญที่มีความหลากหลายทั้งในเรื่องของทักษะและความเชี่ยวชาญ

“สำหรับ PwC ประเทศไทย เราตั้งเป้าเติบโตเฉลี่ยปีละ 11.3% ในช่วงปี 2564-2570 โดยสัดส่วนรายได้จาก Trust Services เช่น งานตรวจสอบบัญชีและที่ปรึกษาด้านภาษี ซึ่งปัจจุบันมีสัดส่วน 70% และรายได้จากการช่วยลูกค้าให้มีผลประกอบการที่ดี (Sustained outcome) หรือที่ปรึกษาด้านธุรกิจ ซึ่งปัจจุบันมีสัดส่วน 30% จะเปลี่ยนเป็น 50:50 ในหกปีข้างหน้า โดยงานบริการหลักจะยังคงเติบโตแต่ไม่สูงเท่างานบริการใหม่ที่คาดว่า จะเติบโตในอัตราเลขสองหลัก ซึ่ง PwC ในหลายประเทศใหญ่ๆ มีการเติบโตสูงในปีที่ผ่านมา” ชาญชัยกล่าว

PwC ประเทศไทย ชูกลยุทธ์ “สมการใหม่” มุ่งสร้างความไว้วางใจและผลลัพธ์ที่ยั่งยืนให้องค์กรธุรกิจ

<h2>PwC ประเทศไทย เผยผลสำรวจล่าสุด 20% ของบริษัทไทยได้ปรับเปลี่ยนรูปแบบไปสู่การ "ทำงานที่บ้าน" เป็นการถาวร เพื่อลดความเสี่ยงจากการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 ช่วยลดต้นทุน คาดหากสถานการณ์ยืดเยื้อ เปลี่ยนรูปแบบการจ้างงานไปใช้เอาท์ซอร์ส ฟรีแลนซ์มากขึ้น</h2>
ภิรตา ภักดีสัตยพงศ์ หุ้นส่วนสายงานที่ปรึกษา บริษัท PwC ประเทศไทย กล่าวว่า การแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 ส่งผลให้รูปแบบการทำงานเปลี่ยนไปสู่การทำงานจากที่บ้าน (Work From Home) มากขึ้น จนกลายเป็นความปกติแบบใหม่ของการทำงานไปโดยสิ้นเชิง และบางส่วนนำไปสู่การ "ทำงานที่บ้าน"

โดยประเมินว่าร้อยละ 20 ของบริษัทไทยในปัจจุบันที่มีนโยบายให้พนักงานทำงานจากที่บ้านได้เป็นการถาวร เพื่อดูแลความปลอดภัยของพนักงาน และยังช่วยลดต้นทุนการดำเนินงาน เช่น ค่าเช่าสำนักงาน ค่าสาธารณูปโภค และค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาสำนักงาน

นอกจากนี้ ยังมีอีกหลายองค์กรด้วยที่เลือกใช้วิธีผสมผสานให้พนักงานสามารถเลือกทำงานที่บ้าน หรือเข้าออฟฟิศเพื่อประชุมหรือเวิร์คช้อป เพราะการทำงานอยู่ที่บ้านเป็นเวลานานๆ อาจทำให้เกิดความเครียด และไม่สามารถสร้างสมดุลระหว่างงานกับชีวิตส่วนตัวได้ โดยจากข้อมูลเราพบว่า พนักงานส่วนใหญ่ชอบที่จะทำงานที่บ้านอย่างน้อย 2 วันต่อสัปดาห์

ทั้งนี้ จากผลสำรวจ CEO Panel Survey ของ PwC ที่ทำการสำรวจมุมมองซีอีโอจำนวน 699 รายใน 67 ประเทศทั่วโลก ในช่วงระหว่างเดือนมิถุนายน - กรกฎาคม 2563 ถึงรูปแบบของธุรกิจเกิดใหม่และแนวโน้มสำคัญที่เกิดขึ้นจากการแพร่ระบาดของโควิด-19 พบว่าร้อยละ 78 ของผู้นำธุรกิจเชื่อว่า จะหันมาใช้นโยบายการทำงานจากที่ไหนก็ได้ (Remote Working) มากขึ้น ขณะที่ร้อยละ 76 พึ่งพาการใช้เทคโนโลยีและระบบอัตโนมัติ และร้อยละ 61 ควบคุมความหนาแน่นของสถานที่ทำงาน

อย่างไรก็ตาม คุณภาพของงานและประสิทธิภาพของการทำงานจากที่ไหนก็ได้ กลายเป็นความท้าทายที่ผู้นำธุรกิจจำนวนไม่น้อยกำลังเผชิญ

ภิรตา มีข้อแนะนำว่า องค์กรจะต้องมีระเบียบปฏิบัติ และเครื่องมือเข้ามาช่วยในการวัดผลการทำงานแบบใหม่ โดยนำเทคโนโลยีเข้ามาช่วยผู้จัดการหรือหัวหน้างานให้สามารถติดตามงาน เห็นผลลัพธ์ของงาน หรือสามารถช่วยลูกน้องแก้ไขปัญหาของงานได้ทันท่วงที หรือในงานบางอย่าง ก็อาจนำระบบอัตโนมัติเข้ามาช่วย

นอกจากนี้ การสร้างแรงจูงใจและการมีส่วนร่วมของพนักงานที่แม้จะทำงานอยู่ที่บ้านนั้น ถือเป็นสิ่งสำคัญที่ผู้นำธุรกิจจะต้องคำนึงถึงโดยฝ่ายทรัพยากรบุคคลต้องให้ความสำคัญกับการสร้างประสบการณ์ในการทำงานรูปแบบใหม่ให้กับพนักงาน รวมทั้งหาโอกาสในการพบปะสังสรรค์ เพื่อสร้างความสัมพันธ์และเครือข่ายสังคมกับพนักงาน และอาจต้องกำหนดระเบียบปฏิบัติสำหรับเวลาพักระหว่างวันและส่งเสริมวัฒนธรรมการเข้า-ออกงานตามเวลา เป็นต้น

“หากสถานการณ์การแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 ยังคงยืดเยื้อ และยังไม่แน่นอนว่าจะยุติลงเมื่อไหร่ เป็นไปได้ว่า บริษัทไทยอาจหันมาปรับเปลี่ยนรูปแบบการจ้างงานไปสู่การจ้างลูกจ้างชั่วคราว ที่เรียกว่า Contingent Workforce การจ้างบริษัทหรือพนักงานแบบเอาท์ซอร์ส หรือการจ้างฟรีแลนซ์ เข้ามาทำงานบางงาน

หรือบางโปรเจกต์มากขึ้น เพื่อช่วยให้บริษัทมีความยืดหยุ่นในการบริหารกำลังคนและต้นทุน เพราะรูปแบบการจ้างงานเหล่านี้ จะช่วยลดค่าใช้จ่ายที่ต้องจ่ายให้กับพนักงานประจำในระยะยาวได้ดี สอดรับกับสถานการณ์ที่มีความไม่แน่นอนสูง” ภิรตา กล่าว

แต่ทั้งนี้ แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการทำงาน หรือวิธีการจ้างงานอาจส่งผลกระทบต่อชีวิตการทำงานของพนักงานไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่การพัฒนาทักษะใหม่ๆ ของพนักงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทักษะความยืดหยุ่นและการปรับตัว (Flexibility and Adaptability) จะเป็นทักษะที่มีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะช่วยให้บุคลากรขององค์กร สามารถเพิ่มพูนประสิทธิภาพในการทำงานและปรับเปลี่ยนตัวเองได้ทันและเหมาะสมกับโลกยุคปัจจุบันที่เต็มไปด้วยการเปลี่ยนแปลงได้

