<h2>โพสต์ ทูเดย์ สื่อออนไลน์ที่ส่งมอบข่าวสารคุณภาพมากว่า 17 ปี ภายใต้การบริหารของบางกอก โพสต์ กรุ๊ป ร่วมจับมือ บริษัท ซุปเปอร์ เทรดเดอร์ รีพับบลิค จำกัด สถาบันด้านการลงทุนและโคเทรดดิ้ง แห่งแรกในประเทศไทย เปิดตัว บริษัท โพสต์ทูเดย์ รีพับบลิค จำกัด คลับธุรกิจทันสมัยเพื่อส่งเสริมผู้ประกอบการไทยแบบครบวงจร</h2>
ภายใต้รูปแบบคลับนักธุรกิจที่ให้บริการด้านคอร์สธุรกิจออนไลน์ ที่ออกแบบหลักสูตรร่วมกับ คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เพื่อยกระดับและพัฒนาศักยภาพนักธุรกิจไทย โดยผู้ที่ผ่านหลักสูตรจะได้รับประกาศนียบัตรรับรองหลังผ่านการอบรม

นอกเหนือจากหลักสูตรออนไลน์ระดับมาตรฐาน บริษัท โพสต์ทูเดย์ รีพับบลิค จำกัด ยังให้บริการด้านพัฒนาธุรกิจแบบครบวงจร ไม่ว่า Exclusive Seminar ตลอดปี, การประกวดแข่งขันแผนธุรกิจชิงเงินรางวัล 1 ล้านบาท, การสร้างเครือข่ายพันธมิตรทางธุรกิจ (Business Networking), การเยี่ยมชมกิจการชั้นนำ, การตรวจสุขภาพธุรกิจ, การให้คำปรึกษาแก้ไขปัญหาธุรกิจจากผู้เชี่ยวชาญ, Exclusive Workshop, บริการด้านการประชาสัมพันธ์และการโปรโมทธุรกิจ

ตลอดจนการให้คำปรึกษาการนำบริษัทเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์อย่างมืออาชีพ โดยตั้งเป้าสมาชิกกลุ่มเจ้าของธุรกิจเข้าร่วมโครงการรวม 1,000 คนภายในปี 2022

“เรามุ่งหวังที่เป็นแหล่งเรียนรู้สำหรับนักธุรกิจรุ่นใหม่ในธุรกิจทุกระดับเพื่อยกระดับธุรกิจไทยให้ประสบความสำเร็จ มั่นคง และต่อยอดได้ โดยคาดหวังว่าคอร์สออนไลน์แรกภายใต้ชื่อ ‘Zero2Million’ ที่จะเปิดตัวในปลายปี 2021 นี้ จะตอบโจทย์ความต้องการของนักธุรกิจในยุค 2021 ที่พบกับความเปลี่ยนแปลงหลากหลายด้านได้เป็นอย่างดี

มากไปกว่านั้น เรายังมีกิจกรรมอีกมากมายรออยู่ตลอดปี 2022 ไม่ว่าเกมส์การแข่งขันทางธุรกิจเพื่อชิงเงินรางวัล 1 ล้านบาทเพื่อให้คุณสามารถนำไปตั้งต้นธุรกิจของตนเองได้ รอติดตามครับ” กระทรวง จารุศิระ รองประธานเจ้าหน้าที่บริหาร โพสต์ทูเดย์ รีพับบลิค และ President, Super Trader Republic Co., Ltd. กล่าว

ด้าน วุฒิ นนทฤทธิ์ รองประธานเจ้าหน้าที่บริหาร โพสต์ทูเดย์ รีพับบลิค และบรรณาธิการ โพสต์ทูเดย์ ได้ตอกย้ำความมั่นใจจากประสบการณ์ที่คลุกคลีกับองค์กรด้านธุรกิจมาอย่างยาวนานว่า “โพสต์ทูเดย์เห็นความสำคัญของธุรกิจไทยเสมอมาในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศ

เราจึงเชื่อมั่นว่า ทุกรูปแบบการให้บริการของโพสต์ทูเดย์ รีพับบลิค จะช่วยส่งเสริมนักธุรกิจได้อย่างตรงจุด นอกจากนี้ เว็บไซต์โพสต์ทูเดย์ยังได้เตรียมออกแบบเมนูใหม่ๆ เพื่อช่วยประชาสัมพันธ์และสนับสนุนธุรกิจของสมาชิกในคลับออกไปในวงกว้างอีกด้วย”

พบกับโปรเจ็คและบริการภายใต้การบริหารของสององค์กรคุณภาพ ภายใต้ชื่อ โพสต์ทูเดย์ รีพับบลิค (PostToday Republic) เร็วๆ นี้ หรือติดตามข่าวสารได้จากทาง <a href="http://posttoday.com">posttoday.com</a>

<hr />

<a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

&nbsp;

โพสต์ ทูเดย์ เปิดตัว "Post Today Republic"

<h2>จากแชร์แม่ชม้อย แชร์ชาร์เตอร์ แชร์ยูฟัน แชร์แม่มณี แชร์ Forex-3D เราจะพบว่าจำนวนผู้เสียหายใน แชร์ลูกโซ่ แต่ละเคส จากมีจำนวนคนมากมายตั้งแต่ระดับหลายพันคน จนถึงหลักหมื่นคน</h2>
ไม่ใช่เฉพาะเรื่องของผลตอบแทนที่แชร์แต่ละวงเสนอให้สูงมากจนชักชวนคนเข้ามาได้ แต่ยังมีเหตุผลทางด้านเศรษฐกิจ-สังคม-วัฒนธรรม เข้ามาประกอบด้วย
<h2>1. คนไทยคุ้นชินกับระบบ การรับโดยไม่ต้องทำ</h2>
สังคมไทยพัฒนามาจากสังคมศักดินา มีผู้ปกครอง และผู้ที่อยู่ภายใต้การปกครอง ผู้ที่อยู่ภายใต้การปกครองเคยชินกับการได้รับจากผู้ที่อยู่เหนือกว่า ดังนั้น การเสนอผลตอบแทนให้ร้อยละ 10 ต่อเดือน สำหรับคนที่เคยชินกับการได้รับ จึงถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา

ถ้าคนที่อยู่ในวงการเทรด วงการการลงทุน หรือวงการธุรกิจจริงๆ จะรู้ว่า การสร้างผลตอบแทนในระดับ 10% ต่อเดือน หรือ 120% ต่อปี ( คิดระบบ flat rate) เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ จริงอยู่ในปีที่ตลาดหุ้นขี้นเป็นสภาวะกระทิง หลายคนสามารถทำได้ แต่ไม่มีใครที่จะสามารถรักษาผลตอบแทนในระดับนั้นทุกปี

Warren Buffett นักลงทุนที่รวยที่สุดในโลก ทำผลตอบแทนย้อนหลังได้ประมาณ 21.9% ต่อปี ( วัดผลประมาณ 40 ปี )

Peter Lynch ผู้จัดการกองทุน  Fidelity Magellan Fund สามารถทำผลตอบแทนย้อนหลังได้ 29.2% ต่อปี ( 1977-1990 )

Ray Dalio ผู้ก่อตั้งกองทุนที่ใหญ่ที่สุดในโลก Bridgewater Associates ทำผลตอบแทนย้อนหลังได้ 16.3% ต่อปี

สามท่านที่ผมกล่าวมาคือนักลงทุนและผู้จัดการกองทุนระดับโลก ไม่มีใครสามารถทำผลตอบแทนได้ร้อยละ 120% ต่อปีสักคน

ไม่ใช่เพราะว่า คนไทยเก่งกว่า แต่เพราะมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ในทางปฏิบัติ

การทำธุรกิจ ส่วนใหญ่ ROI ที่มากกว่า 10% ต่อปี ถือว่าเป็นเรื่องที่เริ่มน่าสนใจแล้ว นั่นแปลว่า ธุรกิจนี้จะสามารถคืนทุนได้ภายใน 10 ปี

ถ้า ROI = 20% แปลว่าคืนทุนได้ภายใน 5 ปี คุณสามารถเอาโปรเจกต์ไปขายให้กับบริษัทใหญ่ๆ ได้สบายๆ

ผมเคยเห็นคนทำธุรกิจ PUB&amp;RESTAURANT ถ้าบังเอิญจับทำเลได้ จังหวะได้ อาจคืนทุนได้ภายในครึ่งปีหรือไม่เกินหนึ่งปี คิดเป็น ROI = 100% แต่ส่วนใหญ่ทำได้เป็นครั้งเป็นคราวไป คนเปิดธุรกิจแบบนี้มีมากกว่าที่ต้องเลิกกิจการ

การทำ BITCOIN MINING เคยสร้างผลตอบแทนประมาณ 100-150% ต่อปี ตอนที่ราคา BTC ขึ้นไปที่ 20,000 usd แต่ทำได้แต่ปีเดียว ปีต่อมาราคา BTC ลงมาเหลือ 5,000 เหมืองปิดกันระนาว

ผมย้ำอีกครั้ง การทำผลตอบแทนในระดับ 100% ต่อปีขึ้นไป ในระยะยาว เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เมื่อขนาดของเงินลงทุนมากขึ้น หรือมีคู่แข่งเข้ามาในอุตสาหกรรม

สังคมควรตระหนักว่า ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรี ( there is no free lunch ) และอะไรที่ดูดีกว่าความเป็นจริง มักเป็นเรื่องโกหกเสมอ ( too good to be true is fake )

คนบางคนขยันแทบตาย ทำงานหามรุ่งหามค่ำยังไม่สามารถทำผลตอบแทนในระดับ 100% ต่อปีได้เลย นับประสาอะไรกับการเอาเงินไปฝากให้คนอื่นลงทุน นั่งกระดิกเท้ารอรับผลตอบแทนอย่างเดียว

&nbsp;
<h2>2. เศรษฐกิจในระบบคนค้าขายรายเล็กๆ เงียบมาก</h2>
ถ้าเราไปดูตัวเลข GDP หรือไปดูผลประกอบการของบริษัทมหาชนในตลาดหลักทรัพย์ เราอาจเห็นว่ามีการลดลงของกำไรบ้างเล็กน้อย แต่ถ้าลองไปถามชาวบ้านร้านตลาด คนทำธุรกิจเล็กๆ ตอนนี้พวกเขาแต่ละคน รายรับลดลงไปมากกว่า 50% สาเหตุที่เป็นเช่นนี้ เพราะธุรกิจรายใหญ่ลงมาทำธุรกิจแข่งกับรายเล็กแย่งตลาดไปจนแทบไม่เหลือที่ว่าง และผลจากการปฏิวัติทางเทคโนโลยี ( digital disruption )

เมื่อรายรับลดลงไม่พอรายจ่าย การที่แชร์เสนอผลตอบแทนที่จูงใจ อาจเป็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ที่เป็นความหวังของพวกเขา

จะเอาไปฝากธนาคารก็เจอดอกเบี้ย 0.5-1.75% ต่อปี ลงทุนในหุ้นปันผล ได้ 8% ต่อปี แต่ราคาหุ้นลง ไปเทรดสินค้าอนุพันธ์ไม่มีความรู้ความเข้าใจอย่างแท้จริงก็เอาเงินไปละลายหมด

ดังนั้น แชร์ที่เสนอผลตอบแทนที่แน่นอน จึงกลายเป็นความหวังสุดท้ายของพวกเขา

แต่หารู้ไม่ว่า ผลตอบแทนที่แน่นอนคือ return ในระดับ 0% ต่อปี และ maximum drawdown 100% คือสูญเงินลงทุนทั้งหมด

&nbsp;
<h2>3. ลัทธิการอวดความรวยบน IG , Facebook คือตัวเร่งปฏิกิริยา</h2>
เด็กรุ่นใหม่หลายคนนอกจาก อยากรวยเร็วๆ อยากรวยง่ายๆ แล้ว ยังเสพติดกับการอวดร่ำอวดรวยในสื่อสังคมออนไลน์ เราจะพบว่า การถ่ายภาพคู่กับรถสปอร์ต นาฬิกาหลักล้าน กระเป๋าแบรนด์เนม เรือยอชท์ เครื่องบินส่วนตัว บ้านพักตากอากาศ คฤหาสน์ เป็นภาพที่พวกเราพบเห็นบ่อยๆ ใน IG คนดัง

เมื่อเห็นคนอื่นมี บางคนที่รู้ไม่เท่าทันก็อยากมีบ้าง

ดังนั้นวงแชร์พวกนี้เข้าใจจิตวิทยามนุษย์ จึงใช้เรื่องดังกล่าวข้างต้น เป็น theme หลักในการชักชวนคนมาลงทุน

ผมศึกษาทางด้านการตลาดมา ผมจึงเข้าใจว่า demand ในเรื่องดังกล่าว เกิดจากจิตวิทยาของมนุษย์ที่ต้องการรู้สึกเป็นคนพิเศษมากกว่าผู้อื่น ได้รับการยอมรับ หาใช้ utility ที่แท้จริงของสินค้านั้น

&nbsp;
<h2>4. ไม่ใช่ไม่รู้ แต่มั่นใจว่าลุกทัน</h2>
หลายคนรู้ว่าเป็นแชร์ลูกโซ่ แต่กล้าลงเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะลุกเป็นคนสุดท้าย

ผมคิดว่าคนส่วนใหญ่ฉลาดพอที่จะเรียนรู้ว่า ผลตอบแทนดังกล่าวไม่ใช่เรื่องจริง อย่างแชร์แม่มณี เสนอผลตอบแทนให้ร้อยละ 95 ต่อเดือน ไปถามเด็กประถม คิดว่าเด็กประถมยังรู้เลยว่าโกหก

แต่หลายคนยอมเสี่ยง เพราะคิดว่าถอนทุนทัน

วงแชร์ที่ว่ากันว่า หลายพันล้าน หรือเป็นหมื่นล้าน จริงๆ มันถูกถอนทุนไปวนจ่ายหลายรอบแล้ว ตัวเลขจึงดูสูงกว่าปกติ

&nbsp;
<h2>5. แม่ทีม กับระบบผลตอบแทน</h2>
เรื่องแบบนี้ทำคนเดียวไม่ได้ แชร์ลูกโซ่ หลายๆ วงมีการเสนอผลตอบแทนในระดับสูงให้กับแม่ทีมที่หาลูกค้ามาให้

แม่ทีมใช้ความสนิทสนมส่วนตัว เพื่อชักจูงให้คนมาลงทุน โดยตามธรรมชาติของมนุษย์ มนุษย์มักจะเชื่อคนรู้จักใกล้ตัว หารู้ไม่ว่าคนใกล้ตัวที่มาชักชวนได้ค่าคอมมิชชั่นมหาศาล

เมื่อระบบผลประโยชน์ทำงาน จึงมีคนจำนวนมากเข้าร่วมทั้งในส่วนของ หัวหน้าทีม และลูกค้า

=========================================

ทุกคนอยากรวย

แต่บางคนคิดว่า นั่งๆนอนๆ รอถูกหวยก็รวยได้
หรืออาจมีคนใจดีแบ่งเงินมาให้ใช้โดยการเสนอผลตอบแทนร้อยละ 95 ต่อเดือน

คิดอย่างนี้ อีกสิบชาติก็ไม่มีวันรวย

ในความเป็นจริง คาถาความรวย พระพุทธเจ้าท่านทรงสั่งสอนไว้ตังแต่ 2500 ปีที่แล้ว มีแค่สี่ข้อ

ฉันทะ - Passion
วิริยะ - Training &amp; Educating
จิตตะ - Concentrates &amp; Focus
วิมังสา - Wisdom

บวกกับความคิดแกนหลักที่ว่า อตตาหิ อตโน นาโถ

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ถ้าคุณมีสี่ข้อข้างต้นได้ครบ ผมเชื่อว่าทุกคนสามารถรวยได้โดยไม่ต้องพึ่งใคร

