สำหรับตัวแปรอื่นๆ ที่สำคัญและเชื่อมโยงกับตลาดยางพารายังมีราคาน้ำมันเนื่องจากอุตสาหกรรมยางล้อบริโภคยางพาราร่วมกับยางสังเคราะห์ที่มีวัตถุดิบจากน้ำมัน เมื่อราคาน้ำมันปรับตัวลดลงอย่างต่อเนื่องจึงเป็นอีกปัจจัยที่มีผลกระทบต่อราคายางพารา ซึ่งขณะนี้กลุ่มโอเปกมีการเจรจาระหว่างผู้ผลิตในกลุ่มกับผู้ผลิตนอกกลุ่มโอเปก โดยหวังว่าจะสามารถบรรลุข้อตกลงในการคงกําลังการผลิตน้ำมันไว้เพื่อรักษาระดับราคาน้ำมัน แต่ในอีกทางหนึ่งราคาน้ำมันก็ยังคงอยู่ในระดับต่ำและไม่มีการปรับตัวที่ชัดเจน
ทางด้านความต้องการใช้ยางพาราจากผู้นำเข้าหลัก เช่น ประเทศจีน สหรัฐอเมริกา และสหภาพยุโรปนั้น ยังคงมีทิศทางที่เพิ่มขึ้น 1-2% ต่อปี มากน้อยตามสภาพเศรษฐกิจ ทางรัฐบาลจีนออกมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้ภาคการผลิตมีการขยายตัว รวมถึงเศรษฐกิจของสหรัฐฯ ยังคงขยายตัวได้ดีโดยเฉพาะรถ SUV และรถยนต์ขนาดใหญ่ ส่วนทางด้านตลาดสหภาพยุโรป แม้จะเริ่มปรับตัวดีขึ้น แต่ปัญหาภายในสมาชิกสหภาพเองทำให้ภาพรวมยังไม่มีการสนับสนุนที่ชัดเจนมากนัก
นอกจากนี้ ภาพรวมปริมาณการผลิตถุงมือยางหรือถุงมือทางการแพทย์ของโลกปรับเพิ่มสูงขึ้น เนื่องจากความวิตกกังวลเกี่ยวกับโรคติดต่อ รวมไปถึงใส่ใจด้านสุขอนามัยที่เพิ่มขึ้น ซึ่งประเทศมาเลเซียเป็นผู้ครองตลาดด้านการผลิตถุงมือยางโดยบริโภคน้ำยางข้นจากประเทศไทยเป็นหลัก ณ ระดับราคายางพาราในปัจจุบัน (ต่ำสุดในรอบ 10 ปี) ถือได้ว่าเป็นตัวกระตุ้นความต้องการได้เป็นอย่างดีกับอุตสาหกรรมที่บริโภคยางพารา
ในแง่ของต้นทุนที่ถูกลงของผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมของยางพารากว่า 50% ของส่วนประกอบทั้งหมด อย่างเช่นอุตสาหกรรมยางล้อ ถุงมือยาง และอื่นๆ ปัจจัยนี้จะมีส่วนกระตุ้นให้ภาคผู้ผลิตผลิตภัณฑ์ยางเลือกขยายการใช้งานยางพาราในสัดส่วนที่เพิ่มขึ้น และน่าจะส่งผลดีต่อภาพรวมความต้องการใช้ยางพาราที่จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน
ทั้งนี้ ภาพรวมในการพัฒนายางพาราภายในประเทศไทยมีปัจจัยเอื้อและมีสัญญาณสนับสนุนที่ชัดเจนจากทางภาครัฐที่มีการจัดตั้ง คณะกรรมการนโยบายยางธรรมชาติ (กนย.) เพื่อกำหนดแนวทางในการพัฒนาอุตสาหกรรมยางพารา ซึ่งมีตัวแทนจากทั้งภาครัฐ เอกชน และเกษตรกร เพื่อให้ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียและผู้เกี่ยวข้องมีส่วนร่วมในการพัฒนาอุตสาหกรรมยางพาราทั้งระบบอย่างมีเป้าหมายที่ชัดเจน
เริ่มจากนโยบายการเพิ่มปริมาณการใช้ยางพาราในประเทศ ซึ่งตั้งเป้าการใช้งานภายในประเทศ เพิ่มจากปัจจุบันที่ 5 แสนตันต่อปี ให้ได้ถึง 1 ล้านตันต่อปี เพื่อเสริมสร้างความต้องการการบริโภคยางพาราภายในประเทศ บวกกับนโยบายการลดพื้นที่ปลูกยางพารา โดยเฉพาะส่วนที่รุกพื้นที่ป่าและส่งเสริมการปลูกพืชเศรษฐกิจอื่นทดแทนสำหรับยางพาราที่ถึงอายุโค่น ซึ่งจะช่วยควบคุมปริมาณการผลิตในพื้นที่ที่ไม่เหมาะสมกับการปลูกยางพาราลงได้ส่วนหนึ่ง
นอกจากนี้ การส่งเสริมการปลูกพืชแซมยางเพื่อเพิ่มรายได้แก่เกษตรกรนับเป็นส่วนสนับสนุนให้เกษตรกรชาวสวนยางมีรายได้เพิ่มขึ้นในช่วงที่ตลาดยางพาราปรับตัวในขณะนี้ และการส่งเสริมการวิจัยพัฒนายางพาราและผลิตภัณฑ์จากยางพารากับหน่วยงานวิจัยและหน่วยงานการศึกษาในแผนระยะยาว ซึ่งถ้ามีการปฏิบัติจริงอย่างต่อเนื่องน่าจะส่งผลดีต่อการพัฒนาอุตสาหกรรม
สุดท้ายนโยบายที่โดดเด่นอีกหนึ่งนโยบาย คือการปรับปรุงคุณภาพยางก้อนถ้วยที่เกิดขึ้นไม่นานนี้ โดยมีส่วนช่วยส่งเสริมความเชื่อมั่นด้านคุณภาพยางพาราไทยที่ส่งออกเป็นอย่างมาก ซึ่งอาจส่งผลต่อการปรับราคา โดยปัจจัยภายในประเทศดังกล่าวถือว่าเป็นปัจจัยเชิงบวกต่ออุตสาหกรรมและเอื้อให้เกิดการปรับตัวในทิศทางที่ดีขึ้นอย่างยั่งยืนของอุตสาหกรรมยางพารา
นัธธี ถิรพุทธโภคิน
รองประธานฝ่ายยางธรรมชาติ
บริษัท ศรีตรังแอโกร อินดัสทรี จำกัด (มหาชน)
คลิกอ่านบทความทรงคุณค่าทางด้านธุรกิจ ได้ที่ Forbes Thailand ฉบับเดือนธันวาคม 2559
