<h2>ในขณะที่เราง่วนอยู่กับการเกาะติดกระแสข่าวโควิด-19 ระบาดระลอกใหม่ และการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐฯ ในมุมอื่นของโลกยังมีอีก 2 วิกฤตที่กำลังก่อตั้งซึ่งอาจจะส่งผลกระทบอย่างร้ายแรงต่อสหรัฐฯ หนักหน่วงยิ่งกว่าโรคระบาดเสียอีก วิกฤตแรกคือ "ความขัดแย้ง ตุรกี-กรีซ" ความขัดแย้งระหว่างประเทศตุรกีและกรีซซึ่งมีปัญหากันมานานนับศตวรรษแล้ว ส่วนวิกฤตที่ 2 คือ ปัญหาการเมืองภายในประเทศเบลารุส ซึ่งแยกตัวออกมาเป็นอิสระหลังจากที่สหภาพโซเวียตล่มสลายในปี 1991</h2>
"ความขัดแย้ง ตุรกี-กรีซ" เกิดจากการที่ต่างก็อ้างสิทธ์ิเหนือแหล่งน้ำามันและก๊าซในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก โดยกรีซซึ่งเป็นเจ้าของเกาะเล็กเกาะน้อยมากมายในแถบนั้นได้อ้างสิทธ์ิเหนื่อน่านน้ำในย่านดังกล่างซึ่งเป็นแหล่งปิโตรเลียมที่มีศักยภาพสูง

ทางฝั่งตุรกีโต้แย้งการอ้างสิทธิ์ของกรีซ และส่งเรือสำารวจปิโตรเลียมเข้าไปทำาการขุดสำารวจ โดยมีเรือรบตีคู่ประกบไปด้วย ทั้งสองประเทศต่างพากันเสริมแสนยานภุภาพทางการทหารทั้งทงน้ำและทางอากาศกันอย่างครึกโครมเพื่อสนับสนุนการอ้างสิทธิ์ของฝ่ายตนประธานาธิบดีตุรกี Recep Tayyip Erdogan ประกาศว่า

“ตุรกีจะเดินหน้าตามนโยบายที่กำาหนดเอาไว้แล้วอย่างแข็งขันในเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก...(ชาวกรีก) ต้องเลือกว่า จะทำความเข้าใจภาษาแบบการเมืองและการทูต หรืออยากเจอประสบการณ์ที่เจ็บปวดในสนามรบ” นอกจากนี้ เขายังใช้วาทกรรมหยามกองทัพของกรีซว่า เป็นกองกำาลัง “โกโรโกโส” อีกด้วย ทั้งนี้ กลุ่มประเทศ EU โดยเฉพาะฝรั่งเศส รวมถึงอียิปต์และสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ต่างก็หนุนหลังฝั่งประเทศกรีซ

ถึงแม้ว่าทั้งกรีซและตุรกีจะไม่ได้ต้องการก่อสงครามกันจริงๆ แต่สถานการณ์ที่ยกระดับขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจก็อาจจะนำไปสู่ความขัดแย้งขั้นรุนแรงได้ เมื่อปี 1996 ทั้งสองประเทศหวุดหวิดจะทำาสงครามกันแล้ว เนื่องจากความขัดแย้งเกี่ยวกับเกาะกลางทะเล 2 แห่งที่ไม่มีผู้คนอยู่อาศัยแต่ยังเคราะห์ดีที่การเจรจาทางการฑูตประสบความสำเร็จจึงเลี่ยงภาวะสงครามมาได้

ย้อนไปเมื่อปี 1974 ตอนที่กรีซประกาศว่า จะรวมเกาะไซปรัส ซึ่งมีชนกลุ่มน้อยเชื้อสายเติร์กอยู่เป็นจำานวนมาก เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของประเทศกรีซ ตุรกีได้ส่งกองทัพบุกขึ้นเกาะไซปรัส ยึดพื้นที่ 1 ใน 3 ของเกาะ แล้วประกาศตั้งประเทศใหม่โดยใช้ชื่อว่า สาธารณรัฐตุรกีแห่งไซปรัสเหนือ

