<h2>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;สองคุณพ่อ Charlie Bonello และ Ben Newton กำลังแสดงให้ทุกคนเห็นว่าผู้ชายจำเป็นต้องมีบทบาทในการแก้ปัญหาการดูแลเด็ก (Child Care) บริษัทของพวกเขา Vivvi เป็นบริษัทด้านการดูแลและการศึกษาสำหรับเด็กๆ โดยช่วยให้นายจ้างจากองค์กรต่างๆ สามารถสนับสนุนสิทธิประโยชน์เหล่านี้แก่พนักงานของพวกเขาได้ง่ายดายยิ่งขึ้น</h2>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;บรรดานายจ้างต่างก็เพิ่มสิทธิประโยชน์ว่าด้วยการเลี้ยงดูเด็กรักษาพนักงานไว้และดึงดูดรายใหม่ๆ เข้ามาทำงานด้วย ราคาสูงลิ่วที่ต้องจ่ายให้กับการเลี้ยงเด็กเป็นหนึ่งในเหตุผลสำคัญลำดับต้นๆ ในการตัดสินใจลาออกของคนเป็นพ่อกับแม่&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ตัวเลขเฉลี่ยรายปีมีตั้งแต่ช่วง 5,400 เหรียญสหรัฐฯ ในรัฐมิสซิสซิปปีไปจน 21,000 เหรียญในรัฐแมสซาชูเซตส์ ผู้หญิงมีแนวโน้มพักการทำงานเพื่อดูแลลูกสูงกว่าผู้ชายเกินสองเท่า 	การให้สิทธิประโยชน์ด้านการดูแลเด็กจึงสามารถเพิ่มความพึงพอใจและความภักดีของพนักงาน ทำให้พนักงานอยากทำงานกับบริษัทต่อ ทั้งยังเอื้อผลประโยชน์ทางการเงินให้กับนายจ้างได้อีกด้วย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; แรงบันดาลใจในการก่อตั้ง Vivvi&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Vivvi ช่วยให้นายจ้างมอบสิทธิประโยชน์ด้านการเลี้ยงดูและการศึกษาแก่เด็กเล็กอายุ 0-5 ปีแก่พนักงาน ศูนย์ดูแลต่างๆ ซึ่งตอนนี้มีให้บริการในเขตนิวยอร์กซิตี้เท่านั้นจะเปิดตั้งแต่ 7 โมงเช้าถึง 1 ทุ่มตลอดปี วันจันทร์ถึงวันศุกร์ พ่อแม่อาจเลือกโปรแกรมแบบสอง สาม หรือห้าวัน และแม้ว่านายจ้างของคุณจะไม่ได้ให้สิทธิประโยชน์ด้านการเลี้ยงดูเด็ก คุณก็ยังสามารถเข้าถึง Vivvi ในฐานะครอบครัวในชุมชนของเรา&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Bonello และภรรยาของเขาซึ่งเป็นพยาบาล มีลูกวัยสี่ขวบหนึ่งคน และลูกแฝดวัยสองขวบอีกหนึ่งคู่ การเลี้ยงดูเด็กเล็กเป็นเรื่องจำเป็นสำหรับพวกเขา ทว่านั่นไม่ใช่เหตุผลที่จุดประกายความสนใจในการก่อตั้งบริษัทด้านการดูแลและให้การศึกษาเด็กแก่เขา&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ก่อนหน้าเขากับภรรยาจะมีลูกกัน ความต้องการที่จำเป็นเหล่านี้เป็นของบรรดาพนักงานในบริษัทแห่งแรกที่เขาร่วมก่อตั้ง Grand Central Tech (GCT) และบริษัทสตาร์ทอัพต่างๆ ที่เคยร่วมงานด้วยราคาของการดูแลเด็กผลักให้พนักงานโดยเฉพาะเพศหญิงต้องออกจากงาน ซึ่งมีทั้งค่าใช้จ่ายที่จับต้องได้และเรื่องของความไม่สะดวกต่างๆ ศูนย์เลี้ยงดูเด็กก็มักตั้งอยู่คนละทางกับที่ทำงาน ไหนจะยังเวลาในการเดินทางไปรับไปส่ง ซึ่งศูนย์เหล่านี้ก็ไม่ค่อยเปิดตอนเช้าตรู่หรือปิดตอนดึกเสียเท่าไหร่&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;“ตลาดธุรกิจดูแลเด็กมีส่วนแบ่งสูงมาก ผู้ให้บริการ 50 อันดับแรกมีส่วนแบ่งทางตลาดน้อยกว่า 10% ของตลาดทั้งหมด” Bonello เผย “จะมีรายใหญ่มากๆ เพียงหนึ่งหรือสองรายเท่านั้นซึ่งเราไม่ได้ใหญ่พอที่เราจะใช้บริการของเขา ขณะที่บริการช่วยเหลือต่างๆ ของพวกเขาก็แพงเกินไป ทั้งยังไม่ค่อยยืดหยุ่นด้วย”&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;เมื่อ Bonello ผันตัวมาเป็นนักระดมทุน เขามองหาบริษัทด้านการดูแลเด็กที่เขาสามารถหาทุนสนับสนุนด้านการการเงินให้ได้ แต่ปรากฏว่าไม่พบ เขาจึงจับมือกับ Ben Newton ผู้มีประสบการณ์ก่อตั้งและบริหารโรงเรียน โดย Newton ยังมีลูกสองขวบอีกด้วย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Newton เริ่มต้นเส้นทางอาชีพด้วยการเป็นครูในเมืองนิวออร์ลีนส์กับองค์กร Teach for America หลังพายุเฮอร์ริเคนแคทรีนาพัดถล่มสหรัฐอเมริกาสร้างความเสียหายมหาศาลในปี 2005 	ต่อมาในปี 2015 เขาหันมามุ่งเน้นให้ความสำคัญการศึกษาสำหรับเด็กปฐมวัย เพราะพัฒนาการทางสมอง 95% เกิดขึ้นก่อนอายุห้าขวบ&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ชายหนุ่มทั้งสองจึงมองการสร้างศูนย์การดูแลและการศึกษาสำหรับเด็กเล็กแตกต่างออกไปจากคนอื่นๆ ความจำเป็นของครอบครัวและพนักงานต้องมาก่อนอันดับแรก 	ปัญหาไม่ใช่แค่การเพิ่มพื้นที่รองรับเด็กๆ เท่านั้น “มันเกี่ยวกับการคิดหาวิธีดึงดูดและพัฒนาครูที่ดีที่สุด” Newton กล่าว พวกเขาจึงเริ่มต้นด้วยการจ้างครูที่จบการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยเป็นพนักงานแบบเต็มเวลา Vivvi มีสิทธิประโยชน์ดีๆ มากมาย พนักงานแต่ละคนยังมีกรรมสิทธิ์ในบริษัทอีกด้วย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;นอกจากบริการต่างๆ มีมากกว่าแค่พาเด็กมาฝากไว้ในแต่ละวันแล้วนั้น Vivvi คือแพลตฟอร์มระดับโลกที่ออกแบบมาเพื่อรองรับครอบครัวต่างๆ ทั้งในด้านการใช้ชีวิตและอาชีพการงาน โดยสนับสนุนครอบครัวที่ต้องการความช่วยเหลือเกี่ยวกับเด็กวัยเข้าโรงเรียนตลอดจนการดูแลผู้สูงอายุ 	 Vivvi มีตัวเลือกบริการเสริมพิเศษในกรณีที่แผนการดูแลเด็กอื่นๆ มีปัญหา และ Care Cash บริการสำรองทางการเงินสำหรับพนักงานที่สำรองจ่ายเงินส่วนตัวก่อนนำไปเบิกกับบริษัทที่พวกเขาทำงาน ทั้งยังมีติวเตอร์เสมือนจริง (Virtual Tutoring) สำหรับเยาวชนอายุ 6-18 ปี&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; การดูแลเด็กเกี่ยวข้องกับปัญหาเศรษฐกิจอย่างไร&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;เมื่อมีแรงงานผู้หญิงมากขึ้น เศรษฐกิจจึงเติบโตในด้านต่างๆ ส่วนการทำงานร่วมกันมากขึ้นนำไปสู่การพัฒนานวัตกรรม กำลังการผลิต และเกิดแนวคิดแปลกใหม่หลากหลาย การมีส่วนร่วมของแรงงานหญิงคือหัวใจสำคัญเศรษฐกิจสหรัฐฯ การเพิ่มจำนวนแรงงานหญิงจะช่วยเติมจีดีพีของประเทศได้หลายล้านล้านเหรียญเลยทีเดียว&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;มีหลักฐานยืนยันว่าบริษัทที่มีจำนวนผู้หญิงในตำแหน่งผู้นำมากกว่าจะมีการปฏิบัติงานที่ดีกว่า ประโยชน์ทางเศรษฐกิจอันมีนัยสำคัญต่างๆ เป็นผลมาจากการเพิ่มการมีส่วนร่วมของแรงงานหญิงในที่ทำงาน แม้กระนั้นผู้หญิงจำนวนมากกลับออกจากงานหรือเลือกจะไม่มีลูก ซึ่งเป็นอันตรายต่อเศรษฐกิจในระยะยาว&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;พ่อแม่มักถูกบังคับให้เลือกระหว่างการรับผิดชอบดูแลลูกกับงาน การตัดสินใจนี้มีนัยสำคัญทางเศรษฐกิจเป็นอย่างมาก ซึ่งรวมถึงการมีส่วนร่วมของแรงงานและกำลังการผลิตที่ลดลงด้วย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; ผู้ชายคือผู้ช่วย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;โทษทัณฑ์จากความเป็นแม่ (Motherhood Penalty) คือราคาที่ผู้หญิงต้องจ่ายในการมีและสร้างครอบครัวไปพร้อมๆ กับทำงาน ความรับผิดชอบเลี้ยงดูลูกๆ ไม่ได้ส่งเสริมการถูกเลือกให้รับโอกาสใหม่ๆ หรือการเลื่อนตำแหน่งแต่อย่างใด ไหนจะเงินเดือนที่ต่ำกว่า แล้วยังถูกคาดหวังด้วยมาตรฐานสูงกว่าคนที่ไม่ได้มีลูกหรือคนที่มีลูกแต่จ้างคนดูแลได้เสียอีก&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ถึงอย่างนั้น หลายๆ บริษัทกลับมีทรัพยากรเพียงน้อยนิดในการช่วยเหลือพนักงานที่มีภาระในฐานะพ่อแม่ซึ่งควรมีมากกว่าแค่สิทธิการลาเพื่อทำหน้าที่ผู้ปกครอง (Parental Leave)&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดสำหรับพ่อแม่คือช่วงปีแรกๆ ของเด็กๆ หรือก็คือวัยทารกและวัยหัดเดิน ซึ่งยังสอดคล้องกับช่วงเวลาสำคัญในชีวิตที่จะเริ่มกังวลและตั้งคำถามเกี่ยวกับงานที่ทำอยู่ (Mid-Career Crisis)&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ตามที่ Bonello และ Newton เข้าใจ พ่อแม่ต่างก็ต้องการบุคลากรที่มีคุณภาพมาอบรมสั่งสอนลูกๆ ของตัวเอง เมื่อปลดเปลื้องความกลัวทั้งหมดนี้ลงไปได้ พนักงานก็จะสามารถปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ภักดีต่อองค์กร และประสบความสำเร็จ&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;บริการของ Vivvi ยังช่วยให้เด็กๆ มีพื้นฐานด้านการศึกษาที่แข็งแรงอันเป็นผลดีต่อเศรษฐกิจในอนาคต&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ผู้นำธุรกิจต่างๆ ซึ่งส่วนมากเป็นผู้ชาย จำเป็นต้องตระหนักถึงความสำคัญของการดูแลเด็กเล็กและลงทุนในสิ่งนี้ ความเท่าเทียมทางเพศไม่อาจเกิดขึ้นได้โดยแท้จริงหากปราศจากผู้ชาย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แปลและเรียบเรียงจากบทความ Child Care: Not Just A Women s Issue, An Economic Issue ซึ่งเผยแพร่บน forbes.com&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;