<hr />

ไม่พลาดเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ของเรา ติดตามเราได้ที่ <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">เพจเฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

แชร์ลูกโซ่ ทำไมถึงได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในปัจจุบัน

<ol>
 	<li>ใช้สมองน้อย จะต้องใช้เงินเยอะ ดังนั้น ใช้สมองให้เยอะ จะใช้เงินน้อยกว่า</li>
 	<li>ถ้าไม่ใช่
The first - เป็นคนแรกที่ทำ
ต้องเป็น The best - ดีที่สุดถ้าเทียบกับคู่แข่ง
หรือ The difference - สินค้าและบริการต้องแตกต่างจากคู่แข่ง</li>
</ol>
ถ้าทำข้อใดข้อหนึ่งในสามข้อนี้ไม่ได้ ทำธุรกิจได้ แต่จะแค่พออยู่พอกิน ไม่มีทางก้าวกระโดด
<ol start="3">
 	<li>ทำธุรกิจตอบสนองความต้องการของผู้อื่น อย่าทำธุรกิจตอบสนองความต้องการของตัวเอง</li>
 	<li>ทรัพยากรมนุษย์ คือสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับตลาดบริการ คุณภาพคือสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับการผลิตสินค้า ช่องทางการจำหน่ายสำคัญที่สุดสำหรับคนกลาง</li>
 	<li>แยกให้ออกว่าอะไรเป็น trend อะไรเป็นแค่ fashion</li>
</ol>
อย่าลงทุนหนักในธุรกิจที่เป็น fashion เพราะความต้องการถูกเปลี่ยนได้เสมอ
<ol start="6">
 	<li>จับปลาในมหาสมุทร อย่าจับปลาในบ่อน้ำ</li>
 	<li>ใจอย่างเดียว สิ่งที่ได้คือเจ๊ง! ไม่แน่ใจ อยู่เฉยๆ ไม่เจ็บตัว</li>
 	<li>ขอเป็น 0.01 % ในตลาดที่ใหญ่มากๆ อาจจะดีกว่าเป็น 100% ในตลาดที่เล็กๆ</li>
</ol>
เช่น อุตสาหกรรมท่องเที่ยวทั่วโลกมีมูลค่าประมาณ 2.1 trillion usd (ล้านล้าน) กับอุตสาหกรรมผลิตสากกะเบือและครก ที่มีลูกค้าใช้อยู่ไม่กี่คน
<ol start="9">
 	<li>กลัวเกินไป อาจจะไม่ได้เริ่มทำอะไรสักที
ไปฝึกวิ่งขายประกันก่อน
คุณจะพบกับความผิดหวังทุกวัน
แต่ถ้าคุณทำสำเร็จ คุณจะขายของได้ทุกอย่างบนโลก</li>
</ol>
&nbsp;
<h2>เทรนด์ธุรกิจที่น่าสนใจในยุคปัจจุบัน</h2>
หลายคนมักจะมาถามผมบ่อยๆ ว่า ควรทำธุรกิจอะไรดี คำถามนี้เป็นคำถามที่กว้างเกินไป คำถามที่จะแคบลงมาหน่อยคือ ธุรกิจอะไรที่มีความน่าสนใจในยุคนี้ ผมต้องแบ่งประเภทของธุรกิจเป็น 4 ประเภทใหญ่ก่อนดังนี้
<h2>1.เกษตรกรรม ธุรกิจจัดหาวัตถุดิบ และทรัพยากร</h2>
เนื่องจากผมไม่เคยทำธุรกิจในหมวดนี้เลย จึงไม่มีความรู้ แต่ที่แน่ๆ ผมจะไม่ไปปลูกข้าว เพราะประเทศเรามีชาวนาเต็มประเทศ ดังนั้น Supply ในตลาดจะมีเต็มไปหมด

ผมจะไม่ไปปลูกยาง ปลูกปาล์ม หรือปลูกลำไย เพราะทุกครั้งที่ผลผลิตล้นตลาดเราจะเห็นภาพที่ชาวสวนเอาผลผลิตที่ได้มาเททิ้งหรือปิดถนน

ธุรกิจในหมวดนี้ที่น่าสนใจคือ "การทำเกษตรอินทรีย์" หรือที่เรียกว่า Organic เรื่องจากเทรนด์ในการดูแลรักษาสุขภาพ ทำให้ผลผลิตที่ได้จากการไม่ใช้สารเคมี สามารถตั้งราคาขายที่ดีกว่าได้ เช่นฟาร์มผัก hydroponics อย่างที่เราเห็น ร้านโอ้กะจู๋ ที่นำแนวคิดเรื่องการปลูกผักโดยไม่ใช้สารเคมีมาทำแบบจริงจัง

ประเทศไทยมีที่ดินเพื่อรอการเพาะปลูกอยู่พอสมควร ถ้าจะทำธุรกิจเกษตร จำไว้ว่า

1.1 อย่าปลูกอะไรที่ชาวบ้านเขาทำกันอยู่แล้วเต็มประเทศ
1.2 สร้างมูลค่าเพิ่มของสินค้าด้วยคำว่า organic
1.3 economy of scale หรือการประหยัดต่อขนาดจากการผลิตเป็นปัจจัยที่สำคัญ การหาเทคโนโลยีที่จะทำให้ผลิตได้จำนวนมาก โดยใช้แรงงานที่ลดลง ขนาดพื้นที่เพาะปลูกที่ลดลง จะทำให้มี comparative advantage ในระยะยาว
1.4 ขยายช่องทางแบบ vertical integration เพราะการเพาะปลูกขายผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร เราอาจจะได้ margin ที่น้อย จง add value สินค้าโดยตรง จะทำให้ได้ราคาที่ดีกว่า
<h2>2.อุตสาหกรรม ผลิตสินค้า</h2>
เราจะเป็นผู้ผลิตครกที่ทนที่สุดในโลก !!!!!

ข้อความฟังดูดีใช่มั้ย แต่ทุกคนคงแอบขำ เพราะเรารู้อยู่แก่ใจว่า จะมีคนที่ต้องการใช้ครกอยู่ไม่กี่คน ที่สำคัญ ซื้อครกครั้งเดียว ใช้งานได้ตลอดไป

เราต้องยอมรับว่า ธุรกิจอุตสาหกรรมมันถูก disruption ได้ง่ายมากจากประเทศที่มีค่าแรงถูกกว่าเรา เวียดนาม จีน ดังนั้นก่อนจะทำอะไร ดูเรื่อง labor wage ขั้นต้นก่อน

จุดชนะของธุรกิจอุตสาหกรรม แต่เดิมเราให้ความสำคัญของ economy of scale แต่ในความเป็นจริงผมคิดว่า จุดชนะที่แท้จริงคือ Branding

Nike ประสบความสำเร็จในการสร้าง branding โดยย้ายฐานการผลิตไปที่ปากีสถานและจีน ประเทศที่มีค่าแรงถูกมาก เพราะต่อให้เรามี economy of scale ขนาดไหน สินค้าถูกแต่ไม่มีคนซื้อ ก็ไม่มีความหมาย

ถ้าจะทำอุตสาหกรรม จงจำไว้ว่า
<ol>
 	<li>Branding is everything
2. อย่าผลิตอะไรที่ใช้งานได้ตลอดไป เพราะเรายังต้องจ่ายค่าแรงทุกวัน
3. อย่าผลิตอะไรที่คนใช้มีอยู่จำกัด ให้ผลิตสินค้าที่คนใช้ได้ทั้งโลก
4. เหนือที่สุดคือใช้ supply create demand สร้างอุปทานของสินค้าก่อน ถ้าดีจริงอุปสงค์จะตามมาเอง เช่น iphone เป็นต้น
5. จำไว้ว่า ถ้าสินค้าของเราขายดีเมื่อไหร่ จีนจะทำได้ภายในไม่เกินครึ่งปี</li>
</ol>
<h2>3.ธุรกิจพาณิชยกรรรม คนกลาง ซื้อ-ขายสินค้า</h2>
หมวดนี้เป็นรูปแบบธุรกิจที่เริ่มต้นได้ง่ายที่สุด และใช้ทุนไม่เยอะ เราสามารถเริ่มต้นได้ทันที อาชีพตัวแทนขายประกัน กองทุน แอมเวย์ กิฟฟารีน ขายเสื้อผ้าออนไลน์ ทำร้านเซเว่นอีเลเว่น ขายโชห่วย ต่างอยู่ในหมวดนี้

ตอนเด็กๆ ผมเคยเห็นผ่านตากิจการการค้าของที่บ้าน เป็นร้านขายส่งสินค้าทั่วไป (โชห่วย) พวกน้ำตาล ถั่วลิสง นมมะลิ กระทิงแดง เมื่อกว่า 30 ปีที่แล้ว ที่บ้านเรามีคนงานเยอะมาก แต่ profit margin สินค้าต่ำมาก ไม่น่าจะถึง 1% ของราคาขาย เนื่องจากเน้นขายส่ง คือเน้น volume จำนวนมาก จึงต้องตั้งราคาขายให้ต่ำ

โตขึ้นมาหน่อย มาช่วยงานที่บ้าน ผมเคยผ่านงานการขายทอง เพชร เครื่องประดับ มาประมาณ 5 ปี profit margin สูงในเครื่องประดับราคาแพง แต่การตัดสินใจซื้อของลูกค้ายากกว่ามาก

ตอนผมออกมาทำกิจการส่วนตัว ผมเคยเป็นนายหน้าขายอสังหาริมทรัพย์ แต่ผมเน้นเฉพาะแปลงใหญ่ (ราคา 100 ล้านขึ้นไป) เพราะความเหนื่อยมันพอๆ กัน กว่าจะปิดได้แต่ละเคสยากมาก ตัวหารเยอะ ข้อดีคือไม่ต้องใช้ทุน ข้อเสียคือโดนคนอื่นข้ามเป็นเรื่องปกติถ้าไม่มีสัญญาที่ผูกมัดแน่นพอ

การเทรดหุ้นเป็นคล้ายกับธุรกิจซื้อมา-ขายไป คือพยายามซื้อให้ถูกและขายให้แพง มันเป็นการซื้อขายสินค้าที่มีสภาพคล่องที่สุด ได้กำไรเร็วที่สุด และแน่นอนมันก็ขาดทุนเร็วที่สุดเช่นกัน การได้กำไรเพียงชั่วครั้งชั่วคราว ไม่เคยการันตีว่าจะอยู่ในตลาดได้ตลอดไป เพราะหลายครั้งมันเป็นแค่ unrealized profit

ธุรกิจตัวกลาง ไม่จำเป็นต้องใช้นวัตกรรม เพราะเราไม่ได้เป็นผู้สร้าง เราเป็นแค่คนกลาง ดังนั้นปัจจัยที่จะทำให้สำเร็จในธุรกิจคนกลางได้แก่

3.1 รู้ว่าจะต้องซื้อให้ถูกตอนไหน และจะขายในราคาที่ดีตอนไหน
3.2 ช่องทางการจัดจำหน่ายครอบคลุมมากน้อยแค่ไหน
3.3 connection สำคัญมากสำหรับการซื้อขายสินค้าขนาดใหญ่
3.4 ตัวกลางที่ดี ต้องไม่จัดหาแค่สินค้า แต่ต้องมีบริการหลังการขายที่ดีเยี่ยมด้วย
3.5 คนกลางที่เหนือกว่าคนกลางคือการสร้าง Marketplace ที่ทุกคนอยากใช้ ยกตัวอย่างเช่น alibaba, amazon, booking.com Agoda, sky-scanner, Airbnb, Grab
<h2>4.ธุรกิจการให้บริการ</h2>
ธุรกิจนี้ใช้เงินทุนน้อยที่สุดสำหรับผม เป็นคนกลางยังต้องมีทุนในการจัดหาสินค้า แต่ธุรกิจบริการบางอย่างใช้แค่สมองในการเริ่มต้นกิจการ

หลายคนอาจจะยังไม่รู้ว่า ผมมีบริษัทที่เปิดขึ้นมาเพื่อเป็น Business consultant ให้คำปรึกษาทางธุรกิจ ทุนในการเริ่มต้นกิจการคือค่าจดทะเบียนบริษัทประมาณ 10,000 บาท นอกนั้นใช้ connection+สมอง ล้วนๆ

ผมเคยให้คำปรึกษาธุรกิจมาหลากหลาย หลายอย่างเริ่มต้นจากความไม่รู้และความโง่เขลา แต่พอทำนานๆ ผมคิดว่าธุรกิจนี้ให้อะไรเราหลายอย่าง ตั้งแต่ความรู้ความเข้าใจในธุรกิจแต่ละประเภท ความสามารถในการเจรจาต่อรอง ทักษะในการแก้ปัญหา ที่สำคัญถ้าเราปิดดีลตามที่ลูกค้าต้องการได้ succession fee ต่อเคสหลักล้านขึ้นไป

Investment academy ถือเป็นธุรกิจบริการเช่นเดียวกัน แต่ผมไม่ได้มองเป็น pure business เนื่องจากเป็นธุรกิจที่ขับเคลื่อนด้วย Human Resources จำนวนมหาศาล ดังนั้นรายจ่ายจึงมหาศาลเช่นเดียวกัน แต่ธุรกิจนี้มีเสน่ห์ตรงที่ได้เจอคนที่หลากหลาย และถ้าเราสามารถแก้ปัญหาให้พวกเขาได้ สิ่งที่ได้มากกว่าเงินคือความภูมิใจ

ถ้าจะทำธุรกิจบริการ อย่าลืม

4.1 ชื่อก็บอกแล้วว่า ธุรกิจบริการ งานของเราคือทำให้ลูกค้าบรรลุเป้าหมาย
4.2 ไม่มีใครเก่งทุกเรื่อง ไม่มีใครเก่งทุกอย่าง ดังนั้น sector นี้ต้องการแค่คนที่ specialist ในหนึ่งเรื่องเท่านั้นเอง
4.3 ความสามารถในการจัดการที่ต้องใช้สูงสุดคือ การจัดการทางด้านทรัพยากรมนุษย์ เพราะงานนี้ต้องเจอคนจำนวนมาก คุณจะต้องเจอทั้ง คนดี คนชั่ว ผู้ใหญ่ที่ดี ผู้ใหญ่ที่แย่ เด็กดี เด็กเกรียนกะโหลกกะลา คนสนับสนุน ตัวอิจฉา อื่นๆอีกมากมาย ถ้าใครที่ชอบทำงานคนเดียวคงทำธุรกิจประเภทนี้ยากหน่อย
4.4 เนื่องจากเป็น sector ที่กว้างมาก แต่ให้ทำความเข้าใจแบบคร่าวๆว่า มนุษย์ต้องการอะไร

- มนุษย์ต้องการปัจจัยสี่รวมถึงปัจจัยทางกายภาพ
- มนุษย์ต้องการความมั่นคงปลอดภัย
- มนุษย์ต้องการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม
- มนุษย์ต้องการการยอมรับ
- มนุษย์ต้องการความภาคภูมิใจในตนเอง

9 หลักการทำธุรกิจและ 4 เทรนด์ธุรกิจยุคปัจจุบัน

<h2>กว่าจะเป็น Fulltime Trader ต้องผ่านอะไรมาบ้าง ผมขอประมวลเป็นเหตุผล 5 ข้อ ดังต่อไปนี้</h2>
1. ความกดดันจากครอบครัว
คนทั่วๆ ไปยังมองว่า การเทรดเป็นการพนันบ้าง เป็นการเก็งกำไรบ้าง ชีวิตไม่มีความมั่นคง การทำงานประจำมีความมั่นคงมากกว่า ดังนั้นเวลาลูกหลานอยากออกไปเทรดหุ้นเต็มตัว จึงมักไม่ค่อยเห็นด้วย
คนก่อนยุค 2540 ยังหลอนกับคำว่า วิกฤตเศรษฐกิจ ในช่วง ต้มยำกุ้ง crisis ที่ดัชนีตลาดหลักทรัพย์ ลงจาก 1780 จุด เหลือ 217 จุด ปิด 56 สถาบันการเงิน มีคนเอาปืนมาจ่อยิงตัวเองที่ตลาดหลักทรัพย์ เป็นข่าวไปทั่วประเทศ ดังนั้น ตลาดหุ้นเป็นสิ่งที่ยังน่ากลัวในใจของพวกเขา เด็กรุ่นใหม่ ยังไม่เคยผ่านวิกฤตตรงนั้น อย่างมากก็เจอแค่ Hamburger crisis ดังนั้นมุมมองจึงแตกต่างกัน