นอกจากนี้ ตุรกียังประกาศว่าข้อตกลงใดๆ ที่ไซปรัสได้ทำาลงไปแล้วให้ถือเป็นโมฆะทั้งหมด ยกเว้นว่าจะได้รับความเห็นชอบจากประเทศที่ตุรกีตั้งขึ้นมาใหม่เสียก่อน ยังโชคดีที่ทั้งสองฝ่ายตกลงที่จะเจรจาข้อพิพาทกัน แต่ถึงกระนั้นความตึงเครียดก็ยังอยู่ในระดับสูง

ทั้งตุรกีและกรีซต่างก็เป็นสมาชิกขององค์การ NATO ทั้งคู่ ดังนั้นการที่ทั้งสองประเทศใช้กำาลังสู้รบกันเองเท่ากับเป็นการทำลายอนาคตของกลุ่มพันธมิตรทั้งหมด ซึ่งจะทำให้รัสเซียพอใจมาก นอกจากนี้หากทั้งสองประเทศรบกันจริง ก็ยังอาจจะเกิดผลร้ายที่ตามมาในอีกหลายๆ ด้าน ยกตัวอย่างเช่น ตุรกีอาจจะส่งผู้ลี้ภัยชาวซีเรีย ซึ่งปัจจุบันพำนักอยู่ในตุรกีประมาณ 4 ล้านคนไปยังกรีซ และต่อไปยังประเทศอื่นๆ ในยุโรป ซึ่งตุรกีเคยดำเนินการทำนองนี้มาแล้วช่วงสั้นๆ เมื่อ 2-3 ปีก่อน

จนถึงขณะนี้ สหรัฐฯ ยังไม่ได้เข้ามามีบทบาทอย่างจริงจังในการแก้ไขสถานการณ์ความขัดแย้งของทั้งสองประเทศ โดยปล่อยเป็นธุระของของนักการทูตในกลุ่ม EU โดยเฉพาะเยอรมัน และเจ้าหน้าที่ NATO แต่สุดท้ายสหรัฐฯ อาจจะต้องก้าวเข้ามาร่วมด้วยเมื่อพิจารณาถึงเดิมพันที่เกี่ยวข้องกับกรณีนี้

<figure><img class="wp-image-39603 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/12/000_8QJ7C4.jpg" alt="" width="650" height="433" /><figcaption> Alexander Lukashenko ประธานาธิบดีประเทศเบลารุส (APF Photo)</figcaption></figure>

อีกหนึ่งวิกฤตที่ประทุขึ้นมาอยู่ที่ประเทศเบลารุส ซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของเผด็จการ Alexander Lukashenko มาอย่างยาวนาน ถึง 26 ปี เบลารุสได้จัดการเลือกตั้งเมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา แต่ผลการเลือกตั้งถูกล็อกมาแล้ว ดังนั้นประชาชนที่สุดทนกับระบอบเผด็จการจึงออกมาเดินขบวนประท้วง ซึ่งจำนวนผู้ประท้วงมากมายมหาศาลจนทำให้ระบอบเผด็จการของ Lukashenko พังทลายลง

ประเด็นที่เป็นอันตรายในเรื่องนี้ก็คือ Vladimir Putin ไม่อยากให้เกิดระบอบประชาธิปไตยอย่างแท้จริงขึ้นในประเทศที่มีพรมแดนติดกับรัสเซีย ดังนั้นเขาอาจจะส่งกองกำลังหน่วยรบพิเศษเข้าไปช่วยให้ Lukashenko รักษาอำนาจเอาไว้ หรือตั้งหุ่นเชิดคนใหม่ขึ้นมารับตำแหน่งแทนก็ได้

ลิทัวเนีย เป็นประเทศเล็กๆ ที่อยู่ติดกับเบลารุส และได้แยกตัวออกมาเป็นอิสระจากสหภาพโซเวียตเมื่อปี 1991 เช่นกัน แต่สิ่งที่ทำให้ลิทัวเนียต่างจากรัสเซียและเบลารุสก็คือมีการพัฒนาระบอบประชาธิปไตยขึ้นมาจนเข้มแข็ง และยังได้เข้าเป็นสมาชิกของ EU และ NATO ด้วย