Vivvi สตาร์ทอัพจาก 2 คุณพ่อ แก้ปัญหาการเลี้ยงเด็กของคนวัยทำงาน

<h2>ล็อกดาวน์ หรือการประกาศปิดประเทศแบบปูพรม ซึ่งเริ่มบังคับใช้เมื่อราว 1 ปีเศษที่ผ่านมา ในช่วงการระบาดของโรคร้ายที่มีความรุนแรงที่สุดในโลก นับจากการระบาดของไข้หวัดใหญ่สเปนในปี 1918-1920</h2>
"ล็อกดาวน์" ควรเป็นมาตรการระยะสั้นเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาผู้ป่วยล้นโรงพยาบาล แต่ขณะนี้ผ่านมากว่า 1 ปีแล้ว ข้อบังคับหลายต่อหลายอย่างที่มีระดับความเคร่งครัดมากน้อยแตกต่างกันก็ยังคงอยู่ ถึงแม้ว่ากำลังจะมีการพิจารณายกเลิกมาตรการเหล่านี้แต่ก็เป็นไปอย่างล่าช้าเต็มที ซึ่งจะส่งผลเสียอันไม่ควรเกิด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็กนักเรียนและกับสภาพเศรษฐกิจโดยรวมอีกไม่นานประชาชนแทบทุกคนที่ต้องการวัคซีนจะได้รับวัคซีนตามความประสงค์และยิ่งไปกว่านั้นเป็นเวลาหลายเดือนมาแล้วที่เรามีวิธีการักษาที่ได้ผลดียิ่งเพื่อใช้ต่อสู้กับโรคเมื่อผู้ป่วยติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ซึ่งมีอาการหนักถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมจึงควรปลดล็อกดาวน์ในทันที

