<h2>ย้อนกลับไปเมื่อหลายสิบปีก่อน ทฤษฎี Peak Oil เคยเป็นที่พูดถึงกันอย่างมาก โดยทฤษฏีดังกล่าวว่าด้วยการทำนาย “จุดพีค” ของปริมาณการผลิตน้ำมันโลก ซึ่งตั้งอยู่บนสมมติฐานว่าแหล่งน้ำมันดิบจะหายากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งจะทำให้ต้นทุนการขุดเจาะพุ่งสูงขึ้น จนผู้บริโภคไม่สามารถจ่ายไหว และทำให้ปริมาณการผลิตน้ำมันดิบลดลงในที่สุด</h2>
โดยในช่วงทศวรรษที่แล้วมีการคาดการณ์กันอย่างมากว่า Peak Oil จะเกิดขึ้นในช่วงปลายทศวรรษ ท่ามกลางราคาน้ำมันดิบที่พุ่งสูงถึง 140 ดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อบาร์เรลในปี 2008 ก่อนจะเกิดวิกฤต Subprime ในสหรัฐฯ  แต่พัฒนาการเทคโนโลยีด้านการขุดเจาะน้ำมันได้ทำให้คำทำนาย Peak Oil ล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า โดยในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา เทคโนโลยีการขุดเจาะน้ำมันจากชั้นหินดินดาน (Shale Oil) ส่งผลให้ตลาดน้ำมันดิบโลกมีอุปทานส่วนเกินเป็นอย่างมาก และกดดันให้ราคาลดลงต่ำกว่าครึ่งเมื่อเทียบกับเมื่อ 10 ปีที่แล้ว

อย่างไรก็ดี Peak Oil อาจกำลังจะมาถึงจริงๆ ในอนาคตอันใกล้นี้ แม้ครั้งนี้จะไม่ได้เกิดจากต้นทุนการผลิตที่สูงขึ้นอย่างที่เคยคาดกัน แต่จะมาจากความต้องการที่ลดลงท่ามกลางแรงกดดันจากหลายปัจจัย เช่น

หนึ่ง การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมหลัง COVID-19 ซึ่งทำให้มีการ Work from Home และการประชุมทางไกลมากขึ้น จึงทำให้ความต้องใช้น้ำมันในการเดินทางลดลง

สอง การพัฒนาประสิทธิภาพของเครื่องยนต์และการปรับเปลี่ยนไปใช้รถยนต์ไฟฟ้า

และ สาม นโยบายด้านสิ่งแวดล้อม เช่น ข้อตกลง Paris Agreement ซึ่งนานาชาติตกลงลดปริมาณก๊าซเรือนกระจก รวมถึงการสนับสนุนพลังงานสะอาดจากภาครัฐ เช่น แผนการลงทุนส่งเสริมพลังงานสะอาด ของ EU Recovery Fund จำนวน 1 ล้านล้านยูโร และนโยบายของนาย Joe Biden ผู้ท้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐฯ ซึ่งตั้งงบส่งเสริมพลังงานสะอาดไว้สูงถึงราว 5 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ซึ่งจะผลักดันให้มีการเปลี่ยนไปใช้พลังงานสะอาดมากขึ้นและลดการใช้น้ำมันลงในอนาคต

รายงาน World Oil Outlook ประจำปี 2020 ซึ่งจัดทำโดย OPEC คาดว่าความต้องการน้ำมันดิบโลกจะเพิ่มขึ้นจาก 99.7 ล้านบาร์เรลต่อวันในปี 2019 ไปทำจุดสูงสุดที่ราว 109 ล้านบาร์เรลต่อวันในช่วงปี 2035-2040 ก่อนจะเริ่มปรับตัวลดลงหลังจากนั้น

คาดการณ์ดังกล่าวชี้ว่าความต้องการน้ำมันดิบจะเติบโตในอัตราที่ชะลอตัวลงเรื่อยๆ โดยขยายตัวในอัตราเฉลี่ย 0.7 บาร์เรลต่อวันต่อปี ในช่วงปี 2025-2030 และชะลอตัวลงเหลือ 0.34 บาร์เรลต่อวันต่อปี ในช่วงปี 2030-2035 ซึ่งอัตราการเติบโตดังกล่าวนับว่าต่ำมากเมื่อเทียบกับในอดีตซึ่งขยายตัวในอัตราเฉลี่ย 1.2 ล้านบาร์เรลต่อวันต่อปี ในช่วงปี 2000-2019

OPEC ไม่ใช่องค์กรเดียวที่ทำนายว่าดีมานด์น้ำมันนั้นใกล้จะพีค ก่อนหน้านี้บริษัทน้ำมัน BP ได้ออกรายงาน Energy Outlook 2020 ซึ่งสะท้อนมุมมองเชิงลบต่อความต้องการน้ำมันมากกว่ารายงานของ OPEC โดยในกรณีดีสุด (Business-as-usual) BP มองว่าความต้องการน้ำมันดิบโลกได้ทำจุดสูงสุดไปแล้วในปี 2019 (OPEC คาด Demand จะ Peak ปี 2040) และจะทรงตัวที่ราว 100 ล้านบาร์เรลต่อวัน (OPEC คาด Demand จะ Peak ที่ 109 ล้านบาร์เรลต่อวัน) ไปจนถึงปี 2040 ก่อนจะทยอยลดลงมาอยู่ที่ 96 ล้านบาร์เรลต่อวันในปี 2045 (OPEC คาด 109.1 บาร์เรลต่อวัน)

<figure><img class="wp-image-35835 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/10/peak-oil-002.jpg" alt="" width="600" height="349" /><figcaption> แผนภาพที่ 1: OPEC มองดีมานด์น้ำมันจะพีคที่ 109 บาร์เรลต่อวัน ในปี 2035  ในขณะที่ BP มองดีมานด์พีคไปแล้วในปีที่แล้วและจะทรงตัวที่ 100 ล้านบาร์เรลต่อวันไปจนถึงปี 2035</figcaption></figure>

ส่วนในกรณี Rapid และ Net Zero ที่ตั้งอยู่บนสมมติฐานว่านโยบายด้านสิ่งแวดล้อมจะมีความเข้มงวดมากขึ้นและเร่งให้เกิดการปรับเปลี่ยนไปใช้พลังงานสะอาดอย่างรวดเร็วในอนาคต ความต้องการน้ำมันดิบจะเริ่มลดลงอย่างเห็นได้ชัดตั้งแต่ปี 2025 เป็นต้นไป และลดลงมาเหลือเพียง 55 ล้านบาร์เรลต่อวัน และ 30 ล้านบาร์เรลต่อวัน ในปี 2045 ตามลำดับ

Peak Oilหรือจุดสูงสุดความต้องการน้ำมันโลกอาจไม่ใช้เรื่องไกลตัวอีกต่อไป ซึ่งนั่นอาจทำอุตสาหกรรมสำรวจและขุดเจาะน้ำมันอยู่ในช่วงขาลงจนกลายเป็น Sunset Industry ดังที่ราคาหุ้นของหลายบริษัทกำลังสะท้อนอยู่ในปัจจุบัน

&nbsp;

<img class="alignnone wp-image-35838 size-thumbnail" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/10/คมศร-ประกอบผล-150x150.jpg" alt="" width="150" height="150" />
บทความโดย
คมศร ประกอบผล
หัวหน้าศูนย์วิเคราะห์เศรษฐกิจและกลยุทธ์ทิสโก้ (TISCO ESU)

<hr />

ไม่พลาดบทความด้านกลยุทธ์องค์กรและธุรกิจ ติดตามเราได้ที่ <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">เพจเฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>
และ <a href="https://twitter.com/Forbes_TH">ทวิตเตอร์ Forbes Thailand</a>

&nbsp;

Peak Oil อาจกำลังมาถึงในอนาคตอันใกล้

<h2>ภาพรวมการลงทุน หลังการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ทำให้ตลาดเงินตลาดทุนทั่วโลกอยู่ในภาวะตื่นตระหนกนักลงทุนเทขายทั้งหุ้น ตราสารหนี้ เพื่อถือเงินสด และหันไปลงทุนในสินทรัพย์ปลอดภัย เช่น ทองคำนอกจากนี้ ยังถูกซ้ำเติมด้วยสงครามราคาน้ำมันทำให้บรรยากาศการลงทุนเลวร้าย</h2>
ภาพรวมการลงทุน หลังการระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ก่อให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจโลกครั้งใหญ่ กองทุนการเงินระหว่างประเทศไอเอ็มเอฟ (IMF) คาดการณ์ (16 เมษายน 2563) ว่า เศรษฐกิจโลกปีนี้ จะประสบวิกฤตการเงินครั้งเลวร้ายที่สุดนับตั้งแต่เกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้ง ใหญ่(Great Depression) ซึ่ง IMF คาดว่า เศรษฐกิจโลกจะหดตัว หรือติดลบร้อยละ 3 ในปีนี้ จากที่คาดการณ์ในเดือนมกราคมว่า ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) ทั่วโลกจะขยายตัวราวร้อยละ 3.3

นอกจากนี้ IMF ยังคาดการณ์การเติบโตทางเศรษฐกิจของภูมิภาคเอเชียในปี 2563 จะมีแนวโน้มขยายตัวเป็นศูนย์ ซึ่งจะถือเป็นครั้งแรกในรอบ 60 ปี โดยสถานการณ์นับว่าเลวร้ายกว่าวิกฤตการเงินโลกปี 2008 (พ.ศ. 2551) ที่มีชนวนมาจากการล้มละลายของวาณิชธนกิจยักษ์ใหญ่ของสหรัฐอเมริกา “Lehman Brothers” ซึ่งขณะนั้นอัตราการเติบโตเฉลี่ยของภูมิภาคยังอยู่ที่ร้อยละ 4.7 และร้อยละ 1.3 ในช่วงวิกฤตการเงินเอเชียเมื่อปลายทศวรรษ 1990

<img class="alignnone size-full wp-image-32265" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/07/ภาพรวมการลงทุน04.jpg" alt="" width="600" height="368" />

ตลาดหุ้นโลกมีโอกาสปรับตัวลงอีก

คมศร ประกอบผล หัวหน้าศูนย์วิเคราะห์เศรษฐกิจและกลยุทธ์ทิสโก้ หรือ TISCO ESU มีมุมมองต่อตลาดหุ้นว่า ได้เข้าสู่ภาวะตลาดช่วงขาลง หรือตลาดหมี (Bear Market) แล้ว โดยได้ยกตัวอย่างตลาดหุ้นสหรัฐอเมริกาว่า ถ้านับจากสงครามโลกครั้งที่ 2 ตลาดหุ้นเกิดวิกฤตรวม 9 ครั้ง หากพิจารณาเปอร์เซ็นต์ที่ตลาดหุ้นสหรัฐอเมริกาปรับตัวลง มีตั้งแต่ร้อยละ 20 ขึ้นไป แย่สุดปรับตัวลงร้อยละ 57 ช่วงวิกฤตซับไพรม์ของสหรัฐอเมริกา

“ตลาดหุ้นที่เป็นภาวะหมี ดัชนีจะค่อยๆ ไหลลงไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเห็นสัญญาณเศรษฐกิจฟื้นตัว จากนั้นตลาดหุ้นก็จะปรับตัวขึ้น”

สำหรับวิกฤต COVID-19 นี้ สถานการณ์ความตกต่ำที่ใกล้เคียงที่สุด คือ วิกฤตแบล็กมันเดย์ ในปี 1987 (พ.ศ. 2530) ที่ตลาดหุ้นสหรัฐอเมริกาปรับตัวลงแรง จากนั้นรีบาวด์ขึ้นไปร้อยละ 10-20 และถ้าพิจารณาจากเหตุการณ์ต้นแบบครั้งแบล็กมันเดย์ ก็เชื่อว่าตลาดจะผันผวนรุนแรงไปอีกสักระยะ

นอกจากนี้ คมศรให้ความเห็นว่า การปรับตัวลงของตลาดรอบนี้ (เดือนมีนาคม) ประมาณร้อยละ 34 ซึ่งใกล้เคียงกับตลาดหมีทั้งหมด โดยตลาดหุ้นที่ปรับตัวขึ้นในช่วงหนึ่งอาจจะสะท้อนความคาดหวังของนักลงทุนว่าการระบาดของไวรัสโควิด-19 จะจบ แต่รอบนี้มีแนวโน้มแตกต่างออกไป เนื่องจากตลาดหุ้นลงเร็ว และอาจส่งผลกระทบฉุดภาวะเศรษฐกิจให้ลดลงด้วย ซึ่งถือเป็นความเสี่ยงในการลงทุน ทั้งยังมองว่าตลาดมีโอกาสแย่กว่าการคาดการณ์

“การที่ตลาดฟื้นตัวรอบนี้จึงมีโอกาสที่จะปรับตัวลงอีก เนื่องจากตัวเลขเศรษฐกิจโลกยังจะตกต่ำต่อไปอีกระยะหนึ่ง”

ดังนั้น การที่ตลาดหุ้นสหรัฐอเมริกาปรับตัวลงรอบนี้ราวร้อยละ 34 ซึ่งเป็นค่าเฉลี่ยของตลาดขาลงทั้งหมด แต่หากเทียบเคียงกับช่วงวิกฤตปี 2551 และปี 2543 การปรับตัวลงของตลาดหุ้นสหรัฐอเมริการอบนี้อาจยังไม่พอซึ่งมีความเป็นไปได้ที่อาจจะลงไปในระดับร้อยละ 40-50 เนื่องจากเหตุการณ์ครั้งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ทำให้คาดการณ์ได้ยากโดยเฉพาะหากยังไม่ค้นพบคำตอบว่า ปัจจัยวิกฤตโควิด-19 จะคลี่คลายลงอย่างแท้จริงหรือจะกลับมาระบาดซ้ำอีกเมื่อใด