2. ความกดดันจากตัวเอง
ลองคิดดูว่าถ้าเราเลือกออกมาเทรดหุ้นเต็มตัว ในขณะที่เพื่อนๆ ของเราเลือกทำงานประจำ เมื่อระยะเวลาผ่านไป 5 ปี 10 ปี เพื่อนของเราต่างมีหน้าที่การงานและเงินเดือนที่สูงขึ้น มันจะกลายเป็นความกดดันที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวว่า ตัวเรากำลังทำอะไรอยู่ ถ้าหากเรายังไม่ประสบความสำเร็จ จุดที่ออกมาเป็น Fulltime Trader ถ้าเราเลือกที่จะออกมาเกิน 3 ปี มันเป็นจุดที่เรียกว่า The point of no return คือกลับตัวก็ไม่ได้แล้ว เพราะตลาดแรงงานมีเด็กจบใหม่มาแข่งขันตลอดเวลา ถ้าเราไม่อาศัยประสบการณ์ที่มากกว่า เราต้องไปแข่งในตำแหน่งงานเดียวกับเด็กที่จบใหม่แทน

3. ชีวิตต้องกินต้องใช้ทุกเดือน ในขณะที่หุ้นไม่ได้เทรดง่ายทุกเดือน
จริงอยู่ เวลาตลาดหุ้นเป็นขาขึ้น เทรดยังไงก็กำไร ( แต่อาจมีบางคนที่ยังขาดทุนในยามขาขึ้น ถ้าเทรดสวนเทรนด์หรือเทรดหุ้นคร่อมจังหวะ ) แต่ตลาดมันมีทั้งหมด 6 แบบ ตามที่ผมบอก

A. ขาขึ้นเต็มตัว Super Bullish
B. ขาขึ้น Uptrend
C. Sideway แบบมี Volatile
D. Sideway แบบไม่มี volatile
E. ขาลงแบบต้มกบ Downtrend
F. ตลาดตกใจ Super Bearish

ตลาดที่เทรดยากที่สุดคือ Sideway แบบไม่มี Volatile และตลาดขาลงแบบต้มกบ การอยู่เฉยๆ บางทีเป็นทางออกที่ดีกว่า ยกเว้นจะเป็นพวก เล่นขา Short, Put Dw หรือ Scalper สายเร็วรอดไปวันๆ
ดังนั้นสมการที่ตั้งเป้าหมายว่าจะทำให้ได้ 10% ต่อเดือนอาจเกิดขึ้นเฉพาะเวลาตลาดเป็น Super Bullish , Uptrend , Sideway แบบมี volatiles (ต้องมีฝีมือ) หรือ Super Bearish (ต้องคง position Short)
ช่วงที่เทรดยาก หลายครั้งผมจะไปทำอย่างอื่นแทน เช่น ไปเที่ยว ไปทำงานอย่างอื่น แล้วเก็บเงินสดไว้ เพราะตลาดมันเทรดยาก เทรดไปก็ไม่คุ้ม แต่ถ้าฐานทุนยังน้อย แล้วดันเป็น full time Trader คำถามคือ จะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่าย ตรงนี้ต้องประมาณการรายจ่ายให้ดี

4. สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้เสมอ
ตัวอย่างเช่น อยู่ดีๆ Donald Trump มาทวีตว่าจะขึ้นภาษีสินค้านำเข้าจากจีน จาก 10% เป็น 25% รุ่งขึ้นตลาดหุ้นทั่วโลกลงกันถล่มทลาย นี่เป็นตัวอย่างเบาๆ เล็กๆ ที่เกิดขึ้น บางทีสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด ทำให้กำไรอยู่ดีๆ กลายเป็นขาดทุน แล้วปีหนึ่งไม่ได้เกิดขึ้นครั้งเดียว แต่ทำแบบนี้หลายรอบ Fulltime Trader จะต้องเจอเรื่องแบบนี้ หลายต่อหลายครั้ง บางครั้งมั่นใจเกินไป overtrade ใส่เต็มแม็กซ์ เจอทรัมป์ประกาศมาที เผ่นแทบไม่ทัน

5. สังคมมองว่า Trader ไม่สร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจ
เนื่องจากอาชีพนี้ ไม่ได้สร้าง product อะไรที่เป็นชิ้นเป็นอัน หลายครั้งเทรดเดอร์จึงถูกมองในแง่ลบจากสังคมภาคการผลิตเราอาจเป็นแต่ฟันเฟืองในระบบซื้อขายแลกเปลี่ยน มีส่วนช่วยทำให้เกิด Volume แต่ไม่เคยสร้างสินค้าอะไรขึ้นมาเลยเรื่องนี้บางคนอาจจะมองว่า ไม่เกี่ยวกับตนเองเท่าไหร่ เป็นมุมมองทางสังคมมากกว่า แต่ผิดถนัด วันที่เราสำเร็จ จะไม่มีใครหยิบประเด็นตรงนี้ขึ้นมาพูด แต่วันที่เราเจอปัญหา ความกดดันตรงนี้แหละที่จะมาจากคนรอบข้างที่เห็นต่างจากเรา

ในส่วนนี้วิธีการที่ผมใช้สู้กันด้วยเหตุผล คือเอาเงินกำไรที่ได้ ไปทำธุรกิจต่อ เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับเศรษฐกิจ หรือเอาเงินไปทำบุญ ทำทาน แล้วบลัฟกลับว่า แล้วคุณทำอะไรบ้าง?
ถ้าคิดว่าความกดดัน 5 ข้อนี้ เราผ่านได้ ตอนหน้า เรามาเริ่มแบบกันจริงๆ จังๆ

กว่าจะเป็น Fulltime Trader ต้องผ่านอะไรมาบ้าง

งาน DELIVERING ALPHA MOU SIGNING CEREMONY การเซ็นสัญญาจัดตั้งเฮดจ์ฟันด์ SPT GLOBAL ในนามบริษัท Sathorn Asset Management บริษัทร่วมทุนระหว่าง Supertrader Group และ Middlemarch CapitalSuper Trader Republic ในวันเสาร์ที่ 27 เมษายน 2562 ที่ ซุปเปอร์เทรดเดอร์รีพับบลิค

Sathorn Asset Management เซ็นสัญญาจัดตั้งเฮดจ์ฟันด์ SPT GLOBAL

อะไรเป็นสาเหตุของความยากจนในสังคมไทย

1.โครงสร้างของระบบ

โครงสร้างปิรามิดแบบ ยอดแคบ ฐานกว้างมาก โดยที่ตรงฐานมีจำนวนมหาศาลเกินไป ไม่สามารถปรับโครงสร้างให้เกิดความเท่าเทียมได้ เนื่องจากการขึ้นค่าแรง หรือเงินเดือน จะทำให้ consumer price index พุ่งตามทันที อำนาจในการซื้อของทุกคนจะลดลง ดังนั้นโครงสร้างแบบนี้ เป็นความยากที่จะแก้ไขความยากจนของคนทั้งหมดได้

คิดดูว่า คนงานรับค่าแรงวันละ 300 เดือนนึงทำงานเอาแบบสุดๆ ได้ 30 วัน รายได้เดือนละ 9,000 บาท เจอค่าเช่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่าเดินทาง ก๋วยเตี๋ยวชามละ 35 บาท จะไปเหลือเงินเก็บได้อย่างไร

โครงสร้างตรงนี้ เป็นกันเกือบทั้งโลก ยกเว้นในส่วนประเทศที่เป็นระบบ welfare state เข้มข้น ( นอร์เวย์ สวีเดน เดนมาร์ก ) แต่ที่เพราะเขาทำได้ เพราะมีประชากรน้อย 5-10 ล้านคน บ้านเรา 70 ล้านคน ยังไงก็ทำไม่ได้

2.ลงขวดเหล้า ลงหวยหมด

เมื่อความจน+ความเครียด เข้ามา ทางแก้ปัญหาดื้อๆ เลยคือลงขวดเหล้า เพราะเหล้าทำให้ลืมความเครียดชั่วคราว ผมไปตามต่างจังหวัด บางทีชาวบ้านตั้งโต๊ะก๊งเหล้ากันทุกเย็น เงินหมดก็ไปหาใหม่ พอมีกลับมาลงขวดเหล้า

ส่วนหวย ถ้าเป็นสลากกินแบ่งรัฐบาลยังไม่ค่อยเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ไปลงหวยใต้ดินหมด บางคนแทงทีกะว่าต้องเอารวย ซึ่งส่วนใหญ่จะโดนหวยแดกมากกว่า

เงินที่ไปลงขวดเหล้ากับหวยใต้ดิน ถ้าสามารถนำมาเก็บออมเพื่อใช้เป็นทุนในการประกอบอาชีพได้ ปีนึงๆมีหมุนเวียนในระบบมหาศาล

3.การศึกษา

เราถูกสอนให้ทำงานตามระบบ แต่ไม่เคยถูกสอนให้คิดเอง

ผมมองว่าระบบที่เน้นการท่องจำเป็นนกแก้วนกขุนทอง เรียนรู้ในสิ่งเดิมๆ ไม่สามารถทำให้เด็กไทยส่วนใหญ่ไปสู้ต่อในชีวิตจริงได้

ไม่ใช่การศึกษาไม่ดี ผมคิดว่าดี แต่เราต้องเปลี่ยนมุมมอง
เปลี่ยนทัศนคติ และปรับรูปแบบของหลักสูตรให้สอดคล้องกับชีวิตจริงในสถานการณ์ปัจจุบัน

&nbsp;

4.ความเชื่อที่ไม่ก่อให้เกิดการพัฒนาตนเอง แต่หวังพึ่งจากปัจจัยอื่นๆ

เช่นการขูดเลขขอหวยกับต้นไม้ การกราบไหว้สัตว์ที่มี dna ผิดปกติ การบูชาบวงสรวงร่างทรงที่มีทั้ง พ่อปู่ไจแอ้นท์ โดเรม่อน พ่อปู่ไบรอัน

Mindset เหล่านี้ขัดขวางต่อการใช้ตัวเองเป็นจุดยืนในการดิ้นรนเพื่อทำให้ชีวิตตนเองดีขึ้น

ชีวิตเราจะดีขึ้นได้ มันอยู่ที่หนึ่งสมองและสองมือของเรา ไม่ใช่ไปไหว้หลักกิโล แล้วชีวิตจะดีขึ้น

&nbsp;

5.ทุนผูกขาดกินรวบทุกประตู

กฏหมายบ้านเรายังไม่มีประเด็นที่ให้ความสำคัญเรื่องการผูกขาดรวบอำนาจ ดังนั้นกิจการหลายอย่างเวลาเจอทุนใหญ่ทุบมาทีเดียว รายเล็กๆตายหมด สู้ไม่ไหว จะให้ทุกคนไปทำ niche market สู้กับรายใหญ่ จะไปสู้ได้ยังไง

รายเล็กๆ ทำธุรกิจสู้รายใหญ่ไม่ได้ แถมเวลาทำก็ต้องกู้หนี้ยืมสินมา หมุนไม่ทันก็เก็บของเรียบร้อยโรงเรียนเจ้าสัว

&nbsp;

6.ความสามารถในการเข้าถึงแหล่งเงินทุน

จะกู้ก็ต้องมี collateral หรือหลักประกัน ถ้าไม่มีก็เก็บเอาไว้ก่อน ดังนั้นต่อให้โปรเจกต์ดีแค่ไหน ไม่มีทุนเข้ามา บางทีก็ยากที่จะไปต่อ

บางคนบอกว่า ทำไมไม่ทำแบบ start-up ผมต้องถามกลับว่า ชาวบ้านธรรมดาทั่วไป มีกี่คนที่สามารถทำแบบ start-up ที่ได้ทุนมาจาก venture capital หรือ angel investor ได้ คนกลุ่มนี้ฉลาด ถ้าธุรกิจไม่มี core competencies แข็งแกร่งจริงๆ หรือมี innovation ไม่มีใครกล้าลงทุนหรอก

7.ทรัพยากรถูกดึงออกไปด้วย government spending ที่ไม่ก่อให้เกิดการพัฒนาจริงๆ พูดง่ายๆคือการคอรัปชั่น

GDP = C + I + G + ( X-M )
G คือ Government Spending ที่ส่งผลได้ตรงประสิทธิภาพที่สุด เร็วที่สุด

แต่ปัญหาคือ G ถูกผ่องถ่ายออกไป โดยการคอรัปชั่น ทำให้วงจรตรงนี้ผิดเพี้ยนจากสิ่งที่มันควรจะเป็น

=========================================

การขึ้นค่าแรงขั้นต่ำซึ่งเป็นนโยบายของหลายๆ พรรคตอนนี้ ไม่ได้ช่วยให้คนจนหมดไปจากประเทศไทย มีแต่จะทำให้อำนาจซื้อของเงินลดลง คนจะยิ่งจนลงโดยเฉพาะคนชายขอบ

การแก้ไขปัญหาความยากจน ต้องแก้ที่โครงสร้างทั้งหมด ต้องใช้ระยะเวลาหลายปี และไม่มีใครสามารถทำได้ภายใน 4 ปีแน่นอน

ดังนั้นที่จะบอกคือ วาทกรรมทำให้คนจนหมดประเทศ เป็นเพียงถ้อยคำสวยหรูเพื่อใช้ในการหาเสียง สิ่งที่ภาครัฐจะพอทำได้ ไม่ใช่ให้คนจนหมดประเทศ เพราะเป็นเรื่องที่ต้องใช้ระยะเวลาที่นานกว่า 20 ปี

การสร้างปัญญา (wisdom) และความพอเพียงคือหนทางที่แท้จริงที่จะทำให้คนจนหมดไปจากประเทศไทย

<hr />

<h2>Wisdom + Sufficient Economy</h2>
หนทางเดียวที่จะทำให้ประเทศไทยพ้นจากความยากจน

เราคนไทยโชคดีที่มีพระมหากษัตริย์ที่มีอัจฉริยภาพ มองเห็นถึงปัญหาที่เป็นแก่นฝังรากในสังคมไทย คือคนจน คนชายขอบ คนด้อยโอกาส มีจำนวนมากมายเกินกว่าที่จะผลักดันประเทศให้เป็น welfare state ได้

หนทางเดียวที่จะแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ คือใช้หลักเศรษฐกิจพอเพียงและบวกด้วยปัญญาในการจัดการแบบถูกต้อง

คำว่าพอเพียง เป็นความหมายลึกซึ้ง

พอเพียงทั้งในแง่กายภาพ และพอเพียงทั้งทางด้านจิตใจ

ในชนบท ความพอเพียงทางกายภาพคือ

การจัดการที่ดินเพื่อการอยู่อาศัยและมีชีวิตที่ยั่งยืน โดยมีการแบ่งที่เป็นส่วนๆได้แก่ พื้นที่น้ำ พื้นที่ดินเพื่อเป็นการปลูกข้าว พื้นดินเพื่อปลูกไร่นานาพันธุ์ และที่ดินสำหรับอยู่อาศัยและเลี้ยงสัตว์