อ่านเพิ่มเติม: <a href="https://forbesthailand.com/commentaries/insights/%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B9%82%E0%B8%9C-5-%E0%B8%97%E0%B8%B3%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%99%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%95%E0%B8%B2-%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%84.html">เปิดโผ 5 ทำเลน่าจับตา ราคาอสังหาฯ เพิ่มขึ้นสูงสุด</a>

<article id="post-34018" class="post-34018 post type-post status-publish format-standard has-post-thumbnail hentry category-marketing category-news tag-891 tag-11994 tag-11992 tag-1970 tag-11993">
<div class="body-content post-content-wrap post-detail">
<div>

<hr />

ไม่พลาดเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ของเรา ติดตามเราได้ที่ <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">เพจเฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

</div>
</div>
</article>

PwC เผย 20% ของบริษัทไทยให้ "ทำงานที่บ้าน" เป็นการถาวร

<h2>PwC เผยพฤติกรรมผู้บริโภคที่เปลี่ยนไปในปี 63 หลังเกิดสถานการณ์โควิด เป็นตัวเร่งให้เกิดเทรนด์การใช้เทคโนโลยีด้านสุขภาพ-ความยั่งยืน ร้อยละ 40 ของผู้บริโภคต้องการให้ธุรกิจแสดงความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อม แนะบริษัทค้าปลีกคิดค้นวิธีใหม่เข้าถึงผู้บริโภค</h2>
วิไลพร ทวีลาภพันทอง หุ้นส่วนสายงานธุรกิจที่ปรึกษา บริษัท PwC ประเทศไทย เปิดเผยถึงผลสำรวจมุมมองผู้บริโภคทั่วโลก (Global Consumer Insights Survey) ของ PwC ว่า การแพร่ระบาดของโควิด-19 และมาตรการเว้นระยะห่างทางสังคม (Social distancing) ที่ตามมา นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นฐานในการที่ผู้บริโภคทำงาน บริโภค สื่อสาร และดูแลสุขภาพของตนเอง

ผลสำรวจครั้งนี้ได้ทำการศึกษาติดต่อกันเป็นครั้งที่ 11 โดยแบ่งการสำรวจออกเป็น 2 ครั้ง ได้แก่ ก่อนและหลังการแพร่ระบาดของโควิด-19 ก่อนที่จะนำผลมาเผยแพร่ในเดือนกรกฎาคม โดยผลสำรวจมุ่งเน้นไปที่การศึกษาพฤติกรรมการจับจ่ายใช้สอยของผู้บริโภคที่อาศัยอยู่ในเขตเมือง ซึ่งเป็นศูนย์กลางที่ก่อให้เกิดกิจกรรมทางเศรษฐกิจ รวมทั้งการเร่งตัวขึ้นของการนำดิจิทัลมาใช้ในชีวิตประจำวันของผู้บริโภคหลังการแพร่ระบาดกระทบกับวิถีการใช้ชีวิตในรูปแบบเดิม

&nbsp;

ผู้บริโภคปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการจับจ่ายใช้สอย 

การใช้มาตรการเว้นระยะห่างทางสังคม เพื่อป้องกันการแพร่ระบาดของโควิด-19 ได้ส่งผลกระทบต่อการดำเนินชีวิตของผู้บริโภคในทุกๆ มิติ รวมถึงวิธีที่พวกเขาจับจ่ายใช้ของชำและของใช้ที่จำเป็นด้วย โดยพบว่า แม้การซื้อสินค้าที่ร้านขายของชำยังคงเป็นช่องทางหลักที่ผู้บริโภคเลือกใช้ แต่รายงานระบุว่ามีมากกว่า 1 ใน 3 (ร้อยละ 35) ของผู้บริโภคที่ถูกสำรวจ หันมาใช้ช่องทางออนไลน์ในการซื้อหาอาหาร ขณะที่ร้อยละ 86 ของผู้ที่ซื้อสินค้าออนไลน์ในเวลานี้มีแผนที่จะใช้ช่องทางนี้เพื่อซื้อสินค้าต่อไป หลังมาตรการเว้นระยะห่างทางสังคมจะถูกยกเลิกไปในที่สุด

สำหรับสินประเภทค้าอื่นๆ ที่ไม่ใช่อาหารนั้น ในช่วงก่อนเกิดการแพร่ระบาดของไวรัส การซื้อสินค้าที่ร้านค้ายังเป็นตัวเลือกหลักเมื่อเปรียบเทียบกับช่องทางออนไลน์ โดยร้อยละ 47 ของผู้บริโภค กล่าวว่า พวกเขาจับจ่ายสินค้าที่ร้านค้าเป็นประจำทุกวันหรือทุกสัปดาห์เปรียบเทียบกับการชอปปิงออนไลน์ผ่านโทรศัพท์มือถือ (ร้อยละ 30) คอมพิวเตอร์ (ร้อยละ 30) และผู้ช่วยเสียงอัจฉริยะ (ร้อยละ 30)

แต่หลังจากการแพร่ระบาดของโควิด-19 เป็นต้นมา การชอปปิงออนไลน์สำหรับรายการที่ไม่ใช่อาหารได้ปรับตัวเพิ่มขึ้นอย่างมาก (ผ่านโทรศัพท์มือถือ ร้อยละ 45, คอมพิวเตอร์ ร้อยละ 41 และ แท็บเล็ต ร้อยละ 33) ซึ่งแนวโน้มของการชอปปิงออนไลน์ที่เติบโตนี้ เห็นได้เด่นชัดในสาธารณรัฐประชาชนจีน และตะวันออกกลาง โดยร้อยละ 60 และ ร้อยละ 58 ของผู้ตอบแบบสอบถามบอกว่า พวกเขาหันมาชอปปิงผ่านโทรศัพท์มือถือมากขึ้นตามลำดับ

<img class="alignnone size-full wp-image-33048" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/07/ผู้บริโภค-03.jpg" alt="" width="600" height="370" />

มิลเลนเนียลให้ความสำคัญกับความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น

สำหรับผลสำรวจในกลุ่มมิลเลนเนียลร้อยละ 59 และ ผู้ตอบแบบสอบถามที่มีบุตรร้อยละ 57 ต่างให้ความสำคัญกับความเป็นอยู่ที่ดีของตนมากกว่ากลุ่มอื่น ๆ ทั้งนี้พบว่า ผู้บริโภคให้ความสำคัญกับการดูแลตนเองเพิ่มขึ้น โดยร้อยละ 51 ของผู้บริโภคในเมืองเห็นด้วย หรือเห็นด้วยอย่างยิ่งว่า พวกเขาให้ความสำคัญกับการดูแลสุขภาพจิตและคุณภาพชีวิต รวมถึงสุขภาพทางกายและการรับประทานอาหารที่ดีขึ้นซึ่งเป็นผลมาจากโควิด-19

