<h2>อาร์เจนตินาประสบปัญหาทางเศรษฐกิจอีกครั้งแต่ประเทศนี้ยังมีโอกาสที่จะพลิกสถานการณ์โลกเศรษฐกิจ Mauricio Macri ประธานาธิบดีสายอนุรักษ์นิยมของอาร์เจนตินาต้องการทำสัญญากับกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) เพื่อขอกู้ยืมเงินมูลค่า 3 หมื่นล้านเหรียญสหรัฐฯ นับตั้งแต่ Macri คว้าชัยชนะในการเลือกตั้งอย่างเหนือความคาดหมายเมื่อปี 2015 นั้น เขาก็กลับขาดความกระตือรือร้นในการจัดการปัญหาการใช้เงินมือเติบ การกู้ยืมมหาศาล และการเล่นพรรคเล่นพวกที่แพร่สะพัดสุดจะควบคุมได้</h2>
ในเวลานี้สกุลเงินเปโซกำลังถูกโจมตี เนื่องจากรัฐบาลกำาลังกดดันให้ธนาคารกลางเข้าซื้อพันธบัตรเพิ่ม โดยใช้เงินที่สร้างขึ้นมาลอยๆ ซึ่งจะก่อให้เกิดภาวะเงินเฟ้ออย่างแน่นอน อาร์เจนตินาทำลายค่าเงินของตัวเองมาครั้งแล้วครั้งเล่า และดูเหมือนว่าพวกเขากำลังมุ่งหน้าซ้ำรอยประวัติศาสตร์ ในปีนี้เงินเปโซมีมูลค่าลดลงไปแล้วถึง 20%

Macri กำลังเผชิญกับเผือกร้อน ที่ Cristina Kirchner กับ Néstor Kirchner สองอดีตประธานาธิบดีโฉดจอมทุจริตได้ก่อไว้ แต่เขาจะไม่สามารถหาหนทางรอดให้ประเทศได้จาก IMF อาร์เจนตินาเกลียดองค์กรนี้ยิ่งนัก เพราะในช่วงการใช้มาตรการรัดเข็มขัดชุดสุดท้ายเมื่อ 18 ปีก่อนนั้น อัตราการว่างงานพุ่งขึ้นถึง 20%

สำหรับประธานาธิบดีผู้ตกอยู่ในความยากลำาบาก วิธีง่ายๆ ที่จะหยุดวิกฤตค่าเงินได้ในทันทีคือ เข้าซื้อเงินเปโซในตลาดอัตราแลกเปลี่ยนโดยใช้ทุนสำารองระหว่างประเทศของรัฐบาล (ซึ่งล่าสุดนับได้ที่ 5 หมื่นล้านเหรียญ) จนกว่าเปโซจะสามารถทวงมูลค่าที่เสียไปกลับคืนมาได้ทั้งหมด อันที่จริงแล้ว เงินสำรองจำนวนนั้นจะทำให้รัฐบาลสามารถเข้าซื้อปริมาณเงินพื้นฐานทั้งหมดของอาร์เจนตินาได้เลยทีเดียว

แต่นักวิจารณ์เย้ยว่า มาตรการดังกล่าวไม่ได้ผลเสียหรอกอีกทั้งอาร์เจนตินายังใช้เงินไปแล้วเกือบ 8 พันล้านเหรียญในปฏิบัติการแทรกแซงค่าเงิน แต่ก็ไม่สามารถยับยั้งการทรุดตัวของค่าเงิน ทว่าพวกจอมระแวงเหล่านี้มองข้ามความผิดพลาดที่ค่อนข้างชัดเจนของอาร์เจนตินาอย่างหนึ่ง คือเมื่อธนาคารกลางซื้อเปโซก็ย่อมต้องลดปริมาณเงิน ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ดี แต่จากนั้นพวกเขากลับหลังหันมาซื้อพันธบัตรเพื่อเพิ่มปริมาณเงินแทนเท่ากับฝั่งหนึ่งกำลังตักน้ำาออกจากสระ ขณะที่อีกฝั่งเติมน้ำาลงไปอย่างไรอย่างนั้น

Macri ควรส่งจดหมายสั้นๆ ไปบอกคนที่ธนาคารกลางว่าหยุดทำเรื่องไร้สาระนั่นเสียที และหันมาลดฐานเงินแทนจนกว่าเปโซจะแข็งค่าจาก 25 เปโซต่อเหรียญมาเป็น 15 เปโซต่อเหรียญหากวิกฤตผ่านพ้นไปเมื่อใด (ซึ่งน่าจะเป็นเร็วๆ นี้) เขาก็ควรพิจารณาลงมือทำอะไรสักอย่างที่เด็ดขาดจริงๆ ได้แล้ว เช่น ใช้เงินดอลลาร์เป็นสกุลเงินราชการของอาร์เจนตินา ประชาชนต้องดีใจแน่ๆ ที่จะได้นำเปโซมาแลกเงินเหรียญในอัตรา 15 เปโซต่อเหรียญ