<img class="alignnone size-full wp-image-32264" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/07/ภาพรวมการลงทุน03.jpg" alt="" width="600" height="370" />

หุ้นเทคฯ-เฮลท์แคร์ปลอดโควิด-19

หากมองในระยะสั้นช่วงครึ่งปีแรก การปรับตัวขึ้นของตลาดหุ้นในรอบนี้ยังไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นขาขึ้นที่ชัดเจน ส่วนการลงทุนในระยะยาว 3-5 ปี จะเห็นได้ว่าการระบาดของโควิด-19 เป็นโอกาสดีของธุรกิจกลุ่มเทคโนโลยีที่ได้รับผลดีจากพฤติกรรมการใช้ชีวิตของคนที่เปลี่ยนไป เช่นการทำงานที่บ้าน ช็อปปิ้งออนไลน์ เป็นต้น

สำหรับหุ้นในกลุ่มที่น่าลงทุน นอกจากหุ้นกลุ่มเทคโนโลยีแล้ว ยังมีหุ้นกลุ่มบริการทางการแพทย์ (Healthcare) เนื่องจากผู้บริโภคหันมาให้ความสนใจกับสุขภาพและคุณภาพชีวิตที่ห่างไกลโรค ทั้งภาครัฐและเอกชนมีการลงทุนด้านเฮลท์แคร์ ภาครัฐจะต้องมีการวางแผนป้องกันโรคระบาดครั้งต่อไป เช่นเดียวกับภาคเอกชนที่คาดว่าจะมีการเพิ่มงบลงทุนในธุรกิจเฮลท์แคร์เช่นกัน

ขณะเดียวกัน หัวหน้าศูนย์วิเคราะห์เศรษฐกิจและกลยุทธ์ทิสโก้ยังชี้ให้เห็นโอกาสการลงทุนที่จะเกิดขึ้นหลังโควิด-19 คือเรื่องห่วงโซ่อุปทาน หรือซัพพลายเชน ที่เชื่อมโยงกันทั้งโลก ตั้งแต่จีนเปิดประเทศมาผู้ประกอบการก็หันไปตั้งฐานการผลิตที่จีน ซึ่งที่ผ่านมาซัพพลายเชนจะยาวมาก

ยกตัวอย่าง การผลิตสินค้าหนึ่งชิ้น ที่เดิมวัตถุดิบจะวนกระจายสู่ฐานการผลิตต่างๆ กันทั่วโลกก่อนไปรวมกันที่จีน ซึ่งเมื่อเกิดเหตุการณ์โรคระบาดครั้งนี้ จึงทำให้โลกตระหนักถึงความเสี่ยงในกรณีที่มีเหตุการณ์หรือสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดเช่นในเวลานี้และอาจทำให้ทั้งโลกต้องหยุดชะงักหรือไม่สามารถขับเคลื่อนต่อไปได้ ดังนั้นในอนาคตจึงมีแนวโน้มที่จะตัดห่วงโซ่ซัพพลายเชนออก เพื่อลดความเสี่ยง

“เรื่องซัพพลายเชนเริ่มมีปัญหาตั้งแต่สงครามการค้าระหว่างจีนกับสหรัฐอเมริกาที่มีการใช้กำแพงภาษี ก็ทำให้ผู้ประกอบการมองว่า การผลิตที่จีนเริ่มไม่คุ้มจากต้นทุนที่เพิ่มขึ้น จึงทำให้มีการย้ายฐานผลิตเพื่อหนีกำแพงภาษี แต่หลังจากนี้ จะไม่ใช่เพียงการหนีกำแพงภาษีอย่างเดียวแล้ว แต่เป็นการหนีโรคระบาด และความเสี่ยงเรื่องซัพพลายเชน โดยหันไปตั้งฐานการผลิตที่ผู้บริโภคอาศัยอยู่จริงๆ”

สำหรับการลงทุนในตลาดหุ้น มองว่าตลาดหุ้นที่พัฒนาแล้วน่าลงทุนกว่าตลาดเกิดใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเด็นแนวโน้มเรื่องซัพพลายเชนหลัง โควิด-19

อย่างไรก็ตามตลาดการผลิตในจีนก็ใช่ว่าจะหายไปเสียทั้งหมด ฐานผลิตส่วนใหญ่ในจีนก็ยังมีอยู่ เชื่อว่าจีนจะไม่เสียประโยชน์จากปัจจัยเรื่องซัพพลายเชนที่เปลี่ยนไปเพราะจีนมีผู้บริโภคในประเทศ ส่วนประเทศที่จะเสียประโยชน์จากการย้ายฐานผลิตคือประเทศที่เป็นฐานการผลิตเพื่อการส่งออกเป็นหลัก เช่น ไทย เวียดนาม และอินโดนีเซีย เป็นต้น

“ปัจจัยเรื่องซัพพลายเชนจะทำให้ความสามารถในการกระตุ้นเศรษฐกิจของประเทศที่พัฒนาแล้ว มีศักยภาพมากกว่าประเทศที่เป็นตลาดเกิดใหม่”

&nbsp;

อ่านเพิ่มเติม: <a href="https://forbesthailand.com/commentaries/special-report/%E0%B8%AB%E0%B8%B8%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B9%84%E0%B8%AD%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B9%82%E0%B8%AD-%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%94%E0%B8%B1%E0%B8%9A-%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B9%80%E0%B8%AB%E0%B8%A5.html">หุ้นไอพีโอ ระดับ “แม่เหล็ก” ความเชื่อมั่นตลาดทุนไทย</a>

<hr />

<a href="https://bit.ly/3dp757n">คลิกอ่านบทความทางด้านธุรกิจการลงทุนได้ที่ นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับพิเศษ "Wealth Management &amp; Investing 2020" ในรูปแบบ e-magazine</a>

<a href="https://bit.ly/2NMoJqO"><img class="alignnone wp-image-31881 size-medium" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/07/Wealth-Management-Investing-2020-01-229x300.jpg" alt="ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย " width="229" height="300" /></a>

&nbsp;

&nbsp;

ภาพรวมการลงทุน เพื่อก้าวข้าม Great Depression

<h2>อัตราการเติบโตของเศรษฐกิจโลกที่ชะลอตัวลงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ต้นปี ประกอบกับผลกระทบจากสงครามการค้า ความเสี่ยงจากความขัดแย้งด้านภูมิรัฐศาสตร์ และความไม่แน่นอนในการเจรจา Brexit ทำให้ความเสี่ยงที่เศรษฐกิจโลก จะเข้าสู่ภาวะถดถอยในช่วง 1-2 ปีข้างหน้าเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ</h2>
โดยหากมองเป็นรายประเทศ เศรษฐกิจเยอรมันนี ซึ่งเป็นเศรษฐกิจขนาดใหญ่ที่สุดในยูโรโซนและใหญ่เป็นอันดับ 4 ของโลก นับเป็นประเทศแรกๆ ที่ได้รับผลกระทบจากสงครามการค้าและการชะลอตัวของอุปสงค์โลก เนื่องจากเป็นเศรษฐกิจที่พึ่งพาภาคการผลิตและการส่งออกเป็นสำคัญ โดยถูกกระทบทั้งจากยอดขายรถยนต์ที่หดตัวทั่วโลก และยอดสั่งซื้อเครื่องจักรที่ลดลงตามความเชื่อมั่นของผู้ประกอบการที่เริ่มสั่นคลอน ซึ่งทำให้ GDP ของเยอรมันนีหดตัวในไตรมาส 2 และน่าจะมีแนวโน้มหดตัวต่อเนื่องในไตรมาส 3 หากประเมินจากดัชนีชี้วัดเศรษฐกิจต่างๆ เช่น ดัชนีภาคการผลิต Manufacturing PMI, ดัชนีความเชื่อมั่นทางเศรษฐกิจของนักวิเคราะห์ ZEW Survey Expectations และความเชื่อมั่นทางเศรษฐกิจของภาคธุรกิจโดย IFO ที่ปรับตัวลดลงต่อเนื่องสู่ระดับต่ำสุดในรอบหลายปี ซึ่งจะทำให้เศรษฐกิจเยอรมันนีเข้าสู่ภาวะถดถอยเชิงเทคนิค (Technical Recession) ในเร็วๆ นี้

ด้านเศรษฐกิจจีน ซึ่งเป็นเศรษฐกิจใหญ่อันดับสองของโลก ก็ส่งสัญญาณชะลอตัวลงอย่างต่อเนื่อง โดยผลผลิตภาคอุตสาหกรรม (Industrial Production) ขยายตัวต่ำสุดในรอบกว่า 17 ปี ที่ 4.8% YoY ในเดือน ก.ค. โดยถูกกดดันจากการผลิตรถยนต์และโทรศัพท์มือถือที่หดตัวแรง

ในขณะที่เศรษฐกิจญี่ปุ่น ซึ่งเป็นเศรษฐกิจขนาดใหญ่เป็นอันดับสามของโลก แม้จะยังขยายตัวได้ต่อเนื่องในช่วงที่ผ่านมา แต่ก็ยังมีความเสี่ยงจากการขึ้นภาษีผู้บริโภคจาก 8% เป็น 10% ในเดือน ต.ค. ซึ่งจะกดดันการบริโภคภายในประเทศและอาจฉุดให้เศรษฐกิจพลิกกลับมาหดตัวในช่วงปลายปีนี้

ส่วนเศรษฐกิจขนาดใหญ่ที่สุดของโลกอย่างสหรัฐฯ ยังขยายตัวได้อย่างแข็งแกร่งในช่วงที่ผ่านมา โดยได้รับแรงหนุนจากการบริโภคที่ยังเติบโตต่อเนื่อง แต่เราก็เริ่มเห็นถึงสัญญาณการชะลอตัวลงของการจ้างงาน ซึ่งหากการจ้างงานยังไม่ฟื้นตัวขึ้น ก็จะส่งผลให้อัตราการว่างงานกลับมาเพิ่มขึ้น และก็จะส่งผลกดดันการบริโภคภาคเอกชนในที่สุด

ภาพรวมเศรษฐกิจโลกที่ชะลอตัวลงอย่างน่าเป็นกังวล กดดันให้ตลาดหุ้นทั่วโลกเริ่มปรับฐานตั้งแต่ปลายเดือน ก.ค. จนมาถึงปัจจุบัน เราประเมิน Downside ของตลาดหุ้นต่อจากนี้ โดยแบ่งเป็นสองกรณี ได้แก่ 1) เศรษฐกิจชะลอตัวลงแต่ไม่เข้าสู่ภาวะ Recession และ 2) เศรษฐกิจโลกชะลอตัวลงต่อเนื่องจนเข้าสู่ภาวะ Recession ในปีหน้า

ในกรณีแรก (เศรษฐกิจชะลอตัวลงแต่ไม่เข้าสู่ภาวะ Recession) เราประเมิน Downside โดยเทียบเคียงกับในช่วงปลายปี 2015 ถึงต้นปี 2016 ซึ่งในช่วงนั้นเศรษฐกิจโลกได้ชะลอตัวลงอย่างน่ากังวลโดยเฉพาะเศรษฐกิจจีน ซึ่งดัชนีภาคการผลิตหดตัวต่อเนื่องถึง 7 เดือน และจีนได้มีการลดค่าเงินหยวนเพื่อช่วยประคองเศรษฐกิจ ซึ่งคล้ายกับในปัจจุบันที่จีนปล่อยให้ค่าเงินหยวนอ่อนลงเพื่อบรรเทาผลกระทบจากสงครามการค้า อย่างไรก็ตามธนาคารกลางและรัฐบาลทั่วโลกได้ใช้มาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจ เช่น การเพิ่มวงเงิน QE และการลดดอกเบี้ยของธนาคารกลางทั้งยุโรปและญี่ปุ่น ประกอบกับการกระตุ้นเศรษฐกิจด้วยนโยบายการคลังของจีน ซึ่งได้ช่วยพยุงให้เศรษฐกิจโลกกลับมาฟื้นตัวได้สำเร็จ และช่วยหลีกเลี่ยงภาวะ Recession ได้ในที่สุด

ย้อนกลับไปดูตลาดหุ้นในช่วงปี 2015 - 2016 เราพบว่าค่า Forward P/E ของดัชนี S&amp;P500 ได้ลดลงจากราว 17 เท่าในช่วงกลางปี 2015 มาทำจุดต่ำสุดที่ 15 เท่าในช่วงต้นปี 2016 ซึ่งหากเรายึดค่า P/E ต่ำสุดที่ 15 เท่า เป็น Bottom ของการปรับฐาน เราจะคำนวณ Bottom ของดัชนี S&amp;P500 ในรอบนี้ได้ที่ราว 2,600 จุด หรือคิดเป็น Downside ประมาณ 8% จากปัจจุบัน (ดัชนี S&amp;P500 อยู่ที่ 2,840 จุด ณ เวลาที่เขียน)

ส่วนในกรณีเลวร้าย หากเศรษฐกิจยังชะลอตัวลงต่อเนื่องจนเข้าสู่ภาวะ Recession ในที่สุด ดัชนี S&amp;P500 ก็มีความเสี่ยงที่จะปรับฐานลงต่ำกว่า 2,600 จุด ซึ่งเราประเมิน Downside ในกรณีนี้โดยการวิเคราะห์สมการถดถอย (Linear Regression) โดยใช้ข้อมูลของการเกิด Recession ในอดีต ซึ่งมีความสัมพันธ์กับสองตัวแปร ได้แก่ 1) ความยาวนานของ Recession และ 2) P/E (trailing) ของตลาดหุ้นในช่วงก่อนเกิด Recession กล่าวคือ หาก Recession มีความยาวนานมาก และตลาดหุ้น Trade ที่ P/E สูง ก็จะทำให้ตลาดมีการปรับฐานรุนแรง ซึ่ง Model ดังกล่าวทำนายว่าดัชนี S&amp;P500 มีความเสี่ยงที่จะปรับฐานราว 30% จากจุดสูงสุด หาก Recession ครั้งหน้าเป็น Recession ขนาดเล็กซึ่งกินระยะเวลาประมาณ 9 เดือน หรือคิดเป็นดัชนี S&amp;P500 ที่ราว 2,100 จุด (ลดลง 30% จากจุดสูงสุดที่ 3,000 จุด)

ในเชิงกลยุทธ์เราประเมินว่าในระยะสั้นตลาดหุ้น (S&amp;P500) จะลงไปทดสอบจุดต่ำสุดที่ 2,600 จุด ก่อนจะเริ่มฟื้นตัวขึ้นจากความหวังว่ามาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจ เช่น การลดดอกเบี้ยและการกลับมาทำ QE ของธนาคารกลางทั่วโลก จะช่วยหนุนให้เศรษฐกิจกลับมาขยายตัวได้ อย่างไรก็ดีหากตัวเลขเศรษฐกิจยังไม่มีสัญญาณฟื้นตัวในไตรมาส 4 ตลาดก็มีความเสี่ยงที่จะกลับตัวเป็นขาลงยาว (Bear Market) จากความกังวลต่อการเกิด Recession และอาจปรับตัวลงต่อจนไปถึง 2,100 จุดในกรณีที่เศรษฐกิจโลกเข้าสู่ภาวะ Recession ในปี 2020 ขึ้นมาจริงๆ

ตลาดหุ้นแค่ปรับฐานหรือกลับตัวเป็นขาลง?