นอกจากนี้ ผู้บริโภคที่อาศัยอยู่ในเมืองซึ่งเข้าร่วมการสำรวจหลังจากการแพร่ระบาด ยังมองเรื่องความปลอดภัยและความมั่นคง และการดูแลสุขภาพว่า มีความสำคัญต่อคุณภาพชีวิตพอๆ กับการมีงานทำ โดยร้อยละ 49 และ ร้อยละ 45 ของผู้ตอบแบบสอบถามมีความเห็นดังกล่าวตามลำดับ เปรียบเทียบกับการมีงานทำที่ ร้อยละ 45

&nbsp;

ผู้บริโภคให้ความสำคัญกับความยั่งยืน

ผลสำรวจยังชี้ให้เห็นถึงการหันมาใส่ใจเรื่องของความยั่งยืนและความรู้สึกถึงหน้าที่ความรับผิดชอบของผู้บริโภค ในฐานะพลเมืองของสังคมอย่างชัดเจน ยกตัวอย่าง เช่น ในผลสำรวจที่จัดทำขึ้นก่อนเกิดการแพร่ระบาด ร้อยละ 45 ของผู้ตอบแบบสอบถามทั่วโลกบอกว่า พวกเขาหลีกเลี่ยงการใช้พลาสติกทุกครั้งที่ทำได้ ขณะที่ ร้อยละ 43 ต้องการให้ธุรกิจแสดงความรับผิดชอบต่อผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมของตน และ ร้อยละ 41 ต้องการให้ธุรกิจค้าปลีกจำกัดการใช้ถุงพลาสติกและบรรจุภัณฑ์สำหรับสินค้าที่เน่าเสียง่าย

สิ่งที่น่าสนใจอีกประการหนึ่งคือ เมื่อถามผู้บริโภคว่า ใครควรมีหน้าที่รับผิดชอบในการส่งเสริมพฤติกรรมที่สร้างความยั่งยืนในสังคมมากที่สุด ร้อยละ 20 ของผู้ตอบแบบสอบถามตอบว่า “ตัวฉันเอง ในฐานะผู้บริโภค” ขณะที่ ร้อยละ 15 ตอบว่าเป็นหน้าที่ของ “ผู้ผลิต” ทั้งนี้ เมื่อถามผู้บริโภคเกี่ยวกับความเต็มใจในการแลกเปลี่ยนข้อมูล ร้อยละ 49 กล่าวว่า พวกเขายินดีที่จะแลกเปลี่ยนข้อมูลของพวกเขา หากข้อมูลดังกล่าวจะช่วยปรับปรุงความเป็นอยู่ในเมืองให้ดีขึ้นได้

“ในขณะที่แนวโน้มหลายๆ อย่างมีการพัฒนามาสักระยะหนึ่งแล้ว การวิจัยของเราแสดงให้เห็นว่า การแพร่ระบาดครั้งนี้ยิ่งส่งผลให้ผู้บริโภคหันมาต้องการความโปร่งใส ความยั่งยืน รวมถึงความสะดวกสบายมากขึ้น ฉะนั้นบริษัทที่จะได้รับประโยชน์มากที่สุดคือ บริษัทที่สามารถสร้างความไว้วางใจให้กับผู้บริโภค มีการลงทุนในสร้างประสบการณ์ที่ดีในการจับจ่ายสินค้าของลูกค้าแบบไร้รอยต่อ และคำนึงถึงสุขภาพและความปลอดภัยของผู้บริโภคเป็นหลัก” สตีฟ บาร์ หัวหน้าสายงานตลาดผู้บริโภคทั่วโลก PwC สหรัฐอเมริกา กล่าว

<figure><img class="wp-image-33047 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/07/วิไลพร-ทวีลาภพันทอง-01.jpg" alt="" width="400" height="533" /><figcaption> วิไลพร ทวีลาภพันทอง หุ้นส่วนสายงานธุรกิจที่ปรึกษา บริษัท PwC ประเทศไทย</figcaption></figure>

นอกจากนี้ นาย ออซ ออซเทิร์ก หัวหน้าสายงานที่ปรึกษาตลาดผู้บริโภคทั่วโลก PwC สหราชอาณาจักร กล่าวว่า ตลอดระยะเวลา 11 ปีของการสำรวจผู้บริโภคทั่วโลก เราไม่เคยได้ข้อมูลที่ชัดเจนขนาดนี้มาก่อนเลยว่าความโปร่งใส ความยั่งยืน และจิตสำนึกทางสังคมเป็นสิ่งที่ผู้บริโภคต้องการมากที่สุด ฉะนั้นในช่วงเวลาที่สำคัญแบบนี้ บริษัทและธุรกิจค้าปลีกต่างๆ ยิ่งจำเป็นต้องสร้างความเชื่อมั่นให้เกิดขึ้นกับลูกค้าให้ได้

วิไลพร กล่าวว่า สำหรับประเทศไทยการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 ทำผู้บริโภคไทยปรับตัวไปสู่ดิจิทัลมากขึ้นภายในเวลาชั่วพริบตา โดยในช่วงล็อกดาวน์คนหันมาชอปปิงออนไลน์กันเพิ่มขึ้นมาก ซึ่งคาดว่ายอดขายของธุรกิจอีคอมเมิร์ซในช่วงเวลานี้จะเพิ่มขึ้นถึงเท่าตัว และผลักดันให้ปีนี้มูลค่าตลาดอีคอมเมิร์ซของไทยน่าจะสูงกว่า 2 แสนล้านบาท

สำหรับสินค้าที่ผู้บริโภคหันมาชอปปิงออนไลน์เพิ่มมากขึ้นมีตั้งแต่สินค้าที่เกี่ยวกับสุขภาพ อย่าง หน้ากากอนามัย เจลล้างมือ อาหารออร์แกนิก รวมไปถึงเทคโนโลยีเกี่ยวกับสุขภาพ เพราะการแพร่ระบาดของโควิด-19 ทำให้ผู้บริโภคหันมาใส่ใจสุขภาพและความเป็นอยู่มากขึ้น

นอกจากนี้ ผู้บริโภคไทยยังปรับตัวไปสู่สังคมไร้เงินสดมากขึ้น โดยหันมาใช้บริการอีเพย์เมนต์เพราะนอกจากจะได้รับความสะดวกสบายในการช็อปปิ้งออนไลน์แล้ว ยังเป็นการช่วยหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับเงินสดซึ่งอาจเป็นแหล่งของเชื้อโรค ซึ่งตอนนี้ห้างสรรพสินค้า และ ซุปเปอร์มาร์เก็ต ที่กลับมาเปิดดำเนินการอีกครั้งก็หันมาเพิ่มช่องทางการชำระด้วยผ่านดิจิทัลเพย์เมนต์กัน ฉะนั้น ธุรกิจที่หันมามุ่งเน้นทำตลาดผ่านช่องทางออนไลน์จะต้องมีระบบป้องกันความปลอดภัยของข้อมูลลูกค้า และภัยไซเบอร์ในด้านต่างๆ เพื่อสร้างความเชื่อมั่นและไว้วางใจให้กับผู้บริโภค

อ่านเพิ่มเติม: <a href="https://forbesthailand.com/news/finance-and-investment/%e0%b8%8b%e0%b8%b5%e0%b9%84%e0%b8%ad%e0%b9%80%e0%b8%ad%e0%b8%aa-%e0%b9%80%e0%b8%9c%e0%b8%a2-%e0%b8%a3%e0%b8%b2%e0%b8%84%e0%b8%b2%e0%b8%97%e0%b8%ad%e0%b8%87%e0%b8%84%e0%b8%b3-%e0%b8%a1%e0%b8%b5.html">ซีไอเอส เผย ราคาทองคำ มีโอกาสแตะ 2,100 ดอลลาร์</a>