ปัจจัยในการดำรงชีวิตของมนุษย์ 4 ปัจจัย คือ อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม ยารักษาโรค

ถ้าเราสามารถให้ปัญญาและวิธีการจัดการให้แก่ชาวบ้านได้ การจัดการที่ดินในทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียง สามารถสร้างปัจจัย 4 ในการดำรงชีวิตได้ครบถ้วน คือมีทั้งอาหาร ( ข้าว พืชไร่ เลี้ยงสัตว์ ) ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม ( เลี้ยงไหม ) ยารักษาโรค ( สมุนไพรพื้นบ้าน )

ทำให้ unit หนึ่งครอบครัวพึ่งพาตนเองได้มากที่สุด ถ้าเกิดวิกฤติเศรษฐกิจ หรือค่าเงินเป็นแบบ Venezuela คนที่สามารถพึ่งพาตัวเองได้แบบนี้ จะแทบไม่ได้รับผลกระทบใดๆ เลย

ส่วนภาครัฐมีหน้าที่ในการจัดสรร infrastructure และ facilities เสริมให้ทั่วถึงประชากรทั้งหมด ทั้งในส่วนของการศึกษา การสาธารณสุข การคมนาคม และการให้ความรู้และความเข้าใจ

ในสังคมเมือง เราไม่สามารถจัดสรรที่ดินได้ แต่คนในสังคมเมืองส่วนใหญ่ อยู่ในกลุ่มธุรกิจแบบ พาณิชยกรรมและอุตสาหกรรม ดังนั้น ความพอเพียงของคนในสังคมเมือง คือการใช้ชีวิตให้สมดุลย์ระหว่างรายรับ - รายจ่าย

ไม่สร้างหนี้ ใช้จ่ายให้ประหยัด มีเงินออมเหลือเก็บ ไม่ไหลไปตามกระแสแฟชั่น ไม่ใช้จ่ายเพื่ออวดรวย แต่ใช้เงินเพื่อซื้อสิ่งจำเป็นเท่านั้น

ที่สำคัญคือความพอเพียงทางด้านจิตใจ

บางคนมีเงินเก็บ 2 แสนก็พอใจแล้ว

บางคนมีเป็นพันล้านหมื่นล้านก็ยังไม่พอ

แต่มันเป็นความไม่พอทางด้านจิตใจ ไม่ใช่กายภาพ

เพราะสุดท้ายไม่เคยมีใครเอาไปใช้ได้ทั้งในนรกและสวรรค์ หรือถ้าเชื่อว่าตายแล้วสูญก็เอาไปใช้ไม่ได้อยู่ดี

เนื่องจากอายุขัยของมนุษย์ทุกคนมีจำกัด ถ้าเรามาเปรียบเทียบ ความกลัวตายของมหาเศรษฐีคนนึงที่มีทรัพย์สินแสนล้าน กับคนขอทานข้างถนน เชื่อว่า คนแรกจะกลัวตายมาก เพราะยังใช้เงินไม่หมด และไม่รู้จะใช้ยังไงให้หมด กับอีกคนคงไม่กลัวตายหรือเสียดายชีวิตเท่าคนแรก เพราะเป็นเรื่องสลดกว่าถ้าเงินหมดแล้วยังไม่ตาย บางทีอาจจะอยากตายๆให้มันจบๆไปด้วยซ้ำ

ดังนั้น ความพอเพียงที่แท้จริงจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเรารู้สึกเพียงพอ

จุดเริ่มต้นสำหรับการเรียนรู้ สามารถเข้าไปศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ <a href="http://www.supertraderrepublic.com">www.supertraderrepublic.com</a> เรียนครบ จบในที่เดียว

7 สาเหตุของความยากจนในสังคมไทย

<h2>จากประสบการณ์ที่เข้ามา ลงทุนหุ้น 17 ปี ผมเจอคนมากมาย ทั้งในส่วนของคนที่ประสบความสำเร็จอย่างมหาศาล ไปจนถึงคนที่ขาดทุนจนไม่เหลืออะไรและออกจากตลาดไป รวมทั้งหลายคนที่ยังพายเรืออยู่ในอ่าง ได้ๆ โดนๆ สลับกันไป พอร์ตไม่ไปไหนสักที</h2>
จริงๆ จุดเริ่มต้นของคนทั้งสามกลุ่มนี้ มีที่มาไม่แตกต่างกัน คือมีความสนใจในการลงทุน และมองว่าตลาดหุ้นเป็นแหล่งที่จะทำให้พวกเขาสามารถทำกำไรหรือหอบความร่ำรวยกลับไปได้

แต่เป็นที่รู้กัน ว่าคนที่ไม่ประสบความสำเร็จมีจำนวนมากกว่า คนที่ประสบความสำเร็จ หลังจากผ่านไปหนึ่งปี สามปี ห้าปี สิบปี หรือวงรอบวัฏจักรเศรษฐกิจรอบหนึ่ง คนที่ยังเหลือรอดและพอร์ตเติบโตจริงๆ มีเปอร์เซ็นต์ที่ยังเหลืออยู่ไม่มากนัก

เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น ?????

1.เพราะคนโดยส่วนใหญ่ เข้ามาเพราะเหตุผลต้องการกำไร และอยากรวยเร็วๆ ดังนั้นมันจึงเป็นแค่ความอยาก แต่ปราศจากการหาความรู้ด้วยตนเองที่เพียงพอ จึงทำให้การลงทุน เป็นไปในแนวทางที่ ทำอย่างไรก็ได้ ให้ฉันได้กำไร วิธีการคิดแบบนี้อันตรายมาก เพราะขาดเหตุผล ขาดความรู้ และขาดวิธีการ ขาดกระบวนการ ดังนั้นจึงทำให้คนกลุ่มนี้ถึงจะเข้ามาทำกำไรในช่วงระยะสั้นๆ แต่สุดท้ายกลับออกไปขาดทุนเกือบทุกคน

ถ้าใครเข้าใจเรื่องของ Accumulation Phase - Public Participation Phase - Distribution Phase จะเข้าใจได้ว่า ช่วงเวลาที่หุ้นราคาถูกนั้น หุ้นตัวนั้นๆ แทบไม่มีคนสนใจ โดยมากมักเป็นช่วงที่หุ้นนั้น มี volume ในการซื้อ-ขายน้อย จะมีคนเพียงไม่กี่คนที่สังเกตเห็น value ที่แท้จริงของมัน และทยอยเก็บสะสม โดยผ่านการวิเคราะห์พื้นฐานของธุรกิจ ศักยภาพในการเติบโต การสะสมของ Smart Money ในช่วงต้น จะดำเนินการอย่างค่อยเป็นค่อยไป มี volume ที่เกิดขึ้นน้อยมาก ถ้าใครไม่สังเกตดีๆจะไม่เห็น เนื่องจากคนส่วนใหญ่ชอบหุ้นที่ขึ้นแรงๆ มากกว่า

เมื่อผ่านช่วง accumulation phase ไปแล้ว การสะสมของหุ้นถูกเก็บจาก smart money จนไม่มีใครอยากขายหุ้นตัวนั้นในช่วงราคานั้นอีก จะทำให้เกิด demand ที่มากกว่า supply ในช่วงราคานั้นๆ ส่งผลให้ ราคาต้องเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ ตราบใดที่ยังมี demand คงค้างเหลืออยู่ จุดนี้จะเริ่มมีสัญญาณทางเทคนิค ซึ่งเรียกว่า reversal pattern หรือการกลับตัว รวมทั้งในทางทฤษฎี Dow’s Theory จะทำให้กลุ่มที่เป็นนักเทคนิคเห็นว่า หุ้นตัวนั้นเริ่มเป็น uptrend

เมื่อราคาขึ้นไปเรื่อยๆ คนทั่วไปในตลาดจะเริ่มเห็น และเริ่มสนใจเข้ามา บางคนอาจรอดูความชัดเจน บางคนก็ซื้อทางเทคนิค ราคายังขึ้นต่อไปตราบใดที่แรง demand ยังมากกว่า supply และราคามักขึ้นไปจุดสูงสุดตอนที่ทุกคนในตลาดให้ความสนใจ ช่วงนั้นจะมีทั้งบทวิเคราะห์ประมาณการราคาที่ยังมี upsides gain ออกมาให้เห็น และข่าวดีต่างๆ ก็เต็มไปหมด ช่วงนั้นแหละ เป็นช่วงที่เรียกว่า Distribution Phase กลุ่มเงินที่เป็น Smart Money จะขาย ในขณะที่กลุ่มคนส่วนใหญ่เป็นคนซื้อ

ถ้าผลประกอบการดีราคาในส่วนของ distribution phase จะไม่ใช่ราคาสูงสุด ถ้าการเจริญเติบโตที่แท้จริงของบริษัทยังมีอยู่ ราคาอาจขึ้นต่อไปได้เรื่อยๆ แต่ถ้าผลประกอบการออกมาไม่ดี ไม่เป็นไปตามที่คาดหวังไว้ จุดนั้นแหละคือจุดที่ทุกคนเตรียมตัวติด #ดอยได้เลย

เราจะเห็นว่า ในช่วง Accumulation Phase มีจำนวนคนที่ซื้อน้อยที่สุด (เพราะปราศจากข่าวดี และไม่มีสัญญาณกราฟให้ซื้อ) ช่วง Public Participation Phase มีจำนวนคนซื้อรองลงมา (ปราศจากข่าวดี แต่เริ่มมีสัญญาณทางเทคนิค) และจะมีคนซื้อมากที่สุดในช่วง Distribution Phase (หุ้นตัวนั้นมีทั้งสัญญาณทางเทคนิค และข่าวดีเต็มตลาด)

นี่เป็นที่มาว่า ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงขาดทุน และทำไมจึงเป็น คนส่วนน้อยที่ได้กำไร
<h2>ความอดทนมีไม่พอ</h2>
ถ้าตลาดเป็นขาขึ้น คนส่วนใหญ่ได้กำไร จะมีคนที่อยู่ภายนอกวงอีกเป็นจำนวนมาก เข้ามาอีกเรื่อยๆ จนวันหนึ่งตลาดกลับตัวเป็นขาลง คนส่วนใหญ่ขาดทุน คนจะเริ่มทยอยออกจากตลาดไปเรื่อยๆ เช่นกัน

โดยในทางปัจเจก บางคนมีความอดทนไม่พอ พอขาดทุน หรือเจอปัญหาในช่วงตลาดเป็นขาลง เขาอาจขาดกลยุทธ์ที่ดีในการจัดการทำให้พอร์ตขาดทุนหนัก และจิตใจเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไม่กล้า stop loss เพราะถือคติ ไม่ขาย ไม่ขาดทุน จนราคาหุ้นลงไปเรื่อยๆ และมักจะ Stop loss ตอนตลาดหุ้นเทกระจาด เพราะความกลัวเข้าขั้นขัดสูงสุด และส่วนใหญ่ราคานั้นเป็นราคาที่อยู่ในโซนที่ต่ำที่สุด

จากประสบการณ์ของผม จะบอกว่า ใครประสบความสำเร็จในการลงทุน หรือมีฝีมือในการเทรด ต้องอยู่รอดและมีกำไรให้ได้ ในหนึ่งรอบวัฏจักรเศรษฐกิจ คือตั้งแต่เศรษฐกิจเป็นขาขึ้นจนกลายเป็นขาลง โดยมากมักจะเกิดในช่วง 10-20 ปีโดยประมาณต่อหนึ่งรอบ

ดังนั้นเหตุผลที่ทำให้ให้คนส่วนใหญ่ยังไม่ประสบความสำเร็จ เพราะโดยส่วนมาก ได้กำไรในตลาดขาขึ้น และไปโดนเอาคืนในตลาดขาลงหมด จนทำให้พอร์ตขาดทุน และไม่อดทนในการสู้ต่อไป และสุดท้ายยอมออกจากตลาดไป ( ทำให้ไม่ได้ประโยชน์ตอนตลาดกลับเป็นขาขึ้นอีกรอบ )
<h2>ขาดการบริหารจัดการ portfolio structure</h2>
การจัดการโครงสร้างของ portfolio เป็นสิ่งสำคัญมากที่จะช่วยให้สามารถทำกำไรอย่างมีเสถียรภาพในระยะยาว (ซึ่งหัวข้อนี้เป็นหัวข้อที่ยาวมาก ผมจะขอเขียนบทความนี้ในภายหลัง) หลายคนตอนซื้อ ตั้งใจลงทุน แต่เวลาขายกลับใช้ mindset แบบ daytrade เพราะพอใจแค่กำไรไม่กี่สเปรดและกลัวว่ามันจะกลับมาขาดทุน ทำให้เวลาได้กำไร ได้กำไรแค่แมวดม พอร์ตไม่ไปไหนสักที

บางคนตอนซื้อ ซื้อแบบ daytrade แต่พอเวลาติดดอย กลับมี mindset แบบ value investor เพราะติดดอย เลยทำใจตัดขาดทุนไม่ได้ เลยหาข้ออ้างในการเป็น Vi จำเป็น

บางคนต้องการ run trend แต่เวลาตลาด correction ลงมา ขายทิ้งหมดเพราะกลัว หรือบางคนอาจจะ run trends แบบไม่รู้จุดออก จนหุ้นกลับตัวเป็นขาลงไปแล้ว ก็ยังไป runtrend ขาลง

การจัดการ portfolio structure จะช่วยป้องกันเราจากความสับสนในเรื่องพวกนี้ได้ เราจะรู้ว่า พอร์ตไหนเป็นแบบ DCA พอร์ตไหนเป็น Passive Income พอร์ตไหนเป็นแบบ value investment พอร์ตไหนเป็นแบบ trend follows พอร์ตไหนเป็นแค่ Scalper หรือ Daytrade

จุดเริ่มต้นสำหรับการเรียนรู้ สามารถเข้าไปศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ <a href="http://www.supertraderrepublic.com">www.supertraderrepublic.com</a> เรียนครบ จบในที่เดียว

ทำไมคนส่วนใหญ่ไม่ประสบความสำเร็จในการ "ลงทุนหุ้น"

<h2>มีคำกล่าวว่าในช่วงเวลานี้คือ Period ที่โลกกำลังหมุนเร็วหรือมีการเปลี่ยนแปลงทางด้านเทคโนโลยี เศรษฐกิจ การเมืองและสังคมที่รวดเร็วที่สุดในประวัติศาสตร์มนุษย์ชาติ โดยตัวเร่งที่สำคัญคือเทคโนโลยีที่กำลังเปลี่ยนแปลงเข้าสู่ยุคดิจิทัลอย่างเต็มตัว ซึ่งตัวเร่งนี้เป็นทั้งวิกฤตและโอกาสในการลงทุน</h2>
เห็นได้จากตลาดหุ้นสหรัฐฯช่วงก่อนที่จะมีการปรับฐานครั้งใหญ่ หุ้นที่เป็นตัวนำตลาดคือกลุ่มเทคโนโลยีในตลาด NASDAQ แทบทั้งสิ้น หุ้นหลายตัวทำผลตอบแทนได้หลายร้อยเปอร์เซนต์ อย่าง NETFLIX ซึ่งมีงานสำรวจออกมาว่ากินพื้นที่การใช้อินเทอร์เนตของทั้งโลกไปเกือบหนึ่งในสาม หรือ AMAZON ที่ตอนนี้ผลักดันให้ Jeff Bezos เป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของโลกหรือจะหันมามองเทคโนโลยีใหม่ล่าสุดอย่าง Cryptocurrency ก็ทำให้เกิดเศรษฐีใหม่ (และหลายคนก็หมดตัว) ขึ้นมาได้เช่นกัน

