ไฟโชนแสงแห่ง "กรุงเทพประกันชีวิต"

เขาคือหลานปู่ของ ชิน โสภณพนิช ผู้ก่อตั้งธนาคารกรุงเทพ ผ่านประสบการณ์ทางการเงินกับสถาบันระดับโลก และธนาคารของตระกูล ปั้นไวตามิ้ลค์ให้ทันสมัยและขยายตลาดให้กว้างขึ้น หลังจากนั้นหันหน้าเข้าสู่บริษัทประกันชีวิต ที่พ่อของเขาเป็นประธานกรรมการ ใช้เวลา 3 ปี ขึ้นดำรงตำแหน่งกรรมการผู้จัดการใหญ่ จากนี้ "โชน โสภณพนิช" ขอเวลา 4 ปี เพื่อทำให้ บมจ.กรุงเทพประกันชีวิต เป็น 1 ใน 3 บริษัทประกันชีวิตชั้นนำของประเทศ

“จริงๆ ถ้าดูเครือญาติรุ่นผม ไปทำงานอย่างอื่นเยอะ ผมเป็นส่วนน้อยที่เลือกอาชีพทางด้านนี้... ผมสนใจในเรื่องธุรกิจอยู่แล้ว อยากสานต่อผู้ใหญ่ คุณพ่อ พอมาสัมผัสจริงๆ ก็ชอบ” โชน โสภณพนิช กรรมการผู้จัดการใหญ่ บมจ.กรุงเทพประกันชีวิต ปรารภด้วยน้ำเสียงสุภาพ อ่อนโยน พร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตร เขายังดูเยาว์กว่าอายุจริง 40 ปี พ่อของโชนคือ เชิดชู โสภณพนิช ลูกคนสุดท้องของพี่น้อง 4 คน ที่เกิดจาก เจ้าสัวชินกับภรรยาไทย บุญศรี ปัจจุบันเชิดชูคือ ประธานกรรมการและประธานกรรมการบริหารกรุงเทพประกันชีวิต ดูเหมือนว่าชีวิตของโชนถูกวางไว้ตั้งแต่เด็ก ให้ศึกษาหาความรู้และประสบการณ์จนแกร่งกล้า ก่อนกลับมาสานต่อธุรกิจของตระกูล โดยเริ่มจากงานวิเคราะห์การเงินให้สถาบันการเงินชั้นนำที่ New York ก่อนกลับมากรุงเทพฯ ทำหน้าที่นักค้าเงินตราต่างประเทศที่ธนาคารกรุงเทพ ก่อนเข้าบริหารบริษัทกรีนสปอต จำกัด ธุรกิจเครื่องดื่มของครอบครัว ดูแลการขยายตลาดในต่างประเทศ และสร้างแบรนด์ไวตามิ้ลค์ ให้แข็งแกร่ง ปี 2551 เริ่มงานกับกรุงเทพประกันชีวิต เริ่มจากตำแหน่งผู้อำนวยการอาวุโส ฝ่ายการตลาดสถาบันการเงิน จากนั้นก้าวสู่ตำแหน่งกรรมการผู้จัดการใหญ่ เมื่อสามปีที่ผ่านมา เขามองว่าธุรกิจประกันชีวิตเป็นเรื่องท้าทายและสนุก เพราะไลฟ์สไตล์ของคนเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา นำมาสู่โจทย์สำคัญว่าจะสร้างความมั่นคงและยั่งยืนให้กับบริษัทอายุ 63 ปีต่อไปอย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตลาดธุรกิจประกันชีวิตที่แข่งขันกันสูงมาก มีการเติบโตอยู่ในระดับ 13-15% ต่อปี โชนบอกว่าการแข่งขันที่ดุเดือดทำให้ส่วนแบ่งตลาดและอันดับในตลาดในแต่ละเดือนไม่แน่นอน เฉลี่ยจากทั้งหมด 24 บริษัท มี AIA เป็นผู้นำ ตามด้วยเมืองไทยประกันชีวิต เขาตั้งเป้าที่ยกระดับกรุงเทพประกันชีวิตให้ติดอันดับ 1 ใน 3 ของอุตสาหกรรมอย่างถาวรภายในปี 2561 “ผมถือว่าเป็นความรับผิดชอบ เป็นเกียรติที่มาเป็นผู้นำองค์กรอย่างกรุงเทพประกันชีวิต อยากทำตรงนี้ให้ดีที่สุด… ผมไม่คิดว่าผมเก่ง ผมคิดว่าผมโชคดีที่รับผิดชอบตรงนี้ ถ้าผมมองคนเก่ง ผมมองเพื่อนร่วมงานหลายๆ คนเก่ง… เพื่อนร่วมงานหลายๆ คนทุ่มเทกับงาน และมีความผูกพันกับองค์กรเป็นส่วนที่ทำให้งานออกมาดี”