<hr />

ไม่พลาดเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ของเรา ติดตามเราได้ที่ <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">เพจเฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

&nbsp;

PwC ชี้พฤติกรรมผู้บริโภคเปลี่ยนหลังโควิด

<h2>ทุกวันนี้โลกเราเปิดโอกาสให้ “ผู้หญิง” เข้ามามีบทบาทในสังคมมากขึ้น เราจึงเห็นผู้หญิงเก่งหลายคนที่ก้าวขึ้นมาบริหารองค์กรและปกครองบ้านเมือง แถมยังประสบความสำเร็จได้ไม่แพ้ผู้ชาย</h2>
อย่างในแวดวงการเงิน เช่น Janet Yellen ผู้หญิงคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ได้รับตำแหน่งประธาน ธนาคารกลางสหรัฐ หรือ เฟด หากเป็นแวดวงบันเทิงคงต้องยกให้เจ้าแม่ทอล์คโชว์ชื่อดังอย่าง Oprah Winfrey ซึ่งเธอได้รับการจัดอันดับจาก Forbes ให้เป็นหนึ่งในสตรีผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในโลกมาแล้วด้วย หรือในระดับผู้นำประเทศที่เรารู้จักกันดี คงหนีไม่พ้น Indira Gandhi นายกรัฐมนตรีหญิงคนแรกของอินเดีย ตามด้วย Margaret Thatcher นายกรัฐมนตรีหญิงคนแรกของอังกฤษ ซึ่งถัดมาอีก 26 ปีหลังจาก Thatcher สิ้นสุดการดำรงตำแหน่ง อังกฤษก็ได้นายกรัฐมนตรีหญิงคนที่สอง นั่นคือ Theresa May

จริงๆ แล้วการที่ผู้หญิงก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำระดับแนวหน้าในทุกวงการเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ ส่วนหนึ่งเพราะผู้หญิงยุคใหม่มีระดับการศึกษาที่ดีและไม่แพ้ผู้ชาย แถมยังกล้าคิด กล้าทำ กล้าตัดสินใจมากกว่าในอดีต อีกเหตุผลหนึ่งก็เพราะอัตราส่วนแรงงานเพศหญิงที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ สวนทางกับสัดส่วนเพศชายที่ค่อยๆ ลดลง

<figure><img style="width: 680px; height: 304px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/9bab67c9f42c4d09d8389017c5eff4d7.png" alt="" width="680" height="304" /><figcaption> (จากซ้าย) Janet Yellen, Oprah Winfrey, Indira Gandhi, Margaret Thatcher และ Theresa May ตัวอย่างผู้หญิงแถวหน้าที่ประสบความสำเร็จไม่แพ้ผู้ชาย</figcaption></figure>

ตัวเลขจากข้อมูลของ World Bank สะท้อนเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี โดยพบว่า ปัจจุบันผู้หญิงมีบทบาทในตลาดแรงงานพอๆ กับผู้ชายโดยอัตราการมีส่วนร่วมของแรงงานเพศหญิงทั่วโลก (Global Female Labour Force Participation) ในปี 2559 นั้นสูงเกือบ 50% ของแรงงานทั้งหมดที่มีจำนวนราว 3.42 พันล้านคน ขณะที่ตลาดแรงงานไทยนั้น ผู้หญิงก็ยังคงเป็นเจ้าตลาดเช่นกัน โดย 63% ของตลาดเป็นแรงงานผู้หญิง

&nbsp;
<h2>ปัญหาความไม่เสมอภาค</h2>
แม้วันนี้ผู้หญิงจะตบเท้าเข้าสู่ตลาดแรงงานโลกและก้าวขึ้นเป็นผู้นำกันเป็นจำนวนไม่น้อย ความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้คือ ความไม่เสมอภาคระหว่างหญิงและชาย (gender inequality) ยังคงเป็นปัญหาเชิงโครงสร้างทางสังคมที่ทำให้ผู้หญิงยังคงถูก “เลือกปฏิบัติ” ในทุกมิติ นอกจากนี้ ช่องว่างค่าตอบแทนระหว่างเพศ (gender pay gap) ยังคงเป็นอุปสรรคสำคัญต่อความก้าวหน้าทางรายได้ของผู้หญิง แม้ว่าจะมีการนำวุฒิการศึกษา ประสบการณ์ และเชื้อชาติมาพิจารณาแล้วก็ตาม

ข้อมูลจากรายงาน Women In Work Index 2017 ของ PwC น่าจะสะท้อนปัญหาดังกล่าวได้เป็นอย่างดี เพราะผู้หญิงในกลุ่มประเทศสมาชิก องค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา หรือ OECD จำนวน 33 ประเทศ ที่ทำการสำรวจ ยังคงได้รับค่าตอบแทนต่ำกว่าผู้ชายประมาณ 16% แม้ว่าจะมีคุณสมบัติในการทำงานดีกว่า ขณะที่ประเทศอย่าง เกาหลีใต้ ญี่ปุ่น และเยอรมนี มีช่องว่างค่าตอบแทนระหว่างเพศที่มากที่สุด

<figure><img style="width: 680px; height: 382px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/b8cf6c0e69e9daca0bb235c4a31ac4a1.png" alt="" width="680" height="382" /><figcaption> ญี่ปุ่น หนึ่งในประเทศที่มีช่องว่างค่าตอบแทนระหว่างเพศมากที่สุด ร่วมกับประเทศเกาหลีใต้ และประเทศเยอรมนี</figcaption></figure>

อย่างไรก็ตาม จากการจัดทำดัชนีผู้หญิงในที่ทำงานเพื่อวัดบทบาทของผู้หญิงต่อระบบเศรษฐกิจ พบว่า ไอซ์แลนด์ สวีเดน และนอร์เวย์ ติดสามอันดับแรกในปีนี้ สาเหตุเพราะอัตราการว่างงานของเพศหญิงอยู่ในระดับต่ำ และอัตราการมีส่วนร่วมของแรงงานเพศหญิงและสัดส่วนของพนักงานหญิงที่ทำงานเต็มเวลาสูง

สำหรับกรณีศึกษาที่น่าสนใจของหนึ่งในประเทศกลุ่ม OECD อย่างอังกฤษ ซึ่งมีความพยายามในการแก้ไขปัญหาความไม่เสมอภาคของรายได้ระหว่างเพศชายและหญิง โดยผู้หญิงในประเทศดังกล่าวได้รับเงินเดือนต่ำกว่าผู้ชายประมาณ 17% สาเหตุมาจากการที่ผู้หญิงต้องใช้เวลาดูแลครอบครัวและสมาชิกในบ้าน นอกจากนี้ ผู้หญิงส่วนใหญ่ทำงานอยู่ในสายอาชีพที่ได้รับค่าตอบแทนน้อยกว่า แนวทางหนึ่งที่รัฐบาลเพิ่งประกาศเป็นกฎหมายเมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมาท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของภาคธุรกิจ คือ การให้บริษัทเอกชน มหาชน และองค์กรอาสาสมัครที่มีพนักงานตั้งแต่ 250 คนขึ้นไป ต้องเปิดเผยเมตริกเกี่ยวกับช่องว่างค่าตอบแทนและโบนัสของพนักงานทั้งชายและหญิงในปีหน้า เพื่อลดปัญหาความเหลื่อมล้ำในที่ทำงาน