ทั้งนี้ หลักการสำคัญของ NATO ซึ่งเป็นเครือข่ายพันธมิตรที่มีส่วนสำคัญในการโค่นล้มสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามเย็นก็คือ หากมีสมาชิกประเทศใดในกลุ่มถูกโจมตี ก็ถือว่าทั้งกลุ่มถูกโจมตีไปด้วย ซึ่งกฏข้อนี้ระบุชัดอยู่ในมาตรา 5 ของสนธิสัญญา NATO และเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ NATO ทรงอิทธิพลอย่างสูงในเวทีโลก

Putin ประกาศตัวชัดเจนว่า เขาเกลียดชังองค์การ NATO เขาเข้าใจว่า ความแตกแยกของ NATO จะส่งผลเสียอย่างหนักต่อสหรัฐฯ และจะทำให้ยุโรปยอมทำตามที่รัสเซียต้องการ ดังนั้น สิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นก็คือ Putin อาจจะเข้าแทรกแซงในเบลารุสโดยอาศัยข้ออ้างปลอมๆ และอาจจะอาศัยโอกาสนี้เคลื่อนกำลังพลเข้าไปในลิทัวเนียซึ่งอาจจะไม่ได้เป็นการบุกยึดประเทศเต็มรูปแบบ แต่อาจจะเป็นการยึดพื้นที่อะไรสักแห่งโดยอ้างเหตุผลปลอมๆ ขึ้นมา ซึ่ง

หากเกิดกรณีดังกล่าวขึ้นจริง NATO และสหรัฐฯ จะทำอย่างไร? สหรัฐฯ จะส่งกองทหารเข้าไปรบกับรัสเซียหรือ? หรือจะมองว่าเป็นแค่พื้นที่ที่ไม่ได้ใหญ่โตอะไร และรัสเซียก็อาจจะสัญญาว่าจะยอมคืนพื้นที่ให้ในภายหลังดังนั้น แค่ขู่นิด ประณามหน่อย แล้วก็เลิกแล้วกันไป ถ้าหากสหรัฐฯ ไม่ทำอะไรจริงๆ ก็ต้องถือว่าเป็นชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ของ Putin ในขณะที่สหรัฐฯ จะถอยหลังไปไกลเสียยิ่งกว่าสมัยที่แพ้สงครามเวียดนามเสียอีก

Leon Aron ผู้เชี่ยวชาญด้านรัสเซียกล่าวเตือนถึงเรื่องนี้ว่า “การบุกไม่น่าจะรุกเข้าไปลึกนัก...อาจจะแค่ไม่กี่กิโลเมตรเท่านั้นเอง...แต่ประเด็นมันอยู่ตรงที่รัสเซียอยากแสดงภาพว่าสามารถทำแบบนี้ได้...ซึ่งจะทำให้รัสเซียได้ประโยชน์มหาศาลในเชิงภูมิรัฐศาสตร์...

มาตรา 5 ของ NATO ซึ่งเป็นหลักการสำคัญของการปกป้องกลุ่มประเทศสมาชิกร่วมกันจะกลายเป็นแค่เรื่องล้อเล่น จากนั้นกลุ่มพันธมิตรก็อาจจะเริ่มแตกวงกันไป เนื่องจากประเทศต่างๆ ทางซีกตะวันออกหันไปทำข้อตกลงเดี่ยวๆ กับรัสเซีย”

<hr />

อ่านบทความทางเศรษฐกิจเพิ่มเติมได้ที่ นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับ ธันวาคม 2563

&nbsp;