ในสนามรบย่อมมีทั้งผู้แพ้ผู้ชนะ ผู้ที่ปรับตัวได้และปรับตัวไม่ได้ เราจึงได้เห็นหลายบริษัทที่ไม่สามารถต้านทานต่อการเปลี่ยนแปลงของโลก ไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยีที่ตามคู่แข่งหรือตลาดไม่ทันหรือการปรับตัวของผู้บริหารที่ช้าเกินไป ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือธุรกิจสื่อที่ถูก Disrupt เต็มๆโดย Social Media ต่างๆ ที่สามารถดูได้ฟรี มีคอนเทนท์มากมายหลากหลายและคุณภาพไม่แพ้สื่อเก่า ธุรกิจสื่อหลายรายต้องมีการปรับตัวไม่ว่าจะเป็นการขยายแพลตฟอร์มใหม่หรือการแตกไลน์ไปทำธุรกิจอื่นที่ดูแล้วไม่น่าจะเกี่ยวข้องแต่ก็ทำให้ธุรกิจ Turnaround ได้

การปรับองค์กรเข้าสู่ความเป็นดิจิทัล (Digital Transformation) จึงน่าจะเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่นักลงทุนต้องหันมาศึกษาว่ากิจการที่เราถือหุ้นหรือสนใจในการลงทุนมีการปรับเปลี่ยนเข้าสู่ยุคดิจิทัลแล้วหรือยัง ทั้งในแง่ของโครงสร้างธุรกิจ เช่น เพิ่มรูปแบบรายได้ใหม่ๆเข้ามา พัฒนาเทคโนโลยีที่สามารถให้บริการลูกค้าได้ดีขึ้นและก้าวทันคู่แข่งในตลาด

นอกจากนี้ถ้าสามารถวิเคราะห์ลงได้ลึกถึงระดับไมนด์เซตขององค์กรว่าผู้บริหารและพนักงานมีทักษะและองค์ความคิดของการปรับเปลี่ยนตัวเองสู่องค์กรดิจิทัลด้วยหรือยังจะเป็นการดีมาก เพราะถ้าธุรกิจออกตัวนำไปก่อนแต่คนทำงานไม่ปรับตัวตาม โอกาสที่จะก้าวผ่านช่วงเวลาเปลี่ยนแปลงที่สำคัญนี้คงยาก ตรงนี้เราอาจดูได้จากกิจการที่มีความเป็นระบบเถ้าแก่จ๋าๆหรือมีผู้ถือหุ้นเกินครึ่งยังเป็นคนในตระกูลเริ่มเปิดรับผู้บริหารมืออาชีพจากภายนอกเข้ามาหรือเปิดทางให้มีผู้ถือหุ้นใหม่ที่มีศักยภาพจะขยายธุรกิจได้เข้ามาบ้างหรือไม่หรือยังคงบริหารในรูปแบบและวิธีการเดิมๆที่คุ้นชิ้นมาหลายสิบปี

ผมเชื่อว่าในยุคนี้จะมีเศรษฐีหน้าใหม่เกิดขึ้นได้จากกิจการที่สามารถผ่านช่วง Digital Transformation มาได้ หุ้นบางตัวอาจจะเป็น Growth Stock ตัวใหม่ในตลาดก็ได้ และหุ้นดาวเด่นบางตัวก็อาจจะเป็นเพียงแค่อดีตเพราะไม่สามารถปรับตัวได้ทันต่อการเปลี่ยนแปลง

ส่วนของกลุ่ม Super Trader Holdings ก็ไม่ลืมที่จะปรับเปลี่ยนองค์กรสู่ยุคดิจิทัลด้วยเช่นกัน ตามทิศทางของฟินเทคที่เข้ามามีบทบาทต่อตลาดทุนมากขึ้นและพฤติกรรมของนักลงทุนไทยก็เปลี่ยนแปลงไปทางที่หันมาอยู่ในโลกออนไลน์มากขึ้น

Digital Transformation โอกาสในการลงทุน

<h2>ถ้าเทียบสัดส่วนเทรดเดอร์ที่ประสบความสำเร็จสามารถเอาตัวรอดได้ในตลาดน่าจะมีเพียง 20% แต่เทรดเดอร์ที่จะมีความสามาถในการยืนระยะในการสร้างผลงานให้สม่ำเสมอได้น่าจะมีน้อยกว่านั้น โดยเฉพาะผู้ที่สามารถรับบริหารพอร์ตให้ผู้อื่นได้ก็ยิ่งน้อยลงไปอีก</h2>
คำถามคือเราจะวัดผลงานของเทรดเดอร์ทั้งในระยะสั้นและระยะยาวได้จากไหน? ที่ผ่านมาเราจะได้เห็นการโชว์พอร์ตในโลกออนไลน์ซึ่งไม่สามารถพิสูจน์ผลงานได้จริง นอกจากไม่เข้าข่ายหลอกลวง (Scam) ก็อาจจะเป็นเพียงผลงานช่วงสั้นๆ เท่านั้น หรือการโชว์ผล Backtest โมเดลเทรดต่างๆ ที่สามารถสร้างตัวเลขผลตอบแทนได้สูงๆ แต่นั่นก็เป็นเพียงข้อมูลในอดีต ไม่ได้หมายความว่าเมื่อเทรดจริงแล้วจะได้ตามนั้น

แพลตฟอร์ม Social Trading ถือเป็นเวทีที่จะวัดผลงานของเทรดเดอร์ได้ดีที่สุดเพราะบันทึกจากการเทรดจริง (Forward Test) และแสดงออกมาอย่างโปร่งใสให้ทุกคนสามารถเข้ามาติดตามได้ นอกจากนี้ยังเป็นเวทีให้เทรดเดอร์ได้แสดงมุมมองด้านการเทรดของตัวเองให้สาธารณะได้ติดตามด้วย

ในต่างประเทศเรามีแพลตฟอร์ม Social Trading เกิดขึ้นมากมาย ที่ดังๆ อย่างเช่น ETORO, OLYMTRADE, Wetrade ฯลฯ ส่วนในประเทศไทยเรามี TripleS ที่ดำเนินการโดยกลุ่มซุปเปอร์เทรดเดอร์และสกายเนตซิสเต็ม ในเครือเอเชียซอฟท์ เป็นผู้ให้บริการรายแรก ตรงนี้จะเป็นเวทีให้เทรดเดอร์สามารถแสดงผลงานของตัวเองอย่างเต็มที่ซึ่งผู้ที่มีผลงานดีและสม่ำเสมอ (ตรงนี้สำคัญมากเพราะสร้างผลตอบแทนดีในภาวะตลาดขาขึ้นใครก็ทำได้ แต่ใครที่สร้างผลตอบแทนได้สม่ำเสมอแม้ตลาดจะแย่สิของจริง)

เทรดเดอร์ที่สามารถสร้างผลงานติดอันดับต้นๆของ Ranking ได้สม่ำเสมอก็จะมีโอกาสที่จะมีผู้ติดตาม (Follower) เป็นจำนวนมากซึ่งจะเป็นการสร้างรายได้ให้กับคนๆ นั้นเป็นอย่างดี และยังเป็นการพิสูจน์ความเข้มแข็งของจิตใจของเทรดเดอร์ผู้เป็น The Master ด้วย เพราะเป็นที่รู้กันดีว่าการเทรดเงินตัวเองกับการเทรดโดยมีเงินคนอื่นมาเกี่ยวข้องด้วยมีความกดดันที่ต่างกันมาก

โลกของการแข่งขันมีคำพูดอยู่ว่า Winner Take All หรือผู้ชนะจะได้แทบทุกสิ่ง ส่วนผู้ที่แพ้ก็แทบจะไม่ได้อะไรเลย ในแพลตฟอร์ม Social Trading ก็เช่นกัน โดยธรรมชาติแล้ว Follower มักจะเลือกติดตามเฉพาะผู้ที่อยู่อันดับต้นๆเท่านั้นอาจจะเพียงแค่ 20 อันดับแรก ใครที่สามารถรักษาตำแหน่งบนๆได้อย่างเหนียวแน่นก็จะมีผู้ติดตามเป็นจำนวนมากเช่นกัน (สำหรับ TripleS มีระบบการคำนวนผลตอบแทนให้ The Master ที่มีความโปร่งใสและยุติธรรมอย่างมาก รายละเอียดจะเปิดเผยได้เร็วๆนี้)

นอกจากผลตอบแทนแล้ว สิ่งที่ระบบ Social Trading จะเปิดเผยให้เห็นด้วยก็คือการคุมความเสี่ยงในการเทรดของเทรดเดอร์นั้นๆหรือที่เรียกว่า Draw Down (อัตราการติดลบของพอร์ต) โดยทั่วไปแล้วตัวเลขนี้ไม่ควรจะเกิน 10% ถ้าหากมากกว่านี้แปลว่าเทรดเดอร์ผู้นั้นคุมความเสี่ยงจากการเทรดไม่ได้หรืออาจจะมีวินัยในการตัดขาดทุนต่ำ ผู้ที่นำเงินมาบริหารให้อาจจะไม่สบายใจนักที่เห็นตัวเลขขาดทุนในพอร์ตลบหนักๆ

Social Trading จึงเป็นแพลตฟอร์มที่จะมาสร้างมาตราฐานใหม่ให้กับวงการเทรดเดอร์ไทยในหลายมิติ ซึ่ง TripleS เตรียมที่จะเปิดตัวแพลตฟอร์มนี้ในไม่นานนี้ สำหรับเทรดเดอร์ฝีมือดีที่ผมยังไม่รู้จักนี่คือโอกาสดีที่จะได้แสดงฝีมือแล้ว

Social Trading บทพิสูจน์ฝีมือและความสม่ำเสมอ

<h2>จากประสบการณ์ในการเทรดที่ผ่านมาตลอด 10 ปี กราฟและงบเป็นเรื่องสำคัญที่ปฎิเสธไม่ได้ครับ แต่เวลาจะใส่เงินลงทุนให้หนักหน่อย ผมว่าการอ่าน Business Model เป็นเรื่องที่ขาดไม่ได้เลย</h2>
Business Model เป็นเรื่องที่อยู่รอบตัวครับ มันคือบทสรุปวิธีการทำเงินของบริษัท ผมยกตัวอย่างสิ่งที่ใกล้ตัวเรามากที่สุดเรื่องนึงคือโมเดลของร้านอาหารเคยสงสัยมั้ยครับว่า ร้านค้าที่ให้จ่ายเงินก่อนซื้ออาหารกับร้านที่ต้องเรียกเช็คบิลหลังทานอาหารเสร็จมันต่างกันยังไง มองผ่านๆ เราอาจคิดว่ามันเหมือนๆกันครับ แต่จริงๆแล้วมีอะไรต่างกันในรายละเอียดพอสมควร

ร้านอาหารที่จ่ายก่อนกินมักจะเป็นอาหาร fast food ซะมากครับ ธุรกิจแบบนี้ไม่เน้น Bill ต่อหัว แต่จะเน้น Volume ของคนในการเข้าออกมากกว่า สถานที่เลยต้องกว้างแต่ไม่ได้นั่งสบายมากนักเพื่อให้คนกินนั่งไม่นานมาก เพราะร้านจะต้องเน้นยอดขายการจำนวนลูกค้าที่เข้าร้าน ข้อดีของโมเดลแบบนี้คือต้นทุนในการบริหารต่ำครับ ไม่ต้องมีคนคอยไปรับออเดอร์ตามโต๊ะ

แต่ร้านที่เก็บเงินที่หลังก็มีข้อดีเหมือนกัน เพราะร้านเหล่านี้ต้องการให้ลูกค้าใช้เวลาในร้านนานๆ เนื่องจากอาหารมีราคาพรีเมียมกว่า ยิ่งลูกค้าอยู่นานยิ่งสั่งเยอะ เพราะไม่เห็นจำนวนเงินทั้งหมดเลยรู้สึกว่าไม่แพง ต่างกับการที่ลูกค้าจ่ายก่อนกินจะรู้สึกทันทีว่าตัวเองจ่ายเยอะ เพราะฉะนั้นลูกค้าที่เข้ามานั่งในร้านจะมีโอกาสจ่ายเกินงบที่ตั้งไว้เป็นปกติ แต่นี่คือก็คือสิ่งที่โมเดลทางธุรกิจได้วางไว้แล้วเรียบร้อย เพราะเค้าเน้นยอดบิลต่อหัว มากกว่าจำนวนคนที่เข้าร้าน

ลองคิดดูครับว่าแค่เรื่องการจ่ายก่อนกินหรือกินก่อนจ่ายยังมีความต่างในการทำเงินขนาดนี้ แล้วบริษัทจดทะเบียนจะขนาดไหน ส่วนตัวผมเองบริษัทที่ผมตามหาในช่วงครึ่งปีหลังเพื่อการ “ลงทุน” ต้องมีโมเดลการหาเงินอย่างน้อยสองรูปแบบต่อไปนี้

1. ธุรกิจที่รับรายได้เป็นเงินสด
เท่าที่สัมผัสได้ในช่วงครึ่งปี 2018 ที่ผ่านมาจะเห็นได้ว่าธุรกิจล้วนแล้วแต่มีความไม่แน่นอนครับ เศรษฐกิจที่ทรงๆ ไปเรื่อย ทำให้เกิดโอกาสหนี้สูญได้มาก เพราะฉะนั้นอะไรก็ตามที่จ่ายเงินก่อนรับบริการ ผมถือว่าเป็นการ Play safe ที่สุดในการทำธุรกิจอย่างนึงเลย อะไรจะเกิดขึ้นก็ไม่รู้ครับ เอาเงินสดมาวางไว้ก่อนอุ่นใจกว่ากันเยอะ

2. ธุรกิจที่สามารถ Scale ได้ด้วยตัวมันเอง
ถ้าผ่านข้อแรกไปแล้วถือว่าเป็นธุรกิจที่ซื้อไว้กินปันผลอุ่นใจดีครับ แต่ถ้าจะหวัง capital gain ด้วย การสเกลของบริษัทเป็นเรื่องที่ขาดไม่ได้เลย เปรียบเทียบให้เห็นชัดๆ ลองนึกถึงบริษัท Netflix กับ Disney
ทั้งคู่เป็นบริษัทที่ทำเงินจากการ entertain คนครับ แต่ตัวนึงเอาคอนเทนต์วิ่งไปหาคน ส่วนอีกตัวคนต้องวิ่งไปหาคอนเทนต์แทน ลองคิดดูว่าครับว่าการส่งสินค้าไปถึงผู้บริโภคในปัจจุบันที่เป็น individualism มากขึ้น มันควรจะเป็นแบบไหนมากกว่ากัน

กลับมายกตัวอย่างเรื่องกิน (อีกแล้ว) คิดว่าวันนี้ร้านอาหารร้านนึงที่ตั้งตะหง่านในห้าง กับอีกร้านนึงที่รับออเดอร์จาก Line man ด้วย บริษัทไหนน่าจะรายได้โตไวกว่ากัน ถ้าคนไม่มากินอาหาร อาหารต้องวิ่งไปหาคนเอง
นี่แหละธุรกิจในปัจจุบัน !!