<h2>ตลาดหุ้นทั่วโลกได้ฟื้นตัวขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงเดือนมิถุนายน จนดัชนี SET index สามารถกลับขึ้นมายืนเหนือ 1,700 จุดได้อีกครั้ง ในขณะที่ดัชนี S&amp;P500 ก็กลับมาอยู่ที่ระดับใกล้เคียงกับจุดสูงสุดตลอดกาล โดยปัจจัยหลักที่ขับเคลื่อนตลาดหุ้นในช่วงที่ผ่านมา ได้แก่ ความคาดหวังว่า Fed จะกลับมาลดดอกเบี้ยลงเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจที่ได้รับผลกระทบจากสงครามการค้านั่นเอง</h2>
ดอกเบี้ยนโยบายของธนาคารกลางสหรัฐฯ หรือที่เรียกกันว่า Fed Funds Rate นับเป็นดอกเบี้ยอ้างอิงที่สำคัญในการกำหนดราคาสินทรัพย์ทางการเงินทั่วโลก ตามทฤษฎีการเงิน การปรับลดดอกเบี้ยจะส่งผลให้อัตราคิดลด (Discount Rate) ของกระแสเงินสด (Cash Flow) ในอนาคตลดลง ซึ่งจะส่งผลให้ราคาเหมาะสม (Fair Value) ของสินทรัพย์ทางการเงินเพิ่มขึ้น

ในกรณีของราคาหุ้น หากพิจารณาจาก Dividend Discount Model (DDM) เราสามารถสรุปได้ว่าราคาหุ้นที่เหมาะสมจะถูกกำหนดด้วย 3 ปัจจัย ได้แก่ 1) อัตราคิดลด (r) ซึ่งแปรผันตามอัตราดอกเบี้ย 2) อัตราการเติบโตของกำไร (g) ซึ่งชี้ถึงการเติบโตของกระแสเงินสดในอนาคต และ 3) อัตราการจ่ายปันผล (Payout Ratio) ซึ่งจะเป็นตัวกำหนดกระแสเงินสด

&nbsp;
<h2>Dividend Discount Model (DDM)</h2>
<img class="alignnone size-full wp-image-8986" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/06/ตลาดหุ้น-02.jpg" alt="" width="582" height="535" />

ดังนั้นในกรณีที่ Fed ลดดอกเบี้ย จะทำให้ Discount Rate ลดลง และมูลค่าที่เหมาะสมของหุ้นก็จะเพิ่มขึ้นหากไม่มีปัจจัยอื่นเปลี่ยนแปลง

แต่ในโลกความเป็นจริง ปัจจัยอื่นนั้นเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ และ Fed มักลดดอกเบี้ยในช่วงที่เศรษฐกิจเริ่มส่งสัญญาณชะลอตัว ซึ่งในกรณีนี้ r (Discount Rate) และ g (เติบโตของกำไร) จะลดลงพร้อมกัน ซึ่งมีผลทำให้ r-g คงที่ และมูลค่าเหมาะสมของหุ้นนั้นไม่เปลี่ยนแปลง หรือพูดง่ายๆ คือ หาก Fed ลดดอกเบี้ย เพื่อตอบสนองต่อตัวเลขเศรษฐกิจที่ชะลอลง หุ้นก็ไม่จำเป็นจะต้องขึ้นเสมอไป

ตัวอย่างในอดีตมีให้เห็นมากมายว่าตลาดหุ้นนั้นมักให้ผลตอบแทนไม่ดีนักในช่วงที่ดอกเบี้ยเป็นขาลง เนื่องจากเป็นช่วงที่เศรษฐกิจโตช้า และมีความเสี่ยงที่จะเป็นจุดเริ่มต้นของภาวะเศรษฐกิจถดถอยได้ในบางกรณี ดังเช่น ช่วงปี 2001 และ 2007 ซึ่ง Fed เริ่มลดดอกเบี้ย แต่เศรษฐกิจก็ยังชะลอตัวต่อเนื่องจนเข้าสู่ Recession ในที่สุด

แต่ก็มีบางช่วงเช่นกันที่การลดดอกเบี้ยนั้นสามารถกระตุ้นเศรษฐกิจได้สำเร็จ และฉุดให้เศรษฐกิจกลับมาขยายตัวต่อได้ เช่น ในช่วงปี 1995-1996 ซึ่ง Fed ลดดอกเบี้ยลง 3 ครั้ง จาก 6% มาอยู่ที่ 5.25% และช่วยให้เศรษฐกิจที่ชะลอตัวลงมาโตที่ระดับประมาณ 2% ทำให้ในปี 1995 ฟื้นขึ้นมาโตได้ 4% และในปี 1996 การลดดอกเบี้ยในช่วงนั้น ก็ส่งผลให้ตลาดหุ้น (S&amp;P500) พุ่งขึ้นถึง 40%

&nbsp;

แผนภาพที่ 1: ตลาดหุ้นนั้นมักให้ผลตอบแทนไม่ดีนักในช่วงที่ดอกเบี้ยเป็นขาลง

<img class="alignnone size-full wp-image-8987" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/06/ตลาดหุ้น-01.jpg" alt="" width="630" height="426" />
Souce: Bloomberg, TISCO Economic Strategy Unit (ESU)

ประเด็นสำคัญที่ผมอยากจะชี้ก็คือ เราค่อนข้างมั่นใจว่าจะได้เห็น Fed จะกลับมาลดดอกเบี้ยเร็วๆ นี้ แต่เราไม่แน่ใจนักว่าการลดดอกเบี้ยรอบนี้จะสามารถฉุดให้เศรษฐกิจกลับมาขยายตัวต่อได้เหมือนในปี 1995 หรือจะเป็นจุดเริ่มต้นของภาวะเศรษฐกิจถดถอยรอบใหม่เหมือนในปี 2001 หรือ 2007

หากประเมินจากความร้อนแรงของตลาดหุ้นในช่วงเดือนที่ผ่านมาก็ชี้ว่านักลงทุนส่วนใหญ่เชื่อว่าผลจะออกมาในแบบแรก แต่ส่วนตัวผมคิดว่าโอกาสที่จะเป็นแบบหลังก็มีไม่น้อยเช่นกัน ดังนั้น จึงควรลงทุนด้วยความระมัดระวัง เพราะสูตรสำเร็จที่ว่า “ดอกลด-หุ้นวิ่ง” นั้นไม่จริงเสมอไป

ดอกลด-ตลาดวิ่ง จริงหรือ?

<h2>ภาพรวม ตลาดหุ้นทั่วโลก ฟื้นตัวต่อเนื่องตั้งแต่ต้นปี นำโดยตลาดหุ้นสหรัฐฯ ซึ่งฟื้นตัวขึ้นราว 10% และตลาดหุ้นจีนที่ฟื้นตัวพุ่งขึ้น 13% ส่วนตลาดหุ้นไทยบวกประมาณ 6% นับจากต้นปี โดยได้รับแรงหนุนจาก 3 ปัจจัยบวก</h2>
3 ปัจจัยบวกสำคัญที่เป็นแรงหนุนให้ ตลาดหุ้นทั่วโลก เป็นบวก ได้แก่ 1) การส่งสัญญาณชะลอการขึ้นดอกเบี้ยของ Fed 2) ความคืบหน้าในการเจรจาการค้าระหว่างจีนกับสหรัฐฯ และ 3) การฟื้นตัวของราคาน้ำมัน โดยมองว่าตลาดได้ซึมซับข่าวด้านบวกจาก 3 ปัจจัยข้างต้นไปมากแล้ว ซึ่งทำให้การ Rally ของตลาดในรอบนี้เริ่มมี Upside ที่จำกัด โดยมีรายละเอียดดังนี้

1) ในด้านการชะลอการขึ้นดอกเบี้ยของ Fed ตลาดได้ซึมซับข่าวดังกล่าวไปมากแล้ว โดยพิจารณาจากสัญญาซื้อขายล่วงหน้า Fed Funds Futures ซึ่งสะท้อนความคาดหวังของตลาดว่า Fed จะไม่ปรับขึ้นดอกเบี้ยจากระดับปัจจุบันอีกแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังคาดว่า Fed จะกลับมาลดดอกเบี้ยในปี 2020 อีกด้วย

2) ในด้านการเจรจาการค้า ประเมินว่าตลาดมีความคาดหวังค่อนข้างสูงต่อผลสำเร็จของการเจรจาเช่นกัน  โดยพิจารณาจากค่าเงินหยวนซึ่งแข็งค่ามาต่อเนื่องตั้งแต่ต้นเดือนธันวาคม มาอยู่ที่ระดับใกล้เคียงกับช่วงก่อนที่สหรัฐฯ จะประกาศขึ้นภาษีกับสินค้าในกลุ่ม 2 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐฯ แล้ว ในขณะที่การเจรจาก็ยังดูมีความไม่แน่นอนอยู่มาก และยังมีความขัดแย้งเพิ่มเติมจากคดีของบริษัท Huawei ที่อาจเป็นอุปสรรคในการเจรจาอีกด้วย

3) ราคาน้ำมันได้ปรับตัวขึ้นมาราว 20% ตั้งแต่ต้นปี ซึ่งประเมินว่าคงเพิ่มขึ้นได้อีกไม่มากนัก เนื่องจากยังมีอุปทานน้ำมันดิบจากสหรัฐฯ ซึ่งมีแนวโน้มกลับมาเพิ่มขึ้นหลังจากที่ท่อส่งน้ำมันในสหรัฐฯ ทยอยสร้างเสร็จ ซึ่งจะเข้ามากดดันตลาดในช่วงครึ่งหลังของปี

ส่วนด้านตัวเลขเศรษฐกิจที่ทยอยประกาศนั้นล้วนออกมาน่าผิดหวัง เครื่องชี้วัดเศรษฐกิจต่างๆ ยืนยันว่าการขยายตัวของเศรษฐกิจโลกเริ่มชะลอตัวลงอย่างชัดเจนตั้งแต่ช่วงไตรมาสสุดท้ายของปีที่แล้วต่อเนื่องมาถึงปีนี้ โดยดัชนีผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อในภาคการผลิตของจีนได้ลดลงมาอยู่ในเกณฑ์หดตัว ในขณะที่ดัชนีของยุโรปและญี่ปุ่น ก็ลดลงมาอยู่ที่ระดับ 50 จุด ซึ่งเป็นเส้นแบ่งระหว่างขยายตัวกับหดตัว

ตัวเลขส่งออกจากหลายประเทศก็เริ่มสะท้อนผลกระทบของสงครามการค้า โดยเฉพาะยอดส่งออกของจีนที่พลิกกลับมาหดตัวในเดือนธันวาคม หลังจากที่ขยายตัวดีมาตลอดทั้งปี เนื่องจากแรงส่งจากการเร่งส่งออกสินค้าได้ทยอยหมดไป โดยก่อนหน้านี้สหรัฐฯ ขู่ว่าจะปรับเพิ่มอัตราภาษีนำเข้ากับสินค้าจีนมูลค่า 2 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐฯ จาก 10% เป็น 25% ในวันที่ 1 มกราคม แต่ต่อมาในช่วงต้นเดือนธันวาคม ทั้งสองฝ่ายได้ตกลงจะร่วมเจรจาการค้า ซึ่งทำให้แผนการขึ้นภาษีดังกล่าวถูกชะลอออกไป

การชะลอการขึ้นภาษีนำเข้าของสหรัฐฯ ส่งผลให้ผู้ประกอบการในจีนที่เคยเร่งส่งออกสินค้ามาในช่วงก่อนหน้านี้เริ่มชะลอการส่งสินค้าลง ดังนั้น ไม่ว่าผลการเจรจาการค้าระหว่างจีนและสหรัฐฯ จะออกมาในรูปใด ตัวเลขการค้าและการส่งออกทั่วโลกในช่วงครึ่งปีแรกของปีนี้ก็น่าจะมีการชะลอตัวลงอย่างชัดเจน เนื่องจากมีการเร่งส่งออกไปมากแล้วเมื่อปีที่แล้ว