"ความขัดแย้ง ตุรกี-กรีซ" อาจลุกเป็นไฟลามใส่สหรัฐฯ

เรื่อง: ฮัสซัน บาซาร์ ภาพ: Bangkok Post 
 
เมื่อปีที่แล้ว ผู้ประกอบการธุรกิจค้าปลีกและที่พักอาศัยประกาศโครงการลงทุนในประเทศไทย คิดเป็นมูลค่ารวมกันเกือบ 2 แสนล้านบาท เป็นการลงทุนของภาคเอกชนด้วยวงเงินมหึมาในช่วงระยะเวลาสั้นๆ ถือเป็นจำนวนเงินมากที่สุดในประวัติศาสตร์ไทยซึ่งจะส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจในวงกว้าง 
&nbsp; 
ผมสังเกตเห็นความเหมือนที่น่าสนใจอยู่พอสมควร โดยเฉพาะในนคร Istanbul ศูนย์กลางทางการค้าและวัฒนธรรมของตุรกี ที่เคยเผชิญกับการเติบโตอย่างพุ่งพรวดของธุรกิจค้าปลีกและที่พักอาศัยในช่วงปลายทศวรรษที่ 90 และทศวรรษที่ผ่านมา ซึ่งก่อนหน้าทศวรรษที่ 90 นั้น ทั้งตุรกีและไทยต่างมีรายได้ต่อหัวประชากรใกล้เคียงกันขนาดของเศรษฐกิจพอๆ กัน เช่นเดียวกับความแข็งแกร่งของแต่ละภาคธุรกิจก็สูสีกัน แต่ทศวรรษที่แล้ว เศรษฐกิจของตุรกีขยายตัวอย่างมากจนมีขนาดใหญ่กว่าเศรษฐกิจไทยเท่าตัว ทำให้เราพอจะคาดการณ์สิ่งที่จะเกิดขึ้นในประเทศไทยได้ จากสิ่งบ่งชี้ และรูปแบบการเติบโตทางเศรษฐกิจของสองประเทศที่คล้ายๆ กัน ได้ 6 ส่วน 
 
1. จะมีความต้องการบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถอย่างมหาศาล สำหรับอภิมหาโครงการที่ผุดขึ้นมากมาย คนเก่ง ฝีมือดีจากธุรกิจต่างๆ จะถูกชักชวนเข้าทำงานด้วยเงินเดือนที่สูงลิ่วเหมือนกับที่เคยเกิดขึ้นในยุคทองของธุรกิจการเงินเมื่อต้นทศวรรษที่ 1990 ในประเทศไทย 
 
2. การเชื่อมโยงโครงการพัฒนาที่ดินริมฝั่งแม่น้ำมูลค่ามหาศาลหลายแห่งเข้าด้วยกันจะทำให้สองฝั่งของแม่น้ำเจ้าพระยากลายเป็นแหล่งดึงดูดนักท่องเที่ยวระดับโลก จะทำให้จำนวนคนที่เดินทางมาเที่ยวเมืองไทยเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง สร้างความกดดันให้สายการบินแห่งชาติต้องพัฒนาตัวเองให้ดียิ่งขึ้น และกลายเป็นสายการบินที่ได้มาตรฐานระดับโลกอย่างแท้จริง ที่สามารถตอกย้ำความเป็นศูนย์กลางในภูมิภาคของกรุงเทพฯ ได้ Turkish Airlines ซึ่งเคยเป็นสายการบินที่ล้าหลังมาก ได้ผ่านขั้นตอนการแปลงโฉมที่ น่าทึ่งในช่วงทศวรรษที่ 2000-2010 
 
<img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/april%202015/FB_22%2069.jpg" /> 
ฮัสซัน บาซาร์ (Hasan Basar) กรรมการผู้จัดการ บริษัท บางกอก พับบลิค รีเลชั่นส์ 
สถานทูตตุรกีในกรุงเทพฯ บันทึกว่าเขาเป็นชาวตุรกีคนแรกที่เกิดในประเทศไทยและได้สัญชาติไทย เขาเคยให้คำปรึกษาด้านประชาสัมพันธ์แก่อดีตนายกรัฐมนตรีไทย ผู้นำองค์กรธุรกิจ และ 3 โครงการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ขนาดมหึมาของไทย ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา ได้แก่ เซ็นทรัลเวิลด์ มหานคร และไอคอนสยาม 
<hr />
<a href="http://goo.gl/Zon5uK">ทั้งนี้ เขายังแสดงความคิดเห็นและอ่านเพิ่มเติม กับ ฉบับเต็ม "ห้างทั่วเมือง บทเรียนจาก ตุรกี สู่ ไทย" ได้ที่ Forbes Thailand ฉบับ MARCH 2015</a>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events