ครึ่งปีหลังของปี 2018 ผมเชื่อว่ายังคงมีความผันผวนไม่ต่างกับครึ่งปีแรก อย่างไรก็ดีการที่ตลาดหุ้น correction ลงมาแรงๆ ถือเป็นโอกาสที่ดีในการเข้าซื้อครับ มันอยู่ที่ว่าเราตีมูลค่าของสิ่งของเหล่านั้นได้ดีแค่ไหนมากกว่า บริษัทคือ Asset ที่มีมูลค่า ยิ่งมีการวางโครงสร้างธุรกิจที่ดีรายได้โตแบบสม่ำเสมอโดยไม่สนสภาพเศรษฐกิจแล้ว ไม่ต่างกับการซื้อ Porches ในราคา Discount ครับ

Business Model ที่ผมตามหาในครึ่งปีหลัง

<h2>ประมาณเดือนมีนาคมที่ผ่านมา วงการฟินเทคของประเทศสิงคโปร์ได้เกิดความเคลื่อนไหวสำคัญขึ้นนั่นคือ บริษัท Ayondo ซึ่งเป็นบริษัทเทคโนโลยีด้านการเงินหรือฟินเทคสามารถเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์สิงคโปร์ได้สำเร็จเป็นรายแรก ซึ่งบริษัทฯ นี้ดำเนินธุรกิจเกี่ยวกับ Social Trading หรือ Copy Trade</h2>
ต้องบอกว่าธุรกิจนี้ไม่ใช่สิ่งใหม่แต่มีมานานแล้ว บริษัทฯที่มีชื่อเสียงอย่างเช่น Etoro หรือ Zulu Trade คนไทยที่เทรดสินค้าต่างประเทศจะรู้จักกันเป็นอย่างดี แต่เราก็ยังไม่มี Social Trading Platform ที่สร้างโดยคนไทยเองเสียที

จนกระทั่งล่าสุด บริษัท ซุปเปอร์เทรดเดอร์ ที่เป็นผู้ดำเนินการแข่งขัน Super Trader Thailand ตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมาได้จับมือร่วมกับบริษัท Skynet System ในเครือ Asiasoft เปิดตัวแพลตฟอร์ม Social Trading ที่เสร็จสมบูรณ์แล้วทั้งในระบบของ Crypto Trading และตลาดหุ้นไทย กำลังอยู่ระหว่างทดสอบระบบกับการซื้อขายผ่านตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย ขอให้ติดตามความคืบหน้าของเราให้ดีๆ ครับ

ที่ผมบอกว่า Social Trading จะเข้ามาเปลี่ยนแปลงตลาดทุนไทย ก่อนอื่นอยากให้ติดตามข่าวในวงการเทรดเดอร์ไทยในตอนนี้ที่มีประเด็นปัญหาในเรื่องของการวัดมาตรฐานความสามารถของเทรดเดอร์ที่เข้ามาเป็นอาจารย์สอนหลักสูตรต่างๆ ถ้ามี Social Trading Platform ปัญหาเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้น เพราะทุกคนที่อยู่ในระบบจะถูกบันทึกผลการเทรดเอาไว้ทั้งหมดและจะถูกนำมาแสดงให้ทุกคนที่สมัครเข้ามาในระบบได้เห็นผลงานซึ่งไม่สามารถโกหกได้เพราะถูกเชื่อมเข้ากับระบบซื้อขายของตลาดหลักทรัพย์โดยตรง

เท่ากับว่าเราจะหาเทรดเดอร์ฝีมือเยี่ยมได้โดยง่ายเพราะระบบจะแสดงผลงานการเทรดให้เห็นทุกวัน ที่สำคัญคือมีความโปร่งใส

นอกจากเห็นผลการเทรดแล้ว คนที่อยู่ในระบบจะสามารถเลือก “ติดตาม” เทรดเดอร์ที่มีความสามารถ (จะเรียกว่า The Master) ได้ในสองรูปแบบคือ เลือกที่จะตามว่าเทรดเดอร์คนนั้นซื้อหรือขายหุ้นหรือสินทรัพย์ใด เพื่อนำไปใช้ตัดสินใจว่าจะซื้อขายตามด้วยตัวเองหรือไม่ หรือเลือกที่จะให้ระบบทำการ “ซื้อขายให้อัตโนมัติ” ซึ่งผู้ติดตามหรือ Follower อาจจะต้องเสียส่วนแบ่งกำไรหรือ Profit Sharing ให้กับผู้เป็น The Master

ผมมองประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นเมื่อมี Social Trading ในประเทศไทย อยู่สองข้อหลักๆ คือนี่เป็นโอกาสของนักลงทุนหรือเทรดเดอร์ที่ไม่มีเวลาหรือไม่มีความรู้จะสามารถสร้างผลตอบแทนจากตลาดหุ้นได้ รวมถึงเทรดเดอร์ที่มีฝีมือก็มีโอกาสที่จะสร้างรายได้จนเป็นอาชีพที่มีความมั่นคงได้ รวมถึงจะสร้างประโยชน์ในภาพรวมคือมูลค่าซื้อขายในตลาดหุ้นจะสูงขึ้น โบรกเกอร์จะมีรายได้มากขึ้นแทนที่จะแข่งกันตัดราคาเพียงอย่างเดียว

ที่สำคัญมีโอกาสที่จะสร้างนักลงทุนหรือเทรดเดอร์หน้าใหม่ให้เกิดขึ้นในประเทศไทย เพราะในแพลตฟอร์มจะมีระบบซื้อขายจำลองให้ทดลอง ผสมกับรูปแบบการแข่งขันที่เป็นเกมจะดึงคนรุ่นใหม่ให้สนใจตลาดหุ้นมากขึ้น

ส่วนคำถามว่า Social Trading จะเกิดขึ้นเมื่อใด ปัจจุบันทางการกำลังพิจารณาแนวทางกำกับดูแลเช่น สินทรัพย์และหลักทรัพย์ที่เหมาะสม รูปแบบการคำนวณส่วนแบ่งกำไร ฯลฯ  ผมเชื่อว่าวงการตลาดทุนไทยจะพัฒนาไปอีกขั้นได้อย่างแน่นอนเมื่อ Social Trading ได้เกิดขึ้นแล้ว

Social Trading ก้าวสำคัญของตลาดทุนไทย

<h2>ช่วงนี้กระแสของการลงทุนในพวก Crypto Asset อย่าง ICO กำลังมาแรงอย่างมาก มีทั้งกระแสเชิงบวกและเชิงลบ แต่ดูจะเอียงไปทางลบมากกว่า ประกอบกับผลการสำรวจพบว่าผู้ที่ออก ICO ในปีที่ผ่านมา59% ประสบความล้มเหลว มีทั้งที่ระดมเงินได้ไม่ตามเป้ารวมถึงเจ้าของเชิดเงินหนีไปก็มี</h2>
ต้องยอมรับว่าวิธีการระดมทุนดังกล่าวมีความเสี่ยงสูงทำให้ทางการไทยทั้งกระทรวงการคลังและธนาคารแห่งประเทศไทยต้องออกมาควบคุมดูแลอย่างใกล้ชิด อย่างไรก็ตามทางสำนักงาน กลต. ที่ดูแลเรื่องตลาดทุนกำลังจะออกกฎเกณฑ์ที่จะมาส่งเสริมและควบคุมดูแลการระดมทุนด้วยวิธี ICO ในเร็วๆ นี้ ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่ดีเพราะในเชิงของวิธีการแล้ว ICO สามารถสร้างประโยชน์ทางเศรษฐกิจได้ แม้ภาพลักษณ์จะออกไปในทางเก็งกำไรก็ตาม

ถ้าพูดถึง ICO ก็ต้องพูดถึงเทคโนโลยี Blockchain ด้วย ในต่างประเทศได้มีการนำ Blockchain มาใช้งานกันอย่างกว้างขวางมากขึ้นโดยเฉพาะในธุรกิจพลังงานที่ผู้ออก ICO สามารถแจกจ่ายพลังงานไฟฟ้าให้กับผู้ที่ลงทุนใน Token ได้ ยังมีเรื่องของ Smart Contact ที่ช่วยให้การทำธุรกรรมออนไลน์ทำได้ง่ายและโปร่งใสมากขึ้น เห็นได้ว่า Blockchain มีประโยชน์อย่างมากและจะก้าวขึ้นมามีบทบาทต่อภาคเศรษฐกิจมากขึ้นในอนาคต มีคำกล่าวว่า www มีความสำคัญอย่างไร Blockchain ก็สำคัญเช่นนั้น

ในแง่ของการเป็นตลาดแรกในการระดมทุน ICO ยังมีส่วนช่วยให้ธุรกิจสตาร์ทอัพรวมถึงธุรกิจภาคเอกชนที่มีขนาดไม่ใหญ่มากนักสามารถระดมทุนได้อย่างรวดเร็วเพื่อนำไปใช้ขยายธุรกิจและยังมีผลตอบแทนให้กับผู้ที่ถือ Token ทั้งในรูปแบบของหุ้น เงินปันผลหรือสิทธิในการใช้สินค้าและบริการ ส่วนผลตอบแทนรอง (แต่ดูเหมือนทุกคนจะโฟกัสที่จุดนี้มากกว่า) นั่นคือผลกำไรที่เกิดจากราคา Token เมื่อเข้าเทรดในกระดานแล้วมีราคาและมูลค่าสูงขึ้น

จะว่าไปแล้ว ICO ก็เหมือนกับการนำบริษัทเข้าจดทะเบียนในตลาดหุ้นครั้งแรกหรือ IPO ที่มีส่วนช่วยเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจได้ทั้งทางตรงและทางอ้อม เช่น ทำให้เกิดการจ้างงานมากขึ้น เกิดการลงทุนธุรกิจใหม่ๆ ทำให้เกิดการจับจ่ายซื้อสินค้าและบริการ  ฯลฯ  ปัจจุบันสตาร์ทอัพและเอสเอ็มอีไทยยังมีทางเลือกในการระดมทุนด้วยแนวทางของกองทุนเวนเจอร์แคปปิตอล แต่ต้องใช้เวลาในการพิจารณาจากนักลงทุนค่อนข้างนานอาจไม่ทันต่อการนำไปใช้เป็นทุนในการอยู่รอด ซึ่งการใช้วิธี ICO จะใช้ขั้นตอนและเวลาที่น้อยกว่า

ในมุมของผู้ลงทุนก็มีโอกาสที่จะสร้างผลตอบแทนจากการซื้อขายในตลาดรอง (Exchange) ได้แม้ราคาค่อนข้างมีความผันผวนสูง ถ้าหาก ICO นั้นมีคุณภาพสูงก็มีโอกาสที่จะดึงสภาพคล่องที่มีอยู่ในระบบค่อนข้างสูงมาเป็นทุนให้กับสตาร์ทอัพได้

สรุปแล้วการทำ ICO ไม่ได้มีแต่ด้านลบแต่สามารถสร้างประโยชน์ให้กับภาคเศรษฐกิจจริงได้ แต่ผู้ที่ออก ICO จะต้องมีคุณภาพสูงและมีการดำเนินธุรกิจจริง ไม่ขายฝัน และทางการควรจะเข้ามาควบคุมดูแลการทำ ICO ให้มีหลักเกณฑ์ที่คุ้มครองผู้ลงทุนและคัดกรองสตาร์ทอัพที่จะระดมทุน  ป้องกันการระดมทุนที่ไม่มีคุณภาพ เชื่อว่า ICO จะสร้างประโยชน์ทางเศรษฐกิจได้อย่างดีครับ

ICO กับประโยชน์ทางเศรษฐกิจ

หากเราคิดทุกอย่างให้เป็นเรื่องสร้างสรรค์ เราจะได้ธุรกิจที่ตอบโจทย์คนในชีวิตมากมาย เพราะผมเป็นคนไม่สนใจ Me Too Business หรือธุรกิจที่มีอยู่แล้วเยอะๆ ตามท้องตลาด เพราะสภาวะการแข่งขันมันสูง การตัดราคาจะทำให้ธุรกิจที่ทำตามๆ กันมาปิดตัวลงไป

ผมได้แนวความคิดแบบนี้มาจาก ธุรกิจ วงศ์พาณิชย์ จริงๆ มันคือการบริหารเศษขยะ ของเหลือทิ้งที่ไม่ได้ใช้อย่างมีประสิทธิภาพ ต้นเหตุของเรื่องคือ ขยะล้นเมือง เราจะมีวิธีการอย่างไรในการบริหารจัดการของเหลือเหล่านี้ให้มีประสิทธิภาพ  ผมชอบ Business แบบนี้ เพราะมันช่วยสร้างสรรค์สังคมและเศรษฐกิจไปพร้อมกัน

เรามาดูว่าเมืองไทยมีปัญหาอะไรบ้าง

1. ขยะล้นเมือง อันนี้พูดไปแล้วในวงศ์พาณิชย์

2. ความไม่เป็นระเบียบเรียบร้อยในการใช้ถนน

ผมเคยเห็นตัวอย่างของประเทศสิงคโปร์ในการจับคนสูบบุหรี่หรือทิ้งขยะไม่เป็นที่ไม่เป็นทาง เขามีการแต่งตั้ง Agent ที่คอยสอดส่องพฤติกรรมคนแหกกฎเหล่านี้ จับได้ ปรับเงิน ได้ส่วนแบ่งค่าปรับ มีหลายคนออกมาทำเป็น Agent ส่วนตัว ถ้าจะมีธุรกิจที่ทำด้านนี้โดยเฉพาะ ผมเห็นด้วยเป็นอย่างมาก แต่กฎหมายต้องล้อตามไปด้วย

3. เด็กแว้น

ผมว่าน่าจะมี Sponsor เข้ามาจัดการแข่งรถแบบเป็นที่เป็นทางไปเลย มีแข่ง ชิงรางวัล จัดในสนามแข่งจริงๆ ไม่ใช่บนท้องถนนที่จะทำความเดือดร้อนและรบกวนชาวบ้าน

4. ปัญหายกพวกตีกัน

คล้ายกับเด็กแว้นนั่นแหละ คือจัดเป็นเวทีให้ชกแบบ MMA ไปเลย เทรนนิ่งฝึกซ้อมดีๆ ส่วนใหญ่เด็กพวกนี้เดี่ยวๆไม่กล้า ชอบแบบหมาหมู่ ก็จัด Match แบบ Battle Royals ไปเลย 30 - 30 เอาคนเท่ากัน ใครยืนอยู่คนสุดท้าย คนนั้นชนะ หาสปอนเซอร์มา รับรองรายการนี้ดัง

5. สุนัขจรจัด

ปัญหานี้มีความ Sensitive สูงมากในเมืองไทย เพราะมีกลุ่มคนรักสัตว์ ที่อาจจะรักไม่จริง ผมคิดว่าปัญหานี้เกิดขึ้นเพราะมีแต่คนรักหมาแต่ปาก แต่ไม่ทำอะไร ธุรกิจแบบ Adoption หาคนที่อยากเลี้ยงมารับไปต่อ แต่ก่อนที่จะรับไป ก็ขัดสีฉวีวรรณตัวมันให้เรียบร้อยซะก่อน

6. ปัญหายาเสพติด

การแก้ปัญหาตรงนี้ ผมชอบวิธีการแบบประเทศเนเธอร์แลนด์ คือในส่วนที่ห้ามไม่ได้ ทำให้ถูกต้องไปเลย ( กัญชาถูกกฎหมายในประเทศเนเธอร์แลนด์แต่ต้องมีการควบคุมดูแล ) อะไรที่รับไม่ได้ เช่นยาอี ยาไอซ์ ยาบ้า เฮโรอีน สร้างศูนย์บำบัดเพื่อเลิก หรือให้หมอเป็นคนมาควบคุมดูแลคนเสพ ถ้าจะเสพต้องผ่านศูนย์นี้เท่านั้น แต่เน้นให้คนค่อยๆลดค่อยๆเลิกกันไป ในราคาที่ถูกมากๆ รับรองผู้ค้ารายใหญ่ รายย่อย เลิกหมด เพราะทำไม่ได้ มีคู่แข่ง margin ไม่คุ้ม

7. ปัญหาการเล่นการพนัน

ทำให้ถูกต้องแบบ Marina Bay Sand ไปเลย แต่ไม่อนุญาตให้คนไทยเล่น หรือถ้าจะเล่นต้องมีการโชว์หลักฐานที่มาทางการเงินที่จะไม่ทำให้ครอบครัวตัวเองเดือดร้อน รับรองเงินไหลเข้าประเทศอีกเยอะ

8. ปัญหาคอรัปชั่น

ตั้งหน่วยงานเอกชนในการปราบคอรัปชั่น โดยมีค่าปรับเป็นค่าคอมมิชชั่น คิดเป็น % จากงานที่จับได้