ในขณะที่ประเทศอื่นในเอเชีย ซึ่งเป็นเศรษฐกิจเปิดและเน้นการส่งออกอย่างไทย เกาหลี และญี่ปุ่น ก็เห็นการหดตัวของการส่งออกในเดือนธันวาคม เช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น ยอดส่งออกของเกาหลีใต้ในเดือนมกราคม ยังหดตัวเพิ่มขึ้นถึง -5.8% YoY  ซึ่งชี้ว่าตัวเลขส่งออกเดือนมกราคม นั้นจะมีแนวโน้มแย่ลงอีก

โดยสรุปมองว่าตลาดได้ซึมซับข่าวด้านบวกไปมากแล้ว ในขณะที่ตัวเลขเศรษฐกิจในช่วงต้นปีออกมาค่อนข้างน่าผิดหวัง ซึ่งทำให้ตลาดมีความเสี่ยงที่จะปรับฐานอีกครั้งได้ ดังนั้นในยามที่เศรษฐกิจโลกอยู่ในช่วงปลายวัฏจักร และความเสี่ยงเศรษฐกิจถดถอยเริ่มทยอยมากขึ้นทุกขณะ การตั้งเป้าหมายการลงทุนอาจต้องเปลี่ยนไปจากเดิมที่มุ่งเน้นสร้างผลตอบแทนสูงสุดเป็นการเน้นการบริหารความเสี่ยงและรักษาเงินต้นในยามที่เศรษฐกิจโลกดูเปราะบางขึ้น จึงแนะนำให้นักลงทุนอาศัยจังหวะที่ตลาดหุ้น Rebound ทยอยขายทำกำไรออกมาก่อน

ตลาดหุ้นทั่วโลก คาดหวังสูง สวนทางตัวเลขเศรษฐกิจตกต่ำ

<h2>ดุลบัญชีเดินสะพัด เมื่อช่วงปี 2560 ตลาดหุ้นไทยนับว่าเป็นตลาดที่แข็งแกร่งเมื่อเทียบกับภูมิภาค</h2>
ท่ามกลางแรงกดดันจากปัจจัยภายนอก เช่น การขึ้นดอกเบี้ยของ Fed และทยอยลดการอัดฉีดสภาพคล่องของธนาคารกลางหลักทั่วโลก ซึ่งจุดชนวนให้เกิดการเทขายสินทรัพย์ในตลาดเกิดใหม่

หากนับตั้งแต่ต้นปีจนถึงวันที่ 29 ตุลาคม 2561 ตลาดหุ้นไทยปรับตัวลดลงราว 7% ในขณะที่ตลาดหุ้นเพื่อนบ้านอย่างอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ลดลง 10% และ 17% ตามลำดับ ส่วนตลาดหุ้นเอเชียอื่นๆเช่น จีน (Shanghai composite) และเกาหลีใต้ ลดลง 23% และ 19% ตามลำดับ

ส่วนค่าเงินบาทนั้นก็มีเสถียรภาพมากกว่าภูมิภาคอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน โดยค่าเงินบาทอ่อนค่าลงประมาณ 2% เมื่อเทียบกับเงินดอลลาร์สหรัฐฯ ในขณะที่ค่าเงินรูเปียห์ของอินโดนีเซีย และเปโซของฟิลิปินส์อ่อนค่าลง 11% และ 8% ตามลำดับ
<h2>ดุลบัญชีเดินสะพัดที่สูงต่อเนื่องคือจุดแข็งของเศรษฐกิจไทยในช่วงที่ผ่านมา</h2>
ปัจจัยสำคัญที่ช่วยประคับประคองทั้งค่าเงินบาทและตลาดหุ้นไทยให้มีเสถียรภาพดีกว่าเพื่อนบ้านนั้น ได้แก่ ดุลบัญชีเดินสะพัดของไทยซึ่งเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดจากราว 1 หมื่นล้านเหรียญในปี 2014 ขึ้นมาเป็น 5 หมื่นล้านเหรียญในปี 2016

ซึ่งดุลบัญชีเดินสะพัดที่เกินดุลสูงต่อเนื่องในระดับเกินกว่า 10% ของจีดีพีในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา สะท้อนว่าประเทศมีรายได้จากการขายสินค้าและบริการมากกว่ารายจ่ายในการซื้อสินค้าและบริการจากต่างประเทศซึ่งหมายความว่าเศรษฐกิจไทยมีรายรับในรูปเงินตราต่างประเทศเข้าสู่ประเทศเป็นจำนวนมากต่อเนื่อง

ซึ่งการไหลเข้าของเงินตราต่างประเทศดังกล่าวได้ช่วยพยุงค่าเงินบาท รวมถึงเพิ่มสภาพคล่องในประเทศ และช่วยผลักดันให้ตลาดหุ้นไทยสามารถปรับตัวขึ้นได้ แม้จะมีแรงขายจากนักลงทุนต่างชาติมาโดยตลอด

จากภาพข้างต้นเราจะเห็นได้ว่าดุลบัญชีเดินสะพัดที่เกินดุลในระดับสูงนั้น มีส่วนสำคัญในการขับเคลื่อนตลาดหุ้นไทยในยามที่นักลงทุนต่างชาติเทขายหุ้นไทยต่อเนื่องในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา ดังนั้นการเปลี่ยนเทรนด์ของ ดุลบัญชีเดินสะพัด จึงเป็นปัจจัยสำคัญที่ต้องจับตามองต่อไป
<h2>ปัจจัยกดดันดุลบัญชีเดินสะพัดเริ่มชัดเจนขึ้นในไตรมาส 4</h2>
ดุลบัญชีเดินสะพัดของไทยที่พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วง 3-4 ปีที่ผ่านมานั้นมีสาเหตุมาจาก 3 ปัจจัย ได้แก่

หนึ่ง การเติบโตของการส่งออกตามการขยายตัวของเศรษฐกิจโลก

สอง การนำเข้าที่ลดลงตามราคาน้ำมันดิบในตลาดโลกที่ลดลงจากราว 100 เหรียญต่อบาร์เรลในช่วงต้นปี 2014 ไปอยู่ที่ 30 เหรียญต่อบาร์เรล ณ ต้นปี 2016

สาม ความเฟื่องฟูของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทย โดยเฉพาะการขยายตัวของนักท่องเที่ยวจีน ซึ่งนำรายได้เข้าประเทศอย่างมหาศาล

<figure><img class="wp-image-3501 size-full" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/01/คมศร-ประกอบผล.jpg" alt="ตลาดหุ้นไทย" width="638" height="406" /><figcaption> ตลาดหุ้นไทยปรับตัวขึ้นได้ในช่วงปี 2016-2017 แม้จะมีแรงขายจากนักลงทุนต่างชาติอย่างหนักมาโดยตลอด</figcaption></figure>

แต่มองไปข้างหน้า "ดุลบัญชีเดินสะพัด" น่าจะมีแนวโน้มเริ่มลดลงจากปัจจัยกดดัน ดังนี้

ในภาคการส่งออก สงครามการค้าระหว่างสหรัฐฯ และจีน เริ่มส่งผลกระทบต่อไทยในฐานะที่อยู่ในห่วงโซ่อุปทานของจีนโดยยอดการส่งออกเดือนกันยายน 2561 หดตัว 5.2% YoY และการส่งออกไปจีนหดตัว 14.1% YoY

ซึ่งการส่งออกสินค้าจากไทยไปยังจีนน่าจะยังถูกกดดันในไตรมาส 4 และต่อเนื่องไปถึงปีหน้า เนื่องจากปัจจัยบวกจากการเร่งส่งออกสินค้าของจีนเริ่มหมดลงหลังจากภาษีนำเข้าสินค้าก้อนใหญ่มูลค่า 2 แสนล้านเหรียญสหรัฐฯ เริ่มมีผลบังคับใช้ในวันที่ 24 กันยายน 2561

นอกจากนี้ การอ่อนค่าลงอย่างมากของค่าเงินในกลุ่มประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ (EM) จะเป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่จะกดดันการส่งออกของไทย โดยนับตั้งแต่เดือนสิงหาคมค่าเงินของประเทศ EM หลายประเทศอ่อนค่าลงรุนแรง

โดยหากพิจารณาถึงประเทศคู่ค้าที่สำคัญของไทยซึ่งประสบปัญหาการอ่อนค่าของค่าเงินอย่างมีนัยสำคัญได้แก่ อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ อินเดีย เมียนมา แอฟริกาใต้ บราซิล ออสเตรเลีย และนิวซีแลนด์ ซึ่งประเทศเหล่านี้คิดเป็นสัดส่วนรวมกันถึงเกือบ 20% ของมูลค่าการส่งออกไทย

ส่วนการนำเข้าก็มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นตามทิศทางของราคาน้ำมันในตลาดโลกซึ่งปี 2561 ราคาน้ำมัน Brent เฉลี่ยตั้งแต่ต้นปีอยู่ที่ประมาณ 75 เหรียญต่อบาร์เรล เทียบกับปี 2560 ที่ราคาน้ำมันเฉลี่ยอยู่ที่ 55 เหรียญต่อบาร์เรล

นอกจากนั้นการนำเข้ายังมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นตามการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานในโครงการต่างๆ ที่จะมีการเริ่มก่อสร้างในปี 2562 เป็นจำนวนมากอีกด้วย

สำหรับด้านการท่องเที่ยว นักท่องเที่ยวจีนซึ่งคิดเป็นสัดส่วนถึงเกือบ 1 ใน 3 ของจำนวนนักท่องเที่ยวทั้งหมด ยังคงลดลงต่อเนื่องจากผลกระทบของเหตุการณ์เรือล่มที่ภูเก็ตในเดือนกรกฎาคม

โดยยอดนักท่องเที่ยวจีนเดือนกันยายนหดตัว -14.9% YoY จากการศึกษาเหตุการณ์ที่กระทบนักท่องเที่ยวจีนในอดีต เช่น เหตุการณ์ประท้วงและการรัฐประหารในปี 2557 และเหตุระเบิดศาลท้าวมหาพรหมในปี 2558

เราพบว่าจำนวนนักท่องเที่ยวจีนจะทรุดลงประมาณ 4 เดือนก่อนจะเริ่มฟื้นตัวในเดือนที่ 5 ซึ่งน่าจะทำให้ตัวเลขนักท่องเที่ยวจีนยังไม่ฟื้นตัวในไตรมาส 4 ปี 2561
<h2>ตลาดหุ้นไทย “ไม่ถูก” เมื่อเทียบกับภูมิภาค</h2>
การปรับฐานของตลาดหุ้นในรอบนี้ตลาดหุ้นไทย outperform ตลาดหุ้นภูมิภาคเป็นอย่างมาก ซึ่งทำให้ระดับ

Valaution ของตลาดหุ้นไทยอยู่ในระดับที่ค่อนข้างแพงเมื่อเทียบกับภูมิภาค โดย SET index ในปัจจุบันเทรดที่ Forward P/E ประมาณ 14 เท่า สูงกว่าดัชนี MSCI Asia ex Japan ซึ่งเทรดที่ Forward P/E 10.5 เท่าอยู่ประมาณ 34% ซึ่งนับเป็นส่วนต่าง (P/E premium) ที่สูงที่สุดเป็นประวัติการณ์

&nbsp;

<figure><img class="wp-image-3502 size-full" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/01/คมศร-ประกอบผล-02.jpg" alt="ตลาดหุ้นไทย" width="638" height="396" /><figcaption> ส่วนต่าง (Premium) ของ Forward P/E ระหว่างตลาดหุ้นไทย กับดัชนี MSCI Asia ex Japan เพิ่มขึ้นสู่ระดับสูงสุดเป็นประวัติการณ์</figcaption></figure>
<h2>ตลาดหุ้นไทยน่าจะมี upside ที่จำกัดนักลงทุนควรพิจารณากระจายการลงทุนไปในต่างประเทศ</h2>
ด้วย Valuation ตั้งต้นที่อยู่ในระดับสูงกว่าภูมิภาค และยอดเกินดุลบัญชีเดินสะพัดที่เคยเป็นจุดเด่นของเศรษฐกิจไทยเริ่มมีทิศทางอ่อนตัวลง น่าจะทำให้ตลาดหุ้นไทยมี upside ที่จำกัดต่อจากนี้

ดังนั้นนักลงทุนควรพิจารณากระจายการลงทุนไปในต่างประเทศเพื่อกระจายความเสี่ยง และเปิดโอกาสรับผลตอบแทนจากหลายตลาดมากขึ้น

<hr />

<a href="http://www.aisbookstore.com/Shop/Magazine/FORBES/f1065cc2-5b2a-4811-aa7b-20793e378f6b">ติดตามบทความทางด้านเศรษฐกิจและการเงิน เพิ่มเติมได้ที่ นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนธันวาคม 2561</a>

<img class="alignnone wp-image-3346" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/01/COVER-DECEMBER-67--780x1024.jpg" alt="" width="311" height="563" />

"ดุลบัญชีเดินสะพัด" พลิกผันดันตลาดหุ้นไทยผันผวน

<h2>เรายังคงย้ำถึงความเสี่ยงที่ Bond Yield ทั่วโลก มีแนวโน้มปรับเพิ่มขึ้นแรงในช่วงครึ่งหลังของปีนี้ และทำให้ความชันของ Yield Curve กลับมาเพิ่มขึ้น แบบ Bear-Steepening (ดอกเบี้ยพันธบัตรระยะยาวเพิ่มขึ้น “มากกว่า” ระยะสั้น) ซึ่งจะส่งผลกดดันต่อระดับ Valuation ของตลาดหุ้นทั่วโลก โดยในช่วงเดือนที่ผ่านมา มี 2 ปัจจัยสำคัญที่เพิ่มขึ้นมา ซึ่งส่งผลให้ความเสี่ยงดังกล่าวรุนแรงขึ้น และอาจเกิดขึ้นเร็วกว่าที่เราเคยคาดเอาไว้ ดังต่อไปนี้</h2>
1) กระทรวงการคลังของสหรัฐฯ (U.S. Treasury Department) ประกาศปรับเพิ่มปริมาณการออกพันธบัตรรัฐบาลในไตรมาส 3 และ 4 ของปีนี้ ขึ้นราว 7.9 และ 1.3 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐฯ เป็น 3.20 และ 4.14 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ตามลำดับ ซึ่งรวมแล้วเป็นปริมาณการกู้ยืมในช่วงครึ่งหลังของปีที่สูงที่สุดในรอบกว่า 10 ปี นับตั้งแต่วิกฤตทางเงินปี 2008 เพื่อชดเชยรายได้ที่ลดลงจากนโยบายลดภาษีของประธานาธิบดี Trump และรายจ่ายที่เพิ่มขึ้นหลังจากการยกระดับเพดานหนี้ในช่วงต้นเดือน ก.พ. ที่ผ่านมา