&nbsp;
<h2>เตรียมรับมือ ผู้หญิงเจนวาย</h2>
ดังที่ทราบกันดีว่า กลุ่มเจนวาย (Generation Y) หรือผู้ที่เกิดระหว่างปี 2523-2538 จะกลายเป็นแรงงานส่วนใหญ่ขององค์กรในระยะถัดไป และด้วยสัดส่วนประชากรเพศหญิงที่ขยับเข้ามาใกล้เคียงกับเพศชายมากขึ้น ทำให้สามารถคาดการณ์ได้ว่า ผู้หญิงเจนวายจะกลายเป็นกลุ่มที่มีอิทธิพลกับตลาดแรงงานในอนาคตด้วยเช่นกัน

<figure><img style="width: 680px; height: 459px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/0d2aa57327d8ed75bae87a9523e8d7e6.png" alt="" width="680" height="459" /><figcaption> World Bank คาดการณ์ว่า ในปี 2563 ผู้หญิงเจนวายจะมีสัดส่วนคิดเป็น 25% ของแรงงานโลกทั้งหมด</figcaption></figure>

โดยข้อมูล World Bank คาดการณ์ว่า ในปี 2563 ผู้หญิงเจนวายจะมีสัดส่วนคิดเป็น 25% ของแรงงานโลกทั้งหมด ซึ่งประเทศไทยคงหนีไม่พ้นเทรนด์ดังกล่าวเช่นกัน เพราะปัจจุบันไทยมีสัดส่วนประชากรเจนวายสูงถึง 27% ของประชากรทั้งหมด

หากวิเคราะห์ถึงปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจทำงานของผู้หญิงเจนวายจะพบว่าผู้หญิงรุ่นใหม่ต้องการร่วมงานกับบริษัทหรืออุตสาหกรรมที่มีภาพลักษณ์และชื่อเสียงที่ดี พร้อมทั้งหลีกเลี่ยงงานในกลุ่มอุตสาหกรรมที่มีโอกาสเติบโตในหน้าที่การงานยาก

<img style="width: 340px; height: 500px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/a21c8439f0514bfb43c3140fedb0b638.png" alt="" />

จากผลสำรวจ The Female Millennial ของ PwC ที่ชี้ให้เห็นว่า กลุ่มธุรกิจบริการทางการเงิน ยุทโธปกรณ์ และ พลังงานและปิโตรเคมี เป็นอุตสาหกรรมที่ผู้หญิงเจนวายหลีกเลี่ยงที่จะทำงานด้วยมากที่สุด เนื่องจากมองว่าเป็นอุตสาหกรรมที่แข่งขันสูง โอกาสก้าวหน้าน้อยกว่าเมื่อเทียบกับผู้ชาย รวมถึงทำเลที่ตั้ง ระยะทางและระยะเวลาในการเดินทาง หรือความเสี่ยงในด้านต่างๆ ก็มีผลต่อการตัดสินใจทำงานของผู้หญิงเจนนี้ด้วย

นอกจากนั้น ความสมดุลระหว่างการทำงานและชีวิตส่วนตัว (work-life balance) ยังเป็นสิ่งที่คนทำงานทุกเจนแสวงหา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้หญิงเจนวาย โดยถือเป็นลักษณะนิสัยและความต้องการของกลุ่มเจนวายที่ต้องการทำงานในรูปแบบ “Work Smart, Not Hard” และต้องการสร้างความพอดีในการใช้ชีวิตในทุกมิติ

<figure><img style="width: 680px; height: 455px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/b10257433ae7f0d7f0d40eff92b1696f.png" alt="" width="680" height="455" /><figcaption> 3 กลุ่มธุรกิจที่ผู้หญิงเจนวายหลีกเลี่ยงเข้าทำงานด้วยมากที่สุด คือกลุ่มธุรกิจบริการทางการเงิน ยุทโธปกรณ์ และ พลังงานและปิโตรเคมี</figcaption></figure>

ดังนั้น องค์กรต่างๆ คงต้องทำงานหนักขึ้นในการหากลยุทธ์เพื่อดึงดูดให้ผู้หญิงเจนวายที่มากความสามารถมาร่วมงาน ไม่ว่าจะเป็นในรูปแบบของเงินเดือน ผลตอบแทนที่จูงใจ ความก้าวหน้าในสายงาน รวมทั้งโอกาสในแก้ปัญหาและความท้าทายที่สำคัญต่างๆ การสร้างสภาพแวดล้อมภายในองค์กรให้พนักงานเกิดความเข้าใจและยอมรับในความแตกต่างของกันละกัน สามารถอยู่ร่วมกัน แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้รวมไปถึงการมีโปรแกรมฝึกอบรมให้ความรู้ เพื่อลดอคติ และจุดบอดในการทำงานร่วมกัน จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

ผลลัพธ์สำหรับองค์กรที่มีการบริหารความหลากหลายที่มีประสิทธิภาพ ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง เพศ วัย เชื้อชาติ ศาสนา หรือทัศนคติ ย่อมสะท้อนออกมาในรูปของผลการดำเนินงานและประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของพนักงาน ซึ่งทั้งหมดจะถูกส่งต่อไปถึงมือลูกค้า และจะกลับคืนมาสู่บริษัทในรูปแบบของรายได้และผลกำไรในที่สุด

&nbsp;

<img style="width: 250px; height: 270px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/bb5b6048e175e1b6fa6020b3e4d3f60d.png" alt="" />
อนุทัย ภูมิสุรกุล
หุ้นส่วนสายงานตรวจสอบบัญชี
บริษัท PwC ประเทศไทย

<hr />

<a href="http://goo.gl/4PSEG2">คลิกเพื่ออ่าน "ลดช่องว่าง บริหารความต่าง มัดใจผู้หญิงเก่ง" ฉบับเต็มได้ในรูปแบบ e-Magazine </a>

<a href="http://goo.gl/4PSEG2"><img src="http://forbesthailand.com/uploads/library/b94d33238d01a8ccb0bd6d9a085deb57.png" alt="" /></a>

ลดช่องว่าง บริหารความต่าง มัดใจผู้หญิงเก่ง

<h2>“ธุรกิจครอบครัว” ถือเป็นฟันเฟืองสำคัญในการขับเคลื่อนระบบเศรษฐกิจทั้งในระดับประเทศและระดับโลก โดยมีสัดส่วนคิดเป็น 70-90% ของจีดีพีโลก สำหรับประเทศไทย รายได้ของธุรกิจครอบครัวมีมูลค่ารวมกันเกือบ 20 ล้านล้านบาท และธุรกิจมากกว่าครึ่งของประเทศยังเป็นธุรกิจครอบครัวแทบทั้งสิ้น</h2>
ผมมองโจทย์ใหญ่ที่เป็นความท้าทายต่อการอยู่รอดของธุรกิจครอบครัวในยุคดิจิทัลแบ่งเป็น 3 ประเด็นหลัก ได้แก่ประเด็นแรก หนีไม่พ้นเรื่อง การวางแผนสืบทอดกิจการ (succession planning) จากผลสำรวจล่าสุด Family Business Survey 2016 ของ PwC พบว่า ผู้บริหารธุรกิจครอบครัวทั่วโลกถึง 43% ยังขาดการวางแผนสืบทอดกิจการที่รองรับการเจริญเติบโตขององค์กรในระยะยาว ทำให้เกิดความเสี่ยงต่อการอยู่รอดของธุรกิจอย่างมีนัยสำคัญ โดยพบว่า ธุรกิจครอบครัวส่วนใหญ่สามารถดำเนินกิจการต่อเนื่องได้มากที่สุดเพียง 3 รุ่นเท่านั้น

