<h2><strong>จากผู้อพยพหนีภัยสงคราม "ทอง กุลธัญวัฒน์" สร้างธุรกิจแหนมเนืองให้เป็นที่รู้จักไปทั่วประเทศ ล่าสุดกับการรุกตลาดต่างประเทศ พร้อมต่อยอด "สร้างแลนด์มาร์ก" แห่งใหม่ของภาคอีสาน รองรับลูกค้าจากทั่วสารทิศ</strong></h2>
<div>"ทอง กุลธัญวัฒน์" คือบุตรคนที่ 5 จากทั้งหมด 8 คนของพ่อ "ตวน แซ่โฮ" กับแม่ "วี แซ่เรือง" ชาวเวียดนามผู้อพยพหนีภัยสงครามจากบ้านเกิด เข้ามาพำนักอาศัยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ผู้พ่อประกอบอาชีพเป็นช่างทองในร้านทองแห่งหนึ่งของจังหวัดหนองคาย ผู้แม่เป็นแม่ค้าหาบเร่ โดยต้องหาอาชีพเสริมอื่นเพื่อมาจุนเจือครอบครัวที่มีลูกถึงแปดคน และนั่นคือกำเนิดของแหนมเนืองที่ต่อมาคนไทยคุ้นเคยกัน</div>
<div></div>
<div>วีได้ใช้ฝีมือปรุงอาหารที่ได้รับฝึกฝนจากยาย ทำอาหารเวียดนามหาบขายในละแวกบ้าน ในขนะนั้นมี "บั่นแบ๋ว" หรือขนมถ้วยแบบเวียดนาม และ "แนมเหนือง" หรือเมี่ยงหมูย่าง  ทั้งครอบครัวใช้เวลากว่า 10 ปี ในการเปลี่ยนจากร้านหาบเร่เป็นร้านห้องแถว 1 คูหาเมื่อปี 2511 ในชื่อ "แหนมเนือง" ซึ่งเพี้ยนมาจาก "แนมเหนือง" ในภาษาเวียดนามนั่นเอง</div>
<div></div>
<div>กิจการเดินหน้าไปด้วยดีจนกระทั่งเกิดกระแสหวาดกลัวภัยคอมมิวนิสต์ ในยุค 14 ตุลา ทางการกวดขันชาวเวียดนามอพยพเป็นพิเศษ ทำให้ร้าน "แหนมเนือง" เปลี่ยนขื่อเป็น "แดง แหนมเนือง" ตามชื่อลูกสาวคนที่สอง นั่นทำให้รอดพ้นจากสายตาของเจ้าหน้าที่ จนดำเนินกิจการต่อมาได้</div>
<div></div>
<div>หลังจากนั้นสองปี "ทอง" ในวัย 14 ปี ได้แยกตัวไปทำงานเป็นช่างกลึง แต่ก็ทำได้ไม่นานเพราะต่อมาได้ถูกประกาศเป็นอาชีพสงวนสำหรับคนไทยเท่านั้น เขาจำต้องเปลี่ยนไปเป็นช่างนาฬิกาอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะแต่งงานกับภรรยาซึ่งเป็นลูกเจ้าของร้านตัดเสื้อสูท จึงเห็นโอกาสดีในงานเสื้อผ้า แต่ทว่าชีวิตเขาเข้าสู่จุดเปลี่ยนในชีวิตอีกคำรบในปี 2533 เมื่อสะพานมิตรภาพไทย-ลาวแห่งแรกเปิดใช้งานอย่างเป็นทางการ จังหวัดหนองคายกลายเป็นทางผ่านที่คึกคัก คนกรุงเริ่มสั่งอาหารแบบห่อกลับบ้านมากขึ้น ต่อมาในปี 2538 ทางการไทยได้มอบสัญชาติไทยให้กับทอง เขาจึงได้โอกาสสร้างธุรกิจของตัวเอง ต่อยอดจากธุรกิจเดิมของครอบครัว ในชื่อใหม่ว่า "VT แหนมเนือง" ที่จังหวัดอุดรธานี</div>
<div></div>
<div>"ร้าน VT เริ่มทำตอนช่วงปี 2540 แล้วเผอิญช่วงนั้นฟองสบู่แตก ผมกู้ธนาคารมา 2 ล้านบาท มาลงทุนเปิดร้าน โดนดอกเบี้ยไป 18.5% แต่เศรษฐกิจตอนนั้นเหมือนคลื่นน้ำแรง เราก็ต้องค่อยๆ เกาะริมฝั่งไป รอเวลาน้ำมันนิ่ง"</div>
<div></div>
<div>ด้วยความเชื่อมั่นในธุรกิจของตนซึ่งเป็นธุรกิจอาหารที่อย่างไรคนก็ต้องกิน ทำให้เขาค่อยๆปลดหนี้ได้จนสำเร็จ และในปี 2545 ก็ได้เริ่มเดินเครื่องอย่างเต็มกำลัง ในปัจจุบัน VT แหนมเนืองมีรายรับตกวันละ 1 ล้านบาท พร้อมด้วยสาขาทั่วประเทศอีก 12 สาขา  ขณะเดียวกันยังได้พัฒนาระบบงานบริการให้รับกับชีวิตคนยุคใหม่ ทั้ง Delivery ทั้ง Drive-Thru รวมทั้งทุ่มทุน 650 ล้านบาท สร้างโปรเจกต์ยักษ์ Community Mall ให้โดดเด่นยิ่งใหญ่ในจังหวัดอุดรธานี เพื่อเป็นศูนย์การผลิตและกระจายสินค้า รวมทั้งเป็นแหล่งรวมสินค้า OTOP ประจำเมือง ที่ทุกคนต้องแวะพัก</div>
<div>

<hr />

ติดตามอ่าน <strong>"ทอง กุลธัญวัฒน์: VT วิถีแหนมเนือง" </strong>ฉบับเต็มได้ ใน <em>Forbes Thailand</em> ฉบับ SEPTEMBER 2014

</div>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events