2) ธนาคารกลางญี่ปุ่น (BoJ) ตัดสินใจขยายกรอบการเคลื่อนไหวของอัตราผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลอายุ 10 ปี เป็น -0.2% ถึง +0.2% จากเดิมซึ่งอยู่ระหว่าง -0.1% ถึง +0.1% ซึ่งส่งผลให้ Bond Yield ของพันธบัตรรัฐบาลญี่ปุ่นอายุ 10 ปี ทะลุ 0.1% เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่มีการใช้มาตรการ Yield Curve Control ในปี 2016 และทำให้ Bond Yield ทั่วโลกปรับเพิ่มขึ้นตาม

จาก 2 ปัจจัยใหม่ที่เพิ่มขึ้นมา เราประเมินว่า Bond Yield ทั่วโลกมีแนวโน้มปรับเพิ่มขึ้นแรงตั้งแต่ “ช่วงปลายไตรมาส 3/2018” และส่งผลให้ความชันของ Yield curve กลับมาเพิ่มขึ้นในช่วงที่เหลือของปีนี้ โดยเราคาดว่าหาก Bond Yield 10 ปีของสหรัฐฯ ปรับเพิ่มขึ้นสูงเกินกว่าระดับ 3.3% ตลาดหุ้นเสี่ยงที่จะปรับฐานอีกครั้ง

ดังนั้น นักลงทุนจึงควรเพิ่มความระมัดระวังในการลงทุนมากขึ้น โดยเลือกลงทุนในหุ้น Cyclical ที่ได้ประโยชน์จาก Bond Yield ที่เพิ่มขึ้น และมีอัตราการเติบโตของกำไร (Earnings Growth) ในระดับสูงซึ่งจะช่วยชดเชยแรงกดดันที่มีต่อระดับ Valuation ได้

โดยเราแนะนำให้นักลงทุนเน้นลงทุนในหุ้นกลุ่ม Financials และ IT ในช่วง 2H2018 ซึ่งมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (Correlation) ระหว่างผลตอบแทนของหุ้นในกลุ่มดังกล่าวกับ Bond Yield 10 ปีของสหรัฐฯ เป็น “บวก” หรืออีกนัยนึงคือ อัตราผลตอบแทนของหุ้นในกลุ่มนี้มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น ตามการเพิ่มขึ้นของ Bond Yield 10 ปีของสหรัฐฯ  ในขณะเดียวกันผลประกอบการในไตรมาส 2/2018 ของบริษัทจดทะเบียนในกลุ่ม Financials และ IT ก็ออกมาอย่างแข็งแกร่ง และดีกว่าการคาดการณ์ของนักวิเคราะห์ โดยที่อัตราการเติบโตของกำไร (Earnings Growth) อยู่ที่ระดับ +22.5% (คาด +19.9%) และ +37.0% (คาด +30.4%) ตามลำดับ

อย่างไรก็ตาม หากมองไปข้างหน้า ในปี 2019 เราคาดว่า Yield Curve จะกลับมาแบนลง แบบ Bear-Flattening (ดอกเบี้ยพันธบัตรระยะยาวเพิ่มขึ้น “น้อยกว่า” ระยะสั้น) เนื่องจากการเติบโตของเศรษฐกิจโลกมีแนวโน้มชะลอตัวลง หลังผลจากการกระตุ้นทางเศรษฐกิจด้วยนโยบายการคลัง (Fiscal Stimulus) ของรัฐบาลทั่วโลกในช่วงที่ผ่านมาเริ่มลดลง และธนาคารกลางในหลายประเทศเริ่มที่จะดำเนินนโยบายทางการเงินที่เข้มงวดมากขึ้น (Restrictive Monetary Policy) ขณะเดียวกันผลกระทบจากความขัดแย้งทางการค้าระหว่างสหรัฐฯ กับจีน น่าจะเริ่มส่งผลต่อเศรษฐกิจโลกชัดเจนมากขึ้นในปี 2019

ดังนั้น เราแนะนำให้นักลงทุนปรับพอร์ตการลงทุน แบบ Sector Rotation โดยทยอยขายทำกำไรในหุ้น Cyclical ในช่วงปลายปี 2018 หรือก่อนที่ Yield Curve จะกลับมาแบนลง และเพิ่มสัดส่วนการลงทุนในหุ้น Defensive ซึ่งมักทำผลตอบแทนได้ดีเมื่อ Yield Curve แบนลง พร้อมทั้งให้ผลตอบแทนที่ไม่ค่อยผันผวนมากนักตามสภาวะเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลงไป เนื่องจากสินค้าและบริการของบริษัทในอุตสาหกรรม Defensive ได้แก่ อาหาร, เครื่องดื่ม, ยารักษาโรค, ไฟฟ้า, น้ำประปา, บริการทางการแพทย์  ฯลฯ เป็นสิ่งจำเป็นแก่การครองชีพ ไม่ว่าจะอยู่ในช่วงไหนของวัฏจักรเศรษฐกิจ

เราเลือกหุ้นในกลุ่ม Consumer Staples และ Health Care เป็นตัวเลือกหลัก (Top Picks) ของเรา สำหรับ Theme การลงทุนแบบ Defensive ในปี 2019 เนื่องจากทั้ง 2 อุตสาหกรรมสามารถทนทานต่อสภาวะเศรษฐกิจที่ชะลอตัวลง ได้ดีกว่าอุตสาหกรรมอื่นๆ ซึ่งสังเกตได้จากอัตราการเติบโตของกำไรที่ชะลอตัวลงน้อยกว่าตลาด (S&amp;P500 Index) และอุตสาหกรรมอื่นๆอย่างชัดเจน พร้อมทั้งยังให้ผลตอบแทนที่มากกว่าตลาด (Excess Return) ที่ระดับเฉลี่ย 10% และ 6% ตามลำดับ ในช่วงเศรษฐกิจถดถอยทั้ง 3 ครั้ง นับตั้งแต่ปี 1990

&nbsp;

จัดพอร์ตรับ Bond Yield เด้ง ในช่วงไตรมาส 4

<h2>เรายังคงย้ำถึงความเสี่ยงที่ Bond Yield ทั่วโลก มีแนวโน้มปรับเพิ่มขึ้นแรงในช่วงครึ่งหลังของปีนี้ และทำให้ความชันของ Yield Curve กลับมาเพิ่มขึ้น แบบ Bear-Steepening (ดอกเบี้ยพันธบัตรระยะยาวเพิ่มขึ้น “มากกว่า” ระยะสั้น) ซึ่งจะส่งผลกดดันต่อระดับ Valuation ของตลาดหุ้นทั่วโลก โดยในช่วงเดือนที่ผ่านมา มี 2 ปัจจัยสำคัญที่เพิ่มขึ้นมา ซึ่งส่งผลให้ความเสี่ยงดังกล่าวรุนแรงขึ้น และอาจเกิดขึ้นเร็วกว่าที่เราเคยคาดเอาไว้ ดังต่อไปนี้</h2>
1) กระทรวงการคลังของสหรัฐฯ (U.S. Treasury Department) ประกาศปรับเพิ่มปริมาณการออกพันธบัตรรัฐบาลในไตรมาส 3 และ 4 ของปีนี้ ขึ้นราว 7.9 และ 1.3 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐฯ เป็น 3.20 และ 4.14 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ตามลำดับ ซึ่งรวมแล้วเป็นปริมาณการกู้ยืมในช่วงครึ่งหลังของปีที่สูงที่สุดในรอบกว่า 10 ปี นับตั้งแต่วิกฤตทางเงินปี 2008 เพื่อชดเชยรายได้ที่ลดลงจากนโยบายลดภาษีของประธานาธิบดี Trump และรายจ่ายที่เพิ่มขึ้นหลังจากการยกระดับเพดานหนี้ในช่วงต้นเดือน ก.พ. ที่ผ่านมา

2) ธนาคารกลางญี่ปุ่น (BoJ) ตัดสินใจขยายกรอบการเคลื่อนไหวของอัตราผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลอายุ 10 ปี เป็น -0.2% ถึง +0.2% จากเดิมซึ่งอยู่ระหว่าง -0.1% ถึง +0.1% ซึ่งส่งผลให้ Bond Yield ของพันธบัตรรัฐบาลญี่ปุ่นอายุ 10 ปี ทะลุ 0.1% เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่มีการใช้มาตรการ Yield Curve Control ในปี 2016 และทำให้ Bond Yield ทั่วโลกปรับเพิ่มขึ้นตาม

จาก 2 ปัจจัยใหม่ที่เพิ่มขึ้นมา เราประเมินว่า Bond Yield ทั่วโลกมีแนวโน้มปรับเพิ่มขึ้นแรงตั้งแต่ “ช่วงปลายไตรมาส 3/2018” และส่งผลให้ความชันของ Yield curve กลับมาเพิ่มขึ้นในช่วงที่เหลือของปีนี้ โดยเราคาดว่าหาก Bond Yield 10 ปีของสหรัฐฯ ปรับเพิ่มขึ้นสูงเกินกว่าระดับ 3.3% ตลาดหุ้นเสี่ยงที่จะปรับฐานอีกครั้ง

ดังนั้น นักลงทุนจึงควรเพิ่มความระมัดระวังในการลงทุนมากขึ้น โดยเลือกลงทุนในหุ้น Cyclical ที่ได้ประโยชน์จาก Bond Yield ที่เพิ่มขึ้น และมีอัตราการเติบโตของกำไร (Earnings Growth) ในระดับสูงซึ่งจะช่วยชดเชยแรงกดดันที่มีต่อระดับ Valuation ได้

โดยเราแนะนำให้นักลงทุนเน้นลงทุนในหุ้นกลุ่ม Financials และ IT ในช่วง 2H2018 ซึ่งมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (Correlation) ระหว่างผลตอบแทนของหุ้นในกลุ่มดังกล่าวกับ Bond Yield 10 ปีของสหรัฐฯ เป็น “บวก” หรืออีกนัยนึงคือ อัตราผลตอบแทนของหุ้นในกลุ่มนี้มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น ตามการเพิ่มขึ้นของ Bond Yield 10 ปีของสหรัฐฯ  ในขณะเดียวกันผลประกอบการในไตรมาส 2/2018 ของบริษัทจดทะเบียนในกลุ่ม Financials และ IT ก็ออกมาอย่างแข็งแกร่ง และดีกว่าการคาดการณ์ของนักวิเคราะห์ โดยที่อัตราการเติบโตของกำไร (Earnings Growth) อยู่ที่ระดับ +22.5% (คาด +19.9%) และ +37.0% (คาด +30.4%) ตามลำดับ

อย่างไรก็ตาม หากมองไปข้างหน้า ในปี 2019 เราคาดว่า Yield Curve จะกลับมาแบนลง แบบ Bear-Flattening (ดอกเบี้ยพันธบัตรระยะยาวเพิ่มขึ้น “น้อยกว่า” ระยะสั้น) เนื่องจากการเติบโตของเศรษฐกิจโลกมีแนวโน้มชะลอตัวลง หลังผลจากการกระตุ้นทางเศรษฐกิจด้วยนโยบายการคลัง (Fiscal Stimulus) ของรัฐบาลทั่วโลกในช่วงที่ผ่านมาเริ่มลดลง และธนาคารกลางในหลายประเทศเริ่มที่จะดำเนินนโยบายทางการเงินที่เข้มงวดมากขึ้น (Restrictive Monetary Policy) ขณะเดียวกันผลกระทบจากความขัดแย้งทางการค้าระหว่างสหรัฐฯ กับจีน น่าจะเริ่มส่งผลต่อเศรษฐกิจโลกชัดเจนมากขึ้นในปี 2019

ดังนั้น เราแนะนำให้นักลงทุนปรับพอร์ตการลงทุน แบบ Sector Rotation โดยทยอยขายทำกำไรในหุ้น Cyclical ในช่วงปลายปี 2018 หรือก่อนที่ Yield Curve จะกลับมาแบนลง และเพิ่มสัดส่วนการลงทุนในหุ้น Defensive ซึ่งมักทำผลตอบแทนได้ดีเมื่อ Yield Curve แบนลง พร้อมทั้งให้ผลตอบแทนที่ไม่ค่อยผันผวนมากนักตามสภาวะเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลงไป เนื่องจากสินค้าและบริการของบริษัทในอุตสาหกรรม Defensive ได้แก่ อาหาร, เครื่องดื่ม, ยารักษาโรค, ไฟฟ้า, น้ำประปา, บริการทางการแพทย์  ฯลฯ เป็นสิ่งจำเป็นแก่การครองชีพ ไม่ว่าจะอยู่ในช่วงไหนของวัฏจักรเศรษฐกิจ