สาเหตุส่วนหนึ่งมาจากความคิดที่แตกต่างกันของสมาชิกในครอบครัวแต่ละรุ่นแต่ละวัย ซึ่งปัญหานี้จะยิ่งทวีความซับซ้อนและยุ่งยากขึ้น หากสมาชิกในครอบครัวเป็นคนรุ่นใหม่มีประสบการณ์ทำงานหรือเคยเป็นผู้บริหารบริษัทที่มีความเป็นมืออาชีพมาก่อน ทำให้มีวิสัยทัศน์และมุมมองในการดำเนินธุรกิจที่แตกต่างจากผู้บริหารรุ่นบุกเบิกหรือรุ่นพ่อแม่ ซึ่งอาจกลายเป็นต้นตอของการกระทบกระทั่งกันในครอบครัวในการบริหารธุรกิจจนถึงการจัดสรรผลประโยชน์ของสมาชิกครอบครัว

ยิ่งไปกว่านั้น แผนรองรับการเจริญเติบโตของธุรกิจครอบครัวส่วนใหญ่ยังขาดการเชื่อมโยงระหว่างแนวทางการบริหารธุรกิจแบบวันต่อวัน (daily business plan) กับแนวทางการบริหารธุรกิจครอบครัวในระยะยาว (longterm family plan) ซึ่งมุ่งเน้นไปที่การจัดการภายในครอบครัว การจัดสรรผลประโยชน์ที่ชัดเจนระหว่างสมาชิกในครอบครัว และการส่งต่อกิจการให้กับทายาทรุ่นถัดไป

<figure><img style="width: 680px; height: 294px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/4b87d07bc0fe0cae5e09d0d6b1249507.png" alt="" width="680" height="294" /><figcaption> (Photo Credit: corporate-governance.globe.com)</figcaption></figure>

ด้วยเหตุนี้ เราจึงพบว่าธุรกิจครอบครัวหลายรายกำลังเผชิญกับความเสี่ยงในการเลือกทายาท หรือได้ผู้นำผิดตัว เพราะผู้บริหารใช้อารมณ์ ความรู้สึก และความอาวุโส ในการตัดสิน มากกว่าที่จะมองหาบุคคล (ไม่ว่าภายในครอบครัว หรือ ผู้บริหารมืออาชีพ) ที่มีทักษะ และความสามารถ ขณะที่ในปัจจุบันมีธุรกิจครอบครัวจำนวนไม่น้อยแก้ปัญหาดังกล่าวด้วยการดึงผู้บริหารมืออาชีพจากภายนอกมาทำหน้าที่เป็น “พี่เลี้ยง” ให้กับทายาทตัวจริงที่จะขึ้นมาสืบทอดธุรกิจ ซึ่งถือว่าเป็นทางเลือกที่ดีทางหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม ปัญหาอาจจะไม่จบเพียงเท่านี้ จากประสบการณ์ของผมในการเป็นที่ปรึกษาให้กับธุรกิจครอบครัวพบว่า มีผู้บริหารมืออาชีพจากภายนอกหลายรายประสบปัญหาในการบริหารจัดการธุรกิจครอบครัว โดยเฉพาะเรื่องที่เจ้าของกิจการไม่ปล่อยวางอำนาจ รวมถึงการออกคำสั่งซ้อน ไม่เคารพ หรือไม่ให้สิทธิในการตัดสินใจ ซึ่งหลายครั้งเกิดจากการใช้อารมณ์ของเจ้าของกิจการมากกว่าเหตุผลทางธุรกิจจริง

แม้ว่าจะพบปัญหาข้างต้น แต่ผลสำรวจของ PwC พบว่า 3 ใน 5 ของธุรกิจครอบครัวยังคงมีแผนที่จะจ้างบุคคลภายนอกในระดับบริหารให้เข้ามามีส่วนร่วมในการดำเนินงานของบริษัท รวมถึงการปรับรูปแบบธุรกิจครอบครัวให้มีความเป็นมืออาชีพ

นอกจากนั้น ผู้บริหารธุรกิจครอบครัวยังอาจกำหนดหลักปฏิบัติอื่นๆ ในการกำกับดูแลครอบครัวของตนเอง โดยรูปแบบของการกำกับดูแลอย่างเป็นทางการที่นิยมกัน ได้แก่ สมัชชาครอบครัว (family assembly) คณะกรรมการครอบครัว (family committee) สภาครอบครัว (family council) และคณะกรรมการบริษัท (corporate board of directors) สำหรับธุรกิจ

&nbsp;
<h2>โจทย์ที่ต้องก้าวข้าม</h2>
ความท้าทายประเด็นต่อมา คือ ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี (technological breakthroughs) ผลสำรวจของ PwC พบว่า 64% ของธุรกิจครอบครัวมองว่า การพัฒนานวัตกรรมใหม่อย่างต่อเนื่องนับเป็นความท้าทายที่สำคัญที่สุดในอีก 5 ปีข้างหน้า

<img style="width: 680px; height: 461px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/2e61f171f60ec57088ce392069c95050.png" alt="" />

อย่างไรก็ตาม การปรับตัวให้ทันกับเทคโนโลยียังคงเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันระหว่างคนในครอบครัว โดยทายาทรุ่นใหม่ที่เกิดมาในยุคเทคโนโลยีอินเทอร์เน็ตที่เชื่อมอุปกรณ์และเครื่องมือต่างๆ (internet of things - IoT) กำลังประสบปัญหาในการโน้มน้าวให้คนรุ่นก่อนให้ความสำคัญในการปรับองค์กรเข้าสู่ดิจิทัล (digitization)

โดยผลสำรวจระบุว่า ทายาทรุ่นใหม่เกือบ 40% ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการอธิบายให้ผู้บริหารรุ่นปัจจุบันตระหนักถึงความสำคัญของเทคโนโลยี ใช้เทคโนโลยีประยุกต์เข้ากับกิจการ และให้เกิดการยอมรับว่าธุรกิจต้องมีกลยุทธ์ด้านดิจิทัลอยู่ในแผนจึงจะเติบโตอย่างมั่นคง

นี่จึงเป็นสิ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงช่องว่างทางความคิดในการนำเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ในการบริหาร ซึ่งถือเป็นอุปสรรคสำคัญควบคู่ไปกับการประเมินผลกระทบจากการเข้ามาของดิจิทัลต่ำเกินไป โดยมีธุรกิจครอบครัวเพียง 25% เท่านั้นที่คิดว่า ธุรกิจของตนมีความอ่อนไหวต่อกระแสเทคโนโลยีดิจิทัล เพราะเชื่อว่าบริษัทของตนมีกลยุทธ์รับมือได้