ทุกอย่างในโลกมีทางแก้ ถ้าเราเอาความคิดแบบเดิมๆออก แต่ทั้งหมดที่ผมพูดมานี้ รับรองจะไม่มีทางเกิดขึ้น ตราบใดที่กลไกลผลประโยชน์ยังทำงานอยู่ และตราบใดที่คนไทยยังดราม่ากันได้ทุกเรื่อง

คิดให้ต่าง ออกจากกรอบ Me Too Business

<h2>วันนี้ผมพยายามทำความเข้าใจในสภาวะ GDP ของประเทศไทยที่สวนทางกับการทำมาค้าขายของชาวบ้านอย่างรุนแรง ผมทราบมาจากคนรู้จักหลายคนและจากคอมเม้นท์ต่างๆในสื่อว่า ช่วงนี้ค้าขายลำบากมาก เศรษฐกิจฝืดเคืองสุดๆ จะว่าไปแล้วในเชิงของ Competition ในการทำธุรกิจก็ไม่ใช่ปัจจัยเดียว ผมจึงมานั่งวิเคราะห์ตัวแปรแต่ละตัวว่าเป็นอย่างไร</h2>
Consumption การบริโภค

1. มีคนส่วนหนึ่งที่ลดการบริโภคลง เนื่องจากทำมาค้าขายลำบากขึ้น ประหยัดรายจ่าย
2. คนหันมาซื้อสินค้าผ่านทางระบบออนไลน์มากขึ้น ทำให้ช่องทางการค้าแบบปกติหดตัวลง
3. ธุรกิจขนาดใหญ่ พยายามครอบครองในทุก Segment ด้วยช่องทางการจัดจำหน่าย และความได้เปรียบทางด้าน Economy of scale
4. ธุรกิจหน่วยย่อยไม่สามารถปรับตัวเพื่อแข่งขันได้ ทำให้สูญเสียกลุ่มลูกค้าไป

การบริโภคในกลุ่มคนที่มีกำลังซื้อ พวกเขาจ่ายให้กับสินค้าและบริการที่อาจจะแพงกว่า แต่ได้ในส่วนของคุณภาพหรือตราสินค้ามากกว่า ในขณะที่การบริโภคในกลุ่มคนที่มีรายได้ปานกลางหรือมีรายได้น้อยหดตัวลงทำให้วงจรเกิดภาวะเงินฝืดเคืองเข้าไปอีก เงินกระจุกตัวอยู่ในแต่กลุ่มคนรวยและธุรกิจขนาดใหญ่ และทุนขนาดใหญ่เมื่อขายสินค้าได้กำไรไม่ได้นำเงินส่วนนี้เข้ามาบริโภคต่อแต่ถูกเก็บสะสมไว้เพื่อสร้างความมั่งคั่งผ่านการซื้อทรัพย์สินทำให้วงจรของเงินตรงนี้หายไปจากระบบ

Investment - การลงทุน

1. สืบเนื่องมาจากการหดตัวของการบริโภค การลงทุนในกลุ่มผู้ประกอบการรายย่อยหดตัวลง
2. การลงทุนในธุรกิจกระจุกตัวอยู่ในกลุ่มอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ แต่เม็ดเงินที่ลงไปก็ยังไม่กระจายอยู่ดี เพราะมีการใช้เครื่องจักรและระบบ Automation มาใช้ในการผลิตมากขึ้น เจ้าสัว CP. ยังเคยให้สัมภาษณ์ว่าต่อไประบบการผลิตจะพยายามนำเครื่องจักรมาแทนคนเพื่อลดต้นทุนการผลิตให้มากที่สุด
3. การจ้างงานถูกกลุ่มแรงงานจากประเทศเพื่อนบ้านมาแชร์ส่วนแบ่งไป ในขณะที่เม็ดเงินไม่ได้ถูกเอามาใช้เพื่อการบริโภคภายในประเทศไทยต่อ แต่ส่งกลับไปยังประเทศบ้านเกิด
4. FDI - Foreign Direct Investment ที่เกิดขึ้นในประเทศไทย ไม่ได้ว่าจ้างบริษัทหรือนิติบุคคลไทย แต่ถูกบริษัทจากจีนตัดราคาในการทำรับเหมาก่อสร้าง และกำไรที่เกิดขึ้นจากธุรกิจ สุดท้ายส่งกลับไปยังสำนักงานใหญ่ที่ต่างประเทศ

Government Spending - การใช้จ่ายภาครัฐ

1. วิธีการบริหารจัดการรายจ่ายภาครัฐล้มเหลว ในขณะที่ รัฐบาลพยายามเก็บภาษีให้ได้มากที่สุดจากเอกชน ทำให้เม็ดเงินจากระบบหายไป แต่การจัดสรรอนุมัติงบประมาณเป็นการจ่ายที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้แบบต่อเนื่องที่จะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจแบบอนุกรม ยกตัวอย่างเช่น เอาเงินไปซื้ออาวุธยุทโธปกรณ์ หรือสร้างเสาไฟต้นละ 133,000 บาท
2. การฉ้อราษฎร์บังหลวงในทุกระดับชั้น เราต้องยอมรับว่ามีความพยายามจากหลายส่วนตั้งแต่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่างๆและการปกครองส่วนกลาง ที่มีคนพยายามละลายงบประมาณเข้ากระเป๋าตัวเองและกลายเป็นเหมือนเรื่องปกติที่เกิดขึ้นในประเทศไทย หน่วยงานใดที่ใช้งบประมาณไม่หมด ปีหน้าจะถูกตัดงบ ดังนั้นคนในหน่วยงานนั้นจึงพยายามสร้างโครงการต่างๆเพื่อใช้ให้หมด เช่น การสัมมนา ดูงานต่างประเทศ ในขณะที่เครื่องมือแพทย์ขาดแคลน ไม่มีเงินซื้อ จนตูน บอดี้สแลม ต้องวิ่งเพื่อรับบริจาคแทน เงินก็มาจากประชาชนกลุ่มย่อยอยู่ดี

Export - การส่งออกหรือการที่มีคนมาใช้จ่าย เข้ามาเที่ยวในประเทศไทย

ความสามารถในการแข่งขันเราลดลง ถ้าเปรียบเทียบเรื่องต้นทุน เราไม่สามารถสู้ประเทศจีนได้ ในขณะที่ถ้าเปรียบเทียบเรื่องคุณภาพ เราไม่สามารถแข่งขันกับประเทศอุตสาหกรรมได้ คนจีนมาเที่ยวเมืองไทยเยอะแยะ แต่รายจ่ายถูกดึงกลับเข้าไปในกลุ่มคนจีนด้วยกันผ่านทัวร์ศูนย์เหรียญ

Import - การนำเข้าหรือการที่คนไทยไปเที่ยวต่างประเทศ

คนมีเงินยังมีกำลังจ่าย ซื้อสินค้าจากต่างประเทศ ในขณะที่การเที่ยวต่างประเทศเป็นส่วนนึงในชีวิตคนไทย เพราะราคาถูกลง เดี๋ยวนี้มีเงิน 30,000 บาทก็ไปยุโรปได้แล้ว ความสามารถในการแข่งขันระหว่างตราสินค้าท้องถิ่นในประเทศ แพ้สินค้าแบรนด์เนมที่มาจากต่างประเทศ ถึงแม้มีราคาที่ถูกกว่า

ที่ผมเล่ามาเป็นแค่ภาพรวมคร่าวๆ ว่า กำลังเกิดอะไรขึ้นกับบ้านเรา ในที่สุดถ้าวงจรนี้ยังดำเนินต่อไป คนรวยมากๆ ยังสบายยิ่งรวยขึ้น คนพอมีเงินจะรัดเข็มขัดเพราะกลัวจนลง คนทำงานกินเงินเดือนจะถูก early-retirement คนฐานะปานกลางจะกลายเป็นคนจน คนจนจะยิ่งจนลง แต่ยังไม่ตายเพราะสร้างหนี้ได้ คนไม่เลือกงานยังพอมีที่ไป คนเลือกงานจะตกงานมหาศาล อาชญากรรมจะเพิ่มสูงขึ้น แต่ในท้ายที่สุดธุรกิจขนาดใหญ่จะกระทบเพราะกำลังซื้อในระบบมันหายไปทั้งหมด

เศรษฐกิจไทยกำลังดี แต่ทำไมชาวบ้านถึงบ่น

สิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงปี 2000-2016 ธุรกิจที่เติบโตแบบอัตราก้าวกระโดดคือธุรกิจทางด้าน Internet , Application และ Online ทุกประเภท ส่วนธุรกิจที่ถูก Disruption ออกไปก็มีอยู่ไม่น่อยเช่นกัน คงเหลือแต่ผู้เล่นรายหลักเพียงไม่กี่เจ้าเท่านั้น ผมมองในอีก 15 ปีข้างหน้าต่อจากนี้ว่าธุรกิจอะไรที่จะยังคงเติบโตและยังคงอยู่ จะอยู่ใน 8 ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับสิ่งเหล่านี้คือ

 
1. ธุรกิจที่เกี่ยวกับสุขภาพของมนุษย์ 
ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจเรื่องการฉีดสเต็มเซลล์ การปลูกถ่ายอวัยวะ และยารักษาโรคโรคใหม่ๆ มนุษย์หาเงินมาได้ สิ่งที่ทุกคนต้องการคือการมีสุขภาพที่ดีและมีชีวิตยืนยาว 
 
 
2. ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับความงาม 
ตราบใดที่ยังมีผู้หญิงอยู่บนโลก ธุรกิจนี้จะไม่มีวันหายไป เพียงแต่คุณต้องเจอกับ Super Red Oceans ที่การแข่งขันจะรุนแรงที่สุด 
 
 
3. ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับการศึกษา 
มนุษย์จำเป็นต้องพัฒนาศักยภาพของตัวเอง มิฉะนั้นจะไม่สามารถแข่งขันกับมนุษย์คนอื่นได้ ดังนั้นธุรกิจการศึกษาจะเปลี่ยนรูปแบบ แต่ยังคงมีอยู่เสมอ 
 
 
4. ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับผู้สูงอายุ 
ประชากรโลกสูงอายุ มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น ดังนั้นสินค้าหรือบริการในส่วนของผู้สูงอายุ จะมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง 
 
 
5. ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับการเงินและการลงทุน 
ตราบใดที่ยังมีเงินเฟ้อ และตราบใดที่ระบบทุนนิยมยังปกครองโลกอยู่ ธุรกิจนี้จะยังคงยั่งยืนอยู่ต่อไป 
 
&nbsp;

6. พลังงานทางเลือก 
ด้วยปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกิดขึ้น นวัตกรรมใหม่ๆ ธุรกิจพลังงานทางเลือกในกลุ่มการบริโภคเองก็ดี หรือในกลุ่มอุตสาหกรรมก็ดี จะยังคงขยายตัวไปเรื่อยๆ

 
7. ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับเด็ก 
ตราบใดที่ยังมีคนเกิดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และความมั่งคั่งของประชากรเพิ่มขึ้น ทุกคนจะทุ่มเทลงทุนให้กับลูกของตนเอง ดังนั้นธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับเด็กทุกประเภทจะยังคงเติบโตเสมอ

 
8. ธุรกิจที่เกี่ยวกับการขนส่งด้วยประสิทธิภาพที่สูงขึ้น 
ยิ่งระบบ Online เติบโตขึ้นมากเท่าไหร่ ระบบ Logistics ที่มีประสิทธิภาพจะยิ่งมีความสำคัญเพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัว ธุรกิจใหญ่ๆในเมืองไทย โดยมากมักเป็นการสร้างอำนาจผูกขาดด้วยระบบสัมปทาน ตราสินค้า หรือทุนขนาดใหญ่ เช่น AOT CPALL ADVANC แต่ในทศวรรษต่อไป ถ้าหากมีใครสามารถใช้ Innovative Based ในการพัฒนาสินค้า หรือ Structure Platform ที่ทุกคนทั่วโลกยอมรับได้ นั่นแหละคือกิจการที่จะเป็น Big Shot สำหรับนักลงทุน เพื่อที่จะก้าวทันต่อการเปลี่ยนแปลงของโลกธุรกิจ

 
โครงการ Super Corporations เราพร้อมที่จะรวมกลุ่มของผู้มีความคิดและไอเดียเจ๋งๆ มารวมตัวกัน เพิ่มความแข็งแกร่งทางด้านการเงิน เพื่อพัฒนาธุรกิจให้เติบโตอย่างยั่งยืนในทศวรรษหน้าต่อไป ผู้สนใจสามารถเข้าไปดูรายละเอียดได้ที่แฟนเพจ <a href="https://www.facebook.com/Super-Corporations-1917026705220113/">Super Corporations</a>

8 ธุรกิจในทศวรรษหน้า

ผมเพิ่งได้อ่านข้อมูลจากเครดิตสวิส บริษัทที่ปรึกษาการลงทุนชั้นนำมาว่า ธุรกิจครอบครัว (Family Business) จากประเทศไทยมีมูลค่ารวมถึง 5.2 พันล้านเหรียญ ติดอันดับ 8 ของโลกและอันดับ 7 ของเอเชียแปซิฟิค โดยประเทศที่มีมูลค่าของ ธุรกิจครอบครัว มากที่สุดอันดับหนึ่งคือเกาหลีใต้ รองลงมาคือฮ่องกง สิงคโปร์ จีน และอินเดีย หากดูจากรายชื่อประเทศพวกนี้ น่าจะบอกได้ว่าคนเอเชียยังยึดติดกับรูปแบบการทำธุรกิจแบบกงสีอยู่มาก
สถิติที่น่าสนใจคือผลประกอบการธุรกิจครอบครัวในรุ่นแรกและรุ่นที่สองจะสามารถสร้างมูลค่ากิจการให้เติบโตได้ประมาณ 9% ต่อปี แต่พอมาถึงเจ้าของธุรกิจในรุ่นที่สาม ตัวเลขลดลงมาอยู่ที่ 6.5% อาจจะเป็นเพราะขนาดธุรกิจที่ใหญ่ขึ้นมีผลให้การเติบโตลดลง
ถึงอย่างไร เจ้าของกิจการในรุ่นที่สามซึ่งส่วนใหญ่เป็นรุ่นหลาน กำลังเผชิญกับสิ่งท้าทายอย่างมาก ทั้งจากกระแส Digital Disrupt และการเปลี่ยนแปลงในระบบเศรษฐกิจโลก ธุรกิจรุ่นอากงหรือรุ่นพ่อ อาจจะไม่ได้เผชิญกับการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วเหมือนในยุคนี้ คำถามคือรุ่นหลานที่เป็นคนรุ่นใหม่จะปรับตัวอย่างไร?
จากประสบการณ์ ผมได้เห็นธุรกิจขนาดเล็กขนาดกลางในไทยที่มีศักยภาพจำนวนมาก บางบริษัทสามารถทำกำไรสุทธิได้มากกว่าทุนจดทะเบียนเสียอีก อย่างบริษัทผลิตภาพยนตร์แอนิเมชันรายหนึ่งที่ผลิตผลงานให้กับผู้ว่าจ้างต่างชาติ มีทุนจดทะเบียนแค่ 1 ล้านบาท แต่มีกำไรสุทธิถึง 20 ล้านบาท หรือธุรกิจที่ดูจะไม่มีอะไรอย่าง เจ้คิว ปูม้านึ่ง ที่ส่งเดลิเวอรีถึงบ้าน ไม่น่าเชื่อว่าจะมีรายได้ต่อปีหลายร้อยล้านบาทและกำลังเตรียมตัวเข้าตลาดหุ้นแล้วด้วย และยังมีอีกมากที่อาจจะซ่อนอยู่แล้วเราไม่รู้
ประเทศไทย ยังเป็นตลาดผู้บริโภคที่มีศักยภาพเพราะจำนวนประชากรเรามีกว่า 65  ล้านคน และยังเป็นศูนย์กลางการขนส่งในภูมิภาคอาเซียน ไหนจะมี โครงการระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก (EEC) ที่กำลังจะเกิด ผมจึงมีความเชื่อว่าธุรกิจในรุ่นที่สามนี้ยังมีโอกาสเติบโตได้อีก แต่ต้องหาทางโตให้ถูกทาง
เรื่องของเงินทุนและการเงิน จึงเป็นปัจจัยสำคัญที่จะช่วยเร่งการเติบโตของธุรกิจให้เร็วยิ่งขึ้น และยังมีประสิทธิภาพมากขึ้นอีกด้วยหากเราเลือกที่จะใช้เครื่องมือของตลาดทุนให้เกิดประโยชน์  เพราะผู้ที่ใส่เงินทุนมาให้เราผ่านการร่วมลงทุนไม่ว่าจะเป็นนักลงทุนบุคคลหรือสถาบัน จะเข้ามาช่วยให้คำแนะนำปรึกษา โดยเฉพาะเรื่องทางการเงิน การทำบัญชี ให้มีระเบียบแบบแผนมากขึ้น เพื่อปลายทางคือการนำบริษัทเข้าจดทะเบียนในตลาดหุ้น ถึงจุดนั้นจากธุรกิจครอบครัวก็จะเป็นธุรกิจมหาชน ได้อย่างเต็มตัว
ผมได้ริเริ่มโครงการแรกของบริษัท ซุปเปอร์คอร์ปอเรชั่น ด้วยการเชิญผู้เชี่ยวชาญในด้านต่างๆ อย่าง บริษัทหลักทรัพย์ เออีซีจำกัด (มหาชน) ที่มีประสบการณ์ในการเป็นเจ้าของธุรกิจที่จดทะเบียนในตลาดหุ้นแล้วรวมถึงนักลงทุนเวนเจอร์แคปิตอล ผู้จัดการกองทุน มาให้ความรู้กับผู้ประกอบการที่สนใจกลไกของตลาดทุนว่าจะเร่งการเติบโตให้กับธุรกิจของเขาได้อย่างไร งานจะมีขึ้นในวันที่ 19-26 พฤศจิกายน 2560 สอบถามรายละเอียดได้ที่แฟนเพจ <a href="https://www.facebook.com/Super-Corporations-1917026705220113/">Super Corporations</a>