ประเทศแห่งนี้มีประวัติการบริหารการคลังผิดพลาดมาแล้วอย่างน่าสงสาร ชาวอาร์เจนตินาย่อมรู้ดีว่าไม่ช้าก็เร็วค่าเงินเปโซก็จะเหือดหายไปอีกครั้งเอกวาดอร์ ปานามา และเอลซัลวาดอร์ หันมาใช้สกุลเงินดอลลาร์สหรัฐฯ กันแล้ว แม้ว่าล่าสุดเอกวาดอร์จะเพิ่งจะได้ผู้บริหารประเทศเป็นสมาชิกฝ่ายซ้ายที่ต่อต้านสหรัฐฯ ก็ตามแต่เขาก็รีบสลัดทิ้งความคิดที่จะพยายามนำาสกุลเงินท้องถิ่นกลับมา เพราะประชาชนไม่ยอมแน่ๆ

IMF ซับน้ำตาอาร์เจนตินา

ประเทศกำลังพัฒนาอย่างเช่น บราซิล อินเดีย และแอฟริกาใต้ต่างก็แสดงจุดยืนที่ชัดเจนว่าต้องการที่จะเติบโตเป็นหนึ่งใน มหาอำนาจทางเศรษฐกิจของโลก โดยรัฐบาลของประเทศตุรกีถึงขั้นประกาศเป้าหมายที่ชัดเจนว่าจะผลักดันให้ เศรษฐกิจของประเทศขยับขึ้นไปติดอันดับ 1 ใน 10 เศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลกภายในปี 2023 จากปัจจุบันซึ่งอยู่ในอันดับที่ 18

เรียบเรียงโดย พิษณุ พรหมจรรยา

ประเทศกำลังพัฒนาอย่างเช่น บราซิล อินเดีย และแอฟริกาใต้ต่างก็แสดงจุดยืนที่ชัดเจนว่าต้องการที่จะเติบโตเป็นหนึ่งใน มหาอำนาจทางเศรษฐกิจของโลก โดยรัฐบาลของประเทศตุรกีถึงขั้นประกาศเป้าหมายที่ชัดเจนว่าจะผลักดันให้ เศรษฐกิจของประเทศขยับขึ้นไปติดอันดับ 1 ใน 10 เศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลกภายในปี 2023 จากปัจจุบันซึ่งอยู่ในอันดับที่ 18 แต่สิ่งที่ประเทศเหล่านี้มองข้ามไปก็คือสิ่งที่สำคัญต่อการสร้างความยิ่งใหญ่ให้กับระบบเศรษฐกิจ นั่นก็คือ เสถียรภาพของค่าเงิน ทั้งนักลงทุนและผู้ประกอบการต่างก็ต้องการค่าเงินที่นิ่งและไว้วางใจได้

ประเทศจีนเริ่มซึมซาบความจริงข้อนี้ได้ตั้งแต่ต้นทศวรรษที่ 1990 และในปี 1994 ก็ผูกค่าเงินหยวนเอาไว้กับค่าเงินดอลลาร์สหรัฐ แบบเดียวกันกับที่ค่าเงินดอลลาร์ฮ่องกงทำในทศวรรษก่อนหน้านั้น ซึ่งการทำเช่นนี้ส่งผลให้การค้าและเศรษฐกิจของจีนเติบโตอย่างมาก

บรรดาผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนาของ IMF และหน่วยงานอื่นต่างก็บอกกับประเทศกำลังพัฒนาว่าการลดค่าเงินจะช่วยให้เศรษฐกิจของประเทศเหล่านั้นเติบโตได้จากการทำให้ราคาสินค้าส่งออกถูกลง และราคาสินค้านำเข้าแพงขึ้น ซึ่งเป็นเหมือนความเชื่อที่งมงายของนักวิชาการสายพาณิชย์นิยมซึ่งหล่อหลอมความเชื่อของชาวยุโรปส่วนใหญ่ในช่วงศตวรรษที่ 15-17&nbsp; ให้หลงเชื่อว่าอำนาจของชาติมาจากการสะสมเงินและทอง แต่ในปัจจุบันโมหะจริตในลักษณะนี้เปลี่ยนมาอยู่ในรูปของความเชื่อว่าประเทศต้องเกินดุลย์การค้า แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นการลดค่าเงินส่งผลเสียต่อทั้งการลงทุนในประเทศและ การลงทุนจากต่างประเทศ เพราะแค่การลงทุนอย่างเดียวก็เสี่ยงมากพออยู่แล้ว ถ้ายังต้องแบกความเสี่ยงจากการผันผวนของค่าเงินซึ่งจะกระทบกับกระแสรายได้ในอนาคตเข้าไปอีก ก็ทำให้คนรู้สึกว่าความเสี่ยงมากจนไม่คุ้มค่าที่จะเข้าไปลงทุน จริงๆ แล้วเงินมันเป็นเพียงแค่ตัวกลางที่เราใช้ในการซื้อขายและลงทุนเท่านั้น ถ้าไม่ยอมรับความจริงข้อนี้ก็จะมีปัญหาแล้ว เงินเป็นเพียงแค่ตัววัดมูลค่าเหมือนกับนาฬิกาที่บอกเวลา หรือตาชั่งที่วัดน้ำหนัก