นอกจากนี้ คุณลักษณะสำคัญของทายาทรุ่นใหม่ นอกเหนือไปจากความคิดความอ่านในการบริหารธุรกิจที่แตกต่างจากคนรุ่นปัจจุบันหรือรุ่นก่อน นั่นคือ บุคลิกของคนรุ่นนี้จะกระหายความสำเร็จ ปรับตัวเร็ว และยอมรับความเปลี่ยนแปลง พวกเขาจึงต้องการพัฒนานวัตกรรม สินค้าและบริการ รวมทั้งขยายตลาดใหม่ๆ อยู่ตลอดเวลา เพราะรู้ดีว่า ถ้าจะรอให้ธุรกิจของครอบครัวปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่อรองรับความต้องการของพวกเขา อาจจะต้องใช้เวลานานหลายปีหรือเป็นสิบปี

ด้วยความกระหายในความสำเร็จเหล่านี้ (รวมถึงการป้องกันความขัดแย้งภายในครอบครัว) ส่งผลให้ธุรกิจครอบครัวหลายรายแตกกิ่งก้านสาขากิจการใหม่พร้อมให้ทายาทบริหารควบคู่ไปกับกิจการหลักของครอบครัว

<img style="width: 680px; height: 446px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/5cc2e96998366debbd68ca7af005e6c1.png" alt="" />

ความท้าทายประเด็นสุดท้าย คือ การเข้าถึงแหล่งเงินทุน เพื่อขยายกิจการ ลงทุนในด้านใหม่ รวมถึงออกสินค้าหรือบริการใหม่ จากประสบการณ์ของผมพบว่า มีธุรกิจครอบครัวจำนวนมากที่เลือกใช้แหล่งเงินทุนจากสินทรัพย์ของเจ้าของ มากกว่าพึ่งพาธนาคารพาณิชย์หรือนักลงทุนภายนอก ธุรกิจครอบครัวถึง 76% เลือกใช้เงินทุนของตัวเองเพราะต้องการความเป็นอิสระในการบริหาร และไม่ต้องการให้บุคคลภายนอกเข้ามาควบคุมจัดการใดๆ

อย่างไรก็ตาม การใช้เงินทุนของเจ้าของเพียงแหล่งเดียวจะยิ่งเพิ่มความเสี่ยงให้กับเจ้าของ หากกิจการไม่ประสบความสำเร็จ ขณะที่การเข้าถึงแหล่งเงินทุนอื่นนอกจากทุนตัวเองอาจไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับธุรกิจครอบครัวที่ขาดความพร้อม หรือบางครั้งต้นทุนทางการเงินอาจจะสูงกว่าความสามารถในการทำกำไรของกิจการ ด้วยเหตุนี้ การวางกลยุทธ์ทางการเงินจึงเป็นเรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่งที่ธุรกิจครอบครัวต้องนำไปพิจารณา เพื่อปรับสมดุลระหว่างการเติบโตทางธุรกิจกับความเสี่ยงทางการเงิน

ความท้าทายข้างต้นเป็นเรื่องสำคัญที่ต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอนในยุคดิจิทัล ซึ่งธุรกิจครอบครัวจำเป็นต้องเตรียมความพร้อมรับมือและเผชิญหน้า ด้วยแนวทางการแก้ปัญหาที่ไม่มีสูตรสำเร็จตายตัวสำหรับทุกครอบครัว อย่างไรก็ตาม ผมเชื่อว่าอนาคตของธุรกิจครอบครัวไทยจะยังคงสดใส เพราะผู้บริหารหลายรายมีความมุ่งมั่นที่จะทำให้กิจการของครอบครัวมีความเป็นสากลมากขึ้น ด้วยการใช้เทคโนโลยีจัดการธุรกิจอย่างต่อเนื่อง

หากแต่ยังคงมีข้อควรระวังในการปิดช่องว่างในการสื่อสารที่อาจจะนำไปสู่ความขัดแย้งที่ไม่จำเป็น รวมถึงการวางแผนสืบทอดกิจการ และการมีแผนธุรกิจที่สามารถเชื่อมโยงการบริหารกิจการและครอบครัวเข้าไว้ด้วยกัน จะเป็นกุญแจสำคัญผลักดันให้ธุรกิจครอบครัวไทยเติบโตได้อย่างยั่งยืน

&nbsp;

<img style="width: 250px; height: 292px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/db4902f0030275643e23c13aa3e779a3.png" alt="" />
นิพันธ์ ศรีสุขุมบวรชัย
หุ้นส่วนสายงานภาษีและกฎหมาย บริษัท PwC ประเทศไทย

<hr />

<a href="http://goo.gl/5Vjh6s">คลิกอ่านฉบับเต็ม "โจทย์ท้าทายของธุรกิจครอบครัวยุคดิจิทัล" ได้ที่ Forbes Thailand Magazine ฉบับ มีนาคม 2560</a>
<a href="https://goo.gl/5Vjh6s"><img style="width: 250px; height: 330px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/600d1842ba62b7ea65c2ad33b3022a0c.png" alt="" /></a>

โจทย์ท้าทายของธุรกิจครอบครัวยุคดิจิทัล

PwC เผยจำนวนมหาเศรษฐีนีทั่วโลกเพิ่มขึ้นรวดเร็วแซงหน้าผู้ชายภายในช่วงเวลาเพียง 20 ปี เหตุผู้หญิงเข้ามามีบทบาทในการบริหารธุรกิจครอบครัว บริษัทมหาชน และเป็นเจ้าของกิจการมากขึ้น แย้มเคล็ดลับรักษาความมั่งคั่งให้ยั่งยืน ต้องติดตามเศรษฐกิจ ยืดหยุ่นต่อกฎระเบียบและภาษี วางแผนสืบทอดมรดก และสร้างธรรมาภิบาลในครอบครัว 
 
ปัจจุบันมหาเศรษฐีที่รวยระดับหลายพันล้านส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงมากกว่าผู้ชายเนื่องจากผู้หญิงหันมาเป็นเจ้าของกิจการและเข้ามามีบทบาทในระดับบริหารเทียบเท่ากับผู้ชายมากขึ้น โดยพบว่า สัดส่วนผู้บริหารหญิงในบริษัทจดทะเบียนขนาดใหญ่ของโลกนั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ รวมไปถึงกิจการครอบครัว (Family Business) ส่วนใหญ่ยังถูกบริหารงานโดยผู้หญิงด้วยเช่นกัน ขณะที่เศรษฐีนีเกิดใหม่จากการได้รับมรดกจากบรรพบุรุษก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง 
 
สอดคล้องกับผลสำรวจ Billionaires Report: The changing faces of billionaires ซึ่งจัดทำโดย UBS Group AG และ PwC ฉบับล่าสุด ที่ระบุว่า อัตราส่วนการเพิ่มขึ้นของมหาเศรษฐีหญิงในโลกมีสัดส่วนที่สูงกว่าผู้ชาย โดยพบว่า จำนวนเศรษฐีผู้หญิงที่ทำการสำรวจเพิ่มขึ้น 6.6 เท่า ภายในระยะเวลา 20 ปี จาก 22 คนในปี 2538 เป็น 145 คนในปี 2557 ขณะที่จำนวนเศรษฐีผู้ชายเพิ่มขึ้นเพียง 5.2 เท่า โดยจำนวนเศรษฐีนีรุ่นใหม่ชาวเอเชียเพิ่มขึ้นรวดเร็วกว่าภูมิภาคอื่น จากข้อมูลพบว่า ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมาอัตราส่วนการเพิ่มขึ้นของมหาเศรษฐีหญิงเอเชียเพิ่มขึ้น 8.3 เท่า หรือจาก 3 คนในปี 2548 เป็น 25 คนในปี 2557 ขณะที่สหรัฐอเมริกาเพิ่มขึ้นเพียง 1.7 เท่าและยุโรปเพิ่มขึ้นเพียง 2.7 เท่า 
 