เราเลือกหุ้นในกลุ่ม Consumer Staples และ Health Care เป็นตัวเลือกหลัก (Top Picks) ของเรา สำหรับ Theme การลงทุนแบบ Defensive ในปี 2019 เนื่องจากทั้ง 2 อุตสาหกรรมสามารถทนทานต่อสภาวะเศรษฐกิจที่ชะลอตัวลง ได้ดีกว่าอุตสาหกรรมอื่นๆ ซึ่งสังเกตได้จากอัตราการเติบโตของกำไรที่ชะลอตัวลงน้อยกว่าตลาด (S&amp;P500 Index) และอุตสาหกรรมอื่นๆอย่างชัดเจน พร้อมทั้งยังให้ผลตอบแทนที่มากกว่าตลาด (Excess Return) ที่ระดับเฉลี่ย 10% และ 6% ตามลำดับ ในช่วงเศรษฐกิจถดถอยทั้ง 3 ครั้ง นับตั้งแต่ปี 1990

ปี 2018 เริ่มต้นอย่างสดใส เมื่อตลาดหุ้นทั่วโลกต่างปรับตัวขึ้นทำจุดสูงสุดใหม่กันแทบจะทุกตลาด ตลาดหุ้นไทยพุ่งขึ้นแซงจุดสูงสุดเดิมที่ 1,753.73 จุด ซึ่งเคยไปถึงเมื่อ 4 มกราคม 2537 ก่อนวิกฤตต้มยำกุ้งในปี 2540 และทะยานขึ้นต่อเนื่องทะลุ 1,800 ไปได้อย่างง่ายดายในช่วงต้นปีนี้

ด้านตลาดหุ้นสหรัฐฯ ก็ไม่น้อยหน้า ดัชนีตลาดหุ้น S&amp;P500 ทยอยปรับตัวขึ้นทำจุดสูงสุดใหม่อย่างต่อเนื่องตั้งแต่ช่วงครึ่งหลังของปีที่แล้ว และยิ่งไปกว่านั้น ดัชนียังปรับขึ้นต่อเนื่องโดยไม่มีการพักฐานเกินกว่า 5% มาอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 18 เดือน ซึ่งนับเป็น “ขาขึ้น” ของหุ้นที่ยาวนานที่สุดช่วงหนึ่งในประวัติศาสตร์ ซึ่งหากเทียบกับในอดีต ตลาดหุ้นสหรัฐฯ จะมีการปรับฐานในระดับ 5% โดยเฉลี่ยปีละ 2 ครั้งหรือราว 6 เดือนต่อครั้งนั่นเอง

ในตลาดสินค้าโภคภัณฑ์ เราก็เห็นการพุ่งขึ้นของราคาพลังงาน เช่น ราคาน้ำมัน (Brent) ที่ปรับตัวขึ้นมาอยู่ในระดับ 70 ดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อบาร์เรล ซึ่งเป็นระดับสูงสุดนับตั้งแต่ปี 2014 ซึ่งในปีนั้นราคาน้ำมันลดฮวบลงจาก 100 ดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อบาร์เรล มาเหลือ 50 ดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อบาร์เรลในช่วงปลายปี และรวมไปถึงราคาโลหะอุตสาหกรรมหลายตัวซึ่งปรับตัวขึ้นอย่างร้อนแรงในระดับ +20% ในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา

ในตลาดตราสารหนี้ก็มีสัญญาณของความร้อนแรงไม่แพ้กัน โดยเฉพาะกลุ่มตราสารหนี้ขยะ หรือตราสารหนี้ที่ออกโดยผู้กู้ที่มีฐานะการเงินอ่อนแอ (Junk Bond หรือ High Yield Bond) ในยุโรป ซึ่งอัตราผลตอบแทนเฉลี่ยได้ปรับตัวลดลงอย่างต่อเนื่องมาอยู่ในระดับต่ำสุดเป็นประวัติการณ์ที่ระดับต่ำกว่า 3% ซึ่งนับว่าต่ำมาก เมื่อเทียบกับพันธบัตรรัฐบาลอายุ 10 ปีของสหรัฐฯ ซึ่งให้ผลตอบแทนราว 2.5% โดยไม่มีความเสี่ยงในการผิดนัดชำระหนี้ นอกจากนี้ Argentina ซึ่งเป็นประเทศที่มีประวัติผิดนัดชำระหนี้มาหลายครั้ง ได้เสนอขายพันธบัตรรัฐบาลอายุ 100 ปีไปเมื่อปีที่แล้ว ซึ่งให้ผลตอบแทนดอกเบี้ยประมาณ 8% และได้รับความสนใจจากนักลงทุนทั่วโลกอย่างล้นหลาม

ไม่เฉพาะในตลาดการเงิน ความร้อนแรงยังมีให้เห็นในสินทรัพย์ทางเลือกอื่นๆ เช่น ราคา Bitcoin ซึ่งพุ่งขึ้นจากไม่ถึง 1,000 ดอลลาร์สหรัฐฯ ในช่วงต้นปีที่แล้ว มาอยู่ที่ 15,000 ในปัจจุบัน หรือแม้แต่ในวงการศิลปะ ซึ่งภาพวาด Salvadore Mundi ของ Leonardo Da Vinci (ซึ่งผู้เชี่ยวชาญบางส่วนยังตั้งข้อสงสัยว่าอาจเป็นของปลอม) ได้ถูกประมูลไปด้วยราคา 450 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ หรือราว 1.5 หมื่นล้านบาท ซึ่งนับเป็นมูลค่าสูงสุดในการซื้อขายภาพวาดตั้งแต่เคยมีมา

ความร้อนแรงของราคาสินทรัพย์เกือบทุกประเภทตามตัวอย่างข้างต้น ส่วนหนึ่งก็เป็นผลมาจากเศรษฐกิจที่ขยายตัวได้ดีอย่างต่อเนื่องและเป็นวงกว้างมากขึ้นมาตั้งแต่ปีที่แล้ว ซึ่งทำให้ราคาสินทรัพย์ปรับตัวเพิ่มขึ้นมาตามพื้นฐานที่ดีขึ้น แต่อีกส่วนหนึ่งก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่าเป็นผลมาจากการอัดฉีดสภาพคล่องและนโยบายดอกเบี้ยต่ำ (หรือดอกเบี้ยติดลบ) ในหลายประเทศ ซึ่งมีส่วนสำคัญที่ผลักดันให้เกิดภาวะสภาพคล่องล้นโลกและดันราคาสินทรัพย์ให้เพิ่มชึ้นทำจุดสูงสุดใหม่อย่างที่เห็น

ซึ่งปัจจัยด้านสภาพคล่องนั้นเป็นปัจจัยที่น่าจับตามองเป็นอย่างยิ่งและนับเป็นความเสี่ยงที่สำคัญในปีนี้ โดยจากการประเมินของ TISCO ESU เราคาดว่าธนาคารกลางหลัก 3 แห่งของโลก ซึ่งได้แก่ ธนาคารกลางยุโรป (ECB) ญี่ปุ่น (BoJ) และสหรัฐฯ (Fed) จะทยอยลดการอัดฉีดสภาพคล่องและเริ่มใช้นโยบายการเงินที่เข้มงวดขึ้นในปีนี้ ซึ่งจะส่งผลให้สภาพคล่องของโลกซึ่งเคยเพิ่มขึ้นในอัตราเฉลี่ยราว 3 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อไตรมาสมาตั้งแต่ปี 2013 ลดลงเหลือเพียงครึ่งหนึ่ง (1.5 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อไตรมาส) ในไตรมาส 1/2018 และมีแนวโน้มลดลงต่อเนื่องจนเหลือ 0 ในไตรมาส 4/2018 และหลังจากนั้นสภาพคล่องของโลกจะเริ่มลดลงในปี 2019 ซึ่งหากเป็นไปตามที่เราประเมิน ตลาดหุ้นทั่วโลกน่าจะเริ่มผันผวนขึ้นจากความกังวลต่อประเด็นสภาพคล่องดังกล่าวในช่วงไตรมาส 3/2018

โดยสรุป แม้ตลาดหุ้นในปีนี้จะเริ่มต้นปีอย่างสดใส และการที่ตลาดพุ่งขึ้นทำจุดสูงสุดใหม่คงทำให้นักลงทุนหลายท่านมีความเชื่อมั่นว่าตลาดหุ้นจะเป็นขาขึ้นไปตลอดทั้งปี แต่ผมมองว่าตลาดหุ้นในปีนี้จะมี Upside ไม่มาก เนื่องจาก Valuation ที่ค่อนข้างแพง และตลาดหุ้นในช่วงครึ่งปีหลังอาจไม่ได้สดใสเหมือนช่วงนี้ ซึ่งนักลงทุนควรลงทุนอย่างระมัดระวังมากขึ้นโดยเฉพาะในช่วงครึ่งหลังของปีนี้ครับ

สถิติมีไว้ให้ถูกทำลาย

ความขัดแย้งในตะวันออกกลางเริ่มทวีความร้อนแรงขึ้นในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา หลังจากชาติอาหรับหลายประเทศ ได้แก่ ซาอุดีอาระเบีย สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ บาห์เรน อียิปต์ ลิเบีย เยเมน และมัลดีฟส์ ประกาศตัดสัมพันธ์ทางการทูตกับกาตาร์ โดยอ้างว่ากาตาร์ให้การสนับสนุน "ลัทธิก่อการร้าย" และเริ่มใช้มาตรการกดดันด้วยการคว่ำบาตรในหลายด้าน เช่น การเดินทางทางอากาศ ด้วยการยกเลิกเที่ยวบินเข้า-ออกจากกาตาร์  พร้อมประกาศปิดน่านฟ้าไม่ให้สายการบินกาตาร์ผ่าน รวมถึงการปิดท่าเรือไม่ให้เรือขนส่งสินค้าสัญชาติกาตาร์เข้าเทียบท่า นอกจากนี้ อิหร่านยังประสบเหตุก่อการร้ายกลางกรุงเตหะรานครั้งรุนแรงที่สุดในรอบหลายปี และทำให้มีผู้บาดเจ็บและเสียชีวิตหลายราย ซึ่งทั้งสองเหตุการณ์ชี้ว่าหลายประเทศในตะวันออกกลางอาจมีท่าทีที่จะเผชิญหน้ามากขึ้น

กาตาร์เป็นผู้ผลิตก๊าซธธรรมชาติ (LNG) รายใหญ่ที่สุดของโลก ในขณะที่อิหร่านเป็นผู้ผลิตน้ำมันดิบขนาดใหญ่อันดับ 3 ของ OPEC รองจากซาอุฯ และอิรัก แม้เหตุการณ์ข้างต้นจะยังไม่ส่งผลกระทบต่อการผลิตและส่งออกน้ำมันและก๊าซธรรมชาติจากทั้งสองประเทศ แต่อุณหภูมิทางการเมืองที่ร้อนระอุขึ้นในตะวันออกกลางย่อมมีนัยต่อราคาพลังงานโลกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

นักวิเคราะห์บางกลุ่มมองความขัดแย้งในตะวันออกกลางเป็นปัจจัยลบต่อราคาน้ำมันดิบ เนื่องจากกังวลว่าความไม่ลงรอยกันของสมาชิกกลุ่ม OPEC ที่กาตาร์และอิหร่านก็ร่วมเป็นสมาชิกอยู่ด้วยนั้น จะนำไปสู่การละเมิดข้อตกลงลดปริมาณการผลิตของกลุ่ม OPEC ซึ่งเพิ่งตกลงกันไปเมื่อวันที่ 25 พ.ค.ที่ผ่านมา เราประเมินว่าประเด็นความกังวลนี้มีน้ำหนักค่อนข้างน้อย เนื่องจากกาตาร์เป็นผู้ผลิตน้ำมันขนาดเล็ก ซึ่งผลิตน้ำมันเพียง 6 แสนบาร์เรลต่อวัน (เทียบกับการผลิตรวมของกลุ่ม OPEC ที่ 32 ล้านบาร์เรลต่อวัน) และตกลงลดปริมาณการผลิตเพียง 3 หมื่นบาร์เรลต่อวัน ดังนั้น ถึงแม้กาตาร์จะกลับมาผลิตน้ำมันดิบเต็มกำลังก็จะทำให้อุปทานน้ำมันในตลาดโลกเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย ส่วนด้านอิหร่านแม้จะเป็นผู้ผลิตขนาดใหญ่อันดับ 3 ของ OPEC (3.85 ล้านบาร์เรลต่อวัน รองจากซาอุฯ และอิรัก) แต่ได้รับยกเว้นจากข้อตกลงเนื่องจากเพิ่งฟื้นตัวจากการคว่ำบาตรและผลิตน้ำมันเต็มกำลังอยู่แล้ว จึงไม่น่าจะเพิ่มปริมาณการผลิตได้ในช่วงนี้

ในทางกลับกัน ความขัดแย้งในอ่าวเปอร์เซียถ้ายกระดับขึ้นจนมีความเสี่ยงที่จะนำไปสู่การใช้กำลังทหาร ก็อาจทำให้ราคาน้ำมันพุ่งสูงขึ้นได้เป็นอย่างมาก เนื่องจากช่องแคบฮอร์มุซซึ่งตั้งระหว่างชายแดนโอมานและอิหร่าน เป็นช่องทางการขนส่งน้ำมันดิบที่สำคัญ โดยมีเรือขนส่งน้ำมันดิบราว 17 ล้านบาร์เรลต่อวันหรือราว 1 ใน 5 ของการบริโภคน้ำมันดิบของโลก ต้องเดินทางผ่านช่องแคบนี้

โดยสรุปความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในตะวันออกกลางจนถึงปัจจุบันยังไม่ส่งผลกระทบต่อการผลิตและส่งออกน้ำมันดิบในตลาดโลก แต่หากความขัดแย้งทวีความรุนแรงขึ้นจนกระทบต่อเส้นทางเดินเรือในอ่าวเปอร์เซีย ก็อาจเป็นปัจจัยผลักดันให้ราคาน้ำมันพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว

ความขัดแย้งในตะวันออกกลางและผลกระทบต่อราคาน้ำมัน

<h2>กูรูการลงทุนชี้เศรษฐกิจโลกฟื้น เชียร์ลงทุนตลาดหุ้นสหรัฐฯ ญี่ปุ่น อินเดีย</h2>
ขายน้ำมันทำกำไร พร้อมเฝ้าระวังความเสี่ยง Brexit เลือกตั้งยุโรป ราคาน้ำมัน การลดอัดฉีดสภาพคล่องผ่าน QE หลังผ่านพ้นช่วงเศรษฐกิจโลกขยายตัวต่ำที่สุดนับตั้งแต่วิกฤตเศรษฐกิจโลกในปี 2551 ด้วยอัตรา 3% ในปีที่ผ่านมา ในปี 2560 คมศร ประกอบผล หัวหน้าฝ่ายกลยุทธ์การลงทุน ศูนย์วิเคราะห์เศรษฐกิจและกลยุทธ์ ทิสโก้ เชื่อว่า เศรษฐกิจโลกในปี 2560 จะมีการปรับตัวดีขึ้น โดยเฉพาะเงินเฟ้อที่กลับมาเร่งตัวตามราคาน้ำมันและสินค้าโภคภัณฑ์ที่ฟื้นตัว ส่งผลต่อรูปแบบการใช้นโยบายเศรษฐกิจ ซึ่งเปลี่ยนจากการใช้นโยบายการเงิน เช่นการทำ QE และดอกเบี้ยติดลบ ไปสู่การกระตุ้นเศรษฐกิจด้วยนโยบายการคลัง

สำหรับจุดเปลี่ยนสำคัญที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงดังกล่าว คือ การชนะการเลือกตั้งของประธานาธิบดี Donald Trump และการครองเสียงข้างมากของพรรค Republican ในสภาคองเกรส ซึ่งจะทำให้เกิดการผลักดันมาตรการลดภาษี และการเพิ่มการใช้จ่ายภาครัฐ กลายเป็นปัจจัยสำคัญในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจสหรัฐฯ รวมถึงเศรษฐกิจโลกในปี 2560

ขณะเดียวกันกูรูทิสโก้ ยังแนะนำการลงทุนในตลาดหุ้น ซึ่งได้รับประโยชน์จากนโยบายกระตุ้นเศรษฐกิจของประธานาธิบดี Trump และตลาดหุ้นญี่ปุ่น จากค่าเงินเยนอ่อนค่าและการเติบโตอย่างต่อเนื่องของกำไรบริษัทจดทะเบียน รวมถึง Valuation ที่ยังถูกจึงเป็นโอกาสลงทุน

นอกจากนั้น ตลาดหุ้นอินเดีย ที่ปรับฐานจากผลกระทบของการยกเลิกการใช้ธนบัตร 500 และ 1,000 รูปี น่าจะทำให้เศรษฐกิจชะลอตัวเพียงระยะสั้นๆ แต่ศักยภาพการเติบโตของเศรษฐกิจและกำไรของบริษัทจดทะเบียนในระยะยาวยังคงอยู่ในเกณฑ์ดี พร้อมทั้งแนะนำให้ขายทำกำไรในน้ำมันที่ราคาปรับขึ้นมากและข่าวดีจากความตกลงลดปริมาณการผลิตได้ถูกประกาศออกมาหมดแล้ว รวมถึงทยอยสะสม ทองคำ เพื่อกระจายความเสี่ยงของพอร์ตการลงทุน

อย่างไรก็ตาม ในปีนี้ยังมีความเสี่ยงที่ต้องจับตา ได้แก่
1) ความเสี่ยงทางการเมืองจากการเจรจา Brexit และการเลือกตั้งในยุโรปหลายประเทศ
2) ราคาน้ำมันที่อาจปรับตัวลดลงหากกลุ่ม OPEC ตัดสินใจกลับมาเพิ่มกำลังการผลิตในการประชุมปลายเดือน พ.ค. ที่จะถึงนี้
3) แนวโน้มการดำเนินนโยบายการเงินที่เข้มงวดขึ้น เช่นการปรับขึ้นดอกเบี้ยและการลดการอัดฉีดสภาพคล่องผ่าน QE ซึ่งน่าจะเกิดขึ้นราวไตรมาส 4 ของปี

ดาวรุ่งการลงทุนปี’60

ตลาดหุ้นทั่วโลกปรับตัวเพิ่มขึ้นอย่างร้อนแรงหลังนาย Donald Trump พลิกล็อกชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐฯ ในเดือนพฤศจิกายน โดยหนึ่งในความคาดหวังที่ขับเคลื่อนการพุ่งขึ้นของตลาดหุ้นนั้นได้แก่นโยบายปฏิรูปภาษี ซึ่งจะมีส่วนช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจ และสนับสนุนผลกำไรของบริษัทจดทะเบียนในสหรัฐฯ โดยตัวแทนพรรค Republican ที่ครองเสียงข้างมากในสภา และนาย Donald Trump ว่าที่ประธานาธิบดีเสนอให้ปฎิรูปโครงสร้างภาษีนิติบุคคล เพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจและการลงทุนในประเทศ ซึ่งได้มีการเสนอให้เปลี่ยนแปลงระบบภาษีในหลายด้าน ได้แก่

หนึ่ง ลดอัตราภาษีนิติบุคคล (Corporate tax) เพื่อให้บริษัทในสหรัฐฯ สามารถแข่งขันกับบริษัทนอกประเทศ ได้อย่างเท่าเทียมมากขึ้น โดยในปัจจุบันอัตราภาษีนิติบุคคลของสหรัฐฯ อยู่ที่ 35% ซึ่งถือว่าสูงมากเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยของกลุ่มประเทศพัฒนาแล้ว (OECD) ที่ 25% โดยนาย Trump เสนอให้ลดอัตราภาษีนิติบุคคลลงเหลือ 15% แต่ตลาดคาดว่าสภาคองเกรสจะอนุมัติให้ลดอัตราภาษีลงเหลือ 20-25% เราประเมินว่าการลดอัตราภาษีนิติบุคคลลงทุก 5% จะส่งผลให้กำไรของบริษัทจดทะเบียนในดัชนี S&amp;P500 เพิ่มขึ้น 4%

สอง ให้ ภาษีอัตราพิเศษ สำหรับบริษัทที่นำกำไรที่เกิดขึ้นนอกประเทศกลับเข้ามาในประเทศ (Repatriation tax) โดยตามกฎหมายเดิม กำไรที่เกิดขึ้นนอกประเทศจะถูกเก็บภาษีในอัตราภาษีนิติบุคคลเมื่อมีการนำกลับเข้ามาในประเทศ ซึ่งทำให้บริษัทส่วนใหญ่ เลือกที่จะสะสมกำไรไว้นอกประเทศเพื่อจะหลีกเลี่ยงการถูกเก็บภาษีในอัตราที่สูง เพื่อเป็นการจูงใจให้บริษัทนำเงินที่อยู่นอกประเทศกลับเข้ามาหมุนเวียนและกระตุ้นการลงทุนในประเทศ คณะกรรมการปฏิรูปภาษีของพรรค Republican จึงเสนอให้ลดอัตราภาษีสำหรับกำไรนอกประเทศลงเหลือ 10% เป็นการชั่วคราว ซึ่งเราคาดว่าการลดภาษีดังกล่าวอาจทำให้มีเงินไหลกลับเข้าสหรัฐฯ ได้มากถึง 5 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ซึ่งส่วนหนึ่งอาจนำไปใช้จ่ายเงินปันผลหรือซื้อหุ้นคืนเพิ่มขึ้น รวมไปถึงใช้ลงทุนเพื่อขยายกิจการหรือจ่ายคืนหนี้ในประเทศ

สาม ให้บริษัทเลือกหักค่าใช้จ่ายจากการลงทุนได้เต็มจำนวน โดยตามข้อเสนอการปฏิรูปภาษีใหม่บริษัทจะสามารถเลือกหักค่าใช้จ่ายจากการลงทุนได้เต็มจำนวนในปีที่มีการลงทุน แทนที่จะทยอยหักค่าเสื่อมราคาในช่วงระยะเวลาหลายปี โดยบริษัทที่เลือกหักค่าใช้จ่ายจากการลงทุนเต็มจำนวนจะไม่สามารถนำดอกเบี้ยจ่ายในปีนั้นมาหักจากกำไรได้ ซึ่งข้อเสนอดังกล่าวคาดว่าจะช่วยเพิ่มแรงจูงใจในการลงทุนให้กับบริษัท อย่างไรก็ดีการบังคับใช้กฎหมายตามที่เสนอต้องมีการปรับเปลี่ยนมาตรฐานบัญชีซึ่งอาจใช้เวลานาน และมีเสียงต่อต้านจากภาคเอกชน

สี่ เปลี่ยนเกณฑ์เป็นการจัดเก็บภาษีตามแหล่งที่ขาย (Destination-basis) ซึ่งจะทำให้รายได้จากการส่งออกสินค้าไปยังนอกประเทศไม่ต้องนำมาคิดรวมเป็นรายได้ที่ต้องเสียภาษี ในขณะที่ต้นทุนสินค้าที่นำเข้าจากต่างประเทศจะไม่สามารถนำมาหักเป็นค่าใช้จ่ายได้เช่นกัน การจัดเก็บภาษีตามเกณฑ์ดังกล่าวนับเป็นการใช้เงินภาษีเพื่ออุดหนุนการผลิตในประเทศ ซึ่งจะทำให้บริษัทที่เน้นการผลิตส่งออก เช่น อุตสาหกรรมผลิตเครื่องบินได้ประโยชน์ ในขณะที่บริษัทที่มีต้นทุนการนำเข้าและมีอัตรากำไรต่ำ เช่น เสื้อผ้าและสิ่งทอ จะเสียประโยชน์ อย่างไรก็ดีการจัดเก็บภาษีตามเกณฑ์ดังกล่าวอาจถือเป็นการกีดกันการค้า ซึ่งอาจขัดกับข้อกำหนดขององค์การการค้าโลก (WTO) และน่าจะมีเสียงต่อต้านจากภาคเอกชน

นโยบายปฏิรูปภาษีดังกล่าวนับเป็นนโยบายด้านเศรษฐกิจที่สำคัญที่จะขับเคลื่อนเศรษฐกิจสหรัฐฯ และรวมไปถึงเศรษฐกิจโลก ซึ่งนักลงทุนทั้งในและต่างประเทศควรจับตามองในปีหน้า

จับตาดูการปฏิรูปภาษีนิติบุคคลในสหรัฐฯ

<h2>กูรูทิสโก้เตือน ทรัมป์ คว้าชัยเลือกตั้งสหรัฐฯ กดดันตลาดหุ้นกลุ่มตลาดเกิดใหม่ แต่ตลาดหุ้นสหรัฐฯ จะ Outperformส่วน “ทอง-เยน-บอนด์” จะได้รับแรงหนุนทุนไหลเข้าสินทรัพย์ปลอดภัย แต่อาจเกิดขึ้นในระยะสั้นๆ แนะจับตาการดำเนินนโยบายของทรัมป์ในระยะยาว</h2>
&nbsp;

<figure><img style="width: 250px; height: 200px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/28f6c2d7ca1a57d569325ec713a33199.jpg" alt="" width="250" height="200" /><figcaption> คมศร ประกอบผล</figcaption></figure>

คมศร ประกอบผล หัวหน้าฝ่ายกลยุทธ์การลงทุน ศูนย์วิเคราะห์เศรษฐกิจและกลยุทธ์ทิสโก้ กล่าวว่า ชัยชนะของโดนัล ทรัมป์  (Donald Trump) ผู้สมัครพรรครีพับลิกัน น่าจะกดดันราคาสินทรัพย์เสี่ยง โดยเฉพาะตลาดหุ้นในกลุ่มตลาดเกิดใหม่ ซึ่งจะถูกกระทบจากนโยบายกีดกันทางการค้า เช่น การตั้งกำแพงภาษีนำเข้าสินค้าโดยเฉพาะจากจีน และเสนอให้ทบทวนข้อตกลงทางการค้า ทั้ง NAFTA (North American Free Trade Agreement) และ WTO (World Trade Organization) ใหม่อีกครั้ง นโยบายดังกล่าวนับเป็นความเสี่ยงที่สำคัญต่อเศรษฐกิจโลก โดยเฉพาะในยุคปัจจุบันที่การค้าโลกอยู่ในภาวะซบเซา

ด้านค่าเงินดอลลาร์สหรัฐฯ น่าจะอ่อนค่าลงเมื่อเทียบกับค่าเงินเยน และยูโร แต่จะแข็งค่าขึ้นเมื่อเทียบกับค่าเงินบาทและเงินสกุลอื่นๆ ในตลาดเกิดใหม่ ส่วนทองคำ ค่าเงินเยน และพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐฯ น่าจะได้รับผลบวกจากกระแสเงินทุนที่ไหลเข้าสินทรัพย์ปลอดภัย

ราคาน้ำมัน น่าจะได้รับผลบวกจากท่าทีที่แข็งกร้าวขึ้นของสหรัฐฯ ต่อกลุ่มประเทศตะวันออกกลาง โดยนายทรัมป์อาจพิจารณายกเลิกข้อตกลงนิวเคลียร์กับอิหร่าน ซึ่งจะส่งผลให้อิหร่านต้องลดการส่งออกน้ำมันลงและทำให้อุปทานน้ำมันในตลาดโลกกลับมาตึงตัวขึ้น ส่วนราคาถ่านหินจะได้รับผลบวกจากนโยบายสนับสนุนการใช้ถ่านหิน ซึ่งในทางกลับกันจะส่งผลลบต่อราคาก๊าซธรรมชาติซึ่งเป็นสินค้าทดแทน