ธุรกิจกงสีรุ่นที่สามจะเติบโตกว่ารุ่นพ่อได้อย่างไร

<h2>การจะสร้างหนึ่งล้านบาทแรกในชีวิตด้วยตัวเอง ไม่ได้มาจากฐานครอบครัวที่พร้อมอยู่แล้ว ถือเป็นเรื่องยาก เพราะกว่าจะไต่ระดับจากหลักหมื่นหลักแสนได้มันลำบากจากฐานทุนที่ต่ำ แต่ถ้าสัมผัสกับล้านบาทแรกได้ เชื่อว่าหลังจากนั้นอะไรๆ ก็ไม่ยากอีกต่อไป</h2>
คราวนี้ ถ้าเราจะปั้นพอร์ทระดับล้านบาทให้เป็นพันล้านบาท หรือ Million To Billion ฟังดูอาจจะยากเพราะต้องสร้างเลขศูนย์ต่อท้ายเพิ่มอีกหลายตัว แต่รับรองได้ว่าไม่ยากเกินไปเพราะเรามีเครื่องมือที่เรียกว่า “ตลาดทุน” แม้คนส่วนใหญ่จะยังไม่รู้จักมันดีพอ แต่ผมอยากให้ทุกคนลองศึกษาดูเพราะว่ามันช่วย Leverage เงินของเราได้เร็วจริงๆ

แต่ถ้าเราจะสร้างความมั่งคั่งให้ถึงหลักพันล้านบาท การเป็นนักลงทุนในตลาดหุ้นเพียงอย่างเดียวอาจจะไม่เพียงพอ เต็มที่คุณอาจจะไปได้ถึงหลักร้อยล้าน แต่ถ้าจะแตะระดับพันล้าน ในตลาดตอนนี้น่าจะมีเพียงแค่ไม่กี่คนที่ทำได้

การเป็นเจ้าของกิจการ และนำธุรกิจเข้าจดทะเบียนในตลาดหุ้นหรือใช้กลไกของเวนเจอร์แคปปิตอล ถือเป็นตัวช่วยที่ทำให้เราสามารถสร้างความมั่งคั่งแตะระดับพันล้านบาทได้สำเร็จในระยะเวลาหนึ่งช่วงอายุเท่านั้น ผมยกตัวอย่างเจ้าของร้านอาฟเตอร์ยู หรือหุ้น AU ที่สร้างมาร์เกตแคปหลักหลายร้อยล้านบาทได้เพียงไม่กี่ปีหลังจากที่เริ่มธุรกิจ ถ้าเจ้าของขอใช้เงินกู้ธนาคารมาขยายกิจการไปเรื่อยๆ ก็อาจทำได้แต่ไม่เร็วเท่าการเข้าตลาดหุ้น หรือผู้ถือหุ้นใหญ่บริษัทในตลาดหุ้นหลายท่านอย่าง EA MTLS SAWAD CBG TKN ฯลฯ ก็สามารถมีชื่อติดอันดับเศรษฐีหุ้นในวารสารการเงินธนาคารได้ก็เพราะกลไกของตลาดทุน

ข้อดีของการใช้ตลาดทุนคือเป็นแหล่งเงินทุนที่มีต้นทุนต่ำ เพราะไม่เสียดอกเบี้ยเหมือนการกู้เงินธนาคาร มีค่าใช้จ่ายคือค่าที่ปรึกษา ค่าดำเนินการ และหากกิจการของเรามีคุณภาพ มีความสามารถในการแข่งขัน ต้นทุนดำเนินการไม่สูง งบการเงินสะอาด ระบบบัญชีได้คุณภาพ จะมีกลุ่มนักลงทุนหรือกองทุนร่วมลงทุน (Venture Capital) พร้อมที่จะใส่เงินลงทุนมาให้ อาจจะแลกมาด้วยสัดส่วนการถือหุ้นที่เสียไปบางส่วนแต่ยังไม่เสียอำนาจการบริหารไป เพราะนักลงทุนต้องมีความเชื่อมั่นในตัวเจ้าของกิจการเป็นหลักถึงตัดสินใจใส่เงินลงทุนให้ ถึงอย่างไรก็ต้องให้สิทธิการบริหารกับเจ้าของเดิมอย่างเต็มที่

แต่ใช่ว่าผู้ประกอบการทุกรายจะสามารถใช้เครื่องมือของตลาดทุนได้ เพราะต้องแลกมาด้วยอะไรหลายอย่างเช่นกัน โดยเฉพาะการปรับปรุงธุรกิจให้มีคุณภาพ จุดสำคัญก็คือเรื่องของระบบบัญชีที่ต้องถูกระเบียบทุกประการ หลายรายต้องการเสียภาษีให้น้อยจึงทำบัญชีสองเล่ม แบบนี้โอกาสจะได้รับเงินทุนหรือเข้าตลาดหุ้นจะค่อนข้างยาก การได้ที่ปรึกษาหรือพี่เลี้ยงที่ดีจึงมีความสำคัญอย่างมาก

ล่าสุด ผมได้ริเริ่มโครงการแรกของบริษัท ซุปเปอร์คอร์ปอเรชั่น ด้วยการเชิญผู้เชี่ยวชาญในด้านต่างๆอย่าง บริษัทหลักทรัพย์ เออีซีจำกัด (มหาชน)  เจ้าของธุรกิจที่จดทะเบียนในตลาดหุ้นแล้วรวมถึงนักลงทุนเวนเจอร์แคปปิทอล มาให้ความรู้กับผู้ประกอบการที่สนใจกลไกของตลาดหุ้น สอบถามรายละเอียดได้ที่แฟนเพจ <a href="https://www.facebook.com/Super-Corporations-1917026705220113/">Super Corporations </a>

Million To Billion ได้ด้วยตลาดทุน

ช่วงนี้หลายคนอาจมองว่าเศรษฐกิจไม่ดี ค้าขายไม่ค่อยได้ แต่แท้จริงแล้วเงินไม่ได้หายไปไหนยังวนเวียนอยู่ในประเทศและเป็นจำนวนมาก ข้อมูลจากธนาคารแห่งประเทศไทย ระบุว่าปัจจุบันประเทศไทยมี เงินรับฝากประเภทออมทรัพย์  6,400,744,000,000 ( หกล้านสี่แสนล้านบาท ) ธนบัตรที่หมุนเวียนอยู่ในระบบเศรษฐกิจ  1,528,340,000,000 ( หนึ่งล้านห้าแสนล้านบาท ) เงินรับฝากประเภทประจำก็มีสูงถึง 4,292,745,000,000 ( สี่ล้านสองแสนล้านบาท ) เห็นได้ว่าสภาพคล่องในประเทศยังมีจำนวนมาก แต่ยังไม่ถูกนำออกมาใช้หมุนเวียนในระบบเศรษฐกิจจริง  เพราะไม่รู้ว่าจะนำเงินไปลงที่ไหน

ในแง่การลงทุน ท่ามกลางภาวะดอกเบี้ยที่ต่ำติดดิน คนไทยส่วนหนึ่งจึงติดกับดักผลตอบแทนปลอม (Fake Yield) ที่ถูกโฆษณาชวนเชื่อตามสื่อออนไลน์ชักจูงให้เข้าไปลงทุนโดยหวังผลตอบแทนที่สูง แต่สุดท้ายเป็นเพียงแค่แชร์ลูกโซ่ สาเหตุที่คนกลุ่มนี้สามารถชักจูงผู้คนได้ก็เพราะตัวเลขผลตอบแทนที่สูงซึ่งหาได้ยากในยุคนี้ ส่วนภาคเศรษฐกิจจริง ต้องการการลงทุนโครงการใหญ่จากภาครัฐ ต่อด้วยภาคเอกชนเป็นผู้ลงทุนต่อ ก็จะเกิดการบริโภคตามมา เศรษฐกิจก็จะสามารถฟื้นตัวได้

ในมุมมองของผม การนำบริษัทเอสเอ็มอีหรือขนาดกลางเข้ามาจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ เป็นวิธีการกระตุ้นเศรษฐกิจได้ทางหนึ่ง เพราะใน Eco System ของการนำบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์ล้วนแต่เป็นผลบวกต่อทั้งภาคเศรษฐกิจจริงและภาคการลงทุนในตลาดหุ้น

ข้อมูลที่สำคัญข้อหนึ่งจากตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยระบุว่า ปัจจุบัน 66% ของบริษัทที่จดทะเบียนอยู่ใน SET และ Mai มูลค่าตลาดรวมกว่า 1.7 ล้านล้านบาท เป็นธุรกิจครอบครัว ซึ่งถือว่ามีสัดส่วนค่อนข้างสูง แต่ยังมีธุรกิจครอบครัวอีกจำนวนมากที่ยังไม่นำธุรกิจเข้ามาจดทะเบียน จากประสบการณ์ของผมที่ได้สัมผัสมาพบว่าธุรกิจครอบครัวส่วนใหญ่ยังไม่เข้าใจกลไกของตลาดทุน เช่นกังวลว่าจะเสียอำนาจการบริหาร ไม่อยากเสียภาษีเต็มจำนวน ฯลฯ ตรงจุดนี้ ผมมองว่าเราสามารถแก้ไขได้โดยการให้ความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องกับเจ้าของกิจการ และช่วยเป็นที่ปรึกษาให้กับพวกเขาได้เข้าสู่ Eco System ของตลาดทุนให้ได้

ลองคิดดูว่าถ้าเรานำธุรกิจที่มีศักยภาพทั้งในด้านงบการเงินและการขยายตลาดเข้ามาในตลาดทุน เราจะได้ประโยชน์อะไรบ้าง ที่ชัดเจนคือนักลงทุนจะได้ซื้อหุ้นที่มีคุณภาพ ตลาดหลักทรัพย์ฯ จะได้สินค้าดีๆ มาให้เลือกลงทุน ต่างชาติจะหันมาสนใจบริษัทในประเทศไทย ซึ่งผมจะเล่าถึงมุมมองของนักลงทุนต่างชาติที่มีต่อประเทศไทยในครั้งต่อไป

เศรษฐกิจภาพรวม ประเทศไทยจะสามารถเก็บภาษี Corporate Tax นำมาใช้พัฒนาประเทศได้อีกมาก และจะเกิดการลงทุนของภาคเอกชนอีกมหาศาล ส่วนผู้ประกอบการเอง ก็จะได้แหล่งเงินทุนต้นทุนต่ำมาใช้ขยายธุรกิจ รวมถึงวิศวกรรมทางการเงินอื่นๆมาใช้ Leverage กิจการ เช่น การเพิ่มทุน การออกหุ้นกู้ การตั้งกองทุน Reits,กองทุนโครงสร้างพื้นฐาน ฯลฯ

เมื่อเห็นแล้วว่าการนำกิจการเข้าจดทะเบียนในตลาดหุ้นมีแต่ผลดี ผมจึงได้จัดตั้ง โครงการ Super Corporations ขึ้นเพื่อเป็นศูนย์กลางในการประสานงานระหว่างบริษัทเอกชนที่มีคุณภาพกับผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งหมด อย่างเช่น บริษัทหลักทรัพย์ บริษัทที่ปรึกษาทางการเงิน บริษัทที่ปรึกษากฎหมาย บริษัทตรวจสอบบัญชี และเจ้าของบริษัทมหาชนที่จะมาเป็นพี่เลี้ยง จุดประสงค์หลักคือการปั้นบริษัทดีๆ เข้ามาจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ โดยมุ่งเน้นไปที่ตลาดหลักทรัพย์เอ็มเอไอเป็นหลัก เพราะเป็นแหล่งระดมทุนอย่างเป็นทางการของบริษัทขนาดกลางและเอสเอ็มอีที่ขนาดธุรกิจยังไม่ใหญ่มาก

โครงการนี้อาจเป็นแหล่งระดมทุนให้กับกิจการที่มีศักยภาพโดยนักลงทุนและกองทุนระดับประเทศและต่างชาติพร้อมจะใส่เงินให้ถ้ากิจการของคุณเป็นของจริง หรืออย่างน้อยก็มารับความรู้ไปก่อนว่าการเข้าตลาดหุ้นดีอย่างไร ช่วยหนุนกิจการของตัวเองได้อย่างไร

ประเทศไทยเรา พึ่งพาตลาดเงินหรือสินเชื่อธนาคารในการขยายธุรกิจค่อนข้างมาก สมควรที่จะพัฒนาตลาดทุนโดยเฉพาะส่วนที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจขนาดกลางและเอสเอ็มอีให้มากกว่านี้ รับรองได้ว่าทุกภาคส่วนตั้งแต่นักลงทุน เจ้าของธุรกิจ ตลาดทุนและเศรษฐกิจของประเทศจะได้ประโยชน์แน่นอน ด้วยสภาพคล่องในระบบที่มีค่อนข้างมาก

หากเรานำบริษัทขนาดกลางและเอสเอ็มอีเข้ามาสู่ Eco System ของตลาดทุนได้มากกว่านี้ ประเทศไทยจะมีศักยภาพในการดึงดูดการลงทุนของต่างชาติได้มากกว่าสิงคโปร์อย่างแน่นอน เพราะเขาเป็นเพียง Hub ด้านการเงินและการค้า แต่สภาพคล่องในระบบการเงินและศักยภาพในเชิงเศรษฐกิจจริงไม่น่าจะสู้เราได้ ขอเพียงพัฒนาให้ตรงจุด ประเทศเราไปได้ไกลแน่นอน

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events