&ldquo;ต้องยอมรับว่า ปัจจุบันผู้หญิงเอเชียมีหัวก้าวหน้ากว่าในอดีต และต้องการที่จะมีกิจการเป็นของตนเอง ส่วนใหญ่คุณผู้หญิงเหล่านี้จะเป็นผู้ที่ไปศึกษาในต่างประเทศ และได้แนวคิดการทำธุรกิจและการบริหารเงินทุนมาปรับใช้ในการก่อร่างสร้างธุรกิจของตัวเอง บางคนก็นำมาต่อยอดธุรกิจครอบครัว จึงไม่น่าแปลกใจที่เรายังพบว่า เศรษฐีนีเอเชียกว่าครึ่งหนึ่งเป็นผู้ประกอบการรุ่นแรกหรือ First-generation entrepreneurs ด้วยกันทั้งสิ้น&rdquo; ศิระ อินทรกำธรชัย ประธานกรรมการบริหาร บริษัท PwC ประเทศไทย เปิดเผย 
 
ทั้งนี้ พบว่าสัดส่วนของมหาเศรษฐีนีที่สร้างฐานะด้วยตนเอง (Self-made billionaires) ในเอเชียมีจำนวนสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ โดยหญิงสาวที่สร้างความมั่งคั่งด้วยตัวเองในภูมิภาคนี้มีสัดส่วนมากกว่า 50% ของเศรษฐีพันล้านทั่วโลก ถือเป็นสัดส่วนที่สูงเมื่อเปรียบเทียบกับสหรัฐที่ 19% และยุโรป 7% โดยผู้หญิงเอเชียส่วนใหญ่ร่ำรวยจากการเข้ามาบริหารธุรกิจครอบครัว (Family Business) และอายุเฉลี่ยของมหาเศรษฐีนีเอเชียอยู่ที่ประมาณ 53 ปี น้อยกว่ามหาเศรษฐีนีเอเชียอเมริกาหรือยุโรปเกือบ 10 ปี (มหาเศรษฐีนีเอเชียอเมริกาอายุเฉลี่ย 59 ปี และยุโรปอายุเฉลี่ย 65 ปี) 
 
นอกจากนี้ ผลสำรวจยังระบุว่า 3 กลุ่มธุรกิจที่สร้างความมั่งคั่งให้แก่ผู้หญิงเอเชีย ได้แก่ อสังหาริมทรัพย์ (Real Estate) กลุ่มอุตสาหกรรม (Industrials) และสุขภาพ (Health) ขณะที่มหาเศรษฐีนีที่รับสืบทอดกิจการมาจากรุ่นพ่อแม่นั้น 72% ยังดำเนินธุรกิจเดิมของครอบครัว แต่ 24% เริ่มขยายธุรกิจไปสู่กลุ่มอุตสาหกรรมใหม่ๆ ที่ได้รับประโยชน์จากอัตราการเศรษฐกิจของเอเชียที่เติบโตเพิ่มขึ้น 
&nbsp; 
สำหรับภาพรวมของมหาเศรษฐีทั่วโลก การรักษาความมั่งคั่งนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย จากข้อมูลพบว่า จำนวนมหาเศรษฐีรุ่นเก่าลดลงไปเกือบครึ่ง โดยปัจจุบันมีมหาเศรษฐีโลกรุ่นเก่าในยุคปี 2538 หลงเหลืออยู่เพียง 126 คน จาก 289 คนที่ทำการสำรวจ ส่วนหนึ่งเพราะเสียชีวิต และอีกส่วนหนึ่งเกิดจากครอบครัวล้มละลายหรือธุรกิจไม่ประสบความสำเร็จ ในระยะเวลาเดียวกัน ก็พบว่ามีมหาเศรษฐีหน้าใหม่เพิ่มขึ้น 1,221 คน ส่งผลให้ ณ ปี 2557 มีมหาเศรษฐีทั่วโลกรวมกันทั้งสิ้น 1,347 คน 
 
ทั้งนี้ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมามหาเศรษฐีรุ่นเก่าสะสมความมั่งคั่งรวมราว 1 ล้านล้านเหรียญสหรัฐฯ หรือเกือบ 36 ล้านล้านบาท คิดเป็น 21% ของมูลค่าความมั่งคั่งของมหาเศรษฐกิจทั้งโลก โดยความมั่งคั่งเฉลี่ยต่อคนเพิ่มขึ้นจาก 2,900 ล้านเหรียญสหรัฐ หรือราว 1.04 แสนล้านบาทเมื่อปี 2538 เป็น 11,000 ล้านเหรียญสหรัฐ หรือราว 3.95 แสนล้านบาทในปี 2557 คิดเป็นอัตราการเติบโตประมาณ 3.8 เท่า ซึ่งสูงกว่าอัตราการเติบโตของจีดีพีโลกและดัชนี MSCI World Index ที่มีอัตราการเติบโตเพียง 2.5 เท่าเท่านั้น สะท้อนให้เห็นถึงความสามารถในการทำธุรกิจของเหล่ามหาเศรษฐีทั่วโลกที่ฝ่าฝันวิกฤตการเงินในตลาดทุนตลอดช่วง 20 ปีที่ผ่านมาได้ 
 
&ldquo;มหาเศรษฐีจะรักษาความมั่งคั่งจากรุ่นสู่รุ่นไว้ได้นั้น นอกจากดูแลทรัพย์ที่มีอยู่เดิมแล้ว ยังต้องหาวิธีสร้างมูลค่าเพิ่มให้สินทรัพย์ด้วย อีกประเด็นที่สำคัญไม่แพ้กันคือ การวางแผนมรดกหรือถ่ายโอนความมั่งคั่งไปยังรุ่นต่อไป ซึ่งเราพบว่ามหาเศรษฐีทั่วโลกส่วนใหญ่จะมีลูกหลานมากกว่าสองคนขึ้นไป ดังนั้นเพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ความมั่งคั่งลดลงเมื่อลูกหลานโตขึ้น จึงต้องมีการนำกลยุทธ์ในการรักษาระดับความมั่งคั่งที่ชัดเจนมาใช้&rdquo; ศิระ อินทรกำธรชัย ประธานกรรมการบริหาร บริษัท PwC ประเทศไทย กล่าว 
 
สำหรับประเทศไทยนั้นในช่วง 5-10 ปีที่ผ่านมา มีจำนวนมหาเศรษฐีหน้าใหม่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน เนื่องจากคนรุ่นใหม่หันมาประกอบธุรกิจส่วนตัว และลงทุนในตลาดหุ้นเพิ่มขึ้น ขณะที่จำนวนมหาเศรษฐีนีของไทยก็เติบโตมากขึ้น ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นทายาทหญิงที่ได้รับมรดกจากรุ่นพ่อแม่ ขณะที่ผู้หญิงจำนวนไม่น้อยเข้ามามีบทบาทในการเป็นผู้บริหารและเจ้าของธุรกิจมากขึ้นแต่ยังไม่สูงเท่าในต่างประเทศ 
 
<img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" height="145" src="/uploads/userfiles/images/2016%2001-Jan/cover---woman.png" width="150" /> 
ศิระ อินทรกำธรชัย 
ประธานกรรมการบริหาร 
บริษัท PwC ประเทศไทย

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events