เศรษฐกิจสหรัฐฯ ในภาพรวมอาจได้ผลบวกจากมาตรการกระตุ้นทางการคลัง เช่น การลดภาษี ซึ่งนายทรัมป์เสนอให้ลดอัตราภาษีรายได้บุคคลธรรมดาขั้นสูงสุดลงเป็น 25% จาก 39.6% และลดภาษีนิติบุคคลลงเป็น 15% จาก 35% ซึ่งนโยบายดังกล่าวน่าจะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจได้ในระยะสั้น แต่ในระยะยาวการลดภาษีลงต่ำเกินไปก็อาจเป็นการเพิ่มหนี้ภาครัฐ และเป็นความเสี่ยงต่อฐานะการคลัง ซึ่งอาจทำให้ต้นทุนการกู้ยืมของรัฐบาลสหรัฐฯ เพิ่มสูงขึ้นในอนาคต

ตลาดหุ้นสหรัฐฯ น่าจะ Outperform ตลาดหุ้นอื่นๆ เนื่องจากค่าเงินดอลลาร์ที่กลับมาอ่อนค่า ประกอบกับนโยบายลดภาษีจะช่วยสนับสนุนกำไรของบริษัทจดทะเบียน ในขณะที่ตลาด Emerging Market จะถูกกดันจากความเสี่ยงต่อการค้าโลกจากนโยบายของนายทรัมป์ และปัจจัยเสี่ยงอื่นๆ ในช่วงที่เหลือของปี เช่น การทำประชามติแก้ไขรัฐธรรมนูญของอิตาลี ในวันที 4 ธ.ค. และการประชุม Fed ในวันที่ 14 ธ.ค. ซึ่งเราคาดว่า Fed จะขึ้นดอกเบี้ย 25bps

อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวของตลาดดังกล่าวอาจเป็นแค่เพียงระยะสั้น แต่ในระยะยาวยังต้องจับตามองว่านโยบายต่างๆ ที่ทรัมป์เสนอไว้ในช่วงหาเสียงจะสามารถนำไปปฎิบัติจริงได้มากน้อยเพียงใด

&nbsp;

<figure><img style="width: 250px; height: 200px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/495f8d4113ce84340c0475a7932665a1.jpg" alt="" width="250" height="200" /><figcaption> ธิติ ตันติกุลานันท์</figcaption></figure>

ขณะที่ ธิติ ตันติกุลานันท์ ประธานกรรมการบริหาร บริษัทหลักทรัพย์ กสิกรไทย จำกัด (มหาชน) มองชัยชนะของโดนัล ทรัมป์ว่า ไม่น่าจะเป็นผลดีต่อเศรษฐกิจโลก เศรษฐกิจสหรัฐอเมริกา และเศรษฐกิจไทย ซึ่งเป็นความเสี่ยงที่นักลงทุนต้องจับตาและเตรียมรับมือกับความเปลี่ยนแปลง พร้อมวิเคราะห์เส้นทางเศรษฐกิจสหรัฐฯ และโลกหลังเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐฯ ใน Forbes Thailand Magazine ฉบับ November 2016

&nbsp;

ชัยชนะทรัมป์หนุนทอง-เยน-บอนด์ระยะสั้น

ตลาดการเงินโลกเริ่มต้นปี 2016 ด้วยความผันผวนอย่างหนัก ทั้งจากราคาน้ำมันที่ปรับตัวลงกว่า 20% มาอยู่ที่ระดับต่ำสุดในรอบ 13 ปี และตลาดหุ้นทั่วโลกที่ดิ่งลงจนหลายตลาดเข้าสู่ภาวะ Bear Market (ดัชนีตลาดหุ้นปรับตัวลดลงจากจุดสูงสุดเกิน 20%) โดยปัจจัยหลักที่นักข่าวเศรษฐกิจและนักวิเคราะห์ทั่วโลกมักอ้างถึงเพื่ออธิบายความผันผวนของตลาดการเงินในช่วงนี้ คงหนีไม่พ้นปัญหาของเศรษฐกิจจีน ที่ไม่ว่าตัวเลขเศรษฐกิจจะออกมาดีหรือแย่ หรือรัฐบาลจีนจะประกาศนโยบายอะไรออกมาก็ดูเหมือนจะเป็นข่าวร้ายไปเสียหมดในสายตานักลงทุน

จริงอยู่ที่เศรษฐกิจจีนนั้นเป็นเศรษฐกิจขนาดใหญ่อันดับสองของโลก และความผันผวนของเศรษฐกิจจีนนั้นย่อมส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจโลกในวงกว้างอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่หลายครั้งข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ทั้งในและต่างประเทศก็ดูเหมือนจะวาดภาพเศรษฐกิจจีนให้เลวร้ายเกินกว่าความเป็นจริง จนดูราวกับว่าจีนจะเป็นต้นเหตุของปัญหาทุกอย่างในโลก หลายครั้งข้อกล่าวหานั้นไม่ได้อยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง และบางครั้งอาจตรงกันข้ามกับความจริงเลยด้วยซ้ำ ผมจึงขอถือโอกาสใช้บทความนี้เพื่อแก้ต่างและชี้แจงข้อกล่าวหาให้กับ “แพะ” อย่างจีนและหวังว่าบทความนี้จะช่วยให้ท่านผู้อ่านได้เข้าใจพัฒนาการของเศรษฐกิจจีนได้ในระยะยาวมากขึ้น

ข้อกล่าวหาแรกที่เรามักได้ยินบ่อยในช่วงนี้ คือ “เศรษฐกิจจีนกำลังดิ่งเข้าสู่ภาวะ Hard Landing” แต่ในความเป็นจริงแล้วดัชนีชี้วัดเศรษฐกิจจีนในช่วงหลังเริ่มส่งสัญญานดีขึ้น โดยดัชนีผู้จัดการฝ่ายสั่งซื้อภาคการผลิตที่จัดทำโดย Caixin ล่าสุดในเดือนมกราคม ฟื้นตัวขึ้นเป็น 48.4 จุด จาก  48.2 จุดในเดือนธันวาคม และอยู่สูงกว่าจุดต่ำสุดในเดือนกันยายน 2015 ที่ 47.2 จุด โดยดัชนีที่ต่ำกว่า 50 จุดยังแสดงถึงภาคการผลิตที่ยังหดตัว แต่ก็เริ่มมีสัญญาณดีขึ้น ในขณะที่ดัชนีภาคบริการของจีนอยู่สูงกว่า 50 จุด มาตลอดทั้งปี 2015 ซึ่งชี้ว่าภาคบริการยังสามารถขยายตัวได้ดีต่อเนื่อง ภาพการขยายตัวของภาคบริการที่สวนทางกับภาคการผลิตที่หดตัวต่อเนื่องนั้นสอดคล้องกับความตั้งใจของรัฐบาลจีนที่ต้องการปรับโครงสร้างทางเศรษฐกิจให้หันมาพึ่งพาการบริโภคในประเทศมากขึ้น เพื่อทดแทนการลงทุนซึ่งเป็นปัจจัยขับเคลื่อนเศรษฐกิจหลักและนำไปสู่ปัญหาหนี้ภาคเอกชนที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

<img class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/2016%20march/art---investment-outlook-03.png" alt="" />
นอกจากนี้รายงานล่าสุดจากธนาคารเพื่อการชำระหนี้ระหว่างประเทศ (Bank for International Settlements) ยังชี้ว่ายอดหนี้ในสกุลต่างประเทศของจีนมีแนวโน้มลดลงอย่างมากในช่วงปีที่ผ่านมา ซึ่งสะท้อนว่าเงินทุนที่ไหลออกส่วนใหญ่นั้นถูกนำไปใช้ชำระคืนหนี้ ซึ่งจะทำให้ความเสี่ยงต่อเศรษฐกิจและแรงกดดันเงินทุนไหลออกในระยะถัดไปนั้นบรรเทาลง

ทั้งนี้ คมศร ยังได้ไข้ข้อปัญหา อันเกี่ยวข้องกับข้อกล่าวหาที่ว่า “เงินทุนไหลออกทำให้เงินทุนสำรองระหว่างประเทศของจีนหดตัวและเริ่มเป็นความเสี่ยงต่อเสถียรภาพของเศรษฐกิจจีน” และ “การบริโภคภายในประเทศจะย่ำแย่ เนื่องจากคนจีนจำนวนมากขาดทุนจากตลาดหุ้น” ได้ที่ Forbes Thailand ฉบับ MARCH 2016

<img class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/2016%20march/%E0%B8%84%E0%B8%A1%E0%B8%A8%E0%B8%A3.png" alt="" width="233" height="238" />
คมศร ประกอบผล
หัวหน้าฝ่ายกลยุทธ์
ศูนย์วิเคราะห์เศรษฐกิจและกลยุทธ์ทิสโก้

<hr />

<a href="http://goo.gl/5KbXgP">คลิ๊กอ่าน "เมื่อมังกรกลายเป็นแพะ" ได้ที่ Forbes Thailand ฉบับ MARCH 2016 ในรูปแบบ E-Magazine</a>
<a href="http://goo.gl/5KbXgP"><img class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/2016%20march/cover-forbes-march2016-re.jpg" alt="" width="290" height="380" /></a>

เมื่อมังกรกลายเป็นแพะ

<h2>Forbes Thailand นิตยสารรายเดือนภาษาไทย ที่นำเสนอเรื่องราวของเจ้าของกิจการและนักบริหารชั้นนำ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจแก่ผู้ใฝ่ความสำเร็จ ร่วมกับ TISCO Wealth บริการบริหารความมั่งคั่งแบบครบวงจรจากกลุ่มทิสโก้ ผู้นำด้านการเงินและการลงทุน และ Knight Frank บริษัทที่ปรึกษาด้านอสังหาริมทรัพย์ชั้นนำของโลก และเป็นบริษัทที่ปรึกษาที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในอังกฤษ จัดงาน Forbes Thailand Alternative Investment 2015: Offshore Property Markets เมื่อค่ำคืนวันที่ 24 กันยายน ที่ผ่านมา ณ ห้องแกรนด์ บอลรูม โรงแรมอนันตรา สยาม กรุงเทพฯ</h2>
ภายในงานได้เชิญผู้ทรงคุณวุฒิและผู้เชี่ยวชาญด้านการลงทุนอสังหาริมทรัพย์ใน ต่างประเทศ มาร่วมแบ่งปันประสบการณ์ แลกเปลี่ยนมุมมอง และให้ข้อมูลเชิงลึกอันเป็นประโยชน์ต่อการลงทุน แก่บรรดาลูกค้าของ TISCO Wealth และแขกรับเชิญกว่า 150 ท่าน

โดยมีผู้บริหารระดับสูงของ โพสต์ พับลิชชิง Forbes Thailand กลุ่มทิสโก้ และ Knight Frank ประเทศไทย อาทิ คุณศุภกรณ์ เวชชาชีวะ คุณกฤษฎา สวามิภักดิ์ คุณอรนุช อภิศักดิ์ศิริกุล คุณสุทัศน์ เรืองมานะมงคล คุณพนม กาญจนเทียมเท่าฯลฯ ให้การต้อนรับแขกผู้มีเกียรติทุกท่านอย่างอบอุ่น

Forbes Thailand Alternative Investment 2015 แบ่งเป็น 3 ช่วง ช่วงแรก “Offshore Property Investment: The Right Time is Now!” มีผู้บริหารระดับสูงของ Knight Frank ประเทศไทยและเอเชีย ได้แก่ Mr. Frank Khan และ Mr. Nicholas Holt ร่วมนำเสนอข้อมูลเชิงลึกและโอกาสการลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์ในต่างประเทศ โดยเฉพาะกรุง London ประเทศอังกฤษ ซึ่งเป็นที่หมายปองของเศรษฐีและนักลงทุนชั้นนำจากทั่วโลก

ช่วงที่ 2 “The Recipe for Successful Offshore Investment” ซึ่งได้รับเกียรติอย่างสูงสุดจาก คุณหญิงศศิมา ศรีวิกรม์ ประธานสโมสรฟุตบอล Reading เป็นวิทยากรรับเชิญกิตติมศักดิ์ และมี คุณธีรนาถ รุจิเมธาภาส กรรมการผู้จัดการ บลจ. ทิสโก้ เป็นผู้ดำเนินรายการ โดยคุณหญิงศศิมาได้แบ่งปันประสบการณ์ส่วนตัวในการพิจารณาปัจจัยการลงทุนใน อังกฤษ ทั้งด้านทำเล กฎหมาย โครงสร้างทางการเงิน ฯลฯ เพื่อให้ได้ผลตอบแทนที่คุ้มค่าที่สุด

ช่วงสุดท้าย “Maximizing Your Wealth in Property Investment” คุณพนม กาญจนเทียมเท่า กรรมการผู้จัดการ บริษัท ไนท์แฟรงค์ ชาร์เตอร์ (ประเทศไทย) จำกัด ให้ความเห็นเรื่องอสังหาริมทรัพย์ระดับพรีเมียมในประเทศ จากนั้น คุณสุพงศ์วร เมี้ยนโภคา ผู้อำนวยการฝ่ายจัดการลงทุนต่างประเทศ บลจ. ทิสโก้ และ คุณคมศร ประกอบผล หัวหน้าฝ่ายกลยุทธ์การลงทุน  ศูนย์วิเคราะห์เศรษฐกิจและกลยุทธ์ทิสโก้ ได้ให้คำแนะนำการลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์ผ่านกองทุน ซึ่งยังคงให้ผลตอบแทนที่ดีในระยะยาว

Forbes Thailand Alternative Investment 2015: Offshore Property Markets ประสบความสำเร็จเป็นอย่างสูง และได้รับผลตอบรับอย่างดียิ่งจากวิทยากรและแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน   

https://www.youtube.com/watch?v=1suvfpSDmMA

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events