เป็นที่แน่ชัดตั้งแต่ช่วงฤดูใบไม้ผลิปีที่ผ่านมาแล้วว่าวิธีการรับมือที่ดีที่สุดก็คือ การให้ความสำคัญกับกลุ่มประชากรที่มีความเสี่ยงสูงที่สุดก่อน ซึ่งได้แก่ ผู้สูงอายุ และผู้ที่มีอาการสาหัสอยู่แต่เดิม

อย่างไรก็ดี แทนที่จะปฏิบัติตามหลักวิทยาศาสตร์ดังกล่าว นักการเมืองและบุคลากรทางการแพทย์จำนวนมากเกินควรได้ออกข้อบังคับแบบปูพรมซึ่งไร้ประโยชน์เอาแน่เอานอนไม่ได้หรือไม่รังสรรค์ออกมาอย่างต่อเนื่อง

ประเทศของเราต้องสูญเสียอย่างหนักและเป็นเรื่องที่สุดจะทันที่ยังต้องสูญเสียไม่รู้จักจบสิ้น ครอบครัวผู้มีรายได้น้อยได้รับผลกระทบในสัดส่วนที่มากกว่า เพราะพ่อแม่ไม่สามารถไปทำงานได้ เนื่องจากต้องอยู่บ้านเพื่อดูแลลูกที่ไม่ได้ไปโรงเรียน

เรื่องน่าอายที่สุดก็คือการที่สหภาพครูปล่อยให้โรงเรียนรัฐบาลปิดหรือทำการเรียนการสอน 2 ระบบมาเป็นเวลาเนิ่นนาน ถึงแม้ว่าจะมีข้อเท็จจริงที่ระบุว่า เด็กเป็นกลุ่มที่มีความเสี่ยงต่อไวรัสโควิด-19 ต่ำที่สุด และมีโอกาสเป็นพาหะของโรคติดต่อได้น้อยที่สุดด้วย โรงเรียนเอกชนที่มีมาตรการป้องกันอย่างเหมาะสมได้เปิดทำการเรียนการสอนมานานหลายเดือนแล้วโดยที่ไม่มีอันตรายแต่อย่างใด

จำนวนผู้ป่วยโรคซึมเศร้าและผู้ติดสารเสพติดหลากหลายประเภทเพิ่มมากขึ้น เช่นเดียวกับจำนวนผู้เสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายและการใช้ยาเกินขนาดด้วย

เมื่อเปรียบเทียบข้อมูลสถิติระหว่างรัฐที่ปฎิบัติตามหลักวิทยาศาสตร์ด้วยความรู้ความเข้าใจอย่าง Florida กับรัฐที่ไม่สนใจหลักการใดๆ อย่าง New York จะเห็นได้ว่า Florida ซึ่งปัจจุบันได้เปิดเมืองอย่างเต็มรูปแบบแล้ว มีข้อจำกัดต่างๆ น้อยกว่า New York นับตั้งแต่เริ่มประกาศล็อกดาวน์แล้ว Florida (หรือสมญานามว่า Sunshine State) มีอัตราผู้เสียชีวิตต่ำกว่า New York (หรือ Empire State)

ถึงแม้ว่าจะมีจำนวนประชากรสูงอายุมากกว่าก็ตาม เศรษฐกิจของ Florida กำลังขยายตัว ในขณะที่ New York ยังดิ้นรนข้อเท็จจริงแบบกำปั้นทุบดินก็คือ รัฐที่เปิดกว้างมากกว่าจะมีสถิติทางการแพทย์และผลประกอบการทางเศรษฐกิจที่ดีกว่ารัฐที่เต็มไปด้วยข้อบังคับต่างๆ นานา

ข้อมูลที่กล่าวมาข้างต้นนี้ขัดแย้งกับความคิดเห็นของประธานาธิบดี Biden ในระหว่างการกล่าวสุนทรพจน์ระดับประเทศในเดือนมีนาคมที่ผ่านมา ซึ่งมีใจความตอนหนึ่งว่า บางทีในวันชาติอเมริกาซึ่งตรงกับวันที่ 4 กรกฎาคม การรวมตัวกันของสมาชิกในครอบครัวเป็นกลุ่มเล็กๆ อาจจะปลอดภัย โธ่เอ๋ย! ท่าน ทุกวันนี้พวกเขาก็ปลอดภัยดีอยู่แล้ว

ประธานาธิบดี Biden ควรกระตุ้นให้บรรดาผู้ว่าการรัฐต่างๆ ยกเลิกข้อกำหนดที่ไม่จำเป็นเหล่านี้ในทันทีรวมถึงเปิดโรงเรียนและเวทีเศรษฐกิจอย่างเต็มรูปแบบ และนั่นจะทำให้ความเข้มแข็งของประเทศในภาพรวมดีขึ้นอย่างมหาศาล

<img class="alignnone size-full wp-image-49148" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/08/เยอรมนี.jpg" alt="" width="450" height="325" />
<h3>เกิดอะไรขึ้นกับเยอรมนีกันแน่</h3>
ประเทศที่มีเศรษฐกิจขนาดใหญ่ที่สุดเป็นอันดับ 4 ของโลก และประเทศที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดในยุโรปอย่างเยอรมนี ดูเหมือนว่าจะพยายามถอยห่างออกจากการเป็นพันธมิตรอันใกล้ชิดกับสหรัฐฯ ซึ่งเป็นความร่วมมืออันสำคัญยิ่งที่นำมาสู่ชัยชนะในสงครามเย็นเหนือสหภาพโซเวียต ซึ่งในอดีตเคยน่าเกรงขามยิ่งนัก

นี่ถือเป็นข่าวดีสำหรับประเทศจีนและรัสเซียของท่านประธานาธิบดี Vladimir Putin ภายใต้การบริหารประเทศอย่างยาวนานของนายกรัฐมนตรี Angela Merkel เยอรมนี กำลังทำทุกวิถีทางเพื่อรับประกัน โครงการท่อส่งก๊าซ Nord Stream 2 จะแล้วเสร็จซึ่งจะยกระดับการพึ่งพาก๊าซธรรมชาติจากรัสเซียในยุโรปอย่างมหาศาล ทั้งๆ ที่ประธานาธิบดี Putin ไม่เคยลังเลใจที่จะใช้เชื้อเพลิงชนิดนี้เป็นหนึ่งในอาวุธทางการเมืองเลยก็ตามที

ทางเลือกที่ถูกต้องและสมเหตุสมผลมากกว่าสำหรับเยอรมนีน่าจะเป็นการเพิ่มปริมาณการนำเข้าก๊าซธรรมชาติจากสหรัฐฯ ซึ่งพวกเรามีอย่างเหลือเฟือ นอกจากนี้เยอรมนียังควรเสริมความเข้มแข็งให้กับกองทัพที่ขาดแสนยานุภาพของตนเพื่อต่อกรกับรัสเซีย ที่พยายามจะกันยุโรปให้ออกห่างจากสหรัฐฯ สวีเดนกำลังเสริมความเข้มแข็งของกองทัพของตนเอง

เนื่องจากการเคลื่อนไหวอันอุกอาจของรัสเซียต่างจากเยอรมนีซึ่งยังรอช้าอยู่ การกดดันอย่างหนักจากสหรัฐฯ ภายใต้การบริหารประเทศของประธานาธิบดี Trump ทำให้เยอรมนีต้องเพิ่มงบประมาณในด้านการทหาร หากแต่เยอรมนียังไม่ใคร่เต็มใจปฏิบัติตามนักและการดำเนินการดังกล่าวอาจหย่อนยานลง

ถ้าหากว่าประธานาธบิ ดี Biden ไม่ได้ดำเนินการผลักดันเหมือนอย่างที่ประธานาธิบดีคนก่อนหน้าเคยทำการเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งเป็นเหมือนลางบอกเหตุร้ายอีกอย่างหนึ่งก็คือความพยายามของเยอรมนีในการผลักดันให้เกิดข้อตกลงด้านการลงทุนระหว่างสหภาพยุโรปกับจีน ซึ่งรัฐบาลจีนมองว่าเป็นหนึ่งในวิธีการบั่นทอนความสัมพันธ์ระหว่างสหรัฐฯ กับยุโรป

จนถึงวันนี้เยอรมนียังคงปฏิเสธที่จะร่วมมืออย่างแข็งขันกับสหรัฐฯ ในการป้องกันไม่ให้จีนได้ครอบครองเทคโนโลยีเชิงกลยุทธ์ ซึ่งตรงกันข้ามกับนโยบายของเยอรมนีที่มีต่อสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามเย็นอย่างสิ้นเชิง และเยอรมนียังคงยึดถือแนวทางนี้ ถึงแม้ว่าจีนได้กระทำการละเมิดสิทธิมนุษยชนครั้งใหญ่หลายครั้ง และยังคงดำเนินนโยบายด้านการต่างประเทศที่ก้าวร้าวรุนแรงต่อเนื่อง เช่น การเดินหน้าประกาศศักดาในทะเลจีนใต้ ซึ่งเป็นน่านน้ำสากลที่มีความสำคัญอย่างยิ่ง

นายกรัฐมนตรี Merkel กลับจงใจที่จะรักษาระยะห่างจากทั้งสหรัฐฯ และจีน  ในช่วงสงครามเย็นถึงแม้ว่าสถานการณ์จะมีความแตกต่างกัน หากแต่องค์การสนธิสัญญาแอตแลนติกเหนือ หรือ NATO ซึ่งมีเยอรมนีและสหรัฐฯ เป็นแกนนำต่างจับมือหันอย่างเหนียวแน่น

ตัวอย่างที่สำคัญประการหนึ่งก็คือการที่เยอรมันและสหรัฐฯ ร่วมมือกันอย่างแนบแน่นเพื่อต่อกรกับรัสเซียที่พยายามขู่กรรโชกเยอรมนีให้ละทิ้งความสัมพันธ์ที่แผ่ข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกด้วยขีปนาวุธนิวเคลียร์พิสัยกลางในช่วงปลายทศวรรษ 1970 ถึงแม้ว่าจะถูกกดดันอย่างดุเดือดจากรัสเซีย ร่วมกับกระแสต่อต้านจากภายในประเทศ

แต่เยอรมนีภายใต้การนำของนายกรัฐมนตรี Helmut Kohl ผู้น่าเกรงขามก็ยินยอมให้ตั้งฐานยิงขีปนาวุธสหรัฐฯ บนแผ่นดินเยอรมนี การเดินเกมของรัสเซียล้มเหลว ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้ฝ่ายตะวันตกเป็นผู้กำชัยชนะในสงครามเย็น

รัฐบาลภายใต้การนำของประธานาธิบดี Biden มีงานสำคัญที่ต้องทำนั่นก็คือ การทำให้เยอรมนีตระหนักว่าความสัมพันธ์อันแนบแน่นระหว่างเยอรมนีกับสหรัฐฯ ในทุกด้านเป็นสิ่งที่มีความสำคัญสูงสุดในการรักษาไว้ซึ่งประชาธิปไตยและสวัสดิภาพของโลกเสรีเมื่อต้องเผชิญหน้ากับความกดดันที่เพิ่มขึ้นจากทั้งจีนและรัสเซีย

<img class="alignnone wp-image-48578 size-thumbnail" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/07/Steve-Forbes-02-150x150.jpg" alt="&quot;ล็อกดาวน์&quot;" width="150" height="150" />
บทความโดย
Steve Forbes
Editor-In-Chief แห่ง Forbes

ภาพเปิด: Pixabay.com

<hr />

<a href="https://bit.ly/3dzvauH">คลิกอ่านฉบับเต็ม และบทความทางด้านธุรกิจได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนกรกฎาคม 2564 ในรูปแบบ e-magazine</a>

<a href="https://bit.ly/3dzvauH"><img class="alignnone wp-image-47578 size-medium" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/06/Forbes-Thailand-Magazine_พอลล์-กาญจนพาสน์_001-229x300.jpg" alt="" width="229" height="300" /></a>

จงปลด "ล็อกดาวน์" เดี๋ยวนี้

<h2>ประเด็นเรื่อง "รายได้ขั้นพื้นฐาน" สำหรับประชาชนทุกคน ทั้งในอเมริกาและในยุโรปต่างก็กำลังให้ความสำคัญกับแนวคิดนี้มากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะในภาวะที่เศรษฐกิจถูกกระหน่ำอย่างหนักด้วยพิษโควิด-19 ตามแนวคิดนี้รัฐบาลจะจ่ายเงินก้อนหนึ่ง เป็นประจำทุกเดือนให้กับทุกคนที่บรรลุนิติภาวะแล้ว ไม่ว่าจะทำงานอยู่หรือไม่ก็ตาม</h2>
นักเคลื่อนไหวในฝั่งพรรคเดโมแครตชอบแนวคิดนี้ ในขณะที่หลายคนทางฟากรีพับลิกันก็ชอบแนวคิดนี้เช่นกัน พระสันตะปาปาได้ออกมาสนับสนุนแนวคิดนี้ ในขณะที่ Andrew Yang ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้สมัครเป็นตัวแทนพรรคเดโมแครตเพื่อเข้าชิงเก้าอี้ประธานาธิบดีสหรัฐฯ ก็เสนอจ่ายเงินให้ประชาชนชาวอเมริกันทุกคนที่บรรลุนิติภาวะแล้วเดือนละ 1,000 เหรียญสหรัฐฯ ถึงแม้เขาจะไม่ได้รับเลือกเป็นตัวแทนพรรค แต่แนวคิดของเขาก็ยังคงได้รับความสนใจอยู่

ทางด้านของประเทศอิตาลีก็มีการใช้มาตรการรายได้ขั้นต่ำ ซึ่งจะมีการเพิ่มรายได้ให้กับประชาชนในกรณีที่รายได้ลดลงจนต่ำกว่าระดับที่ทางการกำหนดไว้ ส่วนในประเทศสเปนก็กำลังพิจารณาใช้มาตรการในทำนองเดียวกันนี้เช่นกัน ถึงแม้ว่าข้อเสนอของ Yang จะดูเย้ายวนใจ ก็ใครบ้างล่ะจะไม่อยากได้เงินเพิ่มพิเศษที่แจกให้ฟรีๆ ปีละตั้ง 12,000 เหรียญ แต่อันที่จริงแล้วเรื่องนี้จะส่งผลเสียหายต่อเศรษฐกิจอย่างรุนแรงเลยทีเดียว

ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจให้ชัดเจนกันก่อนว่า เรื่องที่เราคุยกันอยู่นี้เป็นคนละเรื่องกับโครงข่ายรองรับทางสังคมอย่างแสตมป์อาหาร สิทธิประโยชน์ในกรณีว่างงาน หรือโครงการ Medicaid (โครงการประกันสุขภาพของรัฐบาลสหรัฐฯ) การที่รัฐบาลจะรับประกันรายได้จะเป็นอันตรายกับจรรยาบรรณในการทำงานของประชาชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการเลือกตั้งใกล้เข้ามาและนักการเมืองพากันชูผลประโยชน์ส่วนนี้เพื่อมาล่อใจประชาชน การกระทำดังกล่าวเป็นการทำลายความเชื่อมโยงระหว่างความตั้งใจในการทำงานและผลตอบแทนที่ได้จากการทำงาน ส่งผลให้ผู้คนไม่ได้ตั้งใจทำงานอย่างมีผลิตภาพเต็มกำลังความสามารถ ซึ่งเป็นเรื่องที่ผิดทั้งในแง่ศีลธรรมและในเชิงเศรษฐกิจ

การทำงานถือเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ชีวิตเรามีความหมาย มันทำให้เรามีเจตจำนงในการดำเนินชีวิต และยังเป็นสิ่งที่กำหนดโครงสร้าง และกระตุ้นให้เกิดการใช้ชีวิตอย่างมีวินัย ทำให้เราไม่ได้มองเฉพาะสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แต่มองยาวไกลต่อไปถึงอนาคตด้วย นอกจากนี้ มันยังมีส่วนเสริมสร้างทัศนคติเชิงบวกต่อการทำสิ่งต่างๆ ให้ประสบผลสำเร็จซึ่งเป็นคุณสมบัติเฉพาะของวัฒนธรรมอเมริกันยิ่งไปกว่านั้น การงานยังทำให้เกิดการผลิตสิ่งต่างๆ ให้เราบริโภค และก่อให้เกิดนวัตกรรมที่ช่วยยกระดับมาตรฐานการใช้ชีวิตของเราให้สูงขึ้นด้วย

ในทางปฏิบัติแล้วการดำเนินโครงการนี้ยังมีปัญหาสำคัญอีกข้อหนึ่งนั่นคือ มันต้องใช้เงินงบประมาณมหาศาล โดยมีการประเมินว่าแนวทางที่ Yang เสนอจะต้องใช้งบสูงถึง 3 ล้านล้านเหรียญต่อปี โดยเขาจะเก็บภาษีจากการขายสิ่งต่างๆ ทั่วประเทศเพิ่มขึ้นอีกร้อยละ 10 จากภาษีทุกประเภท ซึ่งหากจะว่ากันตามสภาพที่เป็นจริงแล้วต้องเก็บเพิ่มขึ้นมากกว่านั้นอีกเยอะเลย และหากมีการดำเนินการตามข้อเสนอของ Yang จริงๆ ก็หมายความว่า การจะซื้อรถสักคันที่ปัจจุบันราคา 30,000 เหรียญ ผู้ซื้อจะต้องจ่ายเงินจริงเพิ่มขึ้นเป็น 35,000-40,000 เหรียญเลยทีเดียว

ภาระภาษีก้อนใหม่ที่หนักอึ้งนี้จะทำลายเศรษฐกิจของอเมริกาด้วยการทำให้เงินทุนหายไปจากระบบ และส่งผลกระทบกับการลงทุนที่มีผลิตภาพ ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่ช่วยให้รายได้ประชากรเพิ่มขึ้น และมาตรฐานการใช้ชีวิตของคนดีขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นภาวะเศรษฐกิจที่ชะงักงันก็จะทำลายโอกาสทางธุรกิจ และทำให้ปัญหาความเหลื่อมล้ำรุนแรงยิ่งขึ้น

แนวทางที่เป็นประโยชน์มากกว่าคือ การปฏิรูปและเพิ่มยอดเครดิตภาษีเงินได้ ซึ่งในทางปฏิบัติก็คือ การคืนภาษีเงินเดือนกลับมาให้กับลูกจ้างนั่นเอง วิธีนี้จะช่วยให้ผู้มีรายได้น้อยมีเงินเหลือในกระเป๋ามากขึ้นโดยไม่ต้องแบกภาระภาษี

นอกจากนี้ การสร้างเงื่อนไขให้เศรษฐกิจขยายตัวอย่างการลดภาษีก็นับเป็นแผนที่จะก่อให้เกิดผลดีมากที่สุด เพราะต้องไม่ลืมว่าก่อนที่โควิด-19 จะระบาด รายได้ของคนงานที่มีรายได้น้อยเพิ่มขึ้นในอัตราที่เร็วกว่ากลุ่มอื่นๆ ทั้งหมด

<hr />

<a href="https://www.ookbee.com/shop/magazine/FORBES/7ab2bffb-4df3-45d2-8ebc-1da16d9ea7cb/october-2020">คลิกอ่านบทความทางด้านธุรกิจเพิ่มเติมได้ที่ นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนตุลาคม 2563 ในรูปแบบ e-magazine</a>

<img class="lazy alignnone wp-image-36548 lazy-loaded" src="https://i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/10/EDIT-COVER-89-OCTOBER-22-9-63-.jpg" sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" srcset="//i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/10/EDIT-COVER-89-OCTOBER-22-9-63-.jpg 2400w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/10/EDIT-COVER-89-OCTOBER-22-9-63--229x300.jpg 229w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/10/EDIT-COVER-89-OCTOBER-22-9-63--768x1008.jpg 768w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/10/EDIT-COVER-89-OCTOBER-22-9-63--780x1024.jpg 780w" alt="" width="300" height="394" data-lazy-type="image" data-lazy-src="//i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/10/EDIT-COVER-89-OCTOBER-22-9-63-.jpg" data-lazy-srcset="//i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/10/EDIT-COVER-89-OCTOBER-22-9-63-.jpg 2400w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/10/EDIT-COVER-89-OCTOBER-22-9-63--229x300.jpg 229w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/10/EDIT-COVER-89-OCTOBER-22-9-63--768x1008.jpg 768w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/10/EDIT-COVER-89-OCTOBER-22-9-63--780x1024.jpg 780w" data-lazy-sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" />

แนวคิด "รายได้ขั้นพื้นฐาน" รัฐบาลพร้อมแจกเงินให้ทุกคนเลยหรือ?

ระบบดูแลสุขภาพ "สหรัฐฯ VS สิงคโปร์"

<h2>"เราจะปฏิรูปภาษีดีหรือไม่" คำถามนี้เป็นจุดตั้งต้นสำคัญที่ทุกระบบเศรษฐกิจต่างสงสัย หากย้อนกลับไปสมัยประธานาธิบดีโรนัลด์ เรแกน ณ เวลานั้น ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ด้านอุปทานมีอิทธิพลต่อการดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจของสหรัฐฯ เป็นอย่างมาก โดยประธานาธิบดีเรแกนแต่งตั้งนายอาร์เธอร์ ลาฟเฟิล เจ้าของทฤษฎีเส้นลาฟเฟิล (Laffer curve) เป็นที่ปรึกษาด้านนโยบายเศรษฐกิจ และดำเนินนโยบายลดภาษีเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ โดยอ้างว่าจะทำให้รัฐมีรายได้เพิ่มขึ้นในที่สุด</h2>
ทฤษฎีลาฟเฟิลถูกอ้างอิงอีกครั้งในสมัยของประธานาธิบดีโดนัล ทรัมป์ ขณะที่ภาครัฐบาลสหรัฐฯ มีหนี้สินล้นพ้นตัว แต่ประธานาธิบดีทรัมป์ต้องการลดภาษีเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจในประเทศ โดยฝ่ายพรรคริพับลิกันหรือรัฐบาลอ้างว่าแผนการปฏิรูปภาษีนั้นจะทำให้เศรษฐกิจสหรัฐฯ เติบโตได้สูงถึง 3% จากอัตราการขยายตัวระดับศักยภาพที่ไม่ถึง 2% โดยเศรษฐกิจที่เฟื่องฟูจากการลดภาษีจะทำให้รัฐสามารถจัดเก็บรายได้ในปริมาณเพิ่มขึ้น และช่วยลดภาระหนี้สินของภาครัฐบาลจากระดับกว่า 20.6 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ในปัจจุบันลงได้

<img style="width: 680px; height: 641px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/5f47fa89450563638c955e1895b15fcd.png" alt="" />

ในทางทฤษฎีลาฟเฟิล การเปลี่ยนแปลงอัตราภาษีอาจส่งผลต่อรายได้ภาครัฐใน 3 รูปแบบ กล่าวคือ 1) ไม่ว่ารัฐจะลดหรือเพิ่มอัตราภาษีก็จะทำให้ภาครัฐจัดเก็บรายได้ได้น้อยลง หรือนัยว่าอัตราภาษีในปัจจุบัน (t*) ทำให้รัฐมีรายได้สูงที่สุดอยู่แล้ว (เส้นสีดำในรูปที่ 1) 2) เมื่อรัฐบาลลดภาษีจะทำให้รัฐมีรายได้น้อยลง ซึ่งเป็นรูปแบบตามความเชื่อของพรรคฝ่ายค้าน หรือพรรคแดโมแครต (เส้นสีน้ำเงิน) และ 3) การลดภาษีจะทำให้รัฐมีรายได้เพิ่มขึ้นในที่สุด (เส้นสีแดงในภาพ) ซึ่งการปฏิรูปภาษีของนายประธานาธิบดีทรัมป์สะท้อนความเชื่อตามรูปแบบที่ 3 นี่เอง

<img style="width: 680px; height: 624px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/7c2de3d6bdac6735582794026d9b1888.png" alt="" />

รูปแบบการใช้จ่ายของภาคเอกชนสนับสนุนความเชื่อของนายทรัมป์เช่นกัน เนื่องจากชาวอเมริกันจะใช้จ่ายเงินกว่า 93% ของรายได้เพื่อการบริโภค อีกทั้งการใช้จ่ายของภาคเอกชนชาวอเมริกันยังเคลื่อนไหวสอดคล้องกับรายได้หลังหักภาษีเป็นอย่างมาก (รูปที่ 2) โดยหากชาวอเมริกันมีรายได้เพิ่มขึ้น 10% จะมีโอกาสถึง 71% ที่ชาวอเมริกันจะเพิ่มการบริโภคของตนเอง 8% ซึ่งคล้ายคลึงกับกรณีของไทย เมื่อรัฐบาลออกมาตรการช็อปช่วยชาติเพื่อให้การใช้ชาติในช่วงสิ้นปีนำมาลดหย่อนภาษีได้ หรือมาตรการลดหย่อนภาษีจากการท่องเที่ยว ทำให้ประชาชนชาวไทยเร่งใช้จ่ายและท่องเที่ยวเช่นกัน มาตรการเหล่านี้จึงจะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจในประเทศได้ โดยรัฐบาลคาดว่ามาตรการภาษีดังกล่าวจะทำให้รัฐบาลมีรายได้เพิ่มขึ้นในที่สุด

<img src="http://forbesthailand.com/uploads/library/a7b476a73de8afaab1375e31d6e35435.png" alt="" />

สำนักงบประมาณสหรัฐฯ วิเคราะห์ผลกระทบของกฎหมายปฏิรูปภาษีฉบับใหม่นี้ต่อฐานะการคลังแล้ว แต่ผลการวิเคราะห์ยังไม่ครอบคลุมถึงผลกระทบต่อเศรษฐกิจในเชิงมหภาค โดยสำนักงบประมาณสหรัฐฯ ประเมินว่ากฎหมายภาษีฉบับนี้จะก่อหนี้ภาครัฐเพิ่มขึ้นอีก 1.45 พันล้านดอลลาร์สหรัฐฯ จากประมาณ 20.6 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐฯ มาอยู่ที่ระดับ 22.0 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ในอีก 10 ปีข้างหน้า และทำให้ภาครัฐขาดดุลการคลังเพิ่มขึ้นจากประมาณ 3.6% ต่อ GDP ในปี 2017 มาอยู่ที่กว่า 5.1% ของ GDP ในปี 2027

การปฏิรูปภาษีอาจไม่ได้สนับสนุนการเติบโตทางเศรษฐกิจของสหรัฐฯ หากไม่ได้ทำให้ผลิตภาพแรงงานเพิ่มขึ้น ตามแนวคิดของเจเน็ต เยลเลน ประธานธนาคารกลางสหรัฐฯ คนปัจจุบัน การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่ยั่งยืนในมุมมองด้านตลาดแรงงานจำเป็นต้องเพิ่มผลิตภาพแรงงาน หากกฎหมายปฏิรูปภาษีฉบับใหม่นี้ไม่ได้สนับสนุนการศึกษาหรือเทคโนโลยีซึ่งเป็นปัจจัยสนับสนุนผลิตภาพแรงงานอาจก่อให้เกิดภาวะเงินเฟ้อทดแทน ดังนั้น ธนาคารกลางสหรัฐฯ จำอาจต้องเตรียมพร้อมนโยบายการเงินที่เข้มงวดเพื่อชะลอภาวะเงินเฟ้อต่อไป

การปฏิรูปภาษีของสหรัฐฯ กับทิศทางเศรษฐกิจสหรัฐฯ

“หนังสือรับรองการทำงานอันยอดเยี่ยม” คือ ใบเบิกทางสู่งานลำดับที่สอง ที่เป็นสิ่งที่บัณฑิตส่วนใหญ่ต้องการมากที่สุดเมื่อเข้าสู่ตลาดแรงงาน เป็นที่รู้กันว่างานแรกที่ทำหลังจากจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยจะเป็นงานที่ทำไปพลางๆ ก่อนประมาณหนึ่งปีครึ่ง และเป็นตำแหน่งที่เป็นทางผ่านสำหรับไว้ประดับเรซูเม่ งานลำดับที่สองซึ่งเป็นงานที่ตรงกับเป้าหมายที่ตั้งไว้ต่างหากถึงจะเป็นงานที่ต้องการทำจริงๆ แต่ก่อนที่จะได้เปลี่ยนงานใหม่ จะต้องมีหนังสือรับรองอันทรงคุณค่าจากผู้มีอำนาจตัวจริงในโลกการทำงาน ไม่ใช่จากอาจารย์ในมหาวิทยาลัย

หนังสือรับรองอันยอดเยี่ยมซึ่งได้มาอย่างลำบากยากเย็นนี้จะกลายเป็นสิ่งที่จับต้องได้ง่ายขึ้นในฤดูหนาวนี้ เมื่อศาลอุทธรณ์สหรัฐเขต 5 ได้ผลักดันให้มีการทบทวนกฎระเบียบของกระทรวงแรงงานว่าด้วยการจ่ายเงินสำหรับการทำงานล่วงเวลาฉบับใหม่ ข้อบังคับดังกล่าวเป็นที่รู้จักกันในชื่อกฎ “นางมารร้ายสวม Prada” ซึ่งตั้งชื่อตามภาพยนตร์ที่ออกฉายในปี 2006 ซึ่งกล่าวถึงบรรณาธิการบริหารนิตยสารแฟชั่นชั้นนำซึ่งมีนิสัยร้ายกาจ ที่ชอบข่มเหงคุกคามลูกจ้างใหม่ซึ่งเป็นบัณฑิตสาวจากมหาวิทยาลัย Northwestern ทั้งวันทั้งคืน ด้วยการจิกใช้งานลูกจ้างสาวในขณะที่เธอกำลังรับประทานอาหารเย็นกับพ่อ อยู่ในงานเลี้ยงวันเกิดของแฟนหนุ่ม หรือพูดง่ายๆ ว่าเป็นการบ่อนทำลายสุขภาพจิตของเธอนั่นเอง

เพื่อเป็นการปกป้องลูกจ้างที่ประสบปัญหาแบบ Miss Northwestern กระทรวงแรงงานภายใต้การบริหารของรัฐบาล Obama ได้ปรับเพิ่มเพดานรายได้ โดยรัฐบาลกลางกำหนดให้จ่ายค่าแรง 1.5 เท่าสำหรับการทำงานล่วงเวลาให้กับลูกจ้างที่มีรายได้ต่ำกว่าเกณฑ์ดังกล่าว มีการกำหนดเพดานรายได้ใหม่ไว้ที่ 47,476 เหรียญสหรัฐฯ เพิ่มขึ้นจากเดิมซึ่งอยู่ที่ 23,660 เหรียญฯ ซึ่งการปรับเพิ่มเพดานรายได้ใหม่นี้ส่งผลกับแรงงานหลายล้านคน ในจำนวนนี้ส่วนหนึ่งไม่ใช่แรงงานที่เพิ่งจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย แต่อีกส่วนหนึ่งเป็นบัณฑิตจบใหม่ กระทรวงแรงงานภายใต้การบริหารของรัฐบาล Trump ซึ่งเป็นผู้มีอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาดในการตัดสินใจเกี่ยวกับการกำหนดกะการทำงานใหม่มีแนวโน้มที่จะเข้าข้างฝ่ายลูกจ้าง

พนักงานที่มีอายุมากกว่าซึ่งถูกใช้งานหนักเยี่ยงทาสเช่นนี้เกือบทุกคนต้องการหรือมีความจำเป็นต้องได้ค่าแรงเพิ่ม แต่มีคำถามข้อหนึ่งว่าการฝึกอบรมเพิ่มเติมจะเกิดประโยชน์กับพนักงานเหล่านี้มากกว่าการออกคำสั่งจากรัฐบาลกลางหรือท้องถิ่นให้จ่ายค่าจ้างเพิ่มหรือไม่ แต่ในความเป็นจริงแล้วพนักงานที่มีอายุน้อยเป็นฝ่ายที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนมากกว่า เมื่อมองย้อนไปในอดีต นายจ้างคนแรกของลูกจ้างจะรู้จักพนักงานที่เพิ่งเรียนจบของตนเป็นอย่างดี จนเรียกได้ว่ารักและเอ็นดูพวกเขาเลยทีเดียว ทุกคนในที่ทำงานซึ่งอาวุโสมากกว่าจะใจดีกับน้องใหม่เป็นพิเศษ นายจ้างเคยทำทุกอย่างอย่างดีที่สุดให้บรรดาพนักงานใหม่วัย 23 ปี “ของตน” ถึงแม้ว่าจะเป็นพนักงานที่มีความคิดเห็นทางการเมืองขัดแย้งกันก็ตาม

ทุกวันนี้ฝ่ายบริหารยังคงได้ประโยชน์หลายอย่างจากพนักงานใหม่ ยกตัวอย่างเช่น การมีสมองคิดไอเดียแปลกใหม่ หน้าไม่ช้ำ ค่าแรงต่ำ และมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับ iPhone เทคโนโลยีขั้นสูง วิทยาการคอมพิวเตอร์ และตลาดเทคโนโลยีอย่างลึกซึ้ง (เมื่อเปรียบเทียบกับคนที่อายุมากกว่า)

แต่ปัญหาก็คือการเลือกหุ้นและงานยากๆ ไม่ใช่หน้าที่รับผิดชอบของพนักงานที่เพิ่งเริ่มต้นชีวิตการทำงาน และในปัจจุบันภาระหน้าที่ซึ่งมีความสำคัญได้ลดความได้เปรียบของสิ่งที่คนรุ่นใหม่ทำได้ดีกว่าจนหมด บัณฑิตจากรั้วมหาวิทยาลัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่จบการศึกษาในสายมนุษยศาสตร์ไม่เคยได้อ่านสิ่งที่ Miss Northwestern ทำ วัฒนธรรมการต่อต้านโลกธุรกิจของบัณฑิตจากรั้วมหาวิทยาลัยได้ยกระดับจากการเรียกร้องความยุติธรรมทางสังคมขึ้นไปจนถึงขั้นที่ไม่ก่อให้เกิดกับประโยชน์กับฝ่ายใดเลย วัฒนธรรมดังกล่าวไม่สามารถแสดงให้เห็นถึงความจริงจังของสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในออฟฟิศ คนรุ่นใหม่ที่เห่อเทคโนโลยีและภาคภูมิใจในใบปริญญาบัตรจึงมักจะไม่ “เข้าใจ” เรื่องระเบียบวินัยในสถานที่ทำงานหรือลำดับชั้นการบังคับบัญชา

ความตึงเครียดดังกล่าวปรากฏให้เห็นใน The Devil Wears Prada ในการทำงานวันแรก Miss Northwestern ไม่สามารถซ่อนความรู้สึกดูถูกเหยียดหยามเมื่อนายจ้างผู้ร้ายกาจของเธอตัดสินใจเลือกอย่างพิถีพิถันระหว่างเข็มขัดอความารีนสองเส้นซึ่งมีรายละเอียดไม่ต่างกันเลย

นายจ้างผู้ร้ายกาจน็อตหลุดและตัดสินใจแบบที่ผู้บริหารในวงการแฟชั่นชั้นสูงทำกัน ซึ่งส่งผลกระทบในวงกว้าง เครื่องแต่งกายแต่ละชิ้นที่ได้รับคัดเลือกมาโชว์สามารถ “สร้างเม็ดเงินได้หลายล้านดอลลาร์และสร้างงานได้นับไม่ถ้วน” ผู้กำกับศิลป์เคยวิพากษ์วิจารณ์ Miss Northwestern ว่า “หลายคนยอมตายถวายชีวิตเพื่อให้ได้ทำงานที่นี่ แต่เธอทำงานแบบซังกะตายไปวัน”

โชคดีที่ Miss Northwestern เรียนรู้ที่จะปรับตัวได้เร็ว แต่น่าเสียดายที่ไม่ใช่ว่าลูกจ้างยุคมิลเลนเนียลทุกคนจะสามารถปรับตัวได้รวดเร็วเช่นนั้น หลายคนถึงแม้ว่าจะทำงานมาครึ่งปีแล้วแต่สังคมออนไลน์ก็ยังเป็นโลกแห่งความจริงสำหรับพวกเขามากกว่าชีวิตในที่ทำงานเสียอีก เก้าเดือนผ่านไปพวกเขาก็ยังคงทำให้นายจ้างผิดหวังด้วยผลงานที่ต่ำกว่ามาตรฐาน ปัญหาไม่ได้เกิดจากการที่บัณฑิตใหม่เหล่านี้ก้าวเดินไม่ตรงตามจังหวะของเสียงกลอง แต่ปัญหาก็คือพวกเขาไม่ได้ยินเสียงกลองให้จังหวะของนายจ้างเลยแม้แต่น้อย การขาดความใส่ใจที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องนี้เองทำให้นายจ้างไม่เกิดความรักใคร่เอ็นดูในตัวลูกจ้าง และไม่มีอารมณ์ที่จะร่างหนังสือรับรองการทำงานอันยอดเยี่ยมซึ่งลูกจ้างต้องการมากที่สุด

&nbsp;
<h2>บทเรียนของนางมารร้าย</h2>
วิธีการสร้างความก้าวหน้าสำหรับผู้ที่มีรายได้ต่ำกว่า 47,476 เหรียญฯ คือการศึกษา แต่สิ่งที่ไม่เหมือนกันก็คือพนักงานที่อาวุโสจะได้ประโยชน์จากการกลับไปเรียนในระบบอีกครั้งหนึ่ง ส่วนพนักงานที่มีอายุน้อยจะต้องเลิกยึดติดอยู่กับความรู้ในตำรา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมองว่าเงินจากการทำงานล่วงเวลาเป็นสิ่งที่ตนเองสมควรได้รับ

การออกกฎดังกล่าวทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลในแง่ลบเช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นกับค่าแรงขั้นต่ำ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาต้นทุนที่เพิ่มขึ้น นายจ้างได้ลงมือทำสิ่งที่ไม่เป็นธรรมมากกว่าเดิม ซึ่งได้แก่การปรับลดเงินเดือนลูกจ้าง การตัดสวัสดิการรักษาพยาบาล รวมถึงการแบ่งงานให้กับพนักงานพาร์ทไทม์นิรนามผู้ซึ่งสามารถทำงานได้โดยที่ไม่ต้องมีใครสอนงาน วิธีการอีกอย่างหนึ่งที่ฝ่ายบริหารเลือกใช้เพื่อป้องกันปัญหาต้นทุนที่เพิ่มขึ้นก็คือยุติการจ้างพนักงานอายุน้อยโดยสิ้นเชิง และว่าจ้างเฉพาะพนักงานซึ่งมีประสบการณ์การทำงานแล้วเท่านั้นซึ่งรับประกันได้ว่าสามารถทำงานได้คุ้มค่ากับต้นทุนที่เพิ่มขึ้น แนวโน้มดังกล่าวได้สร้างความหวาดวิตกมากกว่าสิ่งที่ปรากฏในภาพยนตร์ The Devil Wears Prada เสียอีก ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่บัณฑิตจบใหม่ทุกคนหวาดกลัวมากที่สุดก็คือการเตะฝุ่นนั่นเอง

แต่ข่าวดีก็คือนักการตลาดโลกเสรีซึ่งร่วมรัฐบาล Trump ได้ส่งสัญญาณว่ามีความยินดีที่จะยกเลิกกฎหมายใหม่ๆ อย่างเช่นกฎนางมารร้าย เป็นเรื่องดีสำหรับลูกจ้างหนุ่มสาวและผู้เป็นนายจ้างถ้าหากว่าทั้งสองฝ่ายพยายามทำความรู้จักกันคุ้นเคยกันให้มากขึ้นโดยสร้างความขุ่นข้องหมองใจต่อกันให้น้อยลงไม่ว่าจะมีความคิดเห็นทางการเมืองไปในทิศทางเดียวกันหรือไม่ก็ตาม สิ่งที่น่าขำก็คือ ถ้าหากว่ามีบัณฑิตหัวเอียงซ้ายได้รับหนังสือรับรองการทำงานอันยอดเยี่ยมจากนายจ้างหลังจากที่มีการยกเลิกกฎนางมารร้ายแล้วละก็ คนหัวเอียงซ้ายคนนั้นจะต้องรู้สึกขอบคุณพรรครีพับลิกันอย่างที่สุด

&nbsp;

<img style="width: 250px; height: 272px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/7d8c0a078c18074f0cf8eb8f9239bb9a.png" alt="" />
AMITY SHLAES
Presidential Scholar ประจำ King’s College และประธานกรรมการ Coolidge Foundation PAUL JOHNSON นักประวัติศาสตร์อังกฤษผู้มีชื่อเสียงและนักเขียน และ DAVID MALPASS นักเศรษฐศาสตร์ระดับโลก และประธาน Encima Global LLC
เรียบเรียง: ริศา  ภาพ: THOMAS KUHLENBECK

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events