เหล่าประเทศที่อยากจะเป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจต้องเข้าใจว่าเศรษฐกิจที่มีระบบการเงินที่แข็งแรงมักจะเติบโตได้ดีกว่าประเทศที่ระบบการเงินไร้เสถียรภาพ ตัวอย่างที่พิสูจน์ความจริงข้อนี้ได้อย่างชัดเจนก็คือประเทศอังกฤษในศตวรรษที่ 16 แม้ว่าอังกฤษจะมีรัฐบาลที่เป็นตัวแทนของประชาชนและเข้มแข็ง (สำหรับยุคนั้น) มีกรรมสิทธิ์ในที่ดิน และมีนวัตกรรมในด้านต่างๆ (อุตสาหกรรมสิ่งทอและการต่อเรือล้ำหน้ากว่าประเทศอื่นในยุโรป ในขณะที่เกษตรกรในอังกฤษมีผลิตภาพสูงกว่าเกษตกรในฝรั่งเศสถึงสามเท่า) แต่อังกฤษก็ยังนับเป็นประเทศมหาอำนาจชั้นรอง แต่ต่อมาเมื่อประเทศอังกฤษรับเอาแนวคิดเรื่องระบบการเงินที่มีเสถียรภาพมาใช้และผูกค่าเงินปอนด์ไว้กับมาตรฐานทองคำ อังกฤษก็สามารถขยายอาณาจักรเครือจักรภพออกไปทั่วโลก และกลายมาเป็นต้นกำเนิดของการปฏิวัติอุตสาหกรรม เงินทุนในประเทศอังกฤษเบ่งบานราวดอกเห็ด ซึ่งไม่เพียงแต่จะช่วยหนุนการเติบโตของประเทศอังกฤษซึ่งกลายมาเป็นเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลกเท่านั้น แต่ยังมีส่วนช่วยพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศต่างๆ ในโลก รวมถึงสหรัฐฯ ด้วย

ภายในเวลาแค่ไม่กี่ปีหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ประเทศแพ้สงครามอย่างญี่ปุ่นและเยอรมนีก็ผูกค่าเงินไว้กับสกุลดอลลาร์ซึ่งมีทองคำหนุนหลังอยู่ และเมื่อบวกเข้ากับการลดภาษีอย่างต่อเนื่อง ก็ทำให้ประเทศทั้งสองสามารถพลิกฟื้นกลับมาเป็นประเทศที่ร่ำรวยและกลายมาเป็นเศรษฐกิจชั้นนำของโลกได้อีกครั้ง

แล้วถ้าอย่างนั้นประเทศที่อยากจะเป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจต้องทำยังไง? ก็ต้องเริ่มจากการผูกค่าเงินไว้กับสกุลดอลลาร์หรือยูโร ในช่วงทศวรรษที่ 1990 ประเทศในคาบสมุทรบอลข่านอย่าง ลิทัวเนีย ลัตเวีย หรือ เอสโตเนีย ต่างก็ผูกค่าเงินไว้กับดอลลาร์ หรือมาร์กเยอรมัน โดยทั้ง ลิทัวเนีย และลัตเวีย ต่างก็ใช้ระบบคณะกรรมการค่าเงิน ซึ่งกำหนดให้ค่าเงินของตัวเองมีค่าเงินสกุลที่มีเสถียรภาพหนุนหลังเกือบ 100% และต่อมาประเทศทั้งสามก็ปรับมาใช้เงินสกุลยูโร และทำให้เศรษฐกิจของทั้งสามประเทศเฟื่องฟู

การเปลี่ยนมาใช้ระบบคณะกรรมการค่าเงินจะส่งผลดีต่อประเทศอย่างยูเครน ในขณะที่การผูกค่าเงินไว้กับดอลลาร์หรือยูโรก็จะส่งผลดีต่อค่าเงินรูปีของอินเดีย ซึ่งในอีกไม่กี่ปีอินเดียอาจจะพร้อมที่จะนำมาตรฐานทองคำมาใช้กับค่าเงิน ซึ่งภายในชั่วอายุคนเดียวอาจจะทำให้เศรษฐกิจของอินเดียแซงหน้าเจ้าอาณานิคมอย่างอังกฤษหรือแม้แต่จีนก็เป็นได้ 
 
<img alt="" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/c0220d98c3ceb691db89a42abf4610f4.jpg" style="width: 335px; height: 335px;" /> 
Steve Forbes 
&nbsp;

<hr />
<a href="http://goo.gl/xs62JE">คลิ๊กอ่านบทความจากผู้นำได้ที่ Forbes Thailand ฉบับ September 2015 ได้ในรูปแบบ E-Magazine</a>

<a href="http://goo.gl/xs62JE"><img alt="" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/29282a48286e802110aa35da6f33c426.png" style="width: 350px; height: 459px;